Tuesday, 9 April 2013
της Μιλένας Αποστολάκη - από τα ΝΟΜΙΚΑ ΝΕΑ
Η εκδήλωση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Δημοσίου Δικαίου με θέμα την αναθεώρηση του Συντάγματος και την Δικαιοσύνη δεν πραγματοποιείται σε μια ουδέτερη και άρα ιστορικά αδιάφορη συγκυρία. Όλοι εμείς είμαστε πολίτες μιας χώρας και μιας ηπείρου που συγκλονίζονται από μια οξεία κρίση η οποία έχει δημοσιονομικό και οικονομικό καταρχήν περιεχόμενο, δεν εξαντλείται όμως σε αυτό. Κυριαρχεί παράλληλα μια οξεία πολιτική και θεσμική κρίση η οποία σε συνδυασμό με την οικονομική εξαθλίωση Ευρωπαϊκών κοινωνιών που μέχρι πρόσφατα ευημερούσαν οδηγεί σε κοινωνικές εκρήξεις, τροφοδοτεί πολιτικά και ιστορικά αδιέξοδα και ευλόγως γεννά φόβο και μίσος.
Η εκδήλωση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Δημοσίου Δικαίου με θέμα την αναθεώρηση του Συντάγματος και την Δικαιοσύνη δεν πραγματοποιείται σε μια ουδέτερη και άρα ιστορικά αδιάφορη συγκυρία. Όλοι εμείς είμαστε πολίτες μιας χώρας και μιας ηπείρου που συγκλονίζονται από μια οξεία κρίση η οποία έχει δημοσιονομικό και οικονομικό καταρχήν περιεχόμενο, δεν εξαντλείται όμως σε αυτό. Κυριαρχεί παράλληλα μια οξεία πολιτική και θεσμική κρίση η οποία σε συνδυασμό με την οικονομική εξαθλίωση Ευρωπαϊκών κοινωνιών που μέχρι πρόσφατα ευημερούσαν οδηγεί σε κοινωνικές εκρήξεις, τροφοδοτεί πολιτικά και ιστορικά αδιέξοδα και ευλόγως γεννά φόβο και μίσος.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
«γι αυτο τον λόγο κατά την άποψή μου οι εξουσίες διακρίνονται μεν μεταξύ τους χωρίς να είναι ισότιμες καθώς υπάρχει η απορρέουσα από την δημοκρατική νομιμοποίηση υπεροχή των δύο άλλων εξουσιών.». Η γνωστή άποψη του κ. Βενιζέλου, η οποία σκοπό έχει την υποβάθμιση της θέσης της δικαιοσύνης και κατ’ επέκταση των λειτουργών της (δικαστών, εισαγγελέων, δικηγόρων κ.τ.λ.).
ΑπάντησηΔιαγραφή«Η προσθήκη της παρ. 5 στο άρθρο 90 με την οποία ορίζεται ανώτατο όριο τετραετούς θητείας αποτελεί πρόσθετη εγγύηση στον επιδιωκόμενο στόχο της ανεξαρτησίας». Να υποθέσουμε ότι στις Η.Π.Α., όπου οι δικαστές (και ο Πρόεδρος) του Supreme Court είναι ισόβιοι, στη Γερμανία όπου οι δικαστές (και ο Πρόεδρος) του Bundesverfassungsgericht υπηρετούν για 12 έτη και στη Γαλλία όπου οι δικαστές (και ο Πρόεδρος) του Conseil Constitutionnel υτπηρετούν για εννέα έτη, υπάρχει πρόβλημα ανεξαρτησίας.
«Η αναθεώρηση των παραπάνω διατάξεων θα ήταν χρήσιμη σε εκείνο το βαθμό που θα έδινε στον κοινό νομοθέτη τη δυνατότητα να εισαγάγει ένα απλό δεσμευτικό σύστημα αντικειμενικών κριτηρίων απέναντι στο οποίο δεν χωρά καμία ένσταση και δεν έχει θέση καμία υποκειμενική αξιολόγηση τουλάχιστον σε οτι αφορά τις μεταθέσεις, αποσπάσεις και τοποθετήσεις.». Με άλλα λόγια ο νομοθέτης να μπορεί να εισάγει ένα «αντικειμενικό σύστημα» (φημίζεται άλλωστε ο έλληνας νομοθέτης για τα «αντικειμενικά του συστήματα») για να μπορεί να επηρεάζει τη δικαιοσύνη κατά το δοκούν.
«Στην Ελλάδα έχουμε έναν εξαιρετικά ικανοποιητικό αριθμό δικαστών σε αναλογία προς τον πληθυσμό μας.», «Ο κοινός νομοθέτης έχει άλλωστε κατά καιρούς θεσπίσει πλήθος διατάξεων για την διασφάλιση της ταχείας απονομής της δικαιοσύνης, οι οποίες στο σύνολό τους δεν εφαρμόζονται. Αναφέρω ενδεικτικά την υποχρέωση έκδοσης δικαστικής απόφασης εντός μηνός από τη συζήτηση των ασφαλιστικών μέτρων που εισάγει ο νόμος 4055/12». Δε μας λέει η συντάκτρια την αναλογία δικαστών προς υποθέσεις που εισάγονται προς εκδίκαση. Όσο δε για το ότι ο νομοθέτης και η εκτελεστική εξουσία επιτέλεσαν το καθήκον τους, για επιτάχυνση της δικαιοσύνης, με ανεκδιήγητα νομοθετήματα όπως ο 4055/2012, το αφήνω ασχολίαστο.
«Ας μην ξεχνάμε πως το ζήτημα της γενικευμένης ατιμωρησίας που οδήγησε σε μεγάλο βαθμό στην απονομιμοποίηση της πολιτικής τάξης εδράζεται σε αυτήν την ανυπαρξία της πολιτικής βούλησης και όχι στη διάταξη του άρθρου 86 η κατάργηση της οποίας ασφαλως και συνιστά επιβεβλημένη προτεραιότητα.». Πράγματι, έτσι είναι. Αυτά άλλωστε μας διδάσκει και η απόφαση του ΕΔΔΑ στην υπόθεση «Συγγελίδη κατά Ελλάδος».