Το ημερολόγιο της κ. Κουρασμενίδη

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 20-11-2013

Ιστορίες αναγνώστη σε συνέχειες 

Ας μεταφερθούμε νοερά στο κοντινό μέλλον και ας διαβάσουμε λίγες σελίδες από το ημερολόγιο της Πρωτοδίκη Λίτσας Κουρασμενίδη:

6) (20-11-2013)

Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΤΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΙΔΗ

15 Ιουλίου 2014

Επιτέλους, απολαμβάνω για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια αληθινές διακοπές και όχι «δικαστικές». Περνάω ώρες με την κόρη μου χωρίς να νιώθω τύψεις για τις δικογραφίες που με περιμένουν. Της αφιερώνω το χρόνο μου, της δίνω σημασία, χωρίς να σκέφτομαι πότε θα κοιμηθεί για να γράψω. Διαβάζω αληθινά βιβλία και όχι τόμους από προτάσεις και ισχυρισμούς. Διαβάζω και εφημερίδες! Πόσο γέλασα όταν διάβασα στις εφημερίδες ότι ο νέος Υπουργός Δικαιοσύνης εξήγγειλε 347 νέα μέτρα που θα συμβάλλουν στην επιτάχυνση της Δικαιοσύνης! Συγκροτήθηκε επίσης και μια επιτροπή για τη σύνταξη του νέου κώδικα πολιτικής δικονομίας, καθώς οι αλλαγές που επέφερε ο  Ν. 3939/2014, που τροποποίησε τον 6666/2013, ο οποίος είχε τροποποιήσει τον 4055/2012, κρίθηκαν ανεπαρκείς. Θεέ μου, πόσο τυχερή είμαι! Ευγνωμονώ πλέον τους ανθρώπους του Υπουργείου, που πέρσι μου απέρριψαν τη συμπληρωματική άδεια ανατροφής τέκνου που ζήτησα!  Ήταν τότε που με τον αστείο νόμο 4055/2012 είχε θεσπισθεί η «επιτάχυνση» της ανατροφής των τέκνων των δικαστών και είχε μετατραπεί το 9μηνο της άδειας σε 5μηνο μόνο για τους δικαστές, με το σκεπτικό ότι κάποτε θα μειωθεί και σε όλο το δημόσιο τομέα...  Φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο, έστω και αργά, τον Οκτώβριο του 2013, κρίθηκε από την Ολομέλεια του ΣΤΕ ο νόμος αντισυνταγματικός και ο Υπουργός δήλωσε ότι θα κάνει σχετική νομοθετική ρύθμιση. Ωστόσο, εγώ μέχρι τότε, αφού έληγε το 5μηνο, έπρεπε να επιστρέψω στο Πρωτοδικείο και να περιμένω να γίνει η νομοθετική ρύθμιση. Εξακολουθούσαν δηλαδή από το Υπουργείο να εφαρμόζουν το νόμο που είχε κριθεί ήδη αντισυνταγματικός!!! Έπρεπε, λοιπόν, να σταματήσω το θηλασμό, αφού για τους δικαστές δεν προβλέπεται το μειωμένο ωράριο για οικογενειακές διευκολύνσεις, όπως στους δημόσιους υπαλλήλους. Ζήτησα, επομένως, άδεια άνευ αποδοχών, η οποία όμως απορρίφθηκε, καθώς οι ανάγκες της υπηρεσίας δεν το επέτρεπαν. Οι ανάγκες της υπηρεσίας! Για τις ίδιες ανάγκες υπηρετούσα μέχρι 7 μηνών έγκυος πηγαίνοντας σε μεταβατικά δικαστήρια, που δεν είχαν ούτε τουαλέτα και για τις ίδιες ανάγκες επέστρεψα 3 μηνών λεχώνα, για να χρεωθώ δικογραφίες και να μην επιβαρύνω τους συναδέλφους μου. Και όταν ζήτησα για τις δικές μου ανάγκες, για τις ανάγκες του παιδιού μου, άδεια ανατροφής, μού την απέρριψαν διότι δεν είχε υπογράψει ακόμη ο Υπουργός τη νομοθετική ρύθμιση!!! Από τότε που παραιτήθηκα, όλα αυτά μοιάζουν τόσο μακρινά, αλλά και τόσο αστεία! Αιτήσεις, τροπολογίες, πρωτόκολλα, έγγραφα, ένσημα, νόμοι, Σύνταγμα, αρμόδιοι και αναρμόδιοι.Και ο άνθρωπος; Ο άνθρωπος χαμένος και χωμένος μέσα στην τυπολατρία και στα νούμερα..

Σήμερα, νιώθω πλέον πραγματικά ελεύθερη, αναπνέω κανονικά και ΖΩ μια κανονική ζωή... 

Λίτσα Κουρασμενίδη,

Μητέρα, σύζυγος και πρώην δικαστικός λειτουργός.

ΥΓ. Θα παρακαλούσα θερμά, από σεβασμό στη θητεία της Λίτσας Κουρασμενίδη όλα αυτά τα χρόνια, να μην γίνουν συγκρίσεις με τον ιδιωτικό τομέα και σχόλια για την ανεργία στην Ελλάδα, αφού το θέμα που αναδεικνύει η Κουρασμενίδη με την παραίτησή της και δημοσιοποιεί σε ένα blog δικαστών είναι άλλο. 

Γ.Ε.

5) (18-4-2013)

 18 Μαρτίου 2014

Σήμερα μου επέδωσαν την Πράξη του Πρόεδρου Εφετών κ. Τυπολατράκη με την οποία μου στερούν το μισθό για την αδικαιολόγητη καθυστέρηση έκδοσης πέντε αποφάσεων. Ίσως, αν ήμουν νεότερη, να θύμωνα μαζί του! Ίσως, αν είχα περισσότερη υπομονή, να έκανα προσφυγή.

Μπορεί και να ενημέρωνα και την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων ζητώντας κάποια στήριξη. Όμως, τώρα, όταν πήρα στα χέρια μου την Πράξη, το μόνο που έκανα ήταν να χαμογελάσω! Ένα πικρό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου και μέσα σ’ ένα λεπτό ζωντάνεψαν στα μάτια μου όλες οι μνήμες από τα χρόνια μου στο δικαστικό σώμα. Ήταν πριν δέκα χρόνια περίπου, όταν τοποθετήθηκα ως Πάρεδρος στη Χίο με δαπάνες του Δημοσίου, που μόλις έφταναν για ένα εισιτήριο με το πλοίο (φυσικά χωρίς καμπίνα…) και ένα ολόκληρο σάντουιτς (φυσικά χωρίς ζαμπόν…). Ήταν τότε που κάναμε πέντε μήνες να πληρωθούμε γιατί δεν ήταν έτοιμα τα χαρτιά μας… Θυμήθηκα την 6μηνη απόσπαση που είχα πάρει στο Ηράκλειο, τότε που αναγκάστηκα για όλο αυτό το διάστημα να νοικιάζω δύο σπίτια. Θυμήθηκα και όλα τα μεταβατικά Δικαστήρια, που πάντοτε πήγαινα με δικά μου έξοδα. Θυμήθηκα όταν ήμουν έγκυος 7 μηνών και υπηρετούσα κανονικά ως ανακρίτρια. Σκέφτηκα ότι εγώ δεν πρόλαβα το 9μηνο της άδειας ανατροφής και έτσι στους πέντε μήνες επέστρεψα στο Πρωτοδικείο. Ήταν τότε που μόλις είχε ψηφισθεί ο νόμος για την… « επιτάχυνση» της ανατροφής των τέκνων των δικαστών… Μου ήρθαν στο μυαλό όλα τα Τριμελή που τελειώναμε αργά το βράδυ, καθώς από τότε που εφαρμόζεται η διάταξη του Ν. 6666/2013, που κατάργησε την παρουσία του Γραμματέα και στα ποινικά Δικαστήρια, καταργήθηκε και το ωράριο. Στη μνήμη μου ήρθαν και οι εναντίον μου μηνύσεις κάποιων διαδίκων, που δε μπορούσαν να αντιληφθούν ότι «πάσιν αδείν αδύνατον» και οι εξηγήσεις που κλήθηκα κατόπιν να δώσω, ότι δηλαδή δεν είμαι ελέφαντας. Δεν πέρασε ούτε ένας χρόνος από τότε που μείωσαν τις οργανικές θέσεις των δικαστών και ήμουν ταυτόχρονα, στο ίδιο δικαστικό έτος, κτηματολογική δικαστής, δικαστής ανηλίκων, επίκουρη ανακρίτρια και πρόεδρος στην επιτροπή δασικών διεκδικήσεων. Δεν μπόρεσα να θυμηθώ ούτε μια χρονιά που έκανα διακοπές το καλοκαίρι χωρίς να πάρω μαζί μου και δικογραφίες. Δεν κατάφερα να απαλλαγώ ποτέ από το άγχος των προθεσμιών, που κρέμονταν σαν Δαμόκλειο σπάθη από πάνω μου. Δεν ήταν εύκολο να μη μεταφέρω στο σπίτι την ένταση από τα κακουργήματα, τις αφαιρέσεις γονικής μέριμνας, τις προσωρινές κρατήσεις…  Και τώρα; Τί νόημα έχει να τα σκέφτομαι όλα αυτά; Γίνεται συμψηφισμός στην αξιοπρέπεια; Δεν έγινα δικαστής για να πλουτίσω. Δε ζήτησα ποτέ μου τα πολλά. Όμως, νιώθω θλιμμένη, απογοητευμένη και βαθιά προδομένη από συναδέλφους, που έχουν αποξενωθεί από τον πρώτο βαθμό και τις δυσκολίες του και μου στερούν το μισθό για καθυστέρηση στην έκδοση αποφάσεων, χωρίς να υπολογίσουν πόσες και τι είδους υποθέσεις έχω δικάσει, πόσες αποφάσεις έχω ήδη δημοσιεύσει, ποιες υπηρεσίες και ποια καθήκοντα έχω αναλάβει. Το μόνο που έχει σημασία πλέον είναι πόσες δικογραφίες «χρωστάω». Να βγαίνει η «δουλειά», οι αριθμοί, τα νούμερα! Δικαιοσύνη με το κομμάτι… Το χρέος μου, ωστόσο, δε μπορώ να το εξοφλήσω με κάποια ευρώ, διότι η οφειλή μου απέναντι στη Δικαιοσύνη κρύβει ένα νομικό παράδοξο. Όσο καταβάλλεται το χρέος τόσο ανανεώνεται, αφού όσο είμαι δικαστής δε θα σταματήσω ποτέ να «χρεώνομαι» υποθέσεις…

ΥΓ. Η Λίτσα Κουρασμενίδη δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο, ωστόσο οι πειθαρχικές διώξεις και οι στερήσεις μισθών για καθυστέρηση ή για συμμετοχή στην «απεργία» των δικαστών είναι υπαρκτές…

Γ.Ε.

  

 4)  (25-11-2012)

16 Ιανουαρίου 2013.

 Σήμερα προχωρήσαμε πολύ την υπόθεση στο ΜΟΔ, αφού η Γραμματέας δέχθηκε να μείνει μέχρι τις 4. Φτάσαμε στις αγορεύσεις, επομένως την επόμενη φορά λογικά θα τελειώσουμε. Με κούρασε πολύ αυτή η υπόθεση ψυχικά και σωματικά. Πάντοτε οι υποθέσεις παιδεραστίας, μου προκαλούσαν ένα ανακάτωμα στο στομάχι και μου έφερναν μια πικρή γεύση στο στόμα, όμως, τώρα νιώθω πραγματικά άδεια και εξαντλημένη. Να δω πως θα βρω το κουράγιο να κάνω αύριο το Τριμελές και ειδικά την 8 υπόθεση, που είναι μια ψευδορκία του 2005 με δώδεκα μάρτυρες. Συμπληρώσαμε τέσσερις μήνες κινητοποιήσεων, τέσσερις μήνες που διακόπτουμε τις συνεδριάσεις, ωστόσο αισθάνομαι πιο πολύ κουρασμένη από κάθε άλλη φορά. Ίσως δεν αντέχω άλλο αυτό το βάρος, δηλαδή να ορθοτομείς το Δίκαιο, να αποδίδεις δικαιοσύνη και αυτό κάποιοι να το θεωρούν «δουλειά» και να σου κόβουν το μισθό επειδή δούλεψες λιγότερο! Δικαιοσύνη με το κομμάτι δηλαδή! Ανέβαλες δεκαπέντε υποθέσεις, λόγω της απόφασης της ΕΔΕ (δεκαπέντε υποθέσεις που θα τις χρεωθείς πάλι εσύ βέβαια.); Ε, τότε θα σου κόψουμε το μισθό, διότι είσαι υπαίτιος για την καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης! Δεν έβγαλες απόφαση σε εργατική διαφορά σε τρεις μήνες από τη συζήτηση; Μα, τότε θα σου στερήσουμε το μισθό, διότι είναι αδικαιολόγητη η καθυστέρησή σου! Δεν τους απασχολεί καν πότε πραγματικά πήρες στα χέρια σου τη δικογραφία, αφού οι Γραμματείς με τόσα κενά που έχουν είναι ανθρωπίνως αδύνατον να παραδώσουν έγκαιρα τα πρακτικά. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου αν είχες άλλες δέκα εργατικές, αν είχες πολλές υπηρεσίες, αν είχες να γράψεις ποινικά, αν στο Πρωτοδικείο που υπηρετείς έχουν μειωθεί οι οργανικές θέσεις των δικαστών, αντί να αυξηθούν όπως γίνεται σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο.. Δεν τους νοιάζει πότε θα βρεις χρόνο να διαβάσεις (δεν τολμώ να πω «μελετήσεις»)  τις αγωγές, τις προτάσεις, τη νομολογία, αλλά και τη χαώδη νομοθεσία, που αλλάζει με την ταχύτητα που αλλάζουν πάσες οι παίκτες της Μπαρτσελόνα, αφού τα τελευταία 25 χρόνια εκδόθηκαν 4.000 νόμοι, 18.000 προεδρικά διατάγματα και 110.000 υπουργικές αποφάσεις. Δε δίνουν σημασία ότι πρέπει να γράψεις μία πλήρως αιτιολογημένη απόφαση, δηλαδή τα εισαγωγικά, το σκεπτικό και το διατακτικό της, να απαντήσεις σε ισχυρισμούς και ενστάσεις..Δεν ενδιαφέρονται αν στο διάστημα της «αποχής» εσύ δικάζεις ασφαλιστικά, προσωρινές διαταγές, αυτόφωρα, υπό παραγραφή υποθέσεις, ασκείς καθήκοντα προέδρου υπηρεσίας, συμμετέχεις σε δικαστικά συμβούλια κτλ.. Για το μόνο που «καίγονται» είναι οι αριθμοί! Να ευημερούν οι αριθμοί κι ας υποφέρουν οι άνθρωποι! Πόσες δικογραφίες «προσκόμισες», όπως λέει και ο Ν. 4055/2012..Οι αποφάσεις προσκομίζονται! Η δικαστική απόφαση κατάντησε ένα χαρτί που το μόνο που ενδιαφέρει πάνω του είναι η ημερομηνία δημοσίευσης και ο δικαστής μετατράπηκε σε έναν απλό κομιστή δημοσίων εγγράφων και παράλληλα σε έναν ενοχλητικό επαίτη, που παρακαλά την εκτελεστική εξουσία να του δώσει τα απολύτως αναγκαία και πάντως πολύ λιγότερα από τα ανάλογα με το «λειτούργημά του».Μα, επιτέλους, πόσο δύσκολο είναι να κατανοήσει κανείς ότι ο σεβασμός προς τη Δικαιοσύνη δεν είναι εγωιστική απαίτηση των δικαστών, αλλά είναι αξίωση της ίδιας της Δημοκρατίας;

Έπεσε στα χέρια μου χθες, το ημερολόγιο μου του 2004, όταν είχα περάσει στη σχολή δικαστών.Τότε, που μόλις το έμαθα έγραψα: «Επιτέλους! Το όνειρό μου θα γίνει πραγματικότητα! Θα ασχοληθώ με το Δίκαιο όχι ως απλή σκέψη, αλλά ως ζώσα δύναμη και θα κάνω πράξη τα λόγια του Romain Rolland, που αποτελούν οδηγό ζωής για μένα: Θέλω να αποδώσω Δικαιοσύνη ακόμα και στον πιο άδικο άνθρωπο. Θέλω να κρατήσω ανάμεσα στα σφοδρά πάθη τη διαύγεια του βλέμματός μου. Θέλω να εννοήσω το παν και να το αγαπήσω».

Θεέ μου, με τι καρδιά, με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος, πήραμε τη ζωή μας λάθος και τώρα είναι αργά να αλλάξουμε ζωή.....

ΥΓ. Σε περίπτωση που επιθυμεί οποιοσδήποτε να ασκήσει δίωξη, να διευκρινιστεί ότι η Λίτσα Κουρασμενίδη δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο, αλλά γέννημα της φαντασίας του Πρωτοδίκη Χανίων Γιάννη Ευαγγελάτου.

3) 

Ας μεταφερθούμε νοερά στο κοντινό μέλλον και ας παρακολουθήσουμε το ημερολόγιο της Πρωτοδίκη Καλαμάτας Λίτσας Κουρασμενίδη, 38 ετών, άγαμης : 


5η Μαρτίου 2013: Τριμελές. Νιώθω εξαντλημένη τον τελευταίο καιρό. Ίσως φταίει ότι δεν έφαγα τίποτα χθες όλη μέρα. Ευτυχώς στη διακοπή, στη 1.30, την ώρα που ψάχναμε με τον Πρόεδρο αν πρέπει να αποβάλλουμε την πολιτική αγωγή στην υπόθεση 37 και αν η παραγραφή στο άρθρο 25 του. Ν 1882/1990, όπως αντικαταστάθηκε για εικοστή φορά τον προηγούμενο μήνα, είναι πενταετής, πρόλαβα και τσίμπησα τους λαχανοντολμάδες που έφτιαξε προχθές η μάνα μου. Είχε φέρει και η αριστερή λίγη φέτα, οπότε περάσαμε χάρμα! Δεν αργήσαμε και πολύ σήμερα. Στις 18.00 είχαμε τελειώσει, έτσι στις 18.30 μπόρεσα και εξέδωσα τις δέκα αποφάσεις των πιστωτικών τίτλων που είχα ορίσει για σήμερα. Αμέσως μετά είχαμε συμβούλιο για να αποφασίσουμε για τη σημερινή διαφωνία ανακριτή-εισαγγελέα για την προσωρινή κράτηση του Λάκη Καρβελίδη! Φυσικά, αποφασίσαμε την προσωρινή του κράτηση για να μη λένε τίποτα τα κανάλια! Γύρισα τρέχοντας (οικονομία και άθληση) σπίτι και στις 20.30 ξεκίνησα αμέσως να διαβάζω τις προτάσεις για την ειδική που έχω την Παρασκευή. Δεν είναι πολλές υποθέσεις (18) και έτσι στις 23.30 είχα τελειώσει. Πρόλαβα μετά και έριξα μια ματιά στις δεκαπέντε υποθέσεις που έχω αύριο το πρωί για μεσολάβηση, αλλά και στις επτά υποθέσεις που έχω στο πολυμελές, όπου την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε ορίσει την αυριανή ημέρα για την εξέταση των μαρτύρων. Αύριο, στο πολυμελές έχει μια προσωπική του υπόθεση ο διαχειριστής της πολυκατοικίας μας, αλλά δε θα δηλώσω αποχή για να μην με κατηγορήσουν για φυγοπονία…Είναι που έχω καθυστερήσει και εκείνη την εργατική και θα μου τα έχουν πολλά μαζεμένα. Περάσανε 23 ημέρες και ακόμα να βγάλω απόφαση! Φταίει και αυτός ο Νίκος που είπε θα μου στείλει μια ad hoc, αλλά όποτε τον παίρνω τηλ. να του το θυμίσω ή θα είναι στην έδρα ή στο δρόμο για Θεσσαλονίκη. Βλέπεις έχει κώλυμα στα Γιάννενα όπου μένει με τους γονείς του, αφού πού να βρει λεφτά να μείνει κανείς μόνος του; Βέβαια, δεν πρέπει να γκρινιάζουμε για τα λεφτά, γιατί πρώτον δεν το επιτρέπει αυτό ο θεσμικός μας ρόλος και δεύτερον μετά το νόμο Παπαϊωάννου δεν έχουμε και πολλή δουλειά, αφού έφυγε όλη η εκουσία και τα συναινετικά διαζύγια…. 

2) 

3 Απριλίου 2012. Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη γιατί ανακοινώθηκε η ημερομηνία των εκλογών (6 Μαΐου) και έτσι με το επίδομα που θα πάρουμε, θα μπορέσω να αγοράσω επιτέλους αυτό το κινητό με την υπενθύμιση! Χτες στην αίθουσα δικαστών χτύπησε το κινητό του Νίκου και μας υπενθύμισε ότι άρχιζε η ισχύς του νόμου Παπαϊωάννου. Έχει περάσει στο κινητό του όλες τις κρίσιμες ημερομηνίες: Ένα μήνα από την έναρξη ισχύος του νόμου, δύο μήνες από τη δημοσίευση, τρεις μήνες από τη δημοσίευση, 2 Απριλίου, 16 Σεπτεμβρίου, 15 Οκτωβρίου (η τελευταία ημερομηνία είναι τα γενέθλια της γυναίκας του)… Άλλα αν δεν έχουμε το Νίκο τι θα κάνουμε ; Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει μια σελίδα στο Facebook με το νέο νόμο και να μας υπενθυμίζει: «Σήμερα αρχίζει η εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 61 του νέου νόμου», «Σε πέντε ημέρες, μην ξεχάσετε, έχει γενέθλια η διάταξη των άρθρων 1, 4 και 5 (τρίδυμα)»…. Αυτό θα πει η τεχνολογία στην υπηρεσία της δικαιοσύνης… 

1) 

Ας μεταφερθούμε νοερά στο κοντινό μέλλον και ας παρακολουθήσουμε το ημερολόγιο της Πρωτοδίκη Καλαμάτας Λίτσας Κουρασμενίδη, 39 ετών, έγγαμης και μητέρας ενός τέκνου :

17 Δεκεμβρίου 2012: Σήμερα στο Τριμελές δε μπορούσα να συγκεντρωθώ καθόλου.  Την Παρασκευή ξεκινά το τμήμα διακοπών και θα ανέβω στη Θήβα, επιτέλους, για να δω το Νίκο και το μωρό! Δύο μήνες  έχω να τους δω! Εκεί που έχει φτάσει η βενζίνη δε γίνεται να βλεπόμαστε πιο συχνά. Πρέπει να κάνουμε υπομονή κι αν είμαστε τυχεροί του χρόνου, θα πάρω μετάθεση στην Αθήνα και θα είμαστε πιο κοντά! Δε θα χρειαστεί να νοικιάζουμε και δύο σπίτια.  Θα μένουμε στη Θήβα και θα μετακινούμαι εγώ με το τρένο ή με το ΚΤΕΛ. Ντράπηκα τόσο προχτές, που ο ιδιοκτήτης μού υπενθύμισε ότι δεν του έχω βάλει ακόμη στην τράπεζα το ενοίκιο του Δεκεμβρίου! Περιμένω αύριο να πάω 08.00-15.00 στις εκλογές του σωματείου των οδηγών νταλίκας για να πάρω τα 77 ευρώ της αμοιβής μου και να συμπληρώσω το ενοίκιο. Αυτό το μήνα είχα πολλά έξοδα. Πληρώσαμε αυξημένα κοινόχρηστα για το πετρέλαιο, μου τέλειωσε το μελάνι στον εκτυπωτή,  ήρθε ο λογαριασμός του ΟΤΕ και έληξε και η συνδρομή στη ΝΟΜΟΣ! Ο Νίκος έλεγε να μην ανανεώσω τη συνδρομή, όμως δεν ξέρει πόσο χρήσιμες είναι οι Τράπεζες Νομικών Πληροφοριών για τη δουλειά μας. Μακάρι να υπήρχε κάποιος άλλος τρόπος να ενημερωνόμασταν για τους νέους νόμους και για τη νομολογία των δικαστηρίων. Κάποιος ανέξοδος τρόπος! Θυμάμαι που κάποτε έπαιρνα και τα «Ποινικά Χρονικά». Πόσες φορές με είχαν βοηθήσει σε διάφορα θέματα, που αντιμετώπισα στην έδρα! Το ίδιο και η «Ελληνική Δικαιοσύνη». Τι κρίμα να μη μπορούμε να έχουμε δωρεάν τα νομικά περιοδικά! Το μόνο που μας δίνουνε είναι  τα «Δικαστικά μπαγιάτικα Νέα», αλλά και για αυτή την εφημερίδα μας παρακρατούν από το μισθό  8, 5 ευρώ το μήνα! Αλλά και το τόνερ τόσο ακριβό πια; 95 ευρώ για να εκτυπώνω τις αποφάσεις μου; Βέβαια, θα έχω τη δυνατότητα να εκτυπώσω 700 σελίδες μέχρι να τελειώσει. Επομένως, αν δεν χρεωθώ πολλά αυτοκίνητα μέχρι το τέλος της χρονιάς, μπορεί και να μην πάρω άλλο τόνερ φέτος.. Μακάρι να μη χρειαζόταν να γράφουμε τόσες σελίδες πια.  Να μην έπρεπε να απαντάμε σε κάθε ισχυρισμό! Προχτές στη λαϊκή συνάντησα μια δικηγόρο και μεταξύ μπρόκολου και αχλαδίου, τη ρώτησα πως της φάνηκε η απόφαση, που εξέδωσα για την εφαρμογή του τεκμηρίου ομολογίας στη διαδικασία των πιστωτικών τίτλων και εκείνη μου απάντησε ότι είδε μόνο το διατακτικό! Από τη στιγμή που απορρίφθηκε η ανακοπή του αντιδίκου της, γιατί να δει το σκεπτικό; Όσο για τον επιθεωρητή, που του έδωσα μια ανάλογη απόφαση, είπε να μην βάζω κόμμα πριν το «για να», γιατί δεν μπαίνει κόμμα πριν τις τελικές προτάσεις! Αναρωτιέμαι μερικές φορές, γιατί δεν έγινα συγγραφέας αντί για δικαστής. Σίγουρα θα έγραφα λιγότερο και θα με σέβονταν περισσότερο. Άσε που μπορεί ο εκδοτικός οίκος να μου έκανε και κανένα τόνερ δώρο.