ΠΑΝΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 11-12-2013 - ΟΜΙΛΙΕΣ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1. Ομιλία της Προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων στην Πανδικαστική Συγκέντρωση (καταχώρηση 11-12-2013)

2. Ομιλία του μέλους του Δ.Σ. της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων κ. Βαρβάρας Πάπαρη, Εφέτου, στην Πανδικαστική Συγκέντρωση - Εφετειακή Περιφέρεια Λάρισας (καταχώρηση 11-12-2013)

3. Ομιλία  ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ κ. ΕΙΡΗΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΔΑΚΗ   ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ της 11-12-2013 (καταχώρηση 15-12-2013)

1.

Ομιλία της Προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων στην Πανδικαστική Συγκέντρωση

11/12/2013

ΠΑΝΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 11-12-2013 Ομιλία της Προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων            Βασιλικής Θάνου – Χριστοφίλου, Αρεοπαγίτη Η σημερινή Πανδικαστική Συγκέντρωση αποφασίσθηκε από τα Διοικητικά Συμβούλια όλων των Δικαστικών Ενώσεων, διότι εμείς οι Δικαστές και Εισαγγελείς διαπιστώνουμε καθημερινά ότι τα προβλήματα της Δικαιοσύνης, εξ αιτίας των σοβαρών ελλείψεων σε υποδομές και οργάνωση, εξ αιτίας των κενών στις οργανικές θέσεις Δικαστικών Λειτουργών και Δικαστικών Υπαλλήλων, καθώς και εξ αιτίας της συνεχώς αυξανόμενης δικαστηριακής ύλης έχουν τόσο πολύ διογκωθεί, ώστε εάν συνεχισθούν επιδεινούμενα, η κατάσταση σύντομα θα καταστεί ιδιαίτερα ανησυχητική. Η σημερινή συγκέντρωση, λοιπόν έχει τρείς στόχους: α) να αναδείξουμε τα προβλήματα αυτά, β) να καταστήσουμε γνωστό στους πολίτες  κάτω από ποιες αναχρονιστικές συνθήκες εργασίας & κάτω από πόσο βαρύ φόρτο εργασίας ασκούν τα καθήκοντα τους οι Έλληνες Δικαστές και Εισαγγελείς και γ) να θέσουμε την Κυβέρνηση προ των ευθυνών της και να της κρούσουμε έντονα την καμπάνα, επισημαίνοντάς της ότι εάν συνεχίσει να αδιαφορεί για όλα αυτά τα σοβαρότατα προβλήματα, πολύ σύντομα η κατάσταση στη λειτουργία της Δικαιοσύνης θα είναι μη αναστρέψιμη. Τα προβλήματα και οι ελλείψεις είναι τόσα πολλά & τόσο έντονα, ώστε απαιτούνται πολλές ώρες ομιλίας, για να αναδειχθούν επαρκώς. Περιορίζομαι, λοιπόν, κατά τρόπο συνοπτικό σε κάθε ένα επιμέρους ζήτημα και με ορισμένα επί μέρους χαρακτηριστικά παραδείγματα. 1)         Εξοντωτικός φόρτος εργασίας. Η συνεχώς αυξανόμενη εγκληματικότητα, απότοκος και της βαθειάς οικονομικής κρίσης, έχει επιφέρει ασφυκτική αύξηση, κυρίως στον αριθμό των ποινικών υποθέσεων. Ταυτόχρονα, όμως, τα κενά, σε οργανικές θέσεις Δικαστικών Λειτουργών και Δικαστικών Υπαλλήλων παραμένουν, με αποτέλεσμα οι Δικαστές να είναι υποχρεωμένοι να ευρίσκονται καθημερινά στην έδρα, για την εκδίκαση των ποινικών υποθέσεων και στη συνέχεια, τις νυκτερινές ώρες, καθώς και τις εορτές και αργίες, να εργάζονται στην κατοικία τους, προς επεξεργασία και σύνταξη των αποφάσεων επί των αστικών υποθέσεων, στερούμενοι παντελώς προσωπικής και οικογενειακής ζωής. Στο Πρωτοδικείο Αθηνών, το έτος 2008 οι υποθέσεις στην ανάκριση ανέρχονταν σε 4.500, ενώ το 2012 αυξήθηκαν σε 8.500 (δηλαδή αύξηση κατά 100%), ενώ ταυτόχρονα οι κενές οργανικές θέσεις των Δικαστικών Λειτουργών του πρώτου βαθμού είναι στο Πρωτοδικείο Αθηνών τριάντα ένα (31), στο Πρωτοδικείο Πειραιά δέκα τρία (13) και στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης δέκα τρία (13). Στο Εφετείο Αθηνών 10 Εφέτες απασχολούνται αποκλειστικά ως ειδικοί ανακριτές, σε σοβαρές υποθέσεις τρομοκρατίας, οικονομικού εγκλήματος, Χρυσή Αυγή κλπ., με αποτέλεσμα να επιβαρύνονται ακόμη περισσότερο οι υπόλοιποι Εφέτες. Αποτελείμοναδικό φαινόμενο, σε σχέση με όλα τα Ευρωπαϊκά  Δικαστήρια, οι Δικαστές & Εισαγγελείς να ανεβαίνουν στις έδρες των ποινικών ακροατηρίων, σε όλα τα μεγάλα Εφετεία, με χρέωση άνω των 40 υποθέσεων στο Τριμελές Κακουργημάτων & άνω των 25 υποθέσεων στο Πενταμελές Κακουργημάτων, όταν σε οποιοδήποτε δικαστήριο, οποιασδήποτε άλλης Ευρωπαϊκής Χώρας, θεωρείται αδιανόητο να χρεώνεται ο δικαστής περισσότερες από 6 έως 8 υποθέσεις προς εκδίκαση. Αποτέλεσμα της μεγάλης αυτής επιβάρυνσης είναι η αναβολή, σε κάθε δικάσιμο, αρκετού αριθμού υποθέσεων, με περαιτέρω συνέπεια την αγανάκτηση των πολιτών, για την απώλεια του πολύτιμου ημερομισθίου τους και την καθυστέρηση στην εκδίκαση των υποθέσεων, η οποία (καθυστέρηση), με μεγάλη ευκολία χρεώνεται στους Δικαστές. Στο σημείο αυτό, εκφράζουμε την ικανοποίησή μας, διότι ο Υπουργός Δικαιοσύνης, ανταποκρινόμενος άμεσα στο αίτημά μας, το οποίο ήταν και αίτημα του Προέδρου και της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, αύξησε τις θέσεις των Δικαστών & Εισαγγελέων του β΄ βαθμού. Ελπίζουμε ότι έτσι , αμέσως μετά την υλοποίηση της αύξησης αυτής, θα καταστεί δυνατή η δημιουργία ειδικού ποινικού τμήματος, στα τρία μεγαλύτερα Εφετεία, ώστε να επέλθει αποσυμφόρηση στην απονομή της ποινικής Δικαιοσύνης. Είναι, όμως, απολύτως αναγκαίο να γίνει αύξηση και των θέσεων του α΄ βαθμού (Δικαστών & Εισαγγελέων), ώστε να καλυφθούν τα υπάρχοντα κενά, τα οποία στην πραγματικότητα είναι πολύ περισσότερα, λόγω των γονικών αδειών και έτσι να υπάρξει μια σχετική ελάφρυνση στους, επίσης, πολύ επιβαρυμένους Δικαστές του πρώτου βαθμού. Στα Ειρηνοδικεία, ο αριθμός των αιτήσεων για τη ρύθμιση των χρεών των υπερχρεωμένων οφειλετών προς τις Τράπεζες είναι τόσο μεγάλος, ώστε οι δικάσιμοι να προσδιορίζονται μετά από 6 ή 7 χρόνια , επίσης μοναδικό φαινόμενο. Ο μεγάλος αυτός αριθμός, καθώς και η δυσχέρεια των θεμάτων που εμφανίζουν οι υποθέσεις αυτές, σε συνάρτηση με την μετακυληθείσα πρόσφατα από τα Πρωτοδικεία στα Ειρηνοδικεία ύλη, έχει επιφέρει ιδιαίτερη επιβάρυνση στους Ειρηνοδίκες. Εκφράζουμε την ικανοποίησή μας, για την άμεση προώθηση από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, του αιτήματός μας για το διορισμό 68 νέων Ειρηνοδικών (διορίσθηκαν σήμερα με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου) και έτσι καλύπτονται τα κενά και επίσης, για την άμεση προώθηση του αιτήματος για παράταση, μέχρι τον Δεκέμβριο του 2014, της ισχύος του πίνακα επιτυχόντων των Ειρηνοδικών του διαγωνισμού του 2011 και για την πρόσληψη εντός του 2014 και των υπόλοιπων του πίνακα αυτού. 2)            Συνθήκες εργασίας: Μοναδικό φαινόμενο  επίσης, σε σχέση με τις λοιπές Ευρωπαϊκές Χώρες αποτελούν οι επικρατούσες στα Ελληνικά Δικαστήρια αναχρονιστικές συνθήκες εργασίας. Στο Πρωτοδικείο Αθηνών, το μεγαλύτερο Δικαστήριο της Χώρας, όπου υπηρετούν περίπου 400 Δικαστές & 129 Εισαγγελείς,υποτυπωδώς λειτουργεί σύστημα θέρμανσης – ψύξης, με αποτέλεσμα, οι συνθέσεις τον μεν χειμώνα να δικάζουν φορώντας τα παλτό τους, το δε καλοκαίρι να αισθάνονται δυσφορία από την υψηλή θερμοκρασία. Το Δικαστικό Μέγαρο του Πειραιά, του μεγαλύτερου λιμανιού & της δεύτερης σε πληθυσμό πόλης της Χώρας, όπου εδρεύουν όλα τα μεγάλα ναυτιλιακά γραφεία, καθώς και πολλές άλλες μεγάλες επιχειρήσεις , μόνον κατ’ ευφημισμό μπορεί να χαρακτηρίζεται ως δικαστικό μέγαρο, αφού πρόκειται για μια παλαιά πολυκατοικία, με μεγάλη στενότητα χώρου, χωρίς παρκινγκ, και χωρίς εξόδους κινδύνου. Η Κυβέρνηση προωθεί τη μεταστέγαση των Δικαστηρίων του Πειραιά σε νέο καινούργιο κτιριακό συγκρότημα, ευχόμαστε να διευθετηθούν σύντομα οι αναφανείσες διαφωνίες, μεταξύ των επί μέρους φορέων και να ευρεθεί άμεσα λύση, ως προς το ζήτημα αυτό. Τα περισσότερα από τα Δικαστήρια της περιφέρειας στερούνται συστήματος μηχανοργάνωσης, φαινόμενο επίσης μοναδικό, σε ολόκληρο τον Ευρωπαϊκό χώρο, όπως επίσης, μοναδικό ευρωπαϊκά φαινόμενο είναι ότι οι Δικαστές σε Αθήνα και Πειραιά, αλλά και σε άλλες πόλεις στερούνται ατομικών γραφείων, καθώς και ατομικών ηλεκτρονικών υπολογιστών, στα Δικαστικά Καταστήματα, ώστε να είναι αδύνατον να εργασθούν εκεί,  για την έκδοση των αποφάσεων και έτσι να είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται στην κατοικία τους, καλύπτοντας με δικά τους έξοδα τη δαπάνη για διατήρηση χώρου γραφείου, για αγορά & συντήρηση κομπιούτερ, βιβλίων κλπ (Στην Πορτογαλία, η οποία είναι χώρα που, επίσης, τελεί υπό οικονομική επιτήρηση, χορηγούνται σε όλους τους Δικαστικούς Λειτουργούς ατομικοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές, οι οποίοι ανανεώνονται κάθε 4 χρόνια). 3)         Έλλειψη μέτρων ασφαλείας: Αποτελεί επίσης μοναδικό φαινόμενο ότι το Εφετείο της Πρωτεύουσας, όπου Δικαστές και Εισαγγελείς χειρίζονται & δικάζουν τις σοβαρότερες υποθέσεις (τρομοκρατίας, οργανωμένου εγκλήματος, οικονομικού εγκλήματος κλπ) στερείται παντελώς μέτρων ασφαλείας. Με αποτέλεσμα να έχουμε καταλήξει στο θλιβερό φαινόμενο τέτοιας υποβάθμισης ώστε, σχεδόν καθημερινά, όποιος πονηρός διάδικος επιθυμεί αναβολή της υπόθεσής του ή όποιος επιθυμεί (ακόμη & προς διασκέδασή του) να δημιουργήσει αναστάτωση, να αρκείται σε ένα απλό τηλεφώνημα για δήθεν τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού, για να επιτύχει εκκένωση, προς έλεγχο όλου του κτιριακού συγκροτήματος & διακοπή όλων των εργασιών, επί πολλές ώρες. Αναπόφευκτο αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής είναι η αναβολή των εκδικαζομένων υποθέσεων και περαιτέρω αποτέλεσμα η καθυστέρηση στην απονομή της Δικαιοσύνης, η οποία (καθυστέρηση) με μεγάλη ευκολία όπως προανέφερα, χρεώνεται στους Δικαστικούς Λειτουργούς, παρότι είναι προφανές ότι ουδεμία ευθύνη τους βαρύνει. Κυρίες και Κύριοι Ακόμα και στις λίγες χώρες, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου οι Δικαστικοί Λειτουργοί έχουν αποδοχές κατώτερες των Ελλήνων Δικαστών (Βουλγαρία, Ρουμανία, όπου, όμως εκεί και το κόστος ζωής είναι πολύ κατώτερο), ενώ στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες οι μισθοί των Δικαστών είναι δύο έως τρεις φορές υψηλότεροι από εκείνους της Ελλάδας, ακόμη, λοιπόν και σε εκείνες τις φτωχές χώρες, οι συνθήκες εργασίας των Δικαστών είναι υψηλού επιπέδου ( Εντυπωσιακά και καλοδιατηρημένα Δικαστικά Μέγαρα, αυστηρά μέτρα ασφαλείας, ατομικά γραφεία, με αξιοπρεπή επίπλωση, πλήρης μηχανοργάνωση, πλήρης γραμματειακή υποστήριξη). Δεν είναι λοιπόν καθόλου υπερβολή αυτό που επισημαίνω ότι δηλαδή αποτελεί μοναδικό φαινόμενο η επί χρόνια τώρα συνεχιζόμενη από πλευράς Πολιτείας αδιαφορία και εγκατάλειψη, η οποία έφερε τέτοια υποβάθμιση της Δικαιοσύνης και τέτοια διόγκωση των προβλημάτων της λειτουργίας της. Απευθυνόμενη, λοιπόν και προς την Εκτελεστική Εξουσία και προς τους Πολίτες, υποβάλλω το ερώτημα: Με τέτοιες αναχρονιστικές συνθήκες εργασίας, με τέτοιες αναχρονιστικές συνθήκες εργασίας, με τέτοιες ελλείψεις υποδομών, με τόσα κενά οργανικών θέσεων Δικαστικών Λειτουργών και δικαστικών υπαλλήλων και με τόσο φόρτο εργασίας, θα εξασφαλίσει η Κυβέρνηση στους πολίτες ταχεία απονομή Δικαιοσύνης; Και προχωρώ περαιτέρω σε ένα άλλο πολύ σοβαρό ζήτημα. Η απονομή Δικαιοσύνης δεν αρκεί να είναι μόνον ταχεία. Επιβάλλεται να είναι πρωτίστως ποιοτική. Και κυριότερος παράγων για τη ποιοτική Δικαιοσύνη είναι η ανεξαρτησία των Δικαστών. Η ανεξαρτησία των Δικαστών είναι το θεμέλιο του Κράτους Δικαίου. Η ανεξαρτησία των Δικαστών είναι θεμελιώδης οργανωτική βάση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Οι ανεξάρτητοι & αμερόληπτοι Δικαστές είναι το καταφύγιο του πολίτη. Προς δε διασφάλιση της ανεξαρτησίας των Δικαστών, το Σύνταγμα επιτάσσει, με ρητή διάταξη (αρθ. 88§2) ειδική μισθολογική μεταχείριση, ανάλογη με το Λειτούργημά τους, δηλαδή ανάλογη με τις ευθύνες, με τη δυσχέρεια και με τη σπουδαιότητα του έργου τους. Δικαιούμαστε, επομένως, εμείς οι Δικαστές & Εισαγγελείς να αξιώνουμε από την Πολιτεία να μας εξασφαλίζει αποδοχές, που να θωρακίζουν την ανεξαρτησία μας και να επιτρέπουν την αξιοπρεπή διαβίωσή μας. Και που να είναι ισοϋψείς με εκείνες των οργάνων των άλλων δύο, ισότιμων με εμάς Εξουσιών (Νομοθετικής και Εκτελεστικής). Πλην όμως, σε εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων, κατά τα τρία τελευταία χρόνια, οι Δικαστικοί Λειτουργοί, κατά προφανή παραβίαση της ως άνω Συνταγματικής επιταγής, υπέστησαν τις μεγαλύτερες περικοπές, σε ολόκληρο τον Δημόσιο Τομέα, περικοπές του υπερβολικού ποσοστού 50-60%, με συνέπεια ο νεοδιοριζόμενος Δικαστής και Εισαγγελέας να έχει καθαρές μηνιαίες αποδοχές 1600€. Και επειδή πιθανόν ορισμένοι να κάνουν τη σκέψη ότι ο μισθός αυτός είναι ικανοποιητικός, μέσα σ’ αυτήν τη βαθειά  οικονομική κρίση της φτώχειας & της ανεργίας, επισημαίνω ότι το ποσό αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ανάλογο με το λειτούργημά του και δεν μπορεί να του εξασφαλίσει αξιοπρεπή διαβίωση, με δεδομένο μάλιστα ότι με το μισθό αυτό είναι υποχρεωμένος να μεταβεί προς άσκηση των καθηκόντων του, από τα Δικαστήρια της Βορείου Ελλάδος μέχρι της Κρήτης και από των νησιών του Αιγαίου μέχρι εκείνων του Ιονίου, καλύπτοντας ο ίδιος με δικά του έξοδα, όλες τις αναγκαίες δαπάνες για τις μετακινήσεις και για τη διαμονή του, διότι τα έξοδα αυτά δεν καλύπτονται από την υπηρεσία του, όπως άλλων Κρατικών Λειτουργών. (Λόγου χάριν των Βουλευτών, οι οποίοι επί πλέον της βουλευτικής τους αποζημίωσης, έχουν κάλυψη από τον προϋπολογισμό της Βουλής όλων των αντίστοιχων δαπανών, δηλαδή επίδομα εξόδων διαμονής, επίδομα εξόδων μετακίνησης, δικαίωμα μίσθωσης αυτοκινήτου, συγκοινωνιακές ατέλειες σε όλα τα μέσα μεταφοράς κλπ). Αντίθετα, οι Δικαστές, όπως προανέφερα, όλες αυτές τις δαπάνες τις καλύπτουν με δικά τους έξοδα. Είναι, όμως, προφανές ότι με τόσο χαμηλούς μισθούς είναι αντικειμενικά αδύνατον να εξακολουθούν να τις καλύπτουν και κατά συνέπεια είναι προφανές ότι δημιουργείται αντικειμενικό πρόβλημα, ως προς την άσκηση των καθηκόντων του και κατά περαιτέρω συνέπεια δημιουργείται σοβαρό πρόβλημα στην ομαλή λειτουργία της Δικαιοσύνης. Διευκρινίζω ότι ασφαλώς δεν έχουμε καμία αντιπαλότητα με τους Βουλευτές, οι οποίοι είναι οι Λειτουργοί της Νομοθετικής Λειτουργίας. Αξιώνουμε όμως από εκείνους, όπως και από τους Λειτουργούς της Εκτελεστικής Εξουσίας να σέβονται την ισοτιμία των τριών Εξουσιών. Χθες το απόγευμα, επικοινώνησε τηλεφωνικά μαζί μου ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Μεϊμαράκης και μου ζήτησε να μεταφέρω στη συγκέντρωση μας ότι αναγνωρίζει και σέβεται το θεσμικό ρόλο των Δικαστών και ότι οι πρόσφατες δηλώσεις του σε δημοσιογράφους, περί αντιστοιχίας της βουλευτικής αποζημίωσης και των αποδοχών του Προέδρου του Αρείου Πάγου, ασφαλώς δεν ελέχθησαν με διάθεση αντιπαράθεσης προς τους Δικαστές, των οποίων τις θέσεις στήριξε και στηρίζει. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι Κυρίες και κύριοι Η Δικαιοσύνη είναι θεσμός συνταγματικά αναγνωριζόμενος και κατοχυρούμενος. Είναι η μία εκ των τριών εξουσιών ( Νομοθετική – Εκτελεστική – Δικαστική) και είναι ισότιμη με τις άλλες δύο Εξουσίες. Και οι Λειτουργοί της, οι Δικαστικοί Λειτουργοί, με την άσκηση των καθηκόντων τους εξασφαλίζουν την κοινωνική ειρήνη, προστατεύουν τα ατομικά δικαιώματα, διασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος και επίσης συνεισφέρουν στην οικονομική ανάπτυξη, αφού τα καλά οργανωμένα και λειτουργούντα Δικαστήρια, τα συγκροτούμενα από ανεξάρτητους & αμερόληπτους Δικαστές ενισχύουν την ασφάλεια των συναλλαγών και αυξάνουν τις επενδύσεις. Σήμερα, λοιπόν, με τη μεγάλη αυτή Πανδικαστική συγκέντρωση ενώνουμε τις φωνές μας όλοι εμείς οι Δικαστικοί Λειτουργοί όλων των Δικαστικών Ενώσεων, καλούμε την Κυβέρνηση & αξιώνουμε να επιδείξει, επιτέλους, το ενδιαφέρον που αρμόζει στη Δικαιοσύνη, ως Συνταγματικό θεσμό και να εξασφαλίσει, επιτέλους, στους Λειτουργούς της τις προϋποθέσεις & τα εχέγγυα που δικαιούνται και που απαιτούνται για την ποιοτική & ταχεία απονομή της Δικαιοσύνης και για τη διασφάλιση της ανεξαρτησίας των Δικαστικών Λειτουργών. ============================================

2. Ομιλία του μέλους του Δ.Σ. της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων κ. Βαρβάρας Πάπαρη, Εφέτου, στην Πανδικαστική Συγκέντρωση - Εφετειακή Περιφέρεια Λάρισας

Η δημοσιονομική και πολιτική κρίση δοκιμάζει τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας, η οποία προσμένει πολλά από την δικαιοσύνη. Ο πολίτης πιστεύει ότι η δικαιοσύνη είτε στην κρίση είτε στην ευημερία, πρέπει να εφαρμόζει το νόμο. Μπορεί, όμως, η δικαιοσύνη να ανταποκριθεί στο δύσκολο καθήκον της δικαιοδοτικής λειτουργίας, όταν λόγω της κρίσης έχουν αυξηθεί τα προβλήματα της υλικοτεχνικής υποδομής, έχουν μειωθεί οι μισθοί και οι οργανικές θέσεις? Είναι ένα ερώτημα που είναι υπό συζήτηση και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν αντιληφθήκαμε έγκαιρα το μέγεθος της επερχόμενης κρίσης, ώστε να είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι για να δώσουμε την απάντηση. Σύμφωνα με ορισμένους «υπηρεσιακούς» παράγοντες, ευθύνη για την κατάσταση στο χώρο της δικαιοσύνης φέρουν και οι συνδικαλιστές, που το μόνο που ξέρουν είναι να διαμαρτύρονται για τους μισθούς, το φόρτο εργασίας κλπ. και να απεργούν. Αλλά, αν πορευτούμε χωρίς συνδικαλισμό θα γίνει η δικαιοσύνη ξαφνικά καλύτερη? Μάλλον όχι. Προσωπικά, πιστεύω στην ιστορική συνέχεια του συνδικαλισμού, γενικά, ο οποίος αποτελεί ένα στοιχείο πολύπλευρης ανάπτυξης της ζωής των εργαζομένων(ας μη ξεχνάμε ότι ο δικαστής εκτός από λειτουργός είναι και εργαζόμενος), εξάλλου, η μεμονωμένη δράση και ο ατομικισμός, οδηγούν σε παθητικότητα. (Καλό θα ήταν, πάντως, να προσπαθήσουμε όλοι να αναγεννήσουμε τον κουρασμένο και χωρίς έμπνευση συνδικαλιστικό μας χώρο, συμμετέχοντας και όχι απέχοντας).Οι υπάρχουσες συνθήκες ναι μεν επιβάλλουν πειστικές προτάσεις που να εξασφαλίζουν ταχύτητα και ποιότητα της δικαιοδοτικής κρίσης, αλλά παράλληλα θα πρέπει να εξασφαλισθούν από την πολιτεία ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Δεν υπάρχει σε καμιά προηγμένη χώρα της Δύσης δικαστικό κατάστημα που να στάζει η οροφή του όταν βρέχει ή να μην έχει θέρμανση κλπ. ή να έχουν σημειωθεί τόσα κρούσματα βίας λόγω έλλειψης μέτρων ασφαλείας και φύλαξης. Ούτε είναι δυνατόν να απαιτούμε από τους δικαστές να μεταβαίνουν σε ακριτικά νησιά για μεταβατικές έδρες, που απαιτούν δαπάνη που αντιστοιχεί στο 1/3 του μισθού του, και να τους αποζημιώνουμε μετά από τρία χρόνια. Η μνημονιακή νομοθεσία, επειδή είναι πρόχειρη, στερούμενη δογματικής συνέπειας, καθόσον εξυπηρετεί, κυρίως, εισπρακτικούς σκοπούς, επιτείνει αντί να λύνει προβλήματα, τα παραδείγματα πολλά(πχ μεταφορά αρμοδιοτήτων από το ένα δικαστήριο στο άλλο).Γι’ αυτό είναι αναγκαίες βαθιές οργανωτικές αλλαγές που θα αξιοποιούν πλήρως το ανθρώπινο δυναμικό (πχ ενοποίηση του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας με συγχώνευση σε μια βαθμίδα του ειρηνοδικείου και του πρωτοδικείου, επαναχάραξη του δικαστικού χάρτη της χώρας με κατάργηση δικαστικών σχηματισμών -υπάρχουν νομοί με τρία πρωτοδικεία-). Στις οργανωτικές αλλαγές πρέπει να εντάξουμε την ολοκλήρωση της ψηφιακής δίκης και την καθιέρωση δυνατότητας διεξαγωγής «τηλεδίκης». Επίσης, απαιτούνται βαθιές τομές στο ουσιαστικό δίκαιο που θα απαλλάσσουν τον πολίτη από περιττή προσφυγή στο δικαιοδοτικό μηχανισμό.

Βαρβάρα Πάπαρη

Εφέτης Μέλος του ΔΣ της ΕΔΕ

===================================

3. Ομιλία  ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ κ. ΕΙΡΗΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΔΑΚΗ   ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ της 11-12-2013 (καταχώρηση 15-12-2013)

Κυρίες και Κύριοι προσκεκλημένοι μας

Σας ευχαριστούμε που  ήρθατε γιατί η δικαιοσύνη είναι υπόθεση  όλων μας.

 Κυρίες και Κύριοι   δικαστές

Μόνο όσοι εθελοτυφλούν, δεν αναγνωρίζουν ότι τα κακώς κείμενα  της Ελληνικής Δικαιοσύνης  είναι πολλά   και ότι διαδοχικές κυβερνήσεις  δεν επέτυχαν να  τα θεραπεύσουν. Προσπάθειες έγιναν πολλές , και δυστυχώς  πολύ περισσότερες  από ότι χρειάζεται. Ριζικά μέτρα  πάντως αλλά και τολμηρές λειτουργικές  μεταβολές στο πιο νευραλγικό   κομμάτι  της πολιτείας μας  δεν έχουν ληφθεί, επειδή ακριβώς  οι νομοθέτες μας, δεν ξεκινούν  με γνώμονα  τον ορθό ρόλο της Δικαιοσύνης  σε μια δημοκρατική  Πολιτεία. Επειδή όσο εντατική όσο  καλοπροαίρετη και αν είναι  η νομοθετική  δραστηριότητα   που καταπιάνεται  με επιφανειακά , συμπτωματικά  εξανθήματα  είναι χαμένος κόπος.  Συνέπεια ήταν η περαιτέρω επιδείνωση και υποβάθμιση του κύρους και της ανεξαρτησίας της  δικαστικής λειτουργίας.

Ωστόσο  η ανοχή  απέναντι  σ’ αυτήν την ελεύθερη πτώση,  στο συνεχές της υποβάθμισης  από ένα σημείο  και ύστερα  γίνεται συνενοχή Και αυτό πρέπει να μας  προβληματίσει όλους.

Οι δικαστικοί λειτουργοί  μιλούν.  Το πρόβλημα είναι ποιος τους ακούει. Οι  συζητήσεις ,  των δικαστικών ενώσεων  με τους εκπροσώπους της Πολιτείας κινούνται σχεδόν πάντα σε ένα επίπεδο  μάλλον δύσκαμπτο και μάλλον αδρανές χωρίς πρακτικά αποτελέσματα  γεγονός που διαιωνίζει  τα προβλήματα  και  οδηγεί  σε κατάσταση  απραξίας

Ανέκαθεν  η πολιτεία   αντιμετώπιζε  τη Δικαιοσύνη ως διεκδικητή -τίνος πράγματος δεν ξέρουμε- και όχι ως συμπορευτή στην προσπάθεια  για την οργάνωση και εύρυθμη λειτουργία της δικαιοσύνης . Και δεν εννοώ   πρόσωπα. Απεναντίας, η, άμεση και θετική ανταπόκριση του σημερινού υπουργού  Δικαιοσύνης  στα προβλήματα που θέτουν οι δικαστικοί λειτουργοί    είναι ένα θετικό συστατικό .

Η απαίτηση  όμως   για αποτελεσματική δικαιοσύνη στη χώρα μας θέτει επί τάπητος  ποικίλα –σημαντικά  προβλήματα, τα οποία αντιμετωπίστηκαν   μέσα  από μια καθαρά  δημοσιολογική προσέγγιση .Σήμερα παραμερίζονται    στο όνομα της δημοσιονομικής  προσαρμογής   στα πλαίσια  της οποίας  και  φαίνεται  ότι  οριοθετούνται   πλέον .  Ωστόσο η μονοσήμαντη    και μονοδιάστατη  οικονομική θεώρηση    της τρέχουσας κατάστασης  της  Δικαιοσύνης  είναι ένα τεράστιο  λάθος , γιατί τα  δεδομένα  της ελληνικής δικαιοσύνης, επηρεάζουν  και κρίνουν  την  αποτελεσματικότητα  του  συστήματος  απονομής της δικαιοσύνης, που συναρτάται με την  ποιότητα της δημοκρατίας μας,  το κράτος δικαίου  αλλά και την οικονομία της χώρας μας. Γιατί οι αρχές και προϋποθέσεις  για  ένα αποτελεσματικό  δικαστικό σύστημα  που  δεκαετίες επαναλαμβάνουμε δεν είναι δικά μας  επινοήματα  αλλά ενσωματωμένες στη   φύση και ουσία του θεσμού της Δικαιοσύνης.

Προσέξτε  παρακαλώ:

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Δικαιοσύνης  επισημαίνοντας  την αναγκαιότητα  της αποτελεσματικότητας  των εθνικών συστημάτων δικαιοσύνης , υπογραμμίζει  ότι είναι ζωτικής σημασίας  για την οικονομία και τη βελτίωση  του επιχειρηματικού και επενδυτικού κλίματος και διαδραματίζουν βασικό ρόλο στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και την επάνοδο στην ανάπτυξη .

Στη σχετική  έκθεση της Επιτροπής  αναφέρεται   ότι η εμπειρία στα κράτη μέλη που  υπόκεινται στην οικονομική προσαρμογή  δείχνει ότι οι ελλείψεις στην ποιότητα, ανεξαρτησία και αποτελεσματικότητα  ενός συστήματος δικαιοσύνης   αυξάνουν  τις αρνητικές επιδράσεις στην  ανάπτυξη και υπονομεύουν την εμπιστοσύνη των πολιτών και των επιχειρήσεων στα θεσμικά όργανα της δικαιοσύνης. Ως απαραίτητα στοιχεία   για ένα αποτελεσματικό σύστημα απονομής της δικαιοσύνης καταγράφονται , η οργάνωση   της δικαστικής λειτουργίας, ο προϋπολογισμός για τα δικαστήρια, ο αριθμός των δικαστών, η χρήση τεχνολογιών, για την καταγραφή και τη διαχείριση των υποθέσεων καθώς και για την επικοινωνία και την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ   των δικαστηρίων και του περιβάλλοντός τους , ο χρόνος έκδοσης  και  η ποιότητα  των δικαστικών αποφάσεων.

Για την ποιότητα των δικαστικών αποφάσεων  σημειώνεται  ως σημαντική η συνεχής κατάρτιση ,η εξειδίκευση, και  βελτίωση των δεξιοτήτων   των δικαστικών λειτουργών  σε όλη τη σταδιοδρομία τους λαμβανομένης  υπόψη της συνεχούς ανάπτυξης της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας, ενώ η αντίληψη για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης   καταγράφεται  ως  ένα  δομικό στοιχείο  και για τη λήψη επενδυτικών αποφάσεων.

Κυρίες και Κύριοι

Είναι αμφίβολο αν υπάρχει  κράτος στην Ευρώπη  που να συναγωνίζεται τις κυβερνήσεις μας στη νομοθετική παραγωγή, για την οργάνωση της δικαστικής λειτουργίας , και για την επιτάχυνση  απονομής της δικαιοσύνης. 

Η ίδια αυτή πληθώρα  νομοθετημάτων, δείχνει  ότι τα βαθύτερα αίτια της  κατάστασης δεν διαγνώστηκαν  ή αν διαγνώστηκαν,   που είναι  το πιθανότερο, οι ίδιοι οι κυβερνήτες  αδυνατούν  ηθελημένα  να τα  αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά.

Γιατί  χωρίς αμφιβολία στις σημερινές  συνθήκες οικονομικής προσαρμογής της χώρας μας  οι ελλείψεις στο σύστημα  Δικαιοσύνης σχεδόν όλων όσων προαναφέρθηκαν,αποτελούν τεκμήριο υστέρησης και αναποτελεσματικότητας του συστήματος απονομής  της δικαιοσύνης με όλες τις προαναφερθείσες  αρνητικές επιπτώσεις.

Και τούτο γιατί η  δικαιοσύνη στη χώρα μας δομείται  με πρόχειρα, πυροσβεστικού χαρακτήρα  μέτρα όταν το πρόβλημα λαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις .

Επιτακτικό αίτημα και σημαντικός στόχος τίθενται σχεδόν πάντα η επιτάχυνση  στην απονομή της δικαιοσύνης ,   που  βεβαίως ουδείς αμφισβητεί ότι  αποτελεί σημαντικό στοιχείο αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας. Σπανίως όμως  , σχεδόν καθόλου  γίνεται λόγος  για ποιοτική δικαιοσύνη 

Πράγματι το ζήτημα της καθυστέρησης απονομής της δικαιοσύνης  είναι μέγα.Τα νούμερα των εκκρεμών υποθέσεων , καθό μέρος τουλάχιστον  αφορούν  τα διοικητικά δικαστήρια, που έχω την τιμή να εκπροσωπώ,  είναι εντυπωσιακά . Το πρόβλημα όμως  που η πολιτεία μας  ανακάλυψε    τα τελευταία χρόνια    δεν είναι καινούργιο. Είχε  επισημανθεί  από τα μέσα της δεκαετίας  του  1990, πήρε  ιδιαίτερα ανησυχητικές διαστάσεις από τις αρχές του 2000,και έγινε ανεξέλεγκτο στα μέσα της δεκαετίας. Είχε άλλωστε επισημανθεί από το 2010 και με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Οι αιτίες είναι πολλές και σύνθετες και η ανάλυσή  τους  απαιτεί χρόνο. Δεν μπορώ όμως να μην επισημάνω  ότι  κύρια αιτία  της  συμφόρησης  των δικαστηρίων  από υποθέσεις αποτελεί η  πλήρης αδυναμία  της πολιτείας, να οργανώσει το σύστημα  των διοικητικών διαφορών, κυρίως όμως και προεχόντως να θεραπεύσει  τα φαινόμενα  παθογένειας  του  Δημόσιου Τομέα  η αναποτελεσματική και δυσλειτουργική δράση του  οποίου όχι μόνο αποτελεί πηγή παραγωγής πληθώρας διοικητικών διαφορών, αλλά και κύριο παράγοντα δυσλειτουργίας των δικών  καθώς  και κάθε προσπάθειας  εξωδικαστικής επίλυσης  των διαφορών . 

Το ζήτημα   της εκκαθάρισης  των υποθέσεων  συναρτάται  άμεσα με την φέρουσα ικανότητα των δικαστηρίων    και τις  υπάρχουσες υποστηρικτικές δομές οι οποίες στη χώρα  μας είναι ανύπαρκτες. Ο μεγάλος και συνεχώς αυξανόμενος  αριθμός των υποθέσεων τελεί σε αναντιστοιχία με τη δυνατότητα  απορρόφησης

Η επιμόρφωση αλλά και η υποστήριξη των δικαστών με μέσα σύγχρονης τεχνολογίας   είναι μηδενική  , Τα κενά σε οργανικές θέσεις δικαστών και υπαλλήλων  είναι μεγάλα  Οι Κενές οργανικές θέσεις των διοικητικών  δικαστών  ανέρχονται στις 114 και των υπαλλήλων  και επιμελητών στις 395. Σχέδιο μηχανοργάνωσης- όχι όλων-ορισμένων δικαστηρίων που  ήταν στα σκαριά εδώ και κάμποσα χρόνια, από το 2004,αν θυμάμαι καλά, δεν γνωρίζουμε  τι απέγινε, ενώ ανακαλύπτουμε  δικαστήρια κυρίως στη περιφέρεια – γιατί υπάρχουν και του Πειραιά-που στεγάζονται  σε άθλια, επικίνδυνα  διαμερίσματα πολυκατοικιών,  χωρίς, ασφάλεια, χωρίς   ίντερνετ με πεπαλαιωμένα φαξ και τηλέφωνα που δεν λειτουργούν. Η  μετεγκατάστασή τους  συναντά  αφόρητες δυσκολίες,  είτε  λόγω   της αδιαφορίας -  άρνησης των αρμόδιων να  παραχωρήσουν  κατάλληλα    κτίρια είτε γιατί σκοντάφτει στα έξοδα   μεταφοράς. Τα παραδείγματα δυστυχώς αφθονούν.

Θα ήταν αφελές να πιστέψει κανείς  ότι το πρόβλημα της  γενικευμένης καθυστέρησης σε όλα σχεδόν τα δικαστήρια της χώρας οφείλεται στην καθυστέρηση που  παρουσιάζουν μεμονωμένοι   δικαστές  στην έκδοση αποφάσεων.Και στερείται   σοβαρότητας,- επιτρέψτε μου την  έκφραση- η αντιμετώπιση του προβλήματος με την μετάθεση των ευθυνών   στους δικαστικούς λειτουργούς και τη νομοθέτηση σωρείας  τιμωρητικών διατάξεων για όσους καθυστερούν στην έκδοση αποφάσεων.Οι διατάξεις αυτές, του ν. 4055/2012 με τις οποίες  οι δικαστικοί λειτουργοί αντιμετωπίζονται ως φυγόπονοι και υπαίτιοι για  τα δομικά και συστημικά προβλήματα της  δικαιοσύνης, αποτελούν ευρωπαϊκή πρωτοτυπία, προσβάλουν και υποβαθμίζουν  τον ρόλο του δικαστή. Γιατί όπως σωστά  γράφτηκε «οι ποινές έχουν προορισμό να εκφοβίζουν όσους δεν έχουν πρόθεση να παρανομήσουν.»

Η Ελληνική Πολιτεία,  που  φέρει και τον μεγαλύτερο βαθμό ευθύνης για την σημερινή κατάσταση του δικαστικού  συστήματος, πρέπει επιτέλους, να αντιληφθεί  ότι δεν μπορεί να αυτοαπαλλάσεται, γιατί το ζήτημα της  οργάνωσης της δικαστικής λειτουργίας  και η ενίσχυση των υποδομών της  δεν είναι  εσωτερική υπόθεση των  δικαστών .Αλλού, λοιπόν, πρέπει να εστιάσει η κάθε κυβέρνηση, αν θέλει   αποτελεσματική και έγκαιρη  απονομή της δικαιοσύνης και πάντως  όχι στη συνεχή απομείωση του δικαιώματος δικαστικής προστασίας, το οποίο έχει συνταγματικό όριο.

 Κυρίες και Κύριοι

Οι  έλληνες πολίτες  φαίνεται ότι δεν εμπιστεύονται  τη Δικαιοσύνη και  το επιβεβαιώνει η έρευνα με στοιχεία του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ, που δόθηκε στη δημοσιότητα από την Κομισιόν πριν από καιρό . Με βάση τις απαντήσεις της έρευνας στην ερώτηση «Σε ποιο βαθμό είναι η δικαστική εξουσία στη χώρα σας, ανεξάρτητη από τις επιρροές των μελών της κυβέρνησης, των πολιτών ή των επιχειρήσεων»  τα αποτελέσματα για τη χώρα μας είναι απογοητευτικά.

Η Ερωπαϊκή Επιτροπή επισημαίνει ότι η Ελλάδα έρχεται 98η ανάμεσα σε 144 χώρες παγκοσμίως, όσον αφορά την αντίληψη των πολιτών για την ανεξαρτησία των συστημάτων Δικαιοσύνης στη χώρα τους. Βάσει των ίδιων στοιχείων, η Ελλάδα κατατάσσεται 24η στην ΕΕ, όσον αφορά την αντίληψη περί «ανεξαρτησίας» των δικαστικών συστημάτων και ακολουθούν η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Σλοβακία..Και εδώ παρουσιάζεται  καθαρά η αποτυχία  του κράτους μας. Γιατί όταν περιορίζεται και παραγκωνίζεται η   ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας , ανοίγει πλατύτερα η πόρτα  για τη διαφθορά, για κομματικά συμφέροντα , καταχρήσεις, ευνοιοκρατία, δωροδοκία  και  τα άλλα αμαρτήματα , που ουσιαστικά  καταργούν την κυριαρχία του νόμου  και τις ελευθερίες του πολίτη.

Δεν είναι  λίγες οι  φορές που,  η νομοθετική και εκτελεστική  εξουσία, έχει  αμφισβητήσει  , ενεργά και  κατά τρόπο άκομψο τη διάκριση  των εξουσιών και  το  ανεξάρτητο  της δράσης  και των  παρεμβάσεων  της δικαιοσύνης. Αυτή η ενδημική  επανάληψη  κάθε λογής αμφισβητήσεων εις βάρος της  Δικαιοσύνης , που ενισχύεται και από τα ΜΜΕ, μαρτυρεί  πως δεν αρέσουν στα κόμματα   δικαστές ανεξάρτητοι,  παρά   τις επίσημες   και θεσμικές διαβεβαιώσεις τους για ανεπιφύλακτο σεβασμό  στο θεσμό της  ανεξάρτητης δικαιοσύνης, Δεν μπορούν, -δεν θέλουν να πειστούν,  ότι  αυτό είναι απαραίτητο  στοιχείο της δημοκρατίας , ότι άλλοι πρέπει να νομοθετούν άλλοι να κυβερνούν  και άλλοι να δικάζουν. Και  αυτή  η  προσπάθεια συνειδητής  αποδυνάμωσης και υποβάθμισης   της Δικαιοσύνης δημιουργεί  εύλογα  ερωτήματα που δεν αφήνουν αδιάφορη τη λαϊκή συνείδηση. Κάπως έτσι , για παράδειγμα  φθάσαμε  στις ακραίες εκφράσεις «ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι που αναστέλλουν τον Βοτανικό;» που ακούστηκαν πριν από καιρό  από Δήμαρχο  με αφορμή  απόφαση του Σ.τ.Ε

 Κυρίες και κύριοι  εκπρόσωποι  της πολιτικής εξουσίας

Μας  είναι πολύ δυσάρεστο απευθυνόμενοι  σε προσκεκλημένους μας   να  σας υπενθυμίζουμε γνωστές   συνταγματικές διατάξεις . Γνωρίζετε λοιπόν πολύ καλά  το άρθρο  88 του Συντάγματος, τη νομολογία των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας μας-την χρησιμοποιήσατε άλλωστε για ίδιο όφελος-αλλά και εκείνων των άλλων ευρωπαϊκών χωρών  για τις αποδοχές των δικαστικών λειτουργών  και την  σημασία  τους για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης   Η πρακτική σας  όμως,  όχι μόνο δεν εμμένει στο γράμμα του Συντάγματος, αλλά, ψηφίσατε  δυσανάλογες περικοπές  των αποδοχών  μας,50-60% περίπου, χωρίς  ανάλογες  περικοπές των δικών  σας  αποδοχών   Ακόμη και τώρα που τα οικονομικά δεδομένα  της χώρας μας αλλάξανε, δεν το συζητάτε καν. Το προσπερνάτε. Το παραβλέπετε. Αδιαφορείτε. Σιωπάτε .Και είναι πρόκληση η δήλωση του Προέδρου της Βουλής ότι δεν  γίνεται να μειωθούν οι αποδοχές των βουλευτών γιατί συνδέονται με τις αποδοχές των δικαστών.

Επιτέλους  όμως πρέπει να αποφασίσουμε τι είδους δικαστή θέλουμε  Ζητάμε από τον Δικαστή να είναι και ανεξάρτητος, και ευπρεπής και, εξαιρετικός  νομικός και  με ισχυρή προσωπικότητα, Δηλαδή όχι κάτι το συνηθισμένο..Και η απορία  μας είναι πολύ συγκεκριμένη . Σε ποια δεδομένα  μπορεί να στηριχθεί  αυτή η απαίτηση. Μπορούμε να  έχουμε  τέτοιους  δικαστές , με όλα όσα προαναφέρθηκαν  και με αποδοχές 1500 -2000 ευρώ τον μήνα,  γιατί τόσες είναι  οι αποδοχές  των δικαστών  του πρώτου βαθμού.  Μην παρεξηγείτε  τον τόνο  μου.  Αυτό που θέλω να πω είναι  ίσως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Η επιφανειακή προσέγγιση των πάντων.

Αυτή  σε γενικές γραμμές  είναι η περιγραφή  μιας άσχημης κατάστασης στη Δικαιοσύνη με την μορφή της απλής χωρίς εξωραϊσμό διαπίστωσης  Αν ήθελε να την περιγράψει κανείς  με συγκεκριμένα παραδείγματα  θα ερχόταν σε δύσκολη θέση  και μόνο από το γεγονός  του τι να παραλείψει. Πάντως εκείνο που δεν πρέπει να παραλείψει κανείς  είναι η δική του προσωπική  ευθύνη  γιατί  όλοι, πολιτικοί, δικηγόροι και δικαστικοί λειτουργοί  έχουμε μερίδιο ευθύνης  για ότι κακό  συμβαίνει  στη δικαιοσύνη.

Κυρίες και Κύριοι 

Δεν πιστεύουμε  ότι η Δικαιοσύνη στη Χώρα μας κινδυνεύει να χάσει τον προσανατολισμό της από εκείνους που  άλλοτε την στοχοποιούν και άλλοτε την εξυμνούν, ούτε και από τις υπέρμετρες μισθολογικές περικοπές. Κινδυνεύει όμως από την απογοήτευση , την κούραση της  παραλυτικής αδιαφορίας  των αρμοδίων. Κινδυνεύει κυρίως από  την νοοτροπία των πολιτικών μας  και  την έλλειψη προοπτικής

Σας ευχαριστώ πολύ