Μετάφραση από τα Γερμανικά
Στρασβούργο, 17-10-2010
ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ
ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ (ΜΑGNA CHARTA) ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ
Εισαγωγική σημείωση:
Με αφορμή τα δέκα χρόνια από τη δημιουργία της, η Συμβουλευτική Επιτροπή των Ευρωπαίων Δικαστών (CCJE) ψήφισε τον παρόντα Καταστατικό Χάρτη (Μagna Charta) των Ευρωπαίων Δικαστών και ειδικότερα τις Βασικές αρχές αυτού, ο οποίος περιλαμβάνει ιδίως τελικά συμπεράσματα από γνωμοδοτήσεις της επιτροπής, οι οποίες έγιναν δεκτές από το Συμβούλιο Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης και κωδικοποιούνται δια του παρόντος. Κάθε μία από τις 12 Γνώμες-Γνωμοδοτήσεις της Συμβουλευτικής Επιτροπής των Ευρωπαίων Δικαστών οι οποίες εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης περιλαμβάνει και σκέψεις που σχετίζονται με τα θέματα του παρόντος κειμένου.
(Τελική απόδοση του αρχικού κειμένου, επιφυλασσομένων μικρών και τυπικών αλλαγών)
Αρχή του Κράτους Δικαίου και η Δικαιοσύνη
- Η δικαστική εξουσία αποτελεί μία από τις τρεις εξουσίες κάθε δημοκρατικού κράτους. Εγγυάται την αρχή του Κράτους Δικαίου καθώς και την ομαλή εφαρμογή του δικαίου κατά τρόπο αμερόληπτο, δίκαιο, έντιμο και αποτελεσματικό.
Ανεξαρτησία των Δικαστών
- Η ανεξαρτησία και η αμεροληψία των Δικαστών αποτελούν αδιαπραγμάτευτες και απαράγραπτες βασικές προϋποθέσεις του τρόπου λειτουργίας της Δικαιοσύνης.
- Ο νόμος πρέπει πάντα να διασφαλίζει την ανεξαρτησία των Δικαστών και σε μορφωτικό και σε οικονομικό επίπεδο. Σε σχέσεις με τις άλλες λειτουργίες του Κράτους, πρέπει να διασφαλίζεται η δικαστική ανεξαρτησία σε σχέση με τους προσφεύγοντες στη Δικαιοσύνη, τους άλλους Δικαστές και γενικά την Κοινωνία. Η προαγωγή της Δικαστικής Ανεξαρτησίας, αποτελεί βασική ευθύνη του Κράτους και κάθε Δικαστή ξεχωριστά.
- Η δικαστική ανεξαρτησία πρέπει να διασφαλίζεται στο πλαίσιο της δικαστικής δραστηριότητας, ειδικότερα σε σχέση με το διορισμό, την τοποθέτηση έως την συνταξιοδότηση, την προαγωγή, την ισοβιότητα, την επιμόρφωση, την δικαστική ασυλία, την πειθαρχία, τις αποδοχές και την χρηματοδότηση του δικαστικού συστήματος.
Εγγυήσεις της (δικαστικής) ανεξαρτησίας
- Αποφάσεις σχετικά με την επιλογή, τον διορισμό και την σταδιοδρομία πρέπει να λαμβάνονται με αντικειμενικά κριτήρια. Λαμβάνονται από την (κρατική) Αρχή η οποία πρέπει να εγγυάται την δικαστική ανεξαρτησία.
- Πειθαρχικές διαδικασίες λαμβάνουν χώρα ενώπιον ανεξάρτητου οργάνου, παρέχονται δε ένδικα βοηθήματα ενώπιον Δικαστηρίου.
- Η Πολιτεία σε συνεννόηση με τη Δικαστική Εξουσία, εξασφαλίζει την απρόσκοπτη λειτουργία της Δικαιοσύνης, θέτοντας στη διάθεσή της το απαραίτητο ανθρώπινο δυναμικό, τα υλικά και τα οικονομικά μέσα. Προκειμένου να προφυλάσσονται οι Δικαστές από κακές επιρροές, θα πρέπει να λαμβάνουν αποδοχές ανάλογές του λειτουργήματός τους, οι οποίες είναι εγγυημένες με νόμο.
- Η εκπαίδευση και η περαιτέρω επιμόρφωση, αποτελεί δικαίωμα και υποχρέωση του Δικαστή. Οργανώνεται υπό την εποπτεία της Δικαστικής Εξουσίας. Η εκπαίδευση και η μετεκπαίδευση αποτελούν βασικό παράγοντα διαφύλαξης της δικαστικής ανεξαρτησίας καθώς και της ποιότητας και αποτελεσματικότητας της Δικαιοσύνης γενικότερα.
- Η Δικαστική Εξουσία συμμετέχει σε όλες τις αποφάσεις της Πολιτείας που αφορούν την εκπλήρωση των δικαστικών καθηκόντων και αρμοδιοτήτων (όπως ο Οργανισμός Δικαστηρίων, Δικονομία και Διαδικασία και άλλους κανόνες Δικαίου).
- Όταν οι Δικαστές αποφασίζουν (νομολογούν), είναι ανεπίτρεπτη οποιαδήποτε εντολή ή οδηγία, καθώς και οποιαδήποτε άσκηση πίεσης από οποιονδήποτε προϊστάμενό τους. Οι Δικαστές υπόκεινται μόνο στους Νόμους.
- Καθήκον των Δικαστών είναι η διασφάλιση της ισότητας των όπλων μεταξύ εισαγγελικής αρχής (κατηγόρου) και υπεράσπισης του κατηγορουμένου. Η ανεξαρτησία των Εισαγγελέων, αποτελεί βασική προϋπόθεση της αρχής του Κράτους Δικαίου.
- Οι Δικαστές έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν σε εθνικές και διεθνείς δικαστικές ενώσεις, οι οποίες έχουν σκοπό την διάδοση των αιτημάτων και σκοπών της Δικαιοσύνης μέσα στην Κοινωνία.
Όργανα διασφάλισης της Δικαστικής Ανεξαρτησίας
- Για τη διασφάλιση της ανεξαρτησίας των Δικαστών, κάθε Κράτος υποχρεούται να δημιουργήσει ένα Συμβούλιο Διοίκησης της Δικαιοσύνης ή άλλο ειδικό όργανο – ανεξάρτητο από τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία. Το όργανο αυτό θα πρέπει να έχει αυξημένες αρμοδιότητες σε ζητήματα που άπτονται της νομικής θέσης, της οργάνωσης, του τρόπου λειτουργίας και το κύρος των δικαστικών αρχών. Το συμβούλιο αυτό αποτελείται σε συντριπτική πλειοψηφία από Δικαστές, οι οποίοι επιλέγονται από ομοιόβαθμούς τους. Το Συμβούλιο Διοίκησης της Δικαιοσύνης υποχρεούται να γνωστοποιεί όλες τις δραστηριότητες και τις αποφάσεις που λαμβάνει.
Πρόσβαση στη Δικαιοσύνη-Διαφάνεια
- Η Διαφάνεια είναι βασικός παράγοντας λειτουργίας της Δικαιοσύνης. Για τον τρόπο λειτουργίας της Δικαιοσύνης, πρέπει να δημοσιεύονται πληροφορίες.
- Οι Δικαστές φροντίζουν για την πρόσβαση σε μία ταχεία, αποτελεσματική και χαμηλού κόστους συμμετοχή στη δικαστική διαδικασία και συμβάλλουν στην προαγωγή εναλλακτικών μορφών συμμετοχής στις δικαστικές διαδικασίες.
- Διαδικαστικά έγγραφα και δικαστικές αποφάσεις συντάσσονται σε κατανοητή, απλή και σαφή γλώσσα. Οι Δικαστές πρέπει να αιτιολογούν τις αποφάσεις τους και να τις δημοσιεύουν σε δημόσια συνεδρίαση εντός εύλογης προθεσμίας τηρουμένης πάντα της αρχής της δίκαιης δίκης. Οι δικαστές χρησιμοποιούν τις απαραίτητες μορφές του διαδικαστικού management (case management).
- Η εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων αποτελεί συστατικό κομμάτι του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη και αποτελεί εγγύηση της αποτελεσματικότητας της δικαιοσύνης.
Κανόνες του (δικαστικού) σώματος και ευθύνη
- Οι ενέργειες του Δικαστή διέπονται από τους κανόνες του (δικαστικού) Σώματος, οι οποίοι όμως διαφέρουν από τους κανόνες του πειθαρχικού δικαίου. Αυτές οι αρχές αποτελούν αντικείμενο επεξεργασίας από τους ίδιους τους Δικαστές και τμήμα της εκπαίδευσής τους.
- Σε κάθε Χώρα ορίζει το Δίκαιο Κατάστασης Δικαστικών Λειτουργών (το οποίο ισχύει με τη μορφή νόμου ή περιέχεται στο Σύνταγμα), εκείνες τις εσφαλμένες συμπεριφορές οι οποίες επισύρουν πειθαρχικές κυρώσεις ή παραπέμπουν στην πειθαρχική διαδικασία.
- Για (ποινικά) παραπτώματα εκτός υπηρεσίας, οι Δικαστές ευθύνονται σύμφωνα με τους γενικούς κανόνες του ποινικού δικαίου. Δεν υπέχουν ποινική ευθύνη για σφάλματα τα οποία διέπραξαν από αμέλεια κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.
- Δικαστικές πλάνες αποκαθιστώνται με το ανάλογο σύστημα ενδίκων βοηθημάτων. Η αποκατάσταση άλλων σφαλμάτων κατά την απονομή της Δικαιοσύνης αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα του Κράτους.
- Εκτός από τις περιπτώσεις παράνομης συμπεριφοράς που οφείλεται σε δόλο, ο δικαστής δεν υπέχει προσωπική (αστική) ευθύνη. Αυτό ισχύει και σε τυχόν αναγωγικά δικαιώματα του Κράτους.
Διεθνή Δικαστήρια
- Οι παραπάνω θεμελιώδεις αρχές ισχύουν αναλογικά στα Ευρωπαϊκά και στα Διεθνή Δικαστήρια.
=================
Το κείμενο (μεταφρασμένο) μας το απέστειλε ο συνάδελφος Δ.Ζ (στον οποίο ανήκουν και τα υπογραμμισμένα εδάφια) τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ
Τα όσα αναφέρει η συγκεκριμένη "MAGNA CHARTA" τα έχουν, άραγε, υπ'όψιν τους οι κυβερνώντες;;;; Ας τους πει κάποιος να τα ρίξουν έστω μια ματιά, αν δεν έχουν χρόνο να τα μελετήσουν [..κατά την προσφιλή τους δικαιολογία]. Ιδίως αυτοί που ετοιμάζουν νομοθετικές παρεμβάσεις στον τρόπο λειτουργίας των Δικαστηρίων, προκαλώντας τις ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΕΣ αντιδράσεις των φορέων της Δικαστικής Εξουσίας,κι ετοιμάζουν επίσης με κατεπείγοντα νομοσχέδια περικοπές στις αποδοχές Δικαστών & Εισαγγελέων αγνοώντας προκλητικά ότι, προκειμένου να προφυλάσσονται οι τελευταίοι από κακές επιρροές, θα πρέπει να λαμβάνουν αποδοχές ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥΣ, οι οποίες είναι εγγυημένες με νόμο!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ενδιαφέρον το κείμενο, το οποίο φαντάζομαι αποτελεί κείμενο διεθνούς δικαίου και έχει άμεση υπερνομοθετική ισχύ (άρθ. 28 του Σ.). Δυστυχώς κανείς δεν μας ενημέρωσε ότι ως Δικαστές έχουμε και δικαιώματα που αναγνωρίζονται από επίσημο όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης. Από την απλή ανάγνωση, επισήμανα τα εξής σημεία:
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Η παράγραφος 7 (πολύ επίκαιρη): Οι Δικαστές πρέπει να έχουν δικό τους μισθολόγιο και α ν ά λο γ ες αποδοχές, όχι μόνο επειδή (πολύ σωστά) το λέει το Σύνταγμα, αλλά επειδή βασικός λόγος είναι η π ρ ο φ ύ λ α ξ η του Δικαστή από "κακές επιρροές". Που σημαίνει ότι οι ενδεχόμενα υψηλές αποδοχές του δικαστή αποσκοπούν στο να είναι απερίσπαστος από "νέα μέτρα", "νέες περικοπές" και να είναι αφοσιωμένος στα Δικαστικά του καθήκοντα. Με άλλα λόγια, θέλει η πολιτεία του Δικαστές απερίσπαστους στα έργα τους; ή προκειμένου να πετύχει τον α' ή β' (αμφιλεγόμενο) δημοσιονομικό στόχο, ρισκάρει με τις περικοπές να αφεθούν οι δικαστές σε "κακές επιρροές"; (έτσι το κείμενο). Η ίδια η παράγραφος 7 του κειμένου αναφέρει ότι το κάθε κράτος κατανέμει τα κονδύλια που αφορούν τη Δικαιοσύνη, κατόπιν συνεννόησης με τους λειτουργούς της.
Στην παράγραφο 13 γίνεται λόγος γιά την υποχρέωση κάθε κράτους να δημιουργήσει Συμβούλιο Διοίκησης της Δικαιοσύνης με ευρείες αρμοδιότητες. Άγνωστη λέξη για εμάς.
Στις παραγράφους 18, 19, 20 και 22 βλέπουμε ενδιαφέρουσες διατάξεις σχετικά με το πειθαρχικό δίκαιο. Αξίζει να επισημανθεί ότι στην παράγραφο 18 αναφέρεται ότι οι κανόνες του σώματος αποτελούν αντικείμενο διαμόρφωσης και ευθύνη ό λ ω ν των Δικαστών.
Πέρα όμως απο αυτό, στην παράγραφο 16 εδ. 2 βλέπω τον όρο "case managment". Και παίρνω αφορμή να ρωτήσω: στα τόσα και τόσα σεμινάρια, μας έχει ενημερώσει κάποιος γι' αυτό; Πρώτη φορά ακούω τον όρο, αλλά πιστεύω ότι είναι κάτι εποικοδομητικό που θα έχρηζε κάποιας ανάλυσης. Οι ενώσεις μας, το Υπουργείο ασχολήθηκε με αυτό; Μάλλον όχι. Ίσως να ασχολούνταν κάποιος άν λ.χ. η προώθηση του case managment στην εσωτερική έννομη τάξη, σήμαινε δυνατότητα απορρόφησης κοινοτικών κονδυλίων,ή κεφαλαίων από κάποιο "ΕΣΠΑ" κ.ο.κ.
Συμπερασματικά: βλέπω ότι στην Ευρώπη και στα διεθνή φόρα, οι εκεί συνάδελφοι ασχολούνται με θέματα που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον ως δικαστές και εμείς επιμένουμε δυστυχώς να είμαστε προσκολλημένοι στην μίζερη σημερινή ελληνική πραγματικότητα.
Το κείμενο με ενθουσίασε. Είναι καταπληκτικό να διαβάζω για πρώτη φορά ότι ως Δικαστής έχω κάποια δικαιώματα και αυτό το λέει με τον πλέον επίσημο τρόπο όργανο Διεθνούς οργανισμού του κύρους του Συμβουλίου της Ευρώπης. Μετά όμως την πρώτη ανάγνωση και την πρώτη ευφορία, ήλθε η απογοήτευση αφού ζούμε στην σύγχρονη μίζερη ελληνική πραγματικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε όλο το σεβασμό προς υμάς, ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΟΤΙΜΩ ΕΠ' ΟΥΔΕΝΙ ΤΗ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ του περιεχομένου της ως άνω "magna carta", διαφωνώ με τον/την συνάδελφο που έγραψε το εξής: "Πολύ ενδιαφέρον το κείμενο, το οποίο φαντάζομαι αποτελεί κείμενο διεθνούς δικαίου και έχει άμεση υπερνομοθετική ισχύ (άρθ. 28 του Σ.)". Το ως άνω κείμενο θεωρώ πως έχει απλώς ΔΙΑΚΗΡΥΚΤΙΚΗ και όχι υπερνομοθετική ισχύ. Η τελευταία θα υπάρξει μόνον εφόσον το διεθνές αυτό κείμενο διέλθει την προβλεπόμενη -στο διεθνές δίκαιο των Συνθηκών- διαδικασία αρχικά της ΥΠΟΓΡΑΦΗΣ και εν συνεχεία της ΚΥΡΩΣΗΣ από τα οικεία νομοθετικά όργανα εκάστου κράτους. Για την ώρα αποτελεί απλώς... soft law.
ΑπάντησηΔιαγραφήνα το έχουν διαβάσει? εύγε! είναι μακράν το καλύτερο ανέκδοτο της δεκαετίας καθόσον η σημερινή ηγεσία του υπουργείου δικαιοσύνης και οι λοιποι συμβουλάτορες έχουν βάλει σοβαρή υποψηφιότητα να είναι η χειρότερη κατάσταση σε αυτό το υπουργείο από το 1991 (που ασχολούμαι με τους νόμους)Λαμπίκος
ΑπάντησηΔιαγραφήαν το έχουν διαβάσει? καλό!!!
Το κείμενο μπορεί να έχει διακηρυκτική ισχύ, όμως και έτσι να είναι, αποτελεί κείμενο διεθνούς πρακτικής. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και αν η "Magna Charta" έχει διακηρυκτική αξία, μη ξεχνάμε ότι και έτσι να είναι, αυτή η διακήρυξη προέρχεται από έναν οργανισμό του κύρους του Συμβουλίου της Ευρώπης, υπό την εποπτεία του οποίου τελεί και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο βγάζει αποφάσεις και όχι διακηρύξεις. Εν πάσει περιπτώσει, επειδή η "Magna Charta" προκάλεσε και κάποια μάλλον ειρωνικά σχόλια (βλ. σχόλιο της 4.40), έαν μπει κάποιος στον ιστότοπο του Συμβουλίου της Ευρώπης θα δει ότι η Magna Charta δεν είναι μεταφρασμένη στα ελληνικά, είναι όμως επίσημα μεταφρασμένη στην "μακεδονική" (σκοπιανή) γλώσσα και αναφέρεται ως macedonian language.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Εν πάσει περιπτώσει, επειδή η "Magna Charta" προκάλεσε και κάποια μάλλον ειρωνικά σχόλια (βλ. σχόλιο της 4.40) (...)".
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να πιστεύω πως ο/συνάδελφος χρησιμοποίησε λάθος όρο για να χαρακτηρίσει το ύφος με το οποίο συνέταξα το σχόλιό μου. Για την ακρίβεια δεν ενυπήρχε κανένα απολύτως ύφος, και συνεπώς, για ένα λόγο παραπάνω, δεν υπήρχε ειρωνεία (έστω και με το πρόθεμα "μάλλον"). Γενικώς, αν διακρίνουμε ειρωνεία εκεί που δεν υπάρχει, τότε ίσως θα πρέπει να ανησυχούμε για την κριτική μας ικανότητα. Ίσως πρόκειται απλώς για ένα κλασικό δείγμα της... καχυποψίας που προκαλεί ο γραπτός λόγος, αφού δεν μπορούμε ούτε να δούμε ούτε να ακούσουμε τον συνομιλητή μας! Συνεπώς, εκτιμώ πως η κρίση του συναδέλφου ήταν απλώς αποκύημα, παρεξήγησης-παρερμηνείας.
Πέραν τούτου, απαντώντας σε σχετικό ισχυρισμό, αν δούμε το κείμενο της εν λόγω "Magna Charta" (εν όλω ή εν μέρει) μέσα στο σώμα δικαστικής απόφασης του ΕΔΔΑ, τότε έχει καλώς. Για την ώρα όμως, ισχύουν όσα ανέφερα στο προηγούμενο σχόλιό μου. Δε νομίζω, όμως, ότι χρειάζεται να διευκρινίσω πως θα ήθελα όσο κανένας άλλος να δω ένα τέτοιο κείμενο να αποκτά καθολικά δεσμευτική ισχύ!
Κατά τα λοιπά, συμμερίζομαι τον προβληματισμό του συναδέλφου για τη "μακεδονική" γλώσσα.
Η "Magna Charta" μπορεί να είναι soft-law όπως ισχυρίζονται κάποιοι, αλλά γεγονός αναμφισβήτητο είναι ότι μας αναγνωρίζει δικαιώματα. Και επειδή έρχονται νέες, και άγριες περικοπές στους μισθούς, η magna charta μας δίνει επιχειρήματα. Πρώτο και καλύτερο επιχείρημα, ότι οι αποδοχές μας πρέπει να είναι εγγυημένες με νόμο. Δεύτερο και καλύτερο επιχείρημα: ότι οι αποδοχές μας πρέπει να είναι τέτοιες προκειμένου να προστατευθούμε από "κακές επιρροές" Και τρίτο και καλύτερο επιχείρημα: αν παρόλα αυτά το κράτος προχωρά σε περικοπές μισθών των δικαστών, τότε αποδέχεται τον κίνδυνο να υποπέσουμε σε "κακές επιρροές" (παράγραφος 7) Εν πάσει περιπτώσει το κείμενο αυτό υπενθυμίζει σε κάποιους ότι οι δικαστές πέρα απο τις υποχρεώσεις, έχουν και δικαιώματα. Επίσης, αποτελεί έναν πολύ καλό "μπούσουλα" όσον αφορά την ερμηνεία του πειθαρχικού δικαίου που μας αφορά όλους(βλέπε παράγραφοι 18 έως 22). Πάντως σε περίπτωση προσφυγής στο ΕΔΑΔ και επίκλησης της Magna Charta, το ΕΔΑΔ πολύ δύσκολα θα την αγνοούσε.
ΑπάντησηΔιαγραφή