ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ 22ας Οκτωβρίου/ 1ης Νοεμβρίου 2013

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

            Με την παρόν κείμενο μας θα θέλαμε αφενός να σας ενημερώσουμε για τα όσα συζητήθηκαν στα πλαίσια της συνεδρίασης του ΔΣ της Ένωσης μας, που άρχισε στις 22-10-2013 και ολοκληρώθηκε την 1-11-2013 αφετέρου να σας εκθέσουμε τις απόψεις μας επί των θεμάτων που απασχολούν το Σώμα.   

            Ι) Βασικό θέμα συζήτησης της συγκεκριμένης συνεδρίασης του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης ήταν η απάντηση απέναντι στην υπαναχώρηση της Κυβέρνησης ακόμα και από την (εκφρασμένη από τον ίδιο τον πρωθυπουργό) ελάχιστη υπόσχεσή της να ενσωματώσει το επίδομα ταχείας διεκπεραίωσης στον βασικό μισθό. Η θέση στην οποία συνέκλιναν τα λοιπά μέλη του ΔΣ ήταν η ανάγκη διεξαγωγής μιας Πανδικαστικής Συγκέντρωσης, με περιεχόμενο παρεμφερές με αυτό που προτείναμε τον Μάιο του τρέχοντος έτους και απορρίφθηκε τότε από το κοινό Διοικητικό Συμβούλιο όλων των Δικαστικών Ενώσεων. Θεωρούμε κατ’ αρχήν δικαίωση των απόψεών μας την έστω και καθυστερημένη αναγνώριση της ανάγκης διεξαγωγής τέτοιας «Συνδιάσκεψης», με την έννοια ότι αναγνωρίζεται πια ανοικτά η ανάγκη έναρξης διαλόγου ανάμεσα στους δικαστές, πέρα από τα στενά όρια των επιμέρους Ενώσεων, που στην πορεία του ευελπιστούμε – και θα αγωνιστούμε για αυτό – ότι θα αποκτήσει δυναμική διαμόρφωσης και επεξεργασίας ευρύτερων στρατηγικών στοχεύσεων και επεξεργασίας συγκεκριμένων θέσεων για το μέλλον της Δικαιοσύνης στην χώρα μας.

Με δεδομένο όμως ότι η οργάνωση της Πανδικαστικής αυτής Συγκέντρωσης επιλέχθηκε ως η μοναδική μορφή διαμαρτυρίας, χωρίς συνέχεια και χωρίς συγκεκριμένη στόχευση, δεν μπορούμε παρά να καταστήσουμε σαφή την αντίθεση μας, αφού πρόκειται για μέτρο απολύτως ατελέσφορο και αναποτελεσματικό, εάν πράγματι θέλουμε να είμαστε αποτελεσματικοί έναντι μίας πολιτικής που οδηγεί στην απαξίωση μας. Δηλώνουμε για άλλη μία φορά ότι είμαστε απόλυτα αρνητικοί σε διαμαρτυρίες με τη μορφή ολιγόωρης διακοπής συνεδριάσεων, συμβολικά για κάποια ημέρα, ή μιας και μόνης πανδικαστικής διαμαρτυρίας, με τη μορφή που οι μορφές αυτές αντίδρασης εφαρμόστηκαν κι’ άλλες φορές στο παρελθόν. Πρόκειται για μέτρα που γίνονται αποκλειστικά και μόνο για τηλεοπτική προβολή, χωρίς να ασκούν πίεση στην εκτελεστική εξουσία και κατά συνέπεια δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα απολύτως στον κοινό αγώνα. Τέτοια μέτρα έχουν νόημα για να κάνεις γνωστή την αντίθεση σου, πριν την έναρξη μίας συνεπούς και με συγκεκριμένους στόχους κινητοποίησης και πάντως όχι σε μία κατάσταση όπως η σημερινή, όπου ο αγώνας μας, που ξεκίνησε πριν από 1 χρόνο, μετά από 4 μήνες διαρκών και πρωτόφαντων κινητοποιήσεων, βρίσκεται (με απόφαση της ΓΣ μετά από πρόταση του προεδρείου της Ένωσης μας) απλά σε αναστολή.

Πέραν δε της παραπάνω κινητοποίησης κανένα άλλο μέτρο δεν κρίθηκε από το Δ.Σ. ότι είναι ανάγκη να υιοθετηθεί στην παρούσα φάση. Η θέση που διατυπώθηκε από τους υπογράφοντες – μέλη του ΔΣ κατά την συνεδρίαση ήταν η εξής: Ανεξάρτητα από την αναγκαιότητα σύγκλισης Πανδικαστικής Συνδιάσκεψης, η τελευταία δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να έχει αποφασιστική αρμοδιότητα στη λήψη αποφάσεων. Δεδομένου δε ότι είναι σε ισχύ η απόφαση της ΓΣ της 19^ης Ιανουαρίου, που ανέστειλε υπό όρους τις κινητοποιήσεις δεν μπορεί μια τέτοια απόφαση να τροποποιηθεί ή να αδρανοποιηθεί με απόφαση του ΔΣ. Κατά δεύτερον θα πρέπει να αποσαφηνιστεί κυρίαρχα από την ΓΣ ποιος ακριβώς είναι ο στόχος μας, για τι ακριβώς θα παλέψουμε και τι διεκδικούμε από την Κυβέρνηση. Διεκδικούμε και πρέπει να διεκδικήσουμε την επαναφορά του μισθού μας στα επίπεδα του Ιουλίου του 2012, πριν γίνουν οι τελευταίες και επώδυνες περικοπές του 30% του μισθού μας, όπως εξάλλου είχαν αποφασίσει με διαδοχικά Ψηφίσματα των ΓΣ οι συνάδελφοι και όχι απλά την ενσωμάτωση του ενός επιδόματος στο βασικό μισθό, αίτημα που διεκδίκησε εντελώς αυθαίρετα το Προεδρείο της Ένωσης, κατά την συνάντηση που είχε με τον κ. Πρωθυπουργό τον Ιούλιο, χωρίς να έχει προηγουμένως συγκαλέσει ΔΣ και για το οποίο, άλλωστε, εισέπραξε μόνο, για άλλη μία φορά, μία υπόσχεση κενή περιεχομένου. Σ’ αυτό το τελευταίο αίτημα, άλλωστε, αντιταχθήκαμε άμεσα και χωρίς περιστροφές από την πρώτη στιγμή που το πληροφορηθήκαμε, με επιστολές που στείλαμε στα Δικαστήρια της Χώρας για το λόγο ότι δεν είναι ικανό (ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που θα υλοποιούνταν η σχετική υπόσχεση) να αποκαταστήσει την θεσμική και οικονομική υποβάθμιση των δικαστικών λειτουργών.

Η υπαναχώρηση της Κυβέρνησης από την υπόσχεση που έδωσε το καλοκαίρι για ενσωμάτωση του επιδόματος στο βασικό μισθό δεν μας εξέπληξε. Εντάσσεται σε μια λογική καλλιέργειας ελπίδων και διαρκών υποσχέσεων που τελικά μένουν ανεκπλήρωτες και τις οποίες υποσχέσεις κάποια μέλη του ΔΣ πρόθυμα περιφέρουν ως τρόπαια για να πείθουν τους συναδέλφους για την ανάγκη να αδρανείς, μέχρι την επόμενη διάψευση. Μ’ αυτόν τον τρόπο διατηρείται ένα κλίμα αναμονής στους κόλπους της Δικαιοσύνης και κερδίζεται πολύτιμος – για την εκτελεστική εξουσία – χρόνος, μέχρι το νέο γύρο μειώσεων στους μισθούς (είτε ευθέως, είτε με τη μορφή ενός νέου τρόπου φορολόγησης εισοδήματος). Γίνεται ήδη αντιληπτό από όλους ότι μετά την οικονομική μας εξόντωση, θα ακολουθήσει περαιτέρω θεσμική υποβάθμιση (με την επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση, καθώς και με νομοθετήματα που αφαιρούν αποφασιστικές αρμοδιότητες της δικαστικής εξουσίας, όπως πχ ο θεσμός της υποχρεωτικής εξωδικαστικής επίλυσης των διαφορών) που δεν θα είναι αναστρέψιμη. Υπάρχει αδήριτη ανάγκη να λειτουργήσουμε με βάση σχεδιασμό και συγκεκριμένη στόχευση και όχι με πρόχειρες και βεβιασμένες αποφάσεις που στην καλύτερη περίπτωση δεν πρόκειται να ληφθούν υπόψη από κανέναν και στην χειρότερη ενδέχεται να μας εκθέσουν. Οι μορφές αγώνα, που σε αλλεπάλληλες γενικές συνελεύσεις την προηγούμενη χρονιά υιοθετήσαμε με μεγάλη πλειοψηφία και τηρήθηκαν από την συντριπτική πλειονότητα των συναδέλφων, είναι ο μόνος δρόμος και τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία που διαθέτουμε και αυτό αποδείχθηκε στην πράξη. Με την λήξη των κινητοποιήσεων οι υποσχέσεις, που έσπευσαν να δώσουν τρομοκρατημένοι από τις κινητοποιήσεις, ξεχάστηκαν και οι λύσεις των προβλημάτων – που τότε όλοι αναγνώριζαν ως τεράστια – παραπέμφθηκαν στις καλένδες. Και αν δεν υπήρχαν αυτοί που πρόθυμα αρκούνται στις υποσχέσεις για να σταματήσουν κάθε αγώνα του Σώματος, σήμερα θα υπήρχαν οι πρώτες νίκες και τα πρώτα απτά αποτελέσματα.    

Λόγω δε της κρισιμότητας της κατάστασης, του ενδεχόμενου να δημιουργηθούν τετελεσμένα και βγάζοντας ουσιαστικά συμπεράσματα από την εμπειρία των τελευταίων κινητοποιήσεων, πιστεύουμε ότι στο επόμενο διάστημα είναι αναγκαία η συμπόρευση και η δημιουργία κοινού μετώπου – σε όσα θέματα είναι εφικτό – με όλους όσους υπηρετούν τον ευαίσθητο χώρο της Δικαιοσύνης (δικηγόρους, δικαστικούς υπαλλήλους) οι οποίοι επίσης βιώνουν την αδιαφορία και την εγκατάλειψη. Με βάση αυτό το σκεπτικό ζητήσαμε από το Προεδρείο της Ένωσης να αναλάβει σχετική πρωτοβουλία και να έλθει σε επαφές με τους Δικηγορικούς Συλλόγους της Χώρας και τους Συλλόγους των Δικαστικών υπαλλήλων προκειμένου να ξεκινήσει σχετικός διάλογος.

Η πρότασή μας είναι: 1) να ενημερωθούν λεπτομερώς για τις εξελίξεις και να συγκληθούν άμεσα οι Εφετειακές Επιτροπές της Χώρας, ώστε να πάρουν θέση όσο το δυνατόν περισσότεροι συνάδελφοι, ακόμα και με την σύγκλιση συνελεύσεων και συζητήσεων σε επίπεδο εφετειακής περιφέρειας,  και να υποβληθούν προτάσεις για το μέλλον του κλάδου και ακόμα και για συγκεκριμένες μορφές κινητοποιήσεων και 2) σε αμέσως επόμενο στάδιο να συγκληθεί έκτακτη ΓΣ, η οποία αφού λάβει υπόψη την μέχρι σήμερα στάση της Κυβέρνησης και την ανοικτή διάψευση ακόμα και των δικών της – ελάχιστων – υποσχέσεων, τις προτάσεις και σκέψεις των Εφετειακών Επιτροπών και τις τοποθετήσεις που θα γίνουν την ημέρα της Συνέλευσης, να λάβει και την τελική απόφαση και να θέσει επακριβώς τον επιδιωκόμενο στόχο, που θα οφείλει να ακολουθήσει απαρέγκλιτα το Δ.Σ.

ΙΙ) Mε αφορμή την απόσπαση συναδέλφου και μέλους του Δ.Σ. της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων για διάστημα ενός έτους στο γραφείο του κ. Υπουργού της Δικαιοσύνης, σημειώνουμε τα εξής: Η παραπάνω εξέλιξη θέτει για μας μείζον ζήτημα ως προς το ασυμβίβαστο  διατήρησης και των δύο θέσεων. Είναι προφανές και δε χρειάζεται ειδικότερη αιτιολογία ότι οι ιδιότητες του συνεργάτη – συμβούλου του Υπουργού και του μέλους του συνδικαλιστικού οργάνου –ΔΣ των Δικαστών και Εισαγγελέων δεν μπορούν να συνυπάρχουν στο ίδιο πρόσωπο. Μ’ αυτό το δεδομένο αποκτά ιδιαίτερη αξία η πρόταση που καταθέσαμε κι’ άλλες φορές στο ΔΣ και απορρίφθηκε και την οποία καταθέτουμε εκ νέου: Ζητούμε την παρέμβαση της Ένωσης για λήψη νομοθετικής πρωτοβουλίας, ώστε αφενός να απαγορευτεί η ανάληψη οποιουδήποτε δημόσιου αξιώματος ή δημόσιας υπηρεσίας από δικαστικό λειτουργό που παραιτείται από τη θέση του ή αποχωρεί ή έχει διατελέσει μέλος του ΔΣ οποιασδήποτε Δικαστικής Ένωσης για περίοδο τριών ετών από την απομάκρυνσή του από το Σώμα, αφετέρου να καταργηθεί η δυνατότητα απόσπασης εν ενεργεία Δικαστών και Εισαγγελέων σε θέσεις συμβουλευτικές της εκτελεστικής εξουσίας. Όσον αφορά την πρώτη πρότασή μας όλα τα μέλη του ΔΣ, εκτός από την κ. Σ. Γκαρά, ψήφισαν υπέρ της δυνατότητας των παραιτηθέντων ή συνταξιούχων Δικαστών να καταλαμβάνουν δημόσια αξιώματα και της μη ανάληψης από την ΕΔΕ σχετικής πρωτοβουλίας αυτοπεριορισμού μας. Διαφοροποιήθηκαν σε δεοντολογικό και μόνο επίπεδο ορισμένα μέλη του ΔΣ ως προς τον περιορισμό της δυνατότητας κατάληψης μη αιρετής θέσης. Η δεύτερη πρόταση που αφορά την κατάργηση της δυνατότητας απόσπασης Δικαστικών Λειτουργών και μελών των ΔΣ Δικαστικών Ενώσεων σε θέσεις της εκτελεστικής εξουσίας απορρίφθηκε ομόφωνα από τα λοιπά 13 μέλη του ΔΣ. Η Πρόεδρος της Ένωσης εξέφρασε δισταγμούς ως προς το εάν είναι δεοντολογικό να συμβαδίζουν και οι δύο ιδιότητες στο ίδιο πρόσωπο, χωρίς όμως να διαφοροποιήσει την στάση της κατά την ψηφοφορία.

Το θέμα αυτό δεν τίθεται προς κρίση για πρώτη φορά στο ΔΣ της Ένωσής μας, αλλά έχει απασχολήσει και κατά το παρελθόν, με σχετική αναφορά και στα πρακτικά. Καταθέσαμε κατά την συζήτηση του θέματος αυτού – στις 1-11-2013 – το από 19-3-2001 υπόμνημα της τότε μειοψηφίας του ΔΣ που αφορά παρεμφερές ζήτημα και το οποίο συνυπογράφουν τα τότε μέλη Αθανασίου Χαράλαμπος, Δεμέστιχα Αγγελική, Θάνου Βασιλική, Κυριλλίδης Αδάμ και Μανωλίδης Γεώργιος. Στο παραπάνω κείμενο αναφέρεται ότι «δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε σε ζωτικά θέματα του κλάδου, τη διαχείριση των οποίων μας έχουν εμπιστευτεί οι συνάδελφοι. Γι’ αυτό είπαμε ότι δεν πρέπει μέλη του ΔΣ της Ένωσής μας να μετέχουν σε αμειβόμενες επιτροπές ή συμβούλια. Και εκφράζουμε την αντίθεσή μας ότι δύο μέλη του Προεδρείου του ΔΣ δέχθηκαν να συμμετέχουν στο αμειβόμενο Συμβούλιο Χαρίτων που λειτουργεί υπό την Προεδρεία του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου». Το εάν η επιτροπή είναι ή όχι αμειβόμενη είναι προφανώς δευτερεύον ζήτημα, σε σχέση με το μείζον που είναι το αμέτοχο του μέλους του ΔΣ σε θέσεις συμβουλευτικές της εκτελεστικής εξουσίας. 

Αθήνα, 2 Νοεμβρίου 2013.

Χριστόφορος Σεβαστίδης, Πρ. Πρωτοδικών                   Κων/νος Σαργιώτης, Πρ. Πρωτοδικών

Χαράλαμπος Σεβαστίδης, Πρωτοδίκης                          Μαρία Κουβαρά, Ειρηνοδίκης

Μέλη του ΔΣ της ΕΔΕ                                                    Μέλη της ΕΔΕ