Προκλητική ατιμωρησία δικαστών
Tης Ιωαννας Μανδρου
Πρωτοφανή φαινόμενα εκτεταμένης ατιμωρησίας δικαστών και εισαγγελέων, που δεν ανταποκρίνονται ούτε στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους, προκαλούν πρόσθετη επιβάρυνση στο ήδη βαρύ κλίμα που επικρατεί στη Δικαιοσύνη, όπου πια η λειτουργία της έχει «χτυπήσει» κόκκινο.
Τα δεδομένα που προκύπτουν από τον πειθαρχικό έλεγχο των δικαστικών, ξεπερνούν κατά πολύ την επιεική μεταχείριση και τη συντεχνιακή λογική, δημιουργώντας σημαντικά προβλήματα στην απονομή δικαιοσύνης στους πολίτες. Δεκάδες είναι οι αποφάσεις απαλλαγής δικαστών και εισαγγελέων που δεν εργάζονται καν, δεν εκδίδουν αποφάσεις για μεγάλα χρονικά διαστήματα και φθάνουν στο σημείο να μην ανεβαίνουν καν στις έδρες των δικαστηρίων, επικαλούμενοι, την τελευταία στιγμή, πόνους στη μέση ή συνηθισμένες ασθένειες των παιδιών τους!
Τα περιστατικά που φέρνει στο φως η «Κ» είναι σε ορισμένες περιπτώσεις τόσο προκλητικά, που δεν αφήνουν περιθώρια παρά μόνο για έντονες επικρίσεις και για διαπιστώσεις για ύπαρξη φαινομένων παραλυτικού τύπου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε μια λειτουργία όπως η δικαστική, με θεσμική βαρύτητα και τεράστια σημασία για την ευνομία των πολιτών αλλά και την ομαλή οικονομική δραστηριότητα σε συνθήκες κρίσης. Η πλειονότητα των δικαστών και των εισαγγελέων που αγωνίζονται να διεκπεραιώσουν τον τεράστιο όγκο των υποθέσεων, προβληματισμένοι και έκπληκτοι παρακολουθούν την ατιμωρησία εκείνων που δεν εργάζονται, και δεν είναι λίγοι εκείνοι που πλέον θέτουν θέμα αλλαγής της πειθαρχικής στάσης στην αντιμετώπιση όσων δεν έχουν συναίσθηση του καθήκοντός τους.
Ενδεικτικά περιστατικά
Η παράθεση ορισμένων μόνον αποφάσεων από τα Πειθαρχικά Συμβούλια της Δικαιοσύνης είναι ενδεικτική του κλίματος εκτεταμένης ατιμωρησίας.
– Πρωτοδίκης παραπέμφθηκε στο Πειθαρχικό για καθυστέρηση στην παράδοση αποφάσεων ούτε μία ούτε δύο, αλλά 14 φορές! Υπήρξαν περιπτώσεις, που χρειάστηκε περισσότερο από ενάμιση χρόνο για να θεωρήσει αποφάσεις που είχαν ήδη εκδοθεί! Από τις 14 φορές που έφθασε στο Πειθαρχικό Συμβούλιο, τις περισσότερες απηλλάγη. Κι ενώ απασχολεί συνεχώς το Πειθαρχικό από το 2003, μόλις πρόσφατα παραπέμφθηκε με το ερώτημα της οριστικής παύσης, που όμως δεν έγινε δεκτό και του επιβλήθηκε τελικά προσωρινή παύση για 10 μόνον ημέρες!
– Εισαγγελέας Πρωτοδικών παραπέμφθηκε για καθυστέρηση 172 προκαταρκτικών υποθέσεων, 60 προανακριτικών, ενώ επέστρεψε ανεπεξέργαστες, μετά από μεγάλο διάστημα, 785 δικογραφίες! Το αρμόδιο Δικαστικό Συμβούλιο της επέβαλε μικρό πρόστιμο, ίσο με τις αποδοχές της 20 ημερών, ενώ η ίδια εισαγγελέας είχε και άλλες εμπλοκές με το Πειθαρχικό, γιατί δεν πήγε να δικάσει σε ακροατήρια, επικαλούμενη πόνους στη μέση την τελευταία στιγμή, ενώ είχε και πειθαρχικές αναφορές για αναξιοπρεπή συμπεριφορά στους ενοίκους της πολυκατοικίας όπου διαμένει…
– Ειρηνοδίκης παραπέμφθηκε εννιά φορές στο Πειθαρχικό, γιατί εξέδιδε αποφάσεις μετά δύο χρόνια(!) προκαλώντας ανεπανόρθωτη βλάβη σε πολίτες που είχαν προσφύγει στη Δικαιοσύνη και, βέβαια, η αντιμετώπισή της ήταν συνήθως απαλλαγή ή απλή επίπληξη. Μόνο μία φορά τής επιβλήθηκε πρόστιμο ίσο με τις αποδοχές της 10 ημερών, το οποίο, όμως, όπως κρίθηκε, έπρεπε να το καταβάλει σε τρεις δόσεις! Η εν λόγω δικαστική λειτουργός επικαλέστηκε για τις τεράστιες καθυστερήσεις το διαζύγιό της και τις παιδικές (συνήθεις) ασθένειες του παιδιού της!
– Αντεισαγγελέας Πρωτοδικών απηλλάγη από το Πειθαρχικό, αν και άφησε ανεπεξέργαστες περί τις 416 μηνύσεις, 414 προανακριτικές δικογραφίες και πλήθος άλλες για περισσότερο από ενάμιση χρόνο που υπηρέτησε σε νησί, επικαλούμενη (και έγινε δεκτό το επιχείρημά της!), ότι παρακολουθούσε το δεύτερο έτος μεταπτυχιακών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.
– Πρόεδρος Πρωτοδικών, αν και παρέδωσε απόφαση για σοβαρή σωματική βλάβη μετά περίπου τρία χρόνια, με αποτέλεσμα το αδίκημα να παραγραφεί, τιμωρήθηκε μόνο με στέρηση των αποδοχών της για 20 ημέρες, ενώ στα χέρια της επήλθε παραγραφή και για άλλη υπόθεση τροχαίου, καθώς θεώρησε την απόφαση μετά δύο χρόνια και τρεις μήνες!
– Εισαγγελέας Πρωτοδικών παραπέμφθηκε στο Πειθαρχικό γιατί αποκαλύφθηκε, όταν ήρθε η ώρα να μετατεθεί, πως δεν είχε προχωρήσει δεκάδες δικογραφίες που πλησίαζαν στον χρόνο της παραγραφής (5 χρόνια)… |
|
Μετά τις παρεμβάσεις του Αντιπρόεδρου του ΑΠ κ. Παπανικολάου, ένα δημοσίευμα που επιβεβαιώνει ότι
ΑπάντησηΔιαγραφή"κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας"
Αναμφίβολα υπάρχουν αυτές οι περιπτώσεις. Είμαι οκτώ χρόνια δικαστής, έχω υπηρετήσει σε μικρό, σε μεσαίο και στο μεγαλύτερο Πρωτοδικείο της Ελλάδας και έχω δει πέντε ή έξι τέτοιες περιπτώσεις. Όλοι μας λίγο-πολύ τις γνωρίζουμε. Είναι, όμως, παραπάνω από έξι; Ας μας πει, αν θέλει, η έγκριτη και έμπειρη δημοσιογράφος του δικαστικού ρεπορτάζ, προκειμένου να υπάρχει αντικειμενική και πλήρης ενημέρωση, ΠΟΣΟΙ δικαστές περάσαν από πειθαρχικά για ασήμαντη αφορμή, για ελάχιστη καθυστέρηση ή γιατί βρέθηκε στο δρόμο τους ένας δικομανής. ΠΟΣΟΙ έδωσαν εξηγήσεις στον Άρειο Πάγο όχι για καθυστέρηση αποφάσεων, αλλά αντίθετα επειδή εξέδωσαν αποφάσεις, που δεν ικανοποιούσαν το διάδικο και τους "φίλους" του. ΠΟΣΟΙ δέχθηκαν μηνύσεις διότι η απόφαση που εξέδωσαν δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του μηνυτή και βρέθηκαν να απολογούνται για την κρίση τους επί της ουσίας, προσπαθώντας να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες...Κατανοώ, ωστόσο, ότι αυτά δε θα τα γράψει ποτέ κανένας δημοσιογράφος, διότι εκτός του ότι δεν "πουλάει" ένα τέτοιο θέμα, έρχεται και σε αντίθεση με τον προφανή στόχο της εκάστοτε κυβέρνησης, που δεν είναι άλλος από το να πλήξει τη δικαιοσύνη εξασφαλίζοντας άλλοθι στους πολιτικούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι όμως υπήρξαν περιπτώσεις όπου δικαστές ήταν άρρωστοι και η έξοδός τους από το σώμα θα είχε καταστροφικές συνέπειες. Όποιος έχει τόση εκκρεμότητα, δεν φταίει πάντα !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ να δεχθώ ότι η κ. Μάνδρου είναι το παπαγαλάκι της πολιτικής ηγεσίας και ότι δεν αναφέρει άλλες περιπτώσεις όπου δικαστές σύρθηκαν στα πειθαρχικά για ψύλλου πήδημα. Επίσης να δεχθώ ότι κάποιοι δικαστές έχουν προβλήματα υγείας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως, το ότι κάποιοι δικαστές κλήθηκαν αδίκως σε απολογία, δε σημαίνει ότι παραγράφεται η οκνηρία των υπολοίπων που τη γλίτωσαν. Αυτός ο συμψηφισμός ούτε νοητός είναι ούτε επιτρεπτός. Αντιθέτως επιτείνει την αδικία.
Τα προβλήματα υγείας είναι κατανοητά, όμως δεν μπορώ να δεχθώ ότι όλοι όσοι παρουσιάζουν τραγικές καθυστερήσεις, έχουν τόσο σοβαρά προβλήματα με την υγεία τους ή την υγεία κάποιου στενού συγγενής τους.
Παραδεχθείτε και μια φορά ότι όντως υπάρχει πρόβλημα και θα έχετε κάνει το πρώτο βήμα για την κάθαρση και την αναγέννηση της δικαιοσύνης. Πέντε είναι τα βήματα και εσείς ακόμα είστε στο πρώτο (1)αρνηση 2)θυμος 3)διαπραγματευση 4)καταθλιψη 5)αποδοχη)
-Δεν ειναι μονο καποιοι συναδελφοι που καθυστερουν, αλλα και οτι οι περισσότεροι προισταμενοι μετα σχεδον τους απαλλασουν απο την χρεωση, με αποτελεσμα τη δουλεια τους να τη φορτωνονται οι αλλοι..
ΑπάντησηΔιαγραφήιδιως η Αθηνα εχει γινει τα τελευταια χρονια "παρκινγκ" πολλων τετοιων συναδελφων..
-οποιος ειναι αρρωστος μπορει να κανει χρηση της διαταξης που προβλεπει μεταταξη στο λοιπο δημοσιο τομεα.. αλλα και στο σωμα να μενει, για τον υψηλο μισθο, και δουλεια να μην βγαζει, καπου υπαρχει προβλημα..
-το προβλημα των αδικων σε βαρος μας μυνησεων ειναι αλλο προβλημα.. δεν εχουν καποια σχεση τα 2 ζητηματα μεταξυ τους
Προς ανώνυμο ψυχολόγο των 12.56
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς περάσουμε κατευθείαν, λοιπόν, στο πέμπτο βήμα αυτό της αποδοχής, αφού στο τέταρτο ούτως ή άλλως βαδίζουμε καθημερινά... Όντως υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με την καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης. Όντως υπάρχουν 5-6, μπορεί και 15-16, δικαστές που είναι ιδιαιτέρως προβληματικοί και καθυστερούν αδικαιολόγητα στην έκδοση των αποφάσεων. Όμως, τί γίνεται με τους χιλιάδες άλλους, που κάνουν σωστά τη δουλειά τους, δεν καθυστερούν στην έκδοση των αποφάσεων, αλλά παρ'όλα αυτά πλήττονται βάναυσα και από άδικες πειθαρχικές και ποινικές διώξεις, αλλά και από κατευθυνόμενα άρθρα δημοσιογράφων;Ποιό είναι τελικά το πραγματικό μερίδιο ευθύνης που αναλογεί στους δικαστές για την καθυστέρηση που αγγίζει τα όρια "αρνησιδικίας"; Πόσες υπερβολές και ψέματα έχουν ακουστεί για τους "ράθυμους", "επίορκους" και σχεδόν "Κροίσους" δικαστές, όχι μόνο από τα ΜΜΕ, αλλά ακόμα και από το βήμα της Βουλής, χωρίς ποτέ κανείς ν' αναλογιστεί πόσο κλονίζεται με όλα αυτά η εμπιστοσύνη των πολιτών στη δικαιοσύνη και τι τραγικές συνέπειες μπορεί να έχει αυτό;
Το άρθρο μιλάει για προκλητική ατιμωρησία δικαστών, αλλά ΠΟΣΟΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ, όταν όλοι υπόλοιποι "τιμωρούνται" καθημερινά τόσο από αστείες πειθαρχικές και ποινικές διώξεις όσο και από τέτοιου είδους δημοσιεύματα και αναφορές;Η κάθαρση και η αναγέννηση της δικαιοσύνης δεν εξαρτάται από τα πέντε βήματα της ψυχολόγου Kübler Ross, αλλά από δύο άλματα της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας. Αν ήθελαν θα μπορούσαν να τα κάνουν. Δε θέλουν όμως....
Νομίζω ότι πρέπει πλέον συνάδελφοι να βλέπουμε την αλήθεια κατάματα και να μην εθελοτυφλούμε. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι η πειθαρχική ατιμωρησία που επικρατεί, κάνει κακό κατά πρώτο λόγο σε όλους εμάς που εργαζόμαστε 12 ώρες την ημέρα προκειμένου να είμαστε συνεπείς στις υπηρεσιακές υποχρεώσεις μας παρότι έχουμε οικογένεια, παιδιά και λοιπές υποχρεώσεις. Υπηρετώ δύο χρόνια στην Αθήνα και μπορώ να θυμηθώ πολλές φορές να συζητάμε με συναδέλφους και να εκφράζουμε την πίκρα μας και την αγανάκτησή μας για το πως επιβιώνουν στο σώμα μία - πολύ μικρή είναι αλήθεια- μερίδα συναδέλφων που είναι άτομα προβληματικά, με τεράστιες καθυστερήσεις και με πολύ σοβαρά προβλήματα κατά τη διεύθυνση της διαδικασίας στο ακροατήριο. Το πειθαρχικό μας λοιπόν θα πρέπει να λειτουργεί σωστά και δίκαια και να απομακρύνει αυτούς που μπήκαν στο σώμα για να "αράξουν". Διότι αυτοί που παρουσιάζουν προβληματική συμπεριφορά τελικά λειτουργούν σε βάρος των ίδιων τους των συναδέλφων διότι και τις δικογραφίες τους χρεωνόμαστε και τις υπηρεσίες τους κάνουμε και υφιστάμεθα και την κριτική του κόσμου εξαιτίας τους. Γιατί οι ίδιοι δεν έχουν την ευσυνειδησία να σκεφθούν πόσο κακό κάνουν στους συναδέλφους τους, ενώ εμείς πρέπει να τους προστατεύουμε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα με τον Γιάννη...Ας πουμε τα πράγματα με το όνομά τους. Πρόκειται για ένα ακόμα άρθρο "κομμένο και ραμμένο" στην συνεχιζόμενη προσπάθεια των κρατούντων να απαξιώσουν και να χειραγωγήσουν τη δικαιοσύνη. Ένα άρθρο στο οποίο η υποτιθέμενη είδηση ταυτίζεται με τις προσωπικές απόψεις και τα υποκειμενικά συμπεράσματα του συντάκτη του. Υπάρχει οκνηρία από μια πολύ μικρή μερίδα συναδέλφων.Δυστυχώς. Και υπερβολική ανοχή από τα Πειθαρχικά όργανα. Πιθανότατα. Όμως Δικαστές εξακουθούν να είναι ακόμα άνθρωποι. Ευτυχώς. Α.Σ Πρωτοδίκης
ΑπάντησηΔιαγραφήΈστω και ένας να είναι, η ατιμωρησία τέτοιου είδους προκλητική. Εντύπωση δε προκαλεί ότι ακόμα και τώρα επιχειρείται συμψηφιστική διαγραφή. Εγώ να δεχθώ ότι όλοι διώκονται αδίκως, εκτός από τρεις οκνηρούς οι οποίοι απολαμβάνουν ασυλίας. Αυτό τι σημαίνει; Ότι δεν αποτελεί πρόκληση η μη δίωξή τους ή η μη τιμωρία τους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης μου είναι αδιανόητη η δήλωση ότι η κάθαρση και η αναγέννηση της δικαιοσύνης εξαρτάται από δύο άλματα της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας. Δηλαδή τι θέλετε να μας πείτε. Ότι πρέπει η Κυβέρνηση ή η Βουλή να πάρουν από το χεράκι το πειθαρχικό συμβούλιο για να του πούνε τι να κάνει.Πολλές φορές έχουν σταλεί ερωτήματα κατά το παρελθόν από τον Υπουργό. Και τι έγινε. Τίποτα. Αν, όμως, τύχει και αφαιρεθεί η πειθαρχική εξουσία από τα συμβούλια και ανατεθεί σε επιτροπή της Βουλής ή σε ανεξάρτητη αρχή, τότε θα αρχίσουν τα κλαψουρίσματα περί προσβολής της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης.
Είναι διαφορετικό να λες "ατιμωρησία ενός ή δύο ή έξι δικαστών" και διαφορετικό να μιλάς "για συντεχνιακή λογική" και "εκτεταμένη ατιμωρησία δικαστών"....Δημιουργείς εντυπώσεις όταν κάνεις την εξαίρεση κανόνα. Όσο για τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία, ποιός έχει το μαχαίρι και το πεπόνι; Οι δικαστές εφαρμόζουν τους νόμους που άλλοι ψηφίζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήσυναδελφοι αυτο που πρεπει να καταλαβει ο κοσμος ειναι οτι οι περιπτωσεις που αναφερει το αρθρο ειναι ελαχιστες για να μη πω μετρημενες στα δαχτυλα...αυτο ομως που πρεπει να καταλαβουμε εμεις ειναι οτι κατι τετοιοι που δινουν δικαιωμα για τετοια αρθρα εξευτελιζουν και εκθετουν εμας που μας βγαινουν τα ματια μπροστα στον υπολογιστη...ειμαστε δικαστες και πρωτοι οφειλουμε να ειμαστε δικαιοι...οποιος δεν ανταποκρινεται στο υψηλο λειτουργημα που μας εχει ανατεθει, μη σεβομενος κυριως τους συναδελφους του να φευγει...πολυ κακως που το πειθαρχικο μας ειναι τοσο ελαστικο...ειναι πλεον εξοργιστικο να εργαζομαστε, οντες γονεις, ακομα και τις εορτες και συναδελφοι που πανε τις διακοπουλες τους και φορτωνομαστε τις δουλειες τους - γιατι οι προεδροι μας δινουν τα δυσκολα και σε αυτους τις εκουσιες και τα διαζυγια- να λεγονται συναδελφοι...για να μην πω οτι κατι τεοιοι ειναι συνηθως και προκλητικοι...φτανεις στο σημειο να σκεφτεις οντως πρεπει σε αυτες τις ειδικες περιπτωσεις να τους κοβεται ο μισθος...γιατι εγω να πληρωνομαι το ιδιο με αυτους? δεν το καταλαβαινει αυτο το πειθαρχικο μας?αυτη είναι η Δικασιοσύνη που πρεβευουμε? ας αναλαβουν τις ευθυνες τους τα ατομα του πειθαρχικου και αν δεν εχουν την ικανοτητα, να αφησουν κανεναν αλλο που μπορει...
ΑπάντησηΔιαγραφήπρεπει να καταλαβουμε οτι εμεις ειμαστε αυτοι που επιτρεπουμε σε καθε αγραμματο και αμορφωτο δημοσιογραφισκο (και δεν εννοω τη συγκεκριμενη-γενικα μιλαω για την αγραματοσυνη του κλαδου τους που εχουν το θρασος να στρεφονται με ανακριβειες και ψεματα κατα του κλαδου μας) να μας στηνει στον τοιχο..
ας το σταματησουμε...
Σοβαρά; Έστω και ένας αν είναι; Αποτελεί αυτό ατιμωρησία δικαστών;Δικαιολογεί τον τίτλο του άρθρου; Αυτή είναι η αιτία της καθυστέρησης της δικαιοσύνης; Δηλαδή, αν πάει σπίτι του αυτός ο ένας, λύθηκαν ως δια μαγείας όλα τα προβλήματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχόλιο του Γιάννη Ευαγγελάτου είναι πολύ εύστοχο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως όλοι γνωρίζουμε δικαστές που ασυδοτούν, παρανομούν, καθυστερούν και ασελγούν στη δικαιοσύνη και όμως μια χαρά εξελίσσονται και κανείς δεν τους αγγίζει.
Όπως και ότι δικαστές ευσυνείδητοι, έντιμοι, θαρραλέοι και ηθικοί διωκονται ανηλεώς γιατί απλά έπεσαν στο μάτι του κυκλώνα και δυσαρέστησαν κάποιον υψηλά ιστάμενο ή ευνοούμενο των υψηλά ιστάμενων...
και έχει δίκιο ο πρώτος ανώνυμος σχολιαστής ότι "κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας"
Μόνο που το ρεπορτάζ της κας Μάνδρου προσωπικά δεν το θεωρώ άδολο... τώρα θυμήθηκε κι αυτή τους ευνοούμενους και τεμπέληδες δικαστές που συντεχνιακά ξεγλυστρούν από τις τιμωρίες; τόσο καιρό που ήταν; κι αν ξέρει γιατί δεν λέει ονόματα; όταν όλοι τσουβαλιάζονται σε ένα τσουβάλι σε περίοδο που η πολιτική συμμορία επιτίθεται στη δικαιοσύνη με μένος δεν νομίζω ότι αυτό γίνεται άδολα και με καλό σκοπό.
Εξυπηρετεί απλά τη λάσπη που θέλουν να ρίξουν συλλήβδην σε όλους τους σκληρά δοκιμαζόμενους δικαστές, αυτοί που υποθάλπτουν και εκτρέφουν τους κηφήνες του κλάδου!
Οι τεμπέληδες και κηφήνες έχουν ονοματεπώνυμο. Μ' αυτούς να τα βάλουν λοιπόν κι όχι με τους δικαστές γενικά!
Δεν θα υιοθετήσω την άποψη ότι το άρθρο είναι "κομμένο και ραμμένο" στην συνεχιζόμενη προσπάθεια των κρατούντων να απαξιώσουν και να χειραγωγήσουν τη δικαιοσύνη. Πρώτον διότι δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω ότι οι ενδεικτικές περιπτώσεις που ανέφερε είναι αληθινές (και πράγματι εντυπωσιακές), όσο και λόγω - επιτρέψτε μου - της προσωπικής συμπάθειας που έχω στην συγκεκριμένη δημοσιογράφο του δικαστικού ρεπορτάζ, της οποίας τα ρεπορτάζ τα έβρισκα πιο κοντά στην πραγματικότητα, σε σχέση με τα αντίστοιχα άλλων συναδέλφων της. Κρατάω, βέβαια, μια επιφύλαξη, μήπως πίσω από κάποιες τις περιπτώσεις που ανέφερε κρύβονταν προσωπικά ή οικογενειακά δράματα, που επέβαλαν την - ακόμη και υπερβολική - επιείκεια. Αν όχι, τείνω να συμφωνήσω με τα όσα έγραψε ο ανώνυμος των 12 Μαρτίου 2012 3:52 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως, θέλω να επισημάνω μια άλλη πτυχή του θέματος. Το ρεπορτάζ αυτό απέχει λίγο χρόνο από την ημέρα που ψηφίστηκε το γνωστό πολυνομοσχέδιο για την Δικαιοσύνη (πλέον Ν. 4055/2012). Στις συζητήσεις στην Βουλή (επιτροπές και Ολομέλεια), ο Υπουργός Δικαιοσύνης δέχθηκε ιδιαίτερη κριτική, τόσο από τους εκπροσώπους των κομμάτων (πλην αυτού στο οποίο ανήκει), όσο και των δικαστικών ενώσεων, για τις νέες διατάξεις που τροποποιούν επί το (πολύ) αυστηρότερον το πειθαρχικό δίκαιο για τους δικαστικούς λειτουργούς, και δη σε σχέση με καθυστερήσεις στην έκδοση αποφάσεων και την επεξεργασία δικογραφιών, συνδέοντας ευθέως τα παραπάνω και με την δυνατότητα προαγωγής, ενώ ταυτόχρονα καθιερώνονται πολύ μικρότερες (ασφυκτικές σε ορισμένες περιπτώσεις) σχετικές προθεσμίες. Ως απάντηση, ο Υπουργός – μεταξύ άλλων – είχε να παραθέσει την υπερβολική επιείκεια, έως και ατιμωρησία από τα αρμόδια πειθαρχικά όργανα (Ανώτατα Δικαστικά Συμβούλια), σε περιπτώσεις πολύ μεγάλων καθυστερήσεων (ανέφερε κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα), για τις οποίες ο ίδιος ανέπεμψε τις υποθέσεις στα συμβούλια αυτά, χωρίς αποτέλεσμα.
http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/ToKtirio/Fotografiko-Archeio/#0a82647f-7b64-4a94-9872-e086137c612e
(Βλ. το σημείο από 71:38 μέχρι 73:30)
Προφανώς η ως άνω δημοσιογράφος ερεύνησε περαιτέρω το θέμα και ανέδειξε με περισσότερες λεπτομέρειες τις παραπάνω ενδεικτικές περιπτώσεις.
Το ερώτημα που τίθεται, βέβαια, είναι πώς συνδέονται τα παραπάνω με την αυστηροποίηση των σχετικών πειθαρχικών διατάξεων και την ταυτόχρονη καθιέρωση μικρότερων (ασφυκτικών θα έλεγα) σχετικών προθεσμιών για την έκδοση των αποφάσεων και την επεξεργασία των δικογραφιών κλπ.
Είναι κοινός τόπος, νομίζω, ότι οι περιπτώσεις ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΩΣ καθυστερούντων δικαστών και εισαγγελέων είναι λίγες και αφορούν μία (πολύ) μικρή μερίδα συναδέλφων. Το ίδιο νομίζω ότι θεωρεί και η ως άνω δημοσιογράφος, το ίδιο και ο Υπουργός Δικαιοσύνης. Την ίδια στιγμή που γίνονται οι όποιες καταγγελίες περί αδικαιολογήτων καθυστερήσεων και ατιμωρησίας, γίνεται και η απαραίτητη επισήμανση ότι αυτά δεν αφορούν την μεγάλη – ή συντριπτική, οι εκφράσεις ποικίλλουν – πλειοψηφία των δικαστικών λειτουργών, οι οποίοι – οι ίδιοι "καταγγέλλοντες" το λένε – «εργάζονται σκληρά, ακόμη και κατά τα Σαββατοκύριακα, τις αργίες κλπ. κλπ.». Δεδομένων των παραπάνω, το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο η απάντηση στο εν λόγω αρνητικό φαινόμενο (που αφορά λίγους ή ελάχιστους) πρέπει να είναι η παραπάνω αυστηροποίηση των σχετικών διατάξεων και η καθιέρωση μικρότερων σχετικών προθεσμιών για την έκδοση των αποφάσεων κλπ. Για μένα, η απάντηση είναι προφανώς αρνητική. Οι λίγες ή ελάχιστες περιπτώσεις των «οκνηρών» ή για οποιονδήποτε λόγο (π.χ. περιορισμένη ικανότητα) αδικαιολογήτως καθυστερούντων δικαστικών λειτουργών, πρέπει να αντιμετωπίζονται αυστηρότατα μεν, αλλά ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ (AD HOC). Εάν δεν γίνεται αυτό, ας ελεγχθούν οι «ελεγκτές», αυτοί που δεν τιμωρούν όπως πρέπει. Τι νόημα έχει το να θεσπίζονται πειθαρχικά μέτρα και μέτρα «πιέσεως» γενικού χαρακτήρα, που αφορούν και όσους είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους? Δηλαδή, επειδή κάποιοι καθυστερούν υπερβολικά και αδικαιολόγητα και επειδή δεν τιμωρούνται όπως πρέπει, θα πρέπει να την «πληρώσουν» (και) οι υπόλοιποι, με την καθιέρωση ασφυκτικών προθεσμιών για έκδοση αποφάσεων και επεξεργασία δικογραφιών και με απειλή πειθαρχικών μέτρων και παραλείψεως προαγωγής για την μη τήρησή των προθεσμιών αυτών? Με βάση αυτές τις νεώτερες προθεσμίες (δίμηνο στις μισθωτικές, εργατικές που συνήθως είναι ιδιαίτερα δύσκολες, ανακοπές εκτελέσεως που δεν μας είναι ιδιαίτερα οικείες, διαφορές από πιστωτικούς τίτλους, συχνά με πολλούς και περίπλοκους λόγους ανακοπής κλπ. κλπ.), και σε συνδυασμό με τις σχετικές «επιτακτικές» διατάξεις για συντομότατο προσδιορισμό (εντός 60 ημερών από την κατάθεση) των σχετικών υποθέσεων και για σύντομες αναβολές (εντός 90 ημερών) σε περιπτώσεις αποχών δικηγόρων, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι πολλοί συνάδελφοι, που μέχρι σήμερα θεωρούνταν και ήταν «εντάξει», «εμπρόθεσμοι», ξαφνικά από το πουθενά θα γίνουν(γίνουμε) «εκπρόθεσμοι», θα τρέχουν(τρέχουμε) και δεν θα φτάνουν(φτάνουμε). Και μετά θα μιλάμε για (εξτρά) αδικαιολόγητες καθυστερήσεις και ανάγκη να εκλείψει η ατιμωρησία?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν λίγο γύρισα από μεταβατικό δικαστήριο που δίκαζα. Είχα 38 πυρετό και σχεδόν έχει κλείσει η φωνή μου. Οδήγησα 45 χιλιόμετρα υπό βροχή και σε δύσκολο δρόμο και φυσικά δε θα ζητήσω τα ελάχιστα χρήματα που δικαιούμαι για την ανάλογη απόσταση. Θέρμανση δεν υπήρχε καθόλου και έξω είχε 3 βαθμούς. Δε μου πέρασε από το μυαλό ούτε ένα λεπτό να ζητήσω να αντικατασταθώ. Ούτε το έχω κάνει ποτέ 10 σχεδόν χρόνια που είμαι στο δικαστικό σώμα. Μόνο νεκρή δε θα πήγαινα να δικάσω. Ασφαλώς και η περίπτωσή μου είναι συνηθισμένη και για αυτό δε θα γράψει ποτέ κανείς για αυτήν. Δε ζητάω τίποτα από κανέναν, ούτε περιμένω να ακούσω μπράβο ή ευχαριστώ. Δεν έχω την απαίτηση καν να γίνει ένα άρθρο για τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι δικαστές του πρώτου κυρίως βαθμού. Όμως, βαρέθηκα να ακούω και να διαβάζω για οκνηρούς δικαστές, για φυγόπονους δικαστές, για δικαστές που αναβάλλουν τις υποθέσεις, που καθυστερούν στην έκδοση των αποφάσεων, που μεταχειρίζονται δικονομικά "τερτίπια", που αμείβονται περισσότερο και από τους βουλευτές...Νισάφι! Δεν αντέχω άλλο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς σκεφτούμε λιγάκι βαθύτερα: Τώρα που ψηφίσθηκε και είναι επί θύραις η εφαρμογή του νόμου για "τη δίκαιη δίκη & την εύλογη διάρκεια αυτής" έρχεται το άρθρο αυτό, με ό,τι αυτή η δημοσίευσή του συνεπάγεται για τον Έλληνα Δικαστή και Εισαγγελέα. Χρειάζεται, άραγε, αυτός ο νέος νόμος τη βοήθεια τέτοιων αρθρογράφων για να καταξιωθεί μέσα στην Ελληνική Κοινωνία;; Γιατί δεν επιδιώκεται να τονισθεί ότι οι ΛΙΓΕΣ περιπτώσεις των «οκνηρών» ή αδικαιολογήτως καθυστερούντων Δικαστικών Λειτουργών, πρέπει να αντιμετωπίζονται αυστηρότατα μεν, αλλά ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ για κάθε περίπτωση;; Είναι γνωστή η τάση των κυβερνώντων τη Χώρα μας να προκαλέσουν την αποδόμηση της Δικαστικής Λειτουργίας και δυστυχώς κάποιοι χρησιμοποιώντας το μολύβι τους ή την ιστοσελίδα τους ενισχύουν αυτή την προσπάθεια αντί να προσδώσουν στήριξη στους Λειτουργούς της Δικαιοσύνης, ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΜΟΝΟΝ απέμεινε να στρέψει τη ματιά του ο σκληρά δοκιμαζόμενος από τις ατυχείς επιλογές των πολιτικών Ελληνικός λαός...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι δικαστής και εργάζομαι για περισσότερα από οκτώ χρόνια στο Πρωτοδικείο της Αθήνας. Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα ένα τέτοιο άρθρο και θα λάμβανα σοβαρά υπόψη το περιεχόμενό του μόνο εάν προερχόταν από έναν άγνωστο και ανώνυμο δημοσιογράφο και όχι από από μια "τηλεοπτική" δημοσιογράφο του δήθεν "δικαστικού ρεπορτάζ" που πλείστες όσες φορές έχω δει να "παρελαύνει" και να πίνει καφέδες, σε δικαστικά και εισαγγελικά γραφεία όλων των βαθμίδων, σε γραφεία της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής κ.λ.π., όπου έτυχε για υπηρεσιακούς λόγους να βρεθώ, καθώς και έξω από τα ανακριτικά γραφεία του κτηρίου 9 του Πρωτοδικείου της Αθήνας, όπου άσκησα για αρκετό χρόνο καθήκοντα ανακριτή, "προσδοκώντας" να βρει τον "κατάλληλο" άνθρωπο, δικαστή, εισαγγελέα, αστυνομικό κ.λ.π., ο οποίος θα της έδινε το "αναγκαίο" υλικό (πληροφορίες για υποθέσεις, υπηρεσιακή κατάσταση συναδέλφων κ.λ.π.), που στη συνέχεια η ίδια ως περισπούδαστη δημοσιογράφος - αναλύτρια του δικαστικού ρεπορτάζ "θα πούλαγε" μέσω των τηλεοπτικών σταθμών με τους οποίους κατά καιρούς συνεργάζεται έναντι αδρών αμοιβών. Όπως και ο δικαστής έτσι και ο δημοσιογράφος έχει καθήκον αλήθειας για όσα πληροφορείται κατά την άσκηση του επαγγέλματός του. Μόνο που επειδή στον κώδικα δεοντολογίας των δημοσιογράφων δεν απαγορεύεται το να προσπορίζουν οικονομικό όφελος από όσα πληροφορούνται κατά την άσκηση του επαγγέλματός τους, οι τελευταίοι έχουν ανάγει σε μέγιστη "εμπορική δραστηριότητα" το να πουλάνε ακριβά "την είδηση". Και αυτό τα τελευταία είκοσι τουλάχιστο χρόνια, τους έχει μετατρέψει σε εμπόρους του χείριστου είδους. Σκεφθείτε να επιτρεπόταν να δημοσιοποιήσουμε και εμείς όσα απίστευτα μαθαίνουμε κατά την μελέτη υποθέσεων (αστικών και ποινικών) που αφορούν "έγκριτους" και επώνυμους δημοσιογράφους τηλεοπτικών και μη, μέσων ενημέρωσης, που "πουλάνε μούρη" στον κόσμο χωρίς να το αξίζουν και ενώ θα έπρεπε να ντρέπονται και να κρύβονται πολλές φορές για τα κατορθώματά τους, της προσωπικής και επαγγελματικής τους ζωής, και να έβλεπε η κοινωνία, ποιοι πραγματικά είναι αυτοί που τη "φλομώνουν" στην πληρωμένη είδηση, και θα βλέπαμε τότε αν θα μπορούσε η εν λόγω δημοσιογράφος και άλλοι όμοιοι συνάδελφοί της να σταθούν στο στερέωμα και να καμαρώνουν γιατί κατόρθωσαν δήθεν να μειώσουν και να υποβιβάσουν με τα δημοσιεύματά τους, μια άλλη κατηγορία εργαζομένων. Ας επιτρεπόταν μόνο και χωρίς οικονομικό αντάλλαγμα, και τότε θα μιλούσαμε επί ίσοις όροις κα Μάνδρου και λοιποί όμοιοί της, που σπεύδετε χωρίς να ερευνήσετε τις ειδικότερες λεπτομέρειες να κατακεραυνώσετε όλους τους άλλους εκτός των συναδέλφων σας. Δυστυχώς όμως για την κοινωνία που περιμένει από εσάς στις δύσκολες ημέρες που ήρθαν και έπονται, να πληροφορηθεί αλήθειες, αυτό δεν είναι πραγματικό δικαστικό ρεπορτάζ αλλά ρεπορτάζ του σαλονιού. Το πραγματικό δικαστικό ρεπορτάζ πέθανε όταν τα δικαστήρια έπαψαν να λειτουργούν στο παλιό κτήριο της οδού Σανταρόζα, όπου οι πραγματικοί δημοσιογράφοι που το ασκούσαν, περίμεναν με σοβαρότητα και υπομονή να σημειώσουν στα μπλοκάκια τους πρώτοι από τους συναδέλφους τους τις δικαστικές αποφάσεις που εξέδιδαν τα δικαστήρια και τις αιτιολογίες τους και μετά να τρέξουν να δώσουν την είδηση στις εφημερίδες τους και στα λοιπά έντυπα. Αυτό που εσείς σήμερα κάνετε, μόνο δικαστικό ρεπορτάζ δεν είναι. είναι εμπόριο. Με εκτίμηση, ένας απηυδισμένος, να μην πω αηδιασμένος άνθρωπος πρώτα, και μετά δικαστής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι γνωστός γενικά ο τρόπος με τον οποίο, οι δημοσιογράφοι αντλούν και προωθούν στοιχεία σήμερα. Είναι όμως προκλητική η ανέλεγκτη και η ατιμώρητη χρήση τέτοιων στοιχείων, ειδικά όταν αυτά είναι απόρρητα. Είμαι δικαστής και απορώ ποιά ήταν η πηγή της κυρίας Μάνδρου, η οποία την προμήθευσε τα στοιχεία του άρθρου που δημοσίευσε στην Καθημερινή. Το σίγουρο είναι ότι δεν ήρθαν στα χέρια της με κάποιο δελτίο τύπου, όπως συμβαίνει στα Υπουργεία. Άρα είτε τα στοιχεία του άρθρου της δεν είναι αληθινά, είτε έφτασαν στα χέρια της με παράνομο τρόπο, με σκοπό τόσο της ίδιας όσο και της πηγής της, για άλλη μια φορά, να μειωθεί και να καταρακωθεί η αξιοπιστία της δικαιοσύνης της και να εξαγριωθεί ο κόσμος εναντίον των λειτουργών της. Μήπως θα έπρεπε να καλέσει επιτέλους κάποιος εισαγγελέας την εν λόγω δημοσιογράφο, να μας πει και εμάς από που έμαθε αυτά τα απόρρητα στοιχεία που αφορούν την προσωπική και υπηρεσιακή κατάσταση δικαστών ή είναι κυήματα της φαντασίας της, και αν ήρθαν στην κατοχή της με παράνομο τρόπο γιατί να μην ελεγχθεί και αυτή, όπως ελέγχονται και οι υποτιθέμενοι πλημμελείς συνάδελφοι για τα δικά τους παραπτώματα. Αλλά οι δημοσιογράφοι έχουν τον τρόπο τους. Πετάνε μια υποτιθέμενη είδηση, λίγο αλήθεια, πολύ ψέμα και μετά .... δημοσιογραφικό απόρρητο. Μήπως πρέπει να ασχοληθούμε λίγο και μ' αυτές τις εξακολουθητικές παράνομες συμπεριφορές ή θα φτάσουμε να φοβόμαστε και τη σκιά μας και στο τέλος θα ξυπνήσουμε από το λήθαργο όταν καποιοι λίγοι εμπαθείς, θα μας έχουν διαλύσει και εξευτελίσει πλήρως; Για σκεφθείτε και μη θαυμάζετε μόνο την κυρία δημοσιογράφο γιατί δεν ξέρω αν της αξίζει σεβασμός για τον τρόπο που χειρίζεται την είδηση. Μάλλον έχει χάσει το δρόμο της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧα!! Εκτεταμένη ατιμωρησία διαπίστωσε η ...καταξιωμένη δημοσιογράφος του "δικαστικού" ρεπορτάζ!! Ρίξτε και άλλη λάσπη εναντίον των λειτουργών της δικαιοσύνης αδιακρίτως...Αχ αυτή η γενίκευση!!
ΑπάντησηΔιαγραφή