Του Κωστα Oνισενκο
Η διαδικασία του αυτοφώρου για αδικήματα του δρόμου, όπως κλοπές, επαιτεία, παρεμπόριο κ.ά. είναι μονάχα μια ολιγόωρη ταλαιπωρία για τους συλληφθέντες στο κέντρο της Αθήνας.
Αυτό υποστήριξε ο αντεισαγγελέας Πρωτοδικών Αθηνών Ηλίας Κωσταντακόπουλος, αρμόδιος για την εποπτεία τεσσάρων Αστυνομικών Τμημάτων (Συντάγματος, Ακροπόλεως, Αγ. Παντελεήμονα και Κολωνού) κατά τη διάρκεια εκδήλωσης της Κίνησης Πολιτών Κέντρου Αθήνας (ΚΙΠΟΚΑ) που πραγματοποιήθηκε προχθές σε κεντρικό ξενοδοχείο της πρωτεύουσας. Ο κ. Κωσταντακόπουλος μιλώντας για το γενικότερο πρόβλημα εγκληματικότητας και υποβάθμισης του Κέντρου ανέφερε ότι οι περισσότεροι αλλοδαποί που συλλαμβάνονται γνωρίζουν εξαρχής ότι δεν πρόκειται να καταλήξουν στη φυλακή εξαιτίας της ελληνικής νομοθεσίας αλλά και της κακής μηχανοργάνωσης των δικαστηρίων. «Το 2000 οι αλλοδαποί που υπήρχαν στα πινάκια των αυτοφώρων αποτελούσαν περίπου το 20%. Σήμερα ξεπερνούν το 85%. Η πλειονότητά τους συλλαμβάνονται στο κέντρο της Αθήνας και ύστερα από λίγες ώρες αφήνονται ελεύθεροι», ανέφερε ο ίδιος. «Μετά την ποινή που τους επιβάλλεται από το αυτόφωρο, κάνουν προφορική δήλωση στο ακροατήριο ότι δεν έχουν ξανακαταδικαστεί σε ποινή μεγαλύτερη των 12 μηνών. Καθώς δεν υπάρχει η μηχανοργάνωση ώστε να επιβεβαιωθεί αν αυτό όντως ισχύει, το δικαστήριο είναι υποχρεωμένο να αναστείλει την όποια ποινή επιβάλλει», ανέφερε ο αντεισαγγελέας, τονίζοντας ότι «τα άτομα που εγκληματούν στο κέντρο της Αθήνας έχουν την αντίληψη ότι η διαδικασία τιμωρίας από την ελληνική πολιτεία είναι απλώς μια ολιγόωρη ταλαιπωρία».
Τη ζοφερή κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας επισήμανε και ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης Τέντες, που έκανε λόγο για έκρηξη της εγκληματικότητας. Και προανήγγειλε συνάντηση εισαγγελικών και αστυνομικών αρχών σε ανώτατο επίπεδο για να επανεκτιμηθεί η κατάσταση και οι δράσεις στο Κέντρο.
«Στο κέντρο της Αθήνας επικρατεί γενικευμένο καθεστώς ανομίας», παραδέχθηκε ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης μιλώντας στην ίδια εκδήλωση. Ο δήμαρχος ανέφερε ότι πολλές από τις πρωτοβουλίες που έχει λάβει για τη βελτίωση της κατάστασης στην Αθήνα δεν έχουν αποδώσει, εξαιτίας γραφειοκρατικών καθυστερήσεων και σύγχυσης αρμοδιοτήτων φορέων. Παράλληλα υπεραμύνθηκε του έργου του λέγοντας ότι βασική προτεραιότητά του ήταν να συμμαζέψει τα οικονομικά, κάτι που σύμφωνα με τον ίδιο επιτεύχθηκε με μείωση του χρέους και κατάργηση φορέων.
Σειρά εκδηλώσεων
Ο συντονιστής της ΚΙΠΟΚΑ Δημήτρης Νικολακόπουλος ανέφερε ότι η ρίζα του προβλήματος εντοπίζεται στην αθρόα έλευση παράνομων μεταναστών, που οι περισσότεροι καταλήγουν στο κέντρο της Αθήνας. «Εννέα χιλιάδες άτομα, ένα ολόκληρο χωριό, μπαίνει παράνομα κάθε μήνα», δήλωσε. Η πρόεδρος της ΚΙΠΟΚΑ Βαρβάρα Βερνίκου αναφέρθηκε στους στόχους της Κίνησης, βασικότερος των οποίων είναι η οργάνωση σειράς εκδηλώσεων διάρκειας 30 - 40 ημερών με τον τίτλο «Athens: City of Europe», με τη συμμετοχή του δήμου και παραγωγικών φορέων της πόλης με στόχο την οργανωμένη προβολή της στο εξωτερικό. |
|
Δεν δικαιολογείται να ακούγεται από Έλληνα Εισαγγελέα ότι τα δικαστήρια είναι υποχρεωμένα και αναστέλλουν τις ποινές φυλάκισης που επιβάλλουν με την αυτόφωρη διαδικασία επειδή ο κατηγορούμενος δηλώνει ότι δεν έχει καταδικασθεί άλλη φορά. Όχι ότι δεν είναι αλήθεια - αυτή είναι πράγματι η πρακτική, η οποία είναι κάκιστη, ιδίως, όταν εφαρμόζεται για καταδικασμένο αλλοδαπό, ο οποίος δεν έχει καμία μόνιμη διαμονή στη Χώρα, έχει εισέλθει παράνομα σε αυτή και κανένα στοιχείο δεν δικαιολογεί την επίδειξη επιείκειας εκ μέρους της Πολιτείας, μέσω της χορήγησης του ευεργετήματος αναστολής της ποινής, που δεν αποτελεί παρά μια “συγχώρεση” της πολιτείας προς τον καταδικασμένο, δηλαδή αυτόν που έχει τελέσει έγκλημα, έχει κηρυχθεί ένοχος γι’ αυτό και έχει καταδικασθεί σε ποινή στερητική της ελευθερίας. Είναι, λοιπόν, αλήθεια ότι τα δικαστήρια αναστέλλουν τις ποινές φυλάκισης βασιζόμενα στη “δήλωση” του καταδικασμένου, πολλές φορές μάλιστα σε αντίστοιχη “δήλωση” του συνηγόρου υπερασπίσεώς του, το κάνουν δε αυτό ανεξαρτήτως του ύψους της ποινής φυλάκισης που έχουν απαγγείλει. Η χορήγηση του ευεργετήματος της αναστολής της ποινής ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΠΙΜΕΤΡΗΣΗ ποινής και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται από το δικαστήριο. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ - ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ υποχρεωτική η χορήγηση του ευεργετήματος, ακόμη δηλαδή και αν πράγματι ο καταδικασμένος δεν έχει καμία άλλη φορά καταδικασθεί σε καμία ποινή στερητική της ελευθερίας. Κατά τούτο δεν δικαιολογείται η άποψη που εξέφρασε ο Αντεισαγγελέας Κωνσταντακόπουλος, δημοσίως. Ο Ποινικός Κώδικας είναι σαφής στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 99 και επιτρέπει ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ τη μη χορήγηση του ευεργετήματος της αναστολής της ποινής. Απόκειται στο δικαστήριο να κρίνει κάθε φορά αν θα χορηγήσει ή όχι την αναστολή, έχοντας ως δεδομένο ότι η αναστολή της ποινής, η συγχώρεση δηλαδή της Πολιτείας μέσω της δικαστικής απόφασης προς το πρόσωπο του καταδικασμένου, περιλαμβάνεται στο δίκαιο επιμέτρησης της ποινής. Είναι καιρός τα δικαστήρια να πάψουν να χορηγούν το ευεργέτημα μηχανιστικά και να αρχίσουν να το αντιμετωπίζουν ως στοιχείο επιμέτρησης της ποινής, ανεξαρτήτως της οποιασδήποτε “δήλωσης” του καταδικασμένου ή του συνηγόρου του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει ως λύση και η αναστολή της ποινης υπό τον όρο της άμεσης απέλασης καταδικου αλλοδαπού (αρ. 99 παρ. 2 ΠΚ) που όμως με το υπό ψήφιση νομοσχέδιο για τη "δίκαιη δίκη" καταργείται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρώ πως το να μεταφέρεται η πραγματική εικόνα της αντιμετώπισης του ζητήματος της αναστολής της ποινής που επιβάλλεται απο τα Ελληνικά δικαστήρια ΔΕΝ θα πρέπει ούτε να "σοκάρει" ούτε να αφήνει έκπληκτο κανένα όπως τον ανώνυμο σχολιαστή των "9.24 μμ". Σε κάθε περίπτωση ο Εισαγγελέας που φέρεται να τοποθετήθηκε για το θέμα αυτό σύμφωνα με το δημοσίευμα το έκανε επώνυμα σε δημόσια εκδήλωση. Εκτός όμως των άλλων και ο ανωτέρω σχολιαστής δέχεται ότι αυτή είναι πράγματι η εφαρμοζόμενη πρακτική απο τα δικαστήρια που εφαρμόζουν εκπεφρασμένη σχετική νομολογία του ανώτατου ακυρωτικού. Πράγματι είναι καιρός τα δικαστήρια να πάψουν να χορηγούν το ευεργέτημα μηχανιστικά και να αρχίσουν να το αντιμετωπίζουν ως στοιχείο επιμέτρησης της ποινής, ανεξαρτήτως της οποιασδήποτε “δήλωσης” του καταδικασμένου ή του συνηγόρου του, πλήν όμως μέχρι τότε ως προεδρεύων σε σύνθεση τριμελούς πρόσφατα και ως μονομελής δικαστής προγενέστερα τόσο ο ίδιος όσο και πλείστες συνθέσεις αυτοφώρων (καθώς το άρθρο της "καθημερινής" αφορά την διαδικασία αυτή) ή μή αυτό εφαρμόζουμε, ήτοι πρακτικά είτε με την ύπαρξη ποινικού μητρώου ή με δήλωση του κατ/νου ή του πληρεξουσίου δικηγόρου που έχει την σχετική εντολή και παρίσταται και τον εκπροσωπεί εφόσον υπάρχουν οι προυποθέσεις η ποινή που επιβλήθηκε αναστέλλεται επί τριετία
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι αποτελεί δυστυχή διαπίστωση ότι οι αλλοδαποί συνήθως λαθρομετανάστες που τελούν διάφορα αδικήματα στο κέντρο της Αθήνας αντιλαμβάνονται την τιμώρηση τους ως ένα επιεικές χάδι από την πολιτεία την στιγμή μάλιστα που οι περισσότεροι προέρχονται απο χώρες με άλλα συστήματα δικαιοσύνης βασισμένα στο ισλάμ και έχοντας άλλο αξιακό κώδικα. Η διαπίστωση ότι εάν υπήρχε μηχανοργάνωση εν προκειμένω του ποινικού μητρώου θα ήταν δυνατό στο δικαστήριο να έχει εικόνα της ποινικής κατάστασης του κατηγορουμένου είναι το πιο σημαντικό βήμα πρακτικά προς εξεύρεση μιας λύσης ώστε το δικαστήριο να μην αναστέλλει πειθόμενο σε "δηλώσεις" που είναι αμφίβολο εάν ελέγχονται σε μεταγενέστερο στάδιο. Σε κάθε περίπτωση αναδεικνύοντας το πρόβλημα είσαι πιο κοντά και στη λύση του.
ΑπάντησηΔιαγραφή"βασιζόμενα σε δήλωση του συνηγόρου του κατηγορουμένου..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ περισσότερο μάλιστα όταν ο συνήγορος του κατηγορουμένου επελέγη από αυτόν εντελώς τυχαία και λίγο πριν από την έναρξη της δίκης έξω από την είσοδο της αίθουσας του δικαστηρίου.....όπως έτυχε να αντιληφθούμε κάποτε ιδίοις όμμασι!! Ποιά αντίληψη για την ποινική κατάσταση του κατηγορουμένου μπορεί να έχει ο συνήγορος αυτός;
Συμφωνώ απολύτως με το ανωτέρω σχόλιο. Στο άρθρο 99 παρ.1 ΠΚ αναφέρεται ρητά ότι δεν χορηγείται αναστολή εάν το Δικαστήριο κρίνει ότι ο κατηγορούμενος πρέπει να υποβληθεί στην εκτέλεση της ποινής. Προσωπικά σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν αναστέλλω ακόμη και αν βάλω ποινή κάτω των τριών ετών, αιτιολογώντας στην απόφαση την μη αναστολή. Όλο και περισσότεροι συνάδελφοι κάνουν στο ίδιο (ιδίως στην αυτόφωρη διαδικασία), αλλά βέβαια υπάρχουν και πάρα πολλοί ακόμη που όταν τους το λέω μου απαντούν "ποιος κάθεται τώρα να γράφει ειδική αιτιολογία..?". Είναι κρίμα να υπαλληλοποιείται ο δικαστής σε τέτοιο βαθμό ώστε να αρνείται στην ουσία να κάνει χρήση της δυνατότητας που του παρέχει ο νόμος για τη μη αναστολή της ποινής, αν και κρίνει ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει να μην ανασταλεί αυτή, απλά και μόνο επειδή βαριέται να γράψει ειδική αιτιολογία..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς ο ανωτέρω ανώνυμος (12-2-12/9.24) σχολιαστής δεν έχει υπόψη του ούτε τη νομολογία ούτε τη θεωρία σχετικά με την αναστολή και το πότε χορηγείται. Δεν είναι επιμέτρηση της ποινής αλλά τρόπος εκτέλεσής της και χορηγείται υποχρεωτικά σε περιπτώσεις μικροαδικημάτων και προηγούμενο λευκό ποινικό μητρώο. Άλλως ας μας παραθέσει μια πλήρη νομική σκέψη και εγώ θα την προτείνω καθ' υπόδειγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει και η δυνατότητα αναστολής της ποινης φυλάκισης υπό τον όρο άμεσης απέλασης , κατ΄άρθρο 99 παρ.2 ΠΚ. Ομως , η διάταξη αυτή με το υπό ψήφιση πολυνομοσχέδιο πρόκειται να καταργηθεί
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ “curius”, μήπως να ξαναδιαβάσεις το άρθρο 99 παρ. 1 και μέχρι το τέλος του εδαφίου; Σε ότι αφορά αν η αναστολή εκτέλεσης της ποινής αποτελεί επιμέτρηση ποινής, ΕΠΙΜΕΝΩ! Η ποινική δίκη δεν τελειώνει με την κήρυξη της ενοχής ή μη του κατηγορουμένου. Αν ο κατηγορούμενος κηρυχθεί ένοχος και επιμετρηθεί σε βάρος του ποινή φυλάκισης, το επόμενο βήμα είναι αν θα του χορηγηθεί ή όχι αναστολή εκτέλεσης της ποινής. Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε πάντως και σε κάθε περίπτωση να κριθεί αν η ποινή πρέπει να μετατραπεί σε χρηματική και στη συνέχεια η ποινή φυλάκισης ή η ποινή φυλάκισης που μετατράπηκε σε χρηματική να κριθεί αν θα ανασταλεί ή όχι, αλλά είμαι στο ζήτημα μειοψηφία και το γνωρίζω. Εν πάση περιπτώσει, ακολουθεί η διερεύνηση των προϋποθέσεων χορήγησης αναστολής εκτέλεσης της ποινής. Η χορήγηση αναστολής εκτέλεσης της ποινής είναι το κρισιμότερο σημείο της ποινικής δίκης, διότι το ίδιο το δικαστήριο που έκρινε τον καταδικασμένο τιμωρητέο έρχεται στη συνέχεια να κρίνει αν πρέπει να εκτελεσθεί η απόφασή του. Θα πρέπει να γνωρίζεις ότι ο θεσμός της αναστολής εκτέλεσης της ποινής είχε αποτελέσει αντικείμενο έντονων συζητήσεων μεταξύ των μελών της επιτροπής σύνταξης του Ποινικού Κώδικα, τα οποία ορθά είχαν διαπιστώσει την αντίφαση. Τελικά, ο θεσμός καθιερώθηκε για πολύ μικρές ποινές. Είχε την έννοια της χορήγησης στον καταδικασμένο, που δεν είχε τελέσει άλλη φορά έγκλημα και που καταδικάσθηκε για πλημμέλημα σε πολύ μικρή ποινή, μιας δεύτερης ευκαιρίας. Έτσι το καταλαβαίνω και εγώ, έτσι δικαιολογώ και εγώ το θεσμό. Βέβαια, με το πέρασμα του χρόνου και την παρακμή της ελληνικής κοινωνίας, ο θεσμός της αναστολής εκτέλεσης της ποινής αποτέλεσε κατ’ εξοχήν πεδίο πολιτικής δραστηριότητας και, με επιχειρήματα του τύπου “οι φυλακές δεν επαρκούν για τον αριθμό των καταδίκων” ή ότι “έχουν μεταβληθεί οι κοινωνικές συνθήκες”, κατάντησε να είναι αυτό που είναι σήμερα, δηλαδή, ένας όχι ένας θεσμός χορήγησης μιας δεύτερης ευκαιρίας στον καταδικασμένο από λόγους επιείκειας, ανθρωπιστικούς ή και λόγους αντεγκληματικής πολιτικής, αλλά ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΘΕΣΜΟΣ ΕΠΙΣΗΜΗΣ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗΣ του καταδικασμένου εγκληματία! Δυστυχώς! Κατά τούτο, η χορήγηση του ευεργετήματος, όπως έχει καταντήσει, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΠΙΜΕΤΡΗΣΗ ΠΟΙΝΗΣ και μάλιστα το πιο σημαντικό στάδιο της διαδικασίας μετά την απαγγελία της ποινής. Να μελετήσεις και πάλι τον Ποινικό Κώδικα και το άρθρο 99 παρ. 1. (ο Δικαστής των 9:24)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ “curius”, μήπως να ξαναδιαβάσεις το άρθρο 99 παρ. 1 και μέχρι το τέλος του εδαφίου; Σε ότι αφορά αν η αναστολή εκτέλεσης της ποινής αποτελεί επιμέτρηση ποινής, ΕΠΙΜΕΝΩ! Η ποινική δίκη δεν τελειώνει με την κήρυξη της ενοχής ή μη του κατηγορουμένου. Αν ο κατηγορούμενος κηρυχθεί ένοχος και επιμετρηθεί σε βάρος του ποινή φυλάκισης, το επόμενο βήμα είναι αν θα του χορηγηθεί ή όχι αναστολή εκτέλεσης της ποινής. Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε πάντως και σε κάθε περίπτωση να κριθεί αν η ποινή πρέπει να μετατραπεί σε χρηματική και στη συνέχεια η ποινή φυλάκισης ή η ποινή φυλάκισης που μετατράπηκε σε χρηματική να κριθεί αν θα ανασταλεί ή όχι, αλλά είμαι στο ζήτημα μειοψηφία και το γνωρίζω. Εν πάση περιπτώσει, ακολουθεί η διερεύνηση των προϋποθέσεων χορήγησης αναστολής εκτέλεσης της ποινής. Η χορήγηση αναστολής εκτέλεσης της ποινής είναι το κρισιμότερο σημείο της ποινικής δίκης, διότι το ίδιο το δικαστήριο που έκρινε τον καταδικασμένο τιμωρητέο έρχεται στη συνέχεια να κρίνει αν πρέπει να εκτελεσθεί η απόφασή του. Θα πρέπει να γνωρίζεις ότι ο θεσμός της αναστολής εκτέλεσης της ποινής είχε αποτελέσει αντικείμενο έντονων συζητήσεων μεταξύ των μελών της επιτροπής σύνταξης του Ποινικού Κώδικα, τα οποία ορθά είχαν διαπιστώσει την αντίφαση. Τελικά, ο θεσμός καθιερώθηκε για πολύ μικρές ποινές. Είχε την έννοια της χορήγησης στον καταδικασμένο, που δεν είχε τελέσει άλλη φορά έγκλημα και που καταδικάσθηκε για πλημμέλημα σε πολύ μικρή ποινή, μιας δεύτερης ευκαιρίας. Έτσι το καταλαβαίνω και εγώ, έτσι δικαιολογώ και εγώ το θεσμό. Βέβαια, με το πέρασμα του χρόνου και την παρακμή της ελληνικής κοινωνίας, ο θεσμός της αναστολής εκτέλεσης της ποινής αποτέλεσε κατ’ εξοχήν πεδίο πολιτικής δραστηριότητας και, με επιχειρήματα του τύπου “οι φυλακές δεν επαρκούν για τον αριθμό των καταδίκων” ή ότι “έχουν μεταβληθεί οι κοινωνικές συνθήκες”, κατάντησε να είναι αυτό που είναι σήμερα, δηλαδή, όχι ένας θεσμός χορήγησης μιας δεύτερης ευκαιρίας στον καταδικασμένο από λόγους επιείκειας, ανθρωπιστικούς ή και λόγους αντεγκληματικής πολιτικής, αλλά ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΘΕΣΜΟΣ ΕΠΙΣΗΜΗΣ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗΣ του καταδικασμένου εγκληματία! Δυστυχώς! Κατά τούτο, η χορήγηση του ευεργετήματος, όπως έχει καταντήσει, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΠΙΜΕΤΡΗΣΗ ΠΟΙΝΗΣ και μάλιστα το πιο σημαντικό στάδιο της διαδικασίας μετά την απαγγελία της ποινής. Να μελετήσεις και πάλι τον Ποινικό Κώδικα και το άρθρο 99 παρ. 1. (ο Δικαστής των 9:24΄)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος ανωνυμο των 9:24: Σωστο αυτο που λες, αλλα ο ιδιος ο νομος σου λεει οτι κανονας ειναι η αναστολη, και εξαιρεση η μη αναστολη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπισης, να ξερεις, οτι και οι ποινες που δεν αναστελεις, παλι δεν εκτελουνται. Γιατι εδω και 1 ετος η εφεση εχει αυτοδικαιως ανασταλτικο αποτελεσμα.. Επομενως, και να μην αναστειλεις την ποινη, θα παει σε ενα διπλανο γραφειο, θα κανει μια τυπικη εφεση, και παλι θα μεινει ελευθερος.. στην εκδικαση δε της εφεσης, ετσι και αλλιως θα υπαρχει υποχρεωτικα το ποινικο μητρωο στη δικογραφια
Και αν υπάρχει στη δίκη της έφεσης το δελτίο ποινικού μητρώου και αυτό είναι “λευκό”, τι έγινε; Και πάλι μπορεί η ποινή να μην ανασταλεί. Εκείνο που προσπαθώ, γενικότερα, να πω είναι ότι η αναστολή εκτέλεσης της ποινής αποτελεί πάντοτε δικαίωμα του δικαστηρίου να τη χορηγήσει ή να μην τη χορηγήσει και πρέπει κάθε φορά να το αποφασίζει με περίσκεψη, με κριτήριο αν ο καταδικασμένος αξίζει να τύχει του ευεργετήματος, αν αξίζει να του δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία, εν όψει του εγκλήματος που έχει τελέσει και της ποινής που έχει επιμετρηθεί, κυρίως. Δεν είναι δυνατό να επιβάλλονται ποινές φυλάκισης ενός, δύο ή τριών ετών για σοβαρά αδικήματα και τα δικαστήρια να αναστέλλουν τις ποινές χωρίς καμία στάθμιση. (ο Δικαστής των 9:24΄)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι δεδομένο ότι ο συνάδελφος Εισαγγελέας ανέφερε την πικρή αλήθεια και μόνο καθώς ο κανόνας είναι η αναστολή εκτέλεσης της ποινής επί τριετία μάλιστα, ενώ σε αντίθετη περίπτωση απαιτείται ειδική αιτιολογία που δεν συναντάται ειδικά σε αποφάσεις δικαστηρίων με την αυτόφωρη διαδικασία για πολλούς και διάφορους λόγους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ υπαλλοποίηση, φιλε ανωνυμε των 9:24, δεν επερχεται απ' τους δικαστες, αλλα απ' τον ογκο της δουλειας τους.. Αμα εχεις 200 υποθεσεις πολτικες χρεωση τον χρονο, σε κυνηγανε προθεσμιες, τετραμηνα, οκταμηνα, διμηνα (με το νεο νομο), διασκεψεις, προεδροι που εχουν μετατεθει, προεδροι που σου γυρνανε 3-4 φορες τη δικογραφια, για σκεψου απο μια δικασιμο αυτοφωρων να σου ερθουν 20 υποθεσεις για γραψιμο (στις οποίες δεν πρεπει να γραψεις μονο την αιτιολογια της μη αναστολης, αλλα ολη την αποφαση), που κανινικα δερν θα εγραφες
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλικά για τον ανώνυμο των 9.24, όταν υποστηρίζουμε την άποψη μας θα πρέπει αφενός να την τεκμηριώνουμε νομικά και αφετέρου να μην αγνοούμε παντελώς κατά πως φαίνεται την πάγια νομολογία του Α.Π. Επίσης θα μπορούσε να μας παραθέσει την αιτιολογία απο τις αποφάσεις που έχει εκδόσει αναφορικά με την μη χορήγηση αναστολής όπως διατείνεται και εάν πράγματι το έχει πράξει - που πολύ αμφιβάλλω- να μας αναφέρει και πόσες αναιρέσεις έχει στο φάκελο του για τις αποφάσεις αυτές, κατά τα λοιπά μάλλον... στην περίπτωση του συμβαίνει αυτό που περιγράφεται στο γνωστό ανέκδοτο με το λαγό και το λιοντάρι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε απάντηση του σχολίου των 10.35 της 15-12-2012, θα ήθελα να τονίσω ότι και εμείς οι λίγοι που -σε αδικήματα με ιδιαίτερη κοινωνική απαξία όπως η κλοπή- δεν αναστέλλουμε και γράφουμε ειδική αιτιολογία, είμαστες δικαστές με τεράστια χρέωση, που μας κυνηγάνε οι κάθε είδους προθεσμίες και δουλεύουμε ατελείωτες ώρες όπως όλοι οι συνάδελφοι. Πως λοιπόν εμείς βρίσκουμε το χρόνο να γράψουμε και την ειδική αιτιολογία της μη αναστολής και οι υπόλοιποι δεν τον βρίσκουν? Ειδικά στο δικό μας χώρο, τέτοιοι αφορισμοί ότι η πολλή δουλειά σε κάνει να υπαλληλοποιηθείς, δεν ευσταθούν, γιατί πολύ απλά, όλοι έχουμε πολλή δουλειά. Η μη υπαλληλοποίηση του Δικαστή είναι θέμα προσωπικής του επιλογής, θέλησης και τόλμης. Τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες.
ΑπάντησηΔιαγραφή