Τα ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ του Γαλιλαίου

EDITORIAL

 

 

             Ο καημένος ο Γαλιλαίος. Τόλμησε να αρθρώσει επιστημονικό λόγο, στηριζόμενος στην παρατήρηση, τη λογική και τα ψυχρά μαθηματικά. Ήξερε βέβαια ότι υπήρχε πιθανότητα η θεωρία του να είναι εσφαλμένη ή ελλιπής και περίμενε εναγωνίως τον έλεγχο – αντίλογο της επιστημονικής κοινότητας, η οποία καλείτο να επαληθεύσει τα συμπεράσματά του και εν τέλει να τον κρίνει. Εξάλλου, ποιος επιστήμονας θα σου πει ότι έχει δίκιο 100%; Ο δογματισμός διαχρονικά ήταν εχθρός της επιστήμης. Όμως, ο Γαλιλαίος έκανε ένα ασυγχώρητο λάθος: δεν ρώτησε τους ιεροεξεταστές του, οι οποίοι έχοντας «θητεύσει» επί σειρά ετών στο CERN και τη NASA (συγχωρήστε μου τον αναχρονισμό), είχαν την άποψη ότι η γη δεν κινείται. Δεν τους ενδιέφερε να ακούσουν τα επιχειρήματα του Γαλιλαίου. Άλλωστε, την απόφασή τους την είχαν πάρει πριν καν τον «δικάσουν»: Η επιστήμη είναι σωστή μόνον όταν συμβαδίζει με τα πιστεύω τους, αλλιώς είναι απορριπτέα ως αιρετική, βδελυρή, ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΗ. Και το χειρότερο δεν είναι ότι τον «δίκασαν». Το χειρότερο είναι ότι ακόμα και αν κάποια στιγμή καταλάβαιναν το λάθος τους, ήταν αποφασισμένοι να μην το παραδεχθούν. Ο ιεροεξεταστής ποτέ δεν κάνει λάθος. Ο ιεροεξεταστής ποτέ δεν παραδέχεται το λάθος του. Ο ιεροεξεταστής υπηρετεί τυφλά την ιδεολογία του και τα συμφέροντά του. Τι να πεις; «Το Μαλκουτ θα είναι πάντα Μαλκούτ», όπως έγραφε και ο Ουμπέρτο Έκο στο «Εκκρεμές του Φουκώ».

dikastis.gr

ΥΓ: Οποιαδήποτε ομοιότητα με τη σημερινή πραγματικότητα ΔΕΝ είναι συμπτωματική