ΦΥΛΑΞΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ (;)

EDITORIAL

Προχθές γίναμε μάρτυρες ενός θλιβερού γεγονότος: της ανθρωποκτονίας ενός ατόμου και του τραυματισμού ενός άλλου, έξω από την πόρτα της ανακρίτριας, όπου είχαν προσαχθεί για να απολογηθούν.

Ο κατηγορούμενος, πιθανόν γνώριζε ότι η ζωή του απειλείται, χωρίς όμως να μπορεί να πράξει το οτιδήποτε για να προστατευτεί (να εξαφανιστεί, να οπλοφορεί, να κυκλοφορεί με σωματοφύλακες κτλ), καθώς είχε προφυλακισθεί. Είχε όμως την εύλογη πεποίθηση ότι βρισκόταν κάτω από την προστασία της Ελληνικής Πολιτείας, η οποία και θα απέκρουε κάθε πράξη που θα στρεφόταν κατά της σωματικής του ακεραιτότητας. Την ίδια πεποίθηση είχαν και όλοι οι άλλοι παρευρισκόμενοι (δικαστές, δικηγόροι, γραμματείς, συνοδοί αστυνομικοί, πολίτες) οι οποίοι θεωρούσαν ότι εισέρχονταν σε φυλασσόμενο χώρο, όπου εφαρμόζεται το θετό δίκαιο και όχι ο νόμος της ταυτοπάθειας. Δυστυχώς για άλλη μια φορά η ελληνική πραγματικότητα διέψευσε τις «μεγάλες» προσδοκίες με τον ίδιο σκληρό τρόπο, όπως είχε πράξει και κατά το παρελθόν:

1988: ο Γιάννης Παπαδόσηφου εκτελεί μέσα στην αίθουσα του Εφετείου Πειραιά τον δολοφόνο του γιου του Γιάννη Βενιεράκη

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=259609

1η Απριλίου 1993: Ο Αθανάσιος Ντρούζος σκοτώνει μέσα στο Στρατοδικείο του Ρουφ τους δικηγόρους Δημοσθένη Αβράμη και Χρήστο Μπάκα, τραυματίζει πέντε ακόμη στρατιωτικούς δικαστές και ιδιώτες και ύστερα αυτοκτονεί.

7 Νοεμβρίου 1994: Ο 42χρονος εργολάβος δημοσίων έργων Κωνσταντίνος Μπίντος σκοτώνει μέσα στα δικαστήρια Ιωαννίνων τον εισαγγελέα Σπύρο Σπύρου και τον αστυνομικό Κώστα Ζαρμπαλά και τραυματίζει άλλα τέσσερα άτομα.

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=341599

14-5-2010 Ισχυρή έκρηξη βόμβας στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=331675

30-12-2010 Βόμβα μεγάλης ισχύος στα Διοικητικά Δικαστήρια

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=375492

Σήμερα διάβασα ότι πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, για τα την ασφάλεια των δικαστικών μεγάρων «με αντικείμενο τη λήψη κατάλληλων μέτρων για την επαρκή ασφάλεια των Δικαστικών Μεγάρων στο πλαίσιο, βεβαίως, των δημοσιονομικών δυνατοτήτων της χώρας.». Πολύ φοβάμαι ότι θα επαναληφθεί ό,τι γίνεται κάθε φορά: «αυξημένος» αστυνομικός έλεγχος 2 -3 αστυνομικών στις εισόδους των δικαστικών μεγάρων, με σωματικό έλεγχο «κάποιων» υπόπτων, επαγρύπνηση για 1-2 εβδομάδες και εν συνεχεία λήθαργος. Ακριβώς αυτό συνέβη το 2010 μετά τις βόμβες στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης και στα Διοικητικά Δικαστήρια στην Αθήνα. Βέβαια κάποιος θα αντιτείνει   ότι ένας χώρος όπως η Ευελπίδων δύσκολα μπορεί να φρουρηθεί με επάρκεια και ότι αν και γίνεται έλεγχος στις πύλες εισόδου, τα όπλα μπορούν να «περάσουν» εύκολα από τα συρματοπλέγματα. Ό αντίλογος σε ένα τέτοιο επιχείρημα είναι ότι αν δεν μπορείς να φυλάξεις τα συγκεκριμένα δικαστήρια, λόγω της μορφολογίας του χώρου, τότε τα εγκαταλείπεις και επιλέγεις «κλειστά» κτίρια στα οποία ο έλεγχος θα είναι ευκολότερος (τουλάχιστον όφειλες να επιλέξεις αυτή τη λύση τον καιρό που υπήρχε η οικονομική δυνατότητα και να μην δαπανάς κονδύλια για πολυτελή δικαστικά μέγαρα σε ειρηνοδικεία και πρωτοδικεία ήσσονος σημασίας). Το λυπηρό όμως είναι ότι και στα υπόλοιπα δικαστικά μέγαρα της χώρας, όπου δεν υπάρχει αυλή, η κατάσταση είναι το ίδιο τραγική καθώς ο αστυνομικός έλεγχος κατά την είσοδο των πολιτών είναι από ελλιπής έως ανύπαρκτος. Αφύλακτες εισαγγελίες και ανακριτικά γραφεία, αφύλακτες αίθουσες δικαστών, αφύλακτες θύρες των εδρών την ώρα των συνεδριάσεων, αφύλακτες αίθουσες (ναι έχει συμβεί να μην υπάρχει αστυνομικός κατά την συνεδρίαση του μονομελούς) αφύλακτα …. αφύλακτα…. αφύλακτα!!!. Ανακαλύπτω τον τροχό με αυτό το άρθρο; Ομολογώ μετά λύπης μου πως ΝΑΙ. Και   ΠΟΛΥ ΦΟΒΟΜΑΙ  ότι θα τον ανακαλύψει εκ νέου και άλλος αρθρογράφος στο εγγύς ή απώτερο μέλλον.

dikastis.gr