ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ
Αθήνα, 28 Δεκεμβρίου 2011
Ο Πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος θα συναντηθεί αύριο, Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου, στις 11.00, με τους προέδρους των τριών Ανώτατων Δικαστηρίων της χώρας: Παναγιώτη Πικραμμένο (Συμβούλιο της Επικρατείας), Ρένα Ασημακοπούλου (Άρειος Πάγος) και Ιωάννη Καραβοκύρη (Ελεγκτικό Συνέδριο), καθώς και με τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ιωάννη Τέντε (Μέγαρο Μαξίμου). Στη συνάντηση θα παραστούν η Ελένη Διακομανώλη-Ανδρειωτέλλη (Γενική Επιτροπεία της Επικρατείας των Τακτικών Διοικητικών Δικαστηρίων), ο Διονύσης Λασκαράτος (Γενικός Επίτροπος Ελεγκτικού Συνεδρίου), ο Υπουργός Δικαιοσύνης Μιλτιάδης Παπαϊωάννου και ο Υπουργός Επικρατείας (και τέως αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας) Γιώργος Σταυρόπουλος.
Θετική η πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού, ενόψει μάλιστα και των προωθούμενων αλλαγών με στόχο την ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης (αν και κανείς δεν φαίνεται να αναφέρεται στη λειτουργική πτυχή του προβλήματος που ενδεχομένως θα λυνόταν με την κάλυψη των οργανικών κενών και την ίδρυση δύο νέων Πρωτοδικείων στην περιφέρεια της Αττικής, κάτι θα γινόταν ήδη από το 1990, αν δεν υπήρχαν εντονότατες αντιδράσεις, από την πλευρά των μαχόμενων συλλειτουργών του Δικαίου).Μόλις πριν από λίγο διάβασα στο in.gr ότι σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές οι επικεφαλής των ανώτατων δικαιοδοτικών οργάνων διάκεινται θετικά στις προτεινόμενες αλλαγές. Θέλω να πιστεύω όμως, ότι διατυπώθηκαν εντονότατες αντιρρήσεις για τη σχεδιαζόμενη δραματική και ανεξήγητη αύξηση του κακουργηματικού ορίου από 73.000 ΕΥΡΩ που είναι σήμερα, σε 300.000 ΕΥΡΩ στα αδικήματα της πλαστογραφίας, κλοπής, υπεξαίρεσης και απάτης, γεγονός που θα οδηγήσει μεταξύ άλλων στην παραγραφή σοβαρών οικονομικών αδικημάτων που αυτή τη στιγμή εκκρεμούν στην προδικασία ή στο ακροατήριο, κάτι που, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι προωθείται αιφνιδιαστικά, εντός μίας άτυπης προεκλογικής περιόδου και στα πλαίσια ενός νομοσχεδίου, που στοχεύει όπως τουλάχιστον υποδηλώνει και ο τίτλος του, στην αντιμετώπιση φαινομένων αρνησιδικίας και παρόλα αυτά παραγράφει κακουργήματα, αφήνει σκιές για τα πραγματικά κίνητρα του νομοθέτη. Μήπως, αντί για την ταχύτερη απονομή δικαίου, κάποιοι στοχεύουν απλώς σε μια κολοβή δικαιοσύνη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιγράφω από τον προηγούμενο σχολιαστή και εγκρίνω και επαυξάνω:
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να πιστεύω όμως, ότι διατυπώθηκαν εντονότατες αντιρρήσεις για τη σχεδιαζόμενη δραματική και ανεξήγητη αύξηση του κακουργηματικού ορίου από 73.000 ΕΥΡΩ που είναι σήμερα, σε 300.000 ΕΥΡΩ στα αδικήματα της πλαστογραφίας, κλοπής, υπεξαίρεσης και απάτης, γεγονός που θα οδηγήσει μεταξύ άλλων στην παραγραφή σοβαρών οικονομικών αδικημάτων που αυτή τη στιγμή εκκρεμούν στην προδικασία ή στο ακροατήριο, κάτι που, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι προωθείται αιφνιδιαστικά, εντός μίας άτυπης προεκλογικής περιόδου και στα πλαίσια ενός νομοσχεδίου, που στοχεύει όπως τουλάχιστον υποδηλώνει και ο τίτλος του, στην αντιμετώπιση φαινομένων αρνησιδικίας και παρόλα αυτά παραγράφει κακουργήματα, αφήνει σκιές για τα πραγματικά κίνητρα του νομοθέτη. Μήπως, αντί για την ταχύτερη απονομή δικαίου, κάποιοι στοχεύουν απλώς σε μια κολοβή δικαιοσύνη;
Αντί άλλου σχολίου ανεβάζω την τελευταία δημοσίευσή μου στην διαβούλευση
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά από διάφορες συζητήσεις με συγγενείς και φίλους εκτός του νομικού χώρου, λόγω των ημερών, διαπίστωσα ότι κυριαρχεί η εντύπωση πως η ΄»καλή» κυβερνητική (ενσωμάτωση της νομοθετικής στην εκτελεστική λειτουργία) εξουσία, επιθυμεί να επιταχύνει την απελπιστικά αργή δικαιοσύνη και η »αντιδραστική» δικαστική εξουσία, συνεπικουρούμενη από τους »ωφελούμενους από την βραδύτητα» δικηγόρους, επιθυμούν την συνέχιση της καθυστέρησης της απονομής της δικαιοσύνης. Χωρίς να παραγνωρίζω τις αναλογούσες στους λειτουργούς της δικαιοσύνης ευθύνες, τοποθετώντας τες όμως στην πραγματική τους διάσταση, πιστεύω, όπως και η συντριπτική πλειονότητα των επαγγελματιών του χώρου, ότι οι καθυστερήσεις οφείλονται σε παθολογίες, α) των κεντρικών κωδίκων διοικητικού και ουσιαστικού δικαίου, σε όλους τους κλάδους, λόγω των αλλεπάλληλων συγκυριακών τροποποιήσεων, χωρίς επιστημονική αποτίμηση της λειτουργίας μιας ρύθμισης μέσα στον χρόνο, και χωρίς πρόταση για την άρση δυσλειτουργιών και την αποτελεσματικότητα της δικαιοδοτικής λειτουργίας, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της κεντρικής κατεύθυνσης και στόχευσης των νομοθετημάτων αυτών, β)της ανικανότητας ή της έλλειψης πολιτικής βούλησης για διοικητική εκτέλεση με σκοπό την άρση των διοικητικών παθολογιών, οπότε αυτές ποινικοποιούνται ή αποφάσεις διοικητικού χαρακτήρα ανατίθενται στα δικαστήρια (κλασσικό παράδειγμα η επαναφορά της πλημμεληματοποίησης υγειονομικής διάταξης, ή η πρόβλεψη για σύλληψη των υπαιτίων των πταισματικών παραβάσεων, που περιέχονται στο παρόν σχέδιο νόμου), γ)της κατανομής των δικαστηρίων που είναι η ίδια για 50 περίπου χρόνια, σε ένα πληθυσμό με εντελώς διαφορετικές ανάγκες και σε μια χώρα με πολύ λιγότερες οικονομικές δυνατότητες, που δεν μπορεί πια να συντηρεί δικαστήρια τριών-τεσσάρων δικαστών και ειρηνοδικεία των δέκα ή είκοσι αποφάσεων, ούτε δικαστήρια-υδροκέφαλα και δ)της μη θέσης μέχρι στιγμής ενός χρονοδιαγράμματος για την πλήρη ψηφιοποίηση της δικαιοσύνης, ώστε μετά π.χ. το 2015 να μην υπάρχει εισαγωγικό δικόγραφο, επιδοτήριο έγγραφο, εκτελεστικό έγγραφο κ.ά. παρά μόνο σε ψηφιακή μορφή και με ψηφιακή υπογραφή, όταν μάλιστα η συντριπτική πλειοψηφία των δικαστών δημιουργεί και αρχειοθετεί ψηφιακά τα έγγραφα.
Το γεγονός της λανθασμένης κοινωνικής αντίληψης οφείλεται μάλλον σε αδυναμία των επαγγελματιών του χώρου, δια των συνδικαλιστικών τους φορέων, να πείσουν την κοινωνία για το που οφείλονται πραγματικά τα προβλήματα της καθυστέρησης, και για το που πάσχει στ’ αλήθεια η δικαιοσύνη, περιοριζόμενοι σε οικονομικά και συντεχνιακά αιτήματα. Και πέρα από την εξεύρεση των προτάσεων που θα προσπαθούν ειλικρινώς να απαντήσουν στο πρόβλημα και να επαναφέρουν την δικαιοσύνη στον συνταγματικό της ρόλο, θα πρέπει να ειπωθούν και οι σκληρές αλήθειες σε σχέση με τις αποσπασματικές παρεμβάσεις.
Με τον ν. 3904/10 καταργήθηκε η διαδικασία της απ’ ευθείας κλήσης για μεγάλο αριθμό κακουργημάτων και επαναφέρθηκε η διαδικασία του συμβουλίου για την παραπομπή, με επιβράδυνση της διαδικασίας κατά εξι μέσο όρο μήνες. επιταχύνεται έτσι η διαδικασία;
Διατηρείται πάντα η έγγραφη διαδικασία στο ενδιάμεσο στάδιο της κύριας ανάκρισης με πλήρως αιτιολογημένες διατάξεις του ανακριτή και πλήρως αιτιολογημένα βουλεύματα, με αποτέλεσμα οι δικογραφίες να εκκρεμούν εκτός του ανακριτικού γραφείου για μήνες.επιταχύνεται έτσι η διαδικασία;
Διατηρείται η παράταση του χρόνου της ανάκρισης με βούλευμα του συμβουλίου, επίσης αιτιολογημένο.επιταχύνεται έτσι η διαδικασία;
Με την κατάργηση της προκαταρκτικής για τα πλημμελήματα και την διατήρηση της απαγόρευσης της προανάκρισης για τα πλημμελήματα του Μονομελούς, υποχρεωτικά κάθε μήνυση θα εισάγεται στο ακροατήριο με αποτέλεσμα την δημιουργία υπερτροφικών πινακίων. επιταχύνεται έτσι η διαδικασία;
Θα μπορούσε κανείς να συνεχίσει την ενδεικτική απαρίθμηση για πολύ προβλέποντας το αποτέλεσμα των παρεμβάσεων και την πραγματική καθυστέρηση που θα προκαλέσουν.
Το ερώτημα είναι γιατί το σχόλιο αυτό στο άρθρο 90. Αφ’ ενός γιατί αυτό έχει συγκεντρώσει τα περισσότερα σχόλια και θα ήθελα πολύ να δω κατά πόσο αυτά θα επηρεάσουν τις θέσεις των δικαστικών ενώσεων και των δικηγορικών συλλόγων καθώς και το τελικό κείμενο του νομοσχεδίου. Και αφ’ ετέρου γιατί δεν κατανοώ πως η επαναφορά του κωλύματος σε 4 πόλεις θα επιταχύνει την απονομή της δικαιοσύνης, όταν, όπως αναφέρεται και σε άλλα σχόλια, η εφαρμογή του θα αποδυναμώσει τα πρωτοδικεία και τις εισαγγελίες. Γιατί όταν όλα τα κρούσματα της δικαστικής διαφθοράς έχουν διαπιστωθεί στα τεράστια δικαστήρια της πρωτεύουσας, όπου βέβαια δεν μπορεί να καθιερωθεί κώλυμα, δεν μπορώ να πιστέψω ότι η επαναφορά γίνεται για λόγους πρόληψης μιας μη διαπιστωθείσας την τελευταία εικοσαετία μεροληψίας ή και διαφθοράς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο πρόσφατο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικ/νης, μεταξύ των άλλων, επεκτείνονται τα κωλύμματα εντοπιότητος και σε πόλεις που σήμερα εξαιρούνται. ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ;; Θα πρέπει οι συντάκτες του ν/σ αλλά και οι συμφωνούντες εκ των επικεφαλής της Δικαιοσύνης να εξηγήσουν γιατί ο Δικαστικός Λειτουργός βαρύνεται με το τεκμήριο ενοχής....;; Διότι πώς αλλιώς μπορεί ένας ορθώς σκεπτόμενος άνθρωπος να ερμηνεύσει την εισαγόμενη με το νομοσχέδιο επέκταση των κωλυμμάτων εντοπιότητος αντί της πλήρους καταργήσεως αυτών;;
ΑπάντησηΔιαγραφήEγω θεωρώ ότι πρέπει να ληφθεί υπόψην για το όριο της απάτης το γεγονός της μεγάλης οικονομικής ανατροπής που έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια. Το όριο είναι εξαιρετικά χαμηλό και σίγουρα θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί γιατί διαφορετικά ένα μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού κινδυνεύει με αυστηρές ποινές που δεν ανταποκρίνονται στην οικονομική πραγματικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφή