Σελίδες

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Απάντηση - Πρόταση στον Υπουργό Οικονομικών Κ. Στουρνάρα Σχετικά με τη δήλωσή του για λειτουργία Ειδικών Φορολογικών Δικαστηρίων.


**Του Θεόδωρου Ασημακόπουλου, Προέδρου Εφετών στο Διοικητικό Εφετείο Πειραιά.

        Κατανοώ και συμμερίζομαι την αγωνία του Υπουργού Οικονομικών για την αδυναμία του εισπρακτικού μηχανισμού του Κράτους να κινητοποιηθεί, ώστε οι ανείσπρακτες οφειλές από φόρους , δασμούς και πρόστιμα, που λιμνάζουν στα ντουλάπια των υπηρεσιών αλλά και των διοικητικών δικαστηρίων να εκκαθαριστούν  και να εισπραχθεί ότι είναι δυνατόν απ’ όλα τα βεβαιωμένα ποσά.
Εδώ πρέπει να τονίσω ότι τα περισσότερα από τα οφειλόμενα πόσα, όπως και άλλοι, αρμοδιότεροι εμού, έχουν τονίσει από τα  οικονομικά φύλλα  των εφημερίδων, οφείλονται  από εταιρίες που δεν υπάρχουν πλέον ή τελούν υπό εκκαθάριση ή από φυσικά πρόσωπα που έχουν φροντίσει να μην παρουσιάζουν περιουσιακά στοιχεία, οπότε και μετά την τελεσιδικία των υποθέσεων, πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι για το  τι τελικά θα εισρεύσει στο δημόσιο ταμείο. Επίσης, από το σύνολο των φορολογικών και τελωνειακών υποθέσεων που εκκρεμούν στα δικαστήρια, ένα μεγάλο μέρος από αυτές αφορούν  απαιτήσεις φυσικών και νομικών προσώπων  που διεκδικών απαλλαγές, επιστροφές φόρων κλπ. Σημασία , όμως  έχει, ότι ανεξάρτητα από την φύση των εκκρεμών υποθέσεων. αυτές πρέπει να εκκαθαριστούν σε σύντομο χρόνο.
 Η καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης δεν είναι σύγχρονο  μόνο φαινόμενο. Όπως αναφέρει ο καθηγητής Αλιβιζάτος, στο βιβλίο του  «το Σύνταγμα και οι εχθροί του» (σελ.178), τουλάχιστον από το 1911, δηλαδή εδώ και 100 και πλέον χρόνια υπάρχει σοβαρή καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης. Σχετική είναι η αγόρευση στη Βουλή των Ελλήνων του υπουργού Δικαιοσύνης Ν. Δημητρακόπουλου (Πρακτικά Β΄ Αναθεωρητικής  Βουλής συν. 26-1-1911)   για το ζήτημα αυτό « Αλ’ εκείνο το οποίον είναι καθολικόν νόσημα παρ’ ημίν και το οποίον αποτελεί αυτόχρημα άρνησιν πάσης δικαιοσύνης είναι η βραδύτης με την οποία απονέμεται αύτη. Βραδύτης δύναμαι να είπω ανήκουστος, άγνωστος εις οιανδήποτε πεπολιτισμένην χώραν… Και τις εξ υμών, κύριοι, δύναται να αρνηθεί, τις δύναται να αμφισβητήσει την υπάρχουσαν κατάστασιν? Έτη ολόκληρα και δεκαετηρίδες πολλάκις απαιτούνται, ίνα αποπερατωθώσιν αι αστικαί  δίκαι. Δαπάναι κολοσσιαίαι υπερβαίνουσαι ουχί σπανίως το αντικείμενον της δίκης…».  Παρά ταύτα, όλες οι κυβερνήσεις δεν κατάφεραν να επιλύσουν το σοβαρό αυτό πρόβλημα, το οποίο με το πέρασμα του χρόνου επιτείνεται. Συνήθως, ο εκάστοτε υπουργός δικαιοσύνης τα τελευταία χρόνια, προφανώς, από λανθασμένη ενημέρωση των συμβούλων του , εξαγγέλλει  και φέρνει προς ψήφιση στη Βουλή νόμο για επιτάχυνση της δικαιοσύνης που, στην εφαρμογή του, καταλήγει να είναι ατελέσφορος. Πολλές , φορές ακούγεται ότι για το όλο πρόβλημα φταίει η έλλειψη προσωπικού, η έλλειψη μηχανοργάνωσης, η έλλειψη στέγης και γενικότερα η έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής, ζητήματα, που είναι μεν σημαντικά, δεν ευθύνονται όμως για την υπάρχουσα δυσλειτουργία. Οι  κύριες αιτίες της καθυστέρησης, κατά τη γνώμη του γράφοντος,  είναι οι εξής δύο: Α)  Η πρόσβαση στη δικαιοσύνη μέχρι πρόσφατα ήταν αρκετά φθηνή με αποτέλεσμα πολύς κόσμος να προσφεύγει στα δικαστήρια  για ελάσσονος σημασίας υποθέσεις. Πρόσφατα εκδικάστηκε από Διοικητικό Εφετείο της Περιφέρειας υπόθεση δικηγόρου του οποίου το ετήσιο  εισόδημα προσδιορίστηκε τεκμαρτώς λόγω κατοχής ΙΧ. αυτοκινήτου και  ο οφειλόμενος φόρος ανήλθε σε 780 ευρώ, τον οποίο αμφισβήτησε με προσφυγή. Το Πρωτοδικείο  απέρριψε την προσφυγή του και στη συνέχεια άσκησε έφεση στο Εφετείο  που και αυτή απορρίφθηκε. Για την υπόθεση αυτή απασχολήθηκαν έξι δικαστές, δύο δικαστικοί υπάλληλοι και δύο επιμελητές. Κόστος για το δημόσιο  μεγαλύτερο από το επιδιωκόμενο να εισπράξει ποσό. Αυτή η υπόθεση έπρεπε να είχε επιλυθεί στη διοίκηση και δεν θα έπρεπε να φθάσει μέχρι και στο Εφετείο. Τέτοιες παρόμοιες υποθέσεις είναι χιλιάδες, οι οποίες καίτοι ασήμαντες από άποψη  οικονομικού αντικείμενου απασχολούν το ίδιο τους δικαστές, με αποτέλεσμα οι σοβαρές υποθέσεις και για το διοικούμενο και για το κράτος να περιμένουν την σειρά τους για  πολλά χρόνια. Δυστυχώς έχει καλλιεργηθεί όλα αυτά τα χρόνια και στο νομικό κόσμο και στην κοινωνία ένας «δικαστικός ακτιβισμός» που θέλει και απαιτεί όλα τα θέματα όλες τις υποθέσεις να τις φέρει σε πέρας η δικαιοσύνη  . Β) Μια δεύτερη αιτία του μεγάλου όγκου και η πιο σημαντική είναι ο τρόπος που συντάσσονται οι δικαστικές αποφάσεις.  Με βάση τη συνταγματική επιταγή ότι οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να είναι αιτιολογημένες, ο δικαστής είναι υποχρεωμένος να απαντά σε όλα τα επιχειρήματα που προβάλλουν οι διάδικοι, με αποτέλεσμα  οι αποφάσεις, ανεξάρτητα από το ύψος  της διαφοράς να είναι πολυσέλιδες, έργο ιδιαίτερα επίπονο για τον εισηγητή δικαστή. Δηλαδή, ο δικαστής καθίσταται απολογητικός και πρέπει να αποδείξει στους διαδίκους και να τους πείσει γιατί κατέληξε στο συγκεκριμένο συμπέρασμα. Γνωρίζοντας πολύ καλά αυτό το καθεστώς οι διάδικοι, μέσω των συνηγόρων τους προβάλλουν τους πιο απίθανους νομικούς και πραγματικούς ισχυρισμούς, αναγκάζοντας τον εισηγητή δικαστή να βρίσκει απαντήσεις,  τις οποίες πρέπει να διατυπώσει γραπτά. Αν, μάλιστα, παραλείψει να απαντήσει σε κάποιους από τους ισχυρισμούς αυτούς οι οποίοι, μάλιστα δεν ασκούν καμία επιρροή στο αποτέλεσμα, ελέγχονται κατά την ετήσια επιθεώρηση από τους επιθεωρητές, αλλά και πολλές φορές από σχολαστικούς προεδρεύοντες στη σύνθεση του δικαστηρίου. Το τελευταίο καθιστά το δικαστή περισσότερο ανασφαλή κατά την σύνταξη του σχεδίου της απόφασης και αδύναμο στο να γίνει περισσότερο παραγωγικός.    Με τον τρόπο λοιπόν που συντάσσονται σήμερα οι αποφάσεις, ο δικαστής του πρωτοδικείου δεν μπορεί να επεξεργαστεί, καταβάλλοντας τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια,  πάνω από 15-17 αποφάσεις κατά μήνα ο δε δικαστής του Εφετείου πάνω από 10- 12. Με βάση αυτό το στατιστικό δεδομένο, οι εκκρεμείς υποθέσεις στα Διοικητικά Πρωτοδικεία και Εφετεία θα περατωθούν μετά την πάροδο εξαετίας, αν δε ασκηθεί αναίρεση στο Συμβούλιο Επικρατείας πέραν της δεκαετίας. Δηλαδή, όσα «κομπιούτερ» και να φέρουμε και όσους δικαστικούς υπαλλήλους να διορίσουμε, εφόσον συνεχίσουμε να γράφουμε τις αποφάσεις με τον παραπάνω τρόπο  το μείζον αυτό πρόβλημα δεν λύνεται. Επομένως έχουμε φθάσει σε ένα αδιέξοδο, αφού ούτε η πρόσληψη περισσότερων δικαστών λύνει το πρόβλημα ούτε οι υπάρχοντες με τον τρόπο που το σύστημα επιβάλλει να λειτουργήσουν είναι σε θέση να επιτύχουν την επίλυση των εκκρεμών διαφορών σε εύλογο χρόνο. Εξάλλου, ούτε η δημιουργία νέων οργάνων  (  φορολογικών επιτροπών),  όπως πρότεινε σε συνέντευξή του  ο Υπουργός Οικονομικών,  θα επιλύσει το πρόβλημα , αφού όλοι γνωρίζουμε ότι μέχρι να συσταθούν τέτοιες επιτροπές και χρόνο απαιτούν, αλλά και χρήματα, χωρίς, τελικά,  να   εξασφαλίζουν και αίσιο αποτέλεσμα.
      Ενόψει των ανωτέρω προτείνω την εξής ρεαλιστική πρόταση  , η οποία, ναι μεν  κινείται στα «όρια της συνταγματικής τάξης», μπορεί όμως να ξεμπλοκάρει το ήδη φρακαρισμένο σύστημα απονομής της διοικητικής δικαιοσύνης. Κάθε υπόθεση με αντικείμενο φορολογικό, τελωνειακό, χρηματική κύρωση ή απαίτηση να προσδιορίζεται σε τριμελή σύνθεση του Δικαστηρίου όπου εκκρεμεί και να εκδίδεται απόφαση εκ των ενόντων χωρίς αιτιολογία, η οποία θα έχει το χαρακτήρα υποχρεωτικής διαιτητικής επίλυσης της διαφοράς και θα είναι προσωρινώς εκτελεστή, με δυνατότητα αναστολής μόνο για πρόδηλη βασιμότητα του ενδίκου μέσου ή βοηθήματος και για ανεπανόρθωτη βλάβη. Οι προσδιοριζόμενες υποθέσεις να είναι αυξημένες σε τετραπλάσιο αριθμό απ’ ότι σήμερα προσδιορίζονται. Έτσι ένας αριθμός 200 πρωτοδικών που μέχρι σήμερα εκδίδει περίπου 30.000 αποφάσεις κατ έτος, θα εκδίδει 120.000, αφού θα αρκείται μόνο στην επεξεργασία και μελέτη του φακέλου και δεν θα ασχολείται με τη σύνταξη πολυσέλιδης απόφασης, εργασία που απαιτεί πολύ χρόνο και είναι η αιτία της μειωμένης παραγωγικότητας σε σχέση με τις εισαγόμενες στα δικαστήρια υποθέσεις. Ο ιδιώτης διάδικος που θα διαφωνεί με την προσωρινή διάταξη του Δικαστηρίου που θα δέχεται εν μέρει ή θα απορρίπτει το ένδικο βοήθημα θα πρέπει να καταβάλει υψηλό παράβολο προκειμένου το Δικαστήριο με την ίδια ή άλλη σύνθεση να εκδώσει αιτιολογημένη απόφαση. Το Δημόσιο ή το νπδδ που επίσης δεν θα αποδεχθεί την προσωρινή διάταξη του δικαστηρίου θα πρέπει να προκαταβάλλει τα δικαστικά έξοδα του ιδιώτη διαδίκου προκειμένου το ένδικο βοήθημα να εισαχθεί στην τακτική διαδικασία και να εκδοθεί αιτιολογημένη απόφαση. Είναι βέβαιο ότι από τις υποθέσεις επί των οποίων θα εκδοθεί προσωρινή διάταξη με τη μορφή διαιτητικής επίλυσης της διαφοράς, ένα μικρό μέρος θα οδηγηθεί στην τακτική διαδικασία. Είναι επίσης βέβαιο ότι σε διάστημα δύο-τριών ετών, όλες οι υποθέσεις με χρηματικό αντικείμενο θα εκκαθαριστούν είτε με τη μορφή της διαιτητικής επίλυσης είτε με την έκδοση απόφασης κατά την τακτική διαδικασία. Συμπερασματικά, πρέπει τα συναρμόδια Υπουργεία να αποφύγουν την ίδρυση  Φορολογικών Επιτροπών, αφού  τόσο οι εκκρεμείς, όσο και οι νεοεισαγόμενες υποθέσεις με το πιο πάνω αντικείμενο, μπορούν να επιλυθούν με την πιο πάνω διαδικασία από τους υπηρετούντες δικαστές οι οποίοι και πείρα διαθέτουν και τα εχέγγυα αμερόληπτης κρίσης. Για όσους σπεύσουν να επικρίνουν την πρόταση αυτή ότι παραβιάζει συνταγματικές διατάξεις, μια πρώτη απάντηση είναι ότι κανείς δεν θα στερηθεί της δικαστικής προστασίας, αφού οι διαφωνούντες με το αποτέλεσμα της προσωρινής διάταξης του Δικαστηρίου, μπορούν , καταβάλλοντας ειδικό παράβολο, να ζητήσουν την εκδίκαση της υπόθεσης κατά τη συνήθη διαδικασία και να λάβουν αιτιολογημένη δικαστική απόφαση».
       Συμπέρασμα: Με το υπάρχον δυναμικό των διοικητικών δικαστηρίων, οι 170.000 εκκρεμείς υποθέσεις φορολογικού ή τελωνειακού αντικειμένου θα εκκαθαριστούν σε μία διετία από τη θέσπιση της προτεινόμενης ρύθμισης. Τέλος, είναι μια ευκαιρία, να θεσπιστεί μια συμβολική αμοιβή αυξημένης παραγωγικότητας για τους δικαστές που θα κληθούν να ξεφορτώσουν το μεγάλο αυτό όγκο υποθέσεων, ρύθμιση που προβλέπεται από άλλες έννομες τάξεις στη λειτουργία της δικαιοσύνης.
Αθήνα 19-3-2013

15 σχόλια:

  1. Όλα καλά και άγια με τα προτεινόμενα.Όμως η σκέψη -πρόταση....Ο ιδιώτης διάδικος που θα διαφωνεί με την προσωρινή διάταξη του Δικαστηρίου που θα δέχεται εν μέρει ή θα απορρίπτει το ένδικο βοήθημα θα πρέπει να καταβάλει υψηλό παράβολο προκειμένου το Δικαστήριο.....έτσι δεν στερείται ουσιαστικά δικαιωμάτων ο διάδικος αυτός,αφού κατά την λαϊκή έκφραση ΄΄η δικαιοσύνη είναι μόνο για τους έχοντες ή πλούσιους;...΄΄.Κάτι άλλο πρέπει να γίνει...ήδη είναι ΠΑΝΑΚΡΙΒΗ η προσφυγή στην δικαιοσύνη οποιαδήποτε φύσεως και βαθμού.
    Άλλωστε σε καμία περίπτωση δεν συμφωνώ ότι...΄΄ ο έλληνας είναι δικομανής΄΄΄,απλά δεν υπάρχουν αξιόπιστοι μηχανισμοί για επίλυση προβλημάτων καθημερινότητας οπότε αναγκάζεται να προσφύγει στην έτσι και αλλιώς ΄΄ακριβή΄΄ δικαιοσύνη.
    -Απασαχόληση των δικαστών με ξένα καθήκοντα προς το λειτούργημά τους,ο τριτοκοσμικός τρόπος λειτουργίας των περισσοτέρων δικαστηρίων, όσον αφορά την οργάνωση,η ΠΑΝΤΕΛΗΣ έλλειψης εμπιστοσύνης του πολίτη ,σε κρατικούς θεσμούς βλέπετε Εφορία,Πολεοδομία,Αστυνομία,ΙΚΑ κτλ οδηγούν με ακρίβεια στην προσφυγή στην δικαιοσύνη.Ασφαλώς και δεν φταίει η νοοτροπία του πολίτη αλλά η γενικότερη υπόσταση και λειτουργία του κράτους ως θεσμός εμπιστοσύνης,που με άπειρα παραδείγματα ΄΄προδίδει΄΄ τον μη προστατευμένο πολίτη.Άρα συμπερασματικά οι σκέψεις που αναπτύχθηκαν από τον κ.Πρόεδρο,αγγίζουν κυρίως το αποτέλεσμα και ΟΧΙ την γενεσιουργό αιτία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εντυπωσιακό καταρχήν ότι 2 ημέρες μετά δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Θέτω κάποιους προβληματισμούς. Ποιος ο σκοπός της πρότασης? Να αποφευχθεί η πρόταση Στουρνάρα - λόγω της έλλειψης δικαστών στις Φορολογικές Επιτροπές και άρα κίνδυνος μεροληψίας? Αντίστοιχη διαδικασία υφίσταται σε κράτη ανάλογου πολιτεύματος και πώς λειτουργεί εκεί? Με το βασικό επιχείρημα της ταχύτητας η ποιότητα πρέπει να έχει μικρότερη σημασία? Θα είναι ευκολότερος ο σχηματισμός δικαστικής κρίσης χωρίς τον προβληματισμό και την έρευνα που απαιτεί η κατά τα έως σήμερα απαιτούμενη αιτιολόγηση?
    Ευχαριστώ
    Ένας προβληματισμένος δικηγόρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με όλο το σεβασμό κύριε Πρόεδρε αλλά ποιός ευθύνεται για το ότι υπάρχουν τόσες εκκρεμείς υποθέσεις στην διοικητική δικαιοσύνη? Υπάρχουν κι αν νιά τηρούνται οι προθεσμίες για τη δημοσίευση των αποφάσεων? Γνωρίζω ότι στην επαρχία τουλάχιστον υπήρχαν δικαστές που έκαναν και δύο χρόνια, όπως σας το λέω είναι, να εκδώσουν απόφαση.Για πια αμοιβή αυξημένης παραγωγικότητας μιλάτε? Τότε οι συνάδελφοί σας της τακτικής δικαιοσύνης τι πρέπει να πούν που και προθεμίες υπάρχουν και λογοδοτούν αν παρέλθει οκτάμηνο και βρίσκονται στις έδρες τους ειδικά στα επαρχιακά πρωτοδικεία σχεδον κάθε μέρα σε αντιδιαστολή με τους συναδέλφους της διοικητικης δικαιοσύνης που εμφανίζονται ανα δεκαπενθήμερο? Αυτοί οι συνάδελφοί σας τι θα πρέπει να ζητήσουν τότε? Εκτός αν ομιλούμε πλέον περί πατρικίων και πληβείων στη Δικαιοσύνη.
    Τα γραφόμενά μου πάντα με σεβασμό πρός την ιδιότητά σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το σχόλιο κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Θα ήθελα όμως να προσθέσω οτι κατά της διάταξης να προβλέπεται έφεση, η οποία όμως θα ελέγχεται από Δικαστή, ο οποίος αναλογικά με την 938 Κ.Πολ.Δ, θα ερευνά το βάσιμο των λόγων της και θα αποφασίζει για το αν πρέπει να εισαχθεί για συζήτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σωστές οι παρατηρήσεις και προτάσεις του αξιοτίμου κ. προέδρου.Νομίζω όμως ότι είναι λίγο παρακινδυνευμένο να μην υπάρχει πλήρης αιτιολογία,ειδικά στις σοβαρές υποθέσεις και δεν συνάδει με το νομικό μας σύστημα.Ίσως θα έπρεπε να εξευρεθούν "φίλτρα" εισαγωγής των υποθέσεων στα δικαστήρια και τρόποι περιορισμού των αιτιάσεων,όπως πχ γίνεται με τους αναιρετικούς λόγους.Πάντως,σε κάθε περίπτωση, είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να τεθεί σε επιστημονική διαβούλευση και όχι στο κρεβάτι του Προκρούστη- τρόικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θα συμφωνήσω στο ότι ο δικαστής αφιερώνει πολύ χρόνο, προκειμένου να διατυπώσει όσο το δυνατό καλύτερα την κρίση του. Αυτό είναι λογικό μιας και η αξιολόγησή του κατά την ετήσια επιθεώρηση στηρίζει κατά κύριο λόγο (για να μην πω αποκλειστικά) σ'αυτό, στην ικανότητά του να γράφει άψογες αποφάσεις. Ενδεχομένως λοιπόν θα έπρεπε η αιτιολόγηση των αποφάσεων να γίνει πιο συνοπτική και γενικά να δίνεται μικρότερη σημασία (από προεδρεύοντες, επιθεωρητές κλπ.) στην εκφορά της δικαστικής κρίσης. Ωστόσο δε νομίζω, πως αυτό μπορεί να μας οδηγήσει σε πλήρη εξαφάνιση της αιτιολογίας σε οποιοδήποτε είδος υποθέσεων. Και ούτε θα λύσει το πρόβλημα (για να μη μιλήσω για ζητήματα συνταγματικότητας ή υπαλληλοποίησης του διοικητικού δικαστή). Οι επουσιώδεις ισχυρισμοί δεν απαντώνται έτσι κι αλλιώς. Οι ουσιώδεις πάλι θα πρέπει να απαντηθούν για να οδηγηθούμε σε κρίση. Γραπτώς ή προφορικώς μικρή η διαφορά. Σε μια φορολογική υπόθεση για παράδειγμα λογιστικών διαφορών, δεν θα το αποφύγεις το "χαρτί και το μολύβι" σε καμιά περίπτωση. Και ούτε βέβαια συμφωνώ πως θα πρέπει να αποτρέψουμε με κάθε τρόπο τους διοικούμενους από το να προσφεύγουν στη δικαιοσύνη. Αλλού είναι το πρόβλημα κι αλλού πρέπει να αναζητηθούν λύσεις. Αυτό όμως δεν μπορεί να αναλυθεί σε ένα απλό σχόλιο. Κ.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Οι εναλλακτικές μορφές απονομής δικαιοσύνης, ακόμη και της ποινικής (π.χ. επιτροπές αλήθειας για διεθνή εγκλήματα, απαρτχαιντ κ.λ.π.), είναι εδώ και χρόνια γεγονός σε πολλά προηγμένα κράτη του κόσμου (αμερική, καναδά, αυστραλία, ελβετία). Πρέπει κι εμείς να το δούμε σοβαρά. Η καθυστέρηση εξάλλου στην απονομή της δικαιοσύνης είναι μάλλον άλυτο πρόβλημα για μας, επειδή συνδέεται και με πολύ σοβαρά και καμιά φορά ανομολόγητα προβλήματα, όπως π.χ. η ποιότητα των δικαστών, δικηγόρων και δικαστικών υπαλλήλων, η νομική παιδεία γενικά στη χώρα μας, η οργάνωση της δικαιοσύνης, η υλικοτεχνική της υποδομή κ.λ.π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ασφαλώς ένα από τα αίτια της υπερφόρτωσης της Διοικητικής Δικαιοσύνης είναι η κακοδιοίκηση. Μην παραβλέπουμε όμως και τη γενικευμένη τάση για αβασάνιστη προσφυγή στη δικαιοσύνη ακόμα και σε περιπτώσεις που ο πολίτης δεν έχει δίκιο και το ξέρει πολύ καλά. Ορθότατες αποφάσεις εφεσιβάλλονται χωρίς λόγο. Ακόμα και το Δημόσιο κάνει συχνά προφανώς αβάσιμες εφέσεις, κόντρα και σε πάγια νομολογία του ΣτΕ!
    Επειδή όμως τα αίτια δεν πρόκειται ποτέ να διορθωθούν, ας μην είμαστε αρνητικοί σε καινοτόμες πρακτικές λύσεις, όπως η προτεινόμενη.
    Και όχι, αγαπητοί σχολιαστές, δεν φταίνε οι διοικητικοί δικαστές! Μη βλέπετε μεμονωμένες περιπτώσεις δικαστών που καθυστερούν και χάνετε "το δάσος". Κι ας μην στρέφονται οι πολιτικοί δικαστές εναντίον των διοικητικών, γιατί στο ίδιο καζάνι βράζουμε όλοι.
    Και μην ακούσω ξανά ότι φταίει η έλλειψη μηχανοργάνωσης των δικαστηρίων. Δηλαδή και με άρτια μηχανοργάνωση εγώ θα βγάζω γρηγορότερα την απόφαση, όταν θα πρέπει να απαντήσω σε πενήντα ισχυρισμούς, μην τύχει και η απόφαση καταστεί αναιρετέα αν δεν απαντήσω σε κάποιον, αφού προηγουμένως διαβάσω 50 σελίδες δικογράφου, 50 σελίδες προσθέτων λόγων και 100 σελίδες υπομνήματος, αφού αναζητήσω στον κυκεώνα της νομοθεσίας τις εφαρμοστέες διατάξεις και αφού ψάξω τα κατεβατά της νομολογίας?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Απαντώντας στον προβληματισμένο δικηγόρο, τον διαβεβαιώνω ότι η συνοπτική αιτιολόγηση των αποφάσεων δεν σημαίνει απουσία έρευνας και προβληματισμού, αλλά ασφαλώς συνεπάγεται ταχύτερη έκδοση της απόφασης. Επίσης, ποιότητα στην απονομή της δικαιοσύνης είναι η ορθή και αμερόληπτη κρίση του δικαστηρίου και όχι κατ'ανάγκη η συγγραφή τεράστιων κειμένων αποφάσεων, που υποψιάζομαι ότι κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να διαβάσει, εκτός από το διατακτικό τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν κατάλαβα τι ακριβώς θέλετε.Θέλετε δικαιοσύνη ή εισπρακτικούς βραχίονες που έτει και αλλιώς είναι η δικαιοσύνη !!! Δεν το ξέρετε,δεν το βλέπετε;
    Μα τι είναι αυτά που σχολιάζετε...
    ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΄οτι ΟΥΔΕΝΑΣ ενδιαφέρεται για τον μέσο-άμοιρο πολίτη που ζητά το δίκιο του,επειδή το ανάλγητ κράτος το διώκει στυγνά..αλλά προαπατεί ιλιγγιώδες συγκριτικά ποσό για να προσφύγει στην δικαιοσύνη !!!
    Μάλλον ζείτε αλλού κια σας εύχομαι να ΄΄πάθετε ΄΄από το κράτος για να καταλάβετε τι εστί...
    Οι διαδικασίες που θέλετε να διαπραγματευτείτε στα ενός πλαίσια ένός ανώνυμου φόρουμ μάλλον δεν δικαιώνουν κανένας μας.
    ΄Αλλωστε δεν έχουν όλοι οι πολίτες διαφορά 700 ευρώ διαφορά με την εφορία και θέλουν να προσφύγουν στην δικαιοσύνη.ΕΙΣΤΕ ΛΑΘΟΣ ΠΟΥ ΕΞΟΜΟΙΩΝΕΤΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ με την στυγνή,αδυσώπητη,αλύπηρη,απρόσωπη ,απάνθρωπη τακτική ,ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ ,της δημόσιας διοίκησης.{βλέπετε τροποιήσεις,έγκριση μνημονίων κτλ},για να διαπιστώεσετε εάν μπορείτε τι τροποποιούν και προσθέτουν...και τελικά τι ισχύει που πρέπει να είσαι ...Η ΔΟΜΗ....
    Ειλικρινά λυπάμαι που δικαστές εκδίδοντας αποφάσεις ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ !!! βλέπουν το δέντρο και ΄οχι το δάσος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αν υιοθετήσουμε μερικές από τις απόψεις του κ.Προέδρου,τότε ας μην υπάρχουν δικαστές αλλά φοροεισπράκορες απλά στο όνομα του ελληνικού λαού....
    Μάλλον έχετε καταλάβει λάθος πολλοί...
    «Όταν κανένας απονέμει δικαιοσύνη, τα βάζει όλα στη ζυγαριά.»
    Πιερ Κορνέιγ (Κορνήλιος)

    Κάποιοι κατάλαβαν λάθος...και παίρνουν μαζί τους μόχθο και αγωνίες μιας ολόκληρης ζωής...εύχομαι απλά να πάθουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Όποιος έχει λεφτά και πληρώνει να παίρνει αιτιολογημένη απόφαση και να προστατεύεται από την αυθαιρεσία. Όποιος δεν έχει λεφτά όπου φτωχός και η μοίρα του. Είναι ενδιαφέρον το πως ορισμένοι διοικητικοί δικαστές αντιλαμβάνονται την ισότητα των Ελλήνων πολιτών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μεχρι να υιοθετηθούν ρηξικέλευθα μέτρα, όπως αυτά που προτείνονται, μήπως θα έπρεπε να επανεξεταστεί η "παραγωγικότητα" των διοικητικών δικαστών; Με μία δικάσιμο το μήνα και 10-12 αποφάσεις (όπως αναφέρει ο αξιότιμος κ. Πρόεδρος) ή 15 για τον πρώτο βαθμό, δεν υπάρχει περιθώριο βελτιώσεως; Κάθε σύγκριση με τους πολιτικούς δικαστές θα ήταν απλά μάταιη. Είναι δε εξαιρετικά συνηθισμένο να εκδίδεται απόφαση διοικητικού πρωτοδικείου μετά από 1 έως 2 χρόνια από την δικάσιμο. Όχι κατ' εξαίρεση, δηλαδή, αλλά συνηθέστατα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Είτε θέλουν κάποιοι είτε δεν θέλουν η ρεαλιστικότατη πρόταση του Προέδρου ήρθε η ώρα να γίνει πραγματικότητα. Και απ΄ ότι φαίνεται θα γίνει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Θέλουμε φορολογική δικαιοσύνη ή φοροεισπρακτικό μηχανισμό? Η απάντηση είναι αυτονόητη για το νομικό μας πολιτισμό. Ας κάνουν λοιπόν όσο το δυνατόν περισσότερες προσλήψεις, μπας και ανασάνει το σύστημα. Μακροπρόθεσμα δε πιστεύω ότι θα αποδώσει και η πρότυπη δίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε, αναφορικά με τα σχόλια που δημοσιεύονται ότι:
1) Δε θα δημοσιεύονται δυσφημιστικά και εξυβριστικά σχόλια
2) Δε θα δημοσιεύονται ΑΣΧΕΤΑ σχόλια σε ΑΣΧΕΤΕΣ αναρτήσεις
3) Δε θα δημοσιεύονται επαναλαμβανόμενα σχόλια στην ίδια ανάρτηση
4) Δε θα δημοσιεύονται σχόλια σε Greeklish


5) Σχόλια σε ενυπόγραφα άρθρα θα δημοσιεύονται μόνον εφόσον και αυτά είναι ενυπόγραφα.
6) Σχόλια σε ενυπόγραφο σχόλιο θα δημοσιεύονται μόνον εφόσον και αυτά είναι ενυπόγραφα.

7) ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ "ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΣΧΟΛΙΑ"


Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΥΙΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΑΠΌ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ