Το ζήτημα της διεκδίκησης των γερμανικών επανορθώσεων (εσφαλμένα κάποιοι αναφέρονται σε «αποζημιώσεις») για τις θηριωδίες που διέπραξαν τα γερμανικά στρατεύματα κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα και τους Έλληνες, όσο και η διεκδίκηση του κατοχικού αναγκαστικού δανείου τίθενται εναργώς τελευταία στο δημόσιο λόγο. Μάλιστα, πρόσφατα αποκαλύφθηκε σε δημοσιεύματα
εφημερίδων και σε εκπομπές πως, βάσει της απόρρητης έκθεσης του Γ.Λ.Κ., οι αξιώσεις της Ελλάδας για το κατοχικό δάνειο ανέρχονται στο ύψος των 11 δισεκατομμυρίων ευρώ περίπου, ενώ οι αντίστοιχες για τις επανορθώσεις, βάσει της ίδιας έκθεσης, φημολογείται πως αθροίζονται στο δυσθεώρητο ποσό των 300 δισεκατομμυρίων ευρώ, περίπου. Πέραν όμως των προφανών οικονομικών ωφελειών που η διεκδίκηση και η τυχόν -έστω μερική- καταβολή των ποσών αυτών θα είχε για τη λαβωμένη από την κρίση ελληνική οικονομία, η διεκδίκηση ως πράξη αποτελεί ζήτημα με κεφαλαιώδη αξία για το σύνολο του Ελληνικού λαού.
εφημερίδων και σε εκπομπές πως, βάσει της απόρρητης έκθεσης του Γ.Λ.Κ., οι αξιώσεις της Ελλάδας για το κατοχικό δάνειο ανέρχονται στο ύψος των 11 δισεκατομμυρίων ευρώ περίπου, ενώ οι αντίστοιχες για τις επανορθώσεις, βάσει της ίδιας έκθεσης, φημολογείται πως αθροίζονται στο δυσθεώρητο ποσό των 300 δισεκατομμυρίων ευρώ, περίπου. Πέραν όμως των προφανών οικονομικών ωφελειών που η διεκδίκηση και η τυχόν -έστω μερική- καταβολή των ποσών αυτών θα είχε για τη λαβωμένη από την κρίση ελληνική οικονομία, η διεκδίκηση ως πράξη αποτελεί ζήτημα με κεφαλαιώδη αξία για το σύνολο του Ελληνικού λαού.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
*Ο Αλέξανδρος-Ιωάννης Καργόπουλος, είναι ειδικευμένος στο δημόσιο διεθνές και διεθνές ποινικό δίκαιο, το δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και το ποινικό δίκαιο και δικονομία, στο University College του Λονδίνου (LLM), το Πανεπιστήμιο του Salzburg (dipl.), το European University Institute (dipl.) και το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο (ΜΔΕ) αντίστοιχα, όπου είναι και υποψήφιος διδάκτωρ
με ολο το σεβασμο στον κ. συναδελφο, και σιγουρα εχει πολλες ειδικες γνωσεις στο θεμα, ωστοσο τωρα ειναι πλεον δικαστης.. και ο δικαστης εκφερει γνωμη μονο οταν ερθει η υποθεση ενωπιον του προς κριση.. ειτε ακολουθει την οποια ολομελεια ειτε οχι..
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλα εκ των προτερων κριση, γνωμη, αποψη, κτλ., νομιζω ειναι πολυ παρακιδυνευμενη απο δικαστη, ιδιως για ενα θεμα πολιτικα φορτισμενο...
Αγαπητέ,
ΔιαγραφήΩς νομικός , θεωρώ πως μπορώ να εκφράσω την όποια επιστημονική μου θέση (τεκμηριωμένα πάντα) και το άρθρο αυτό, καίτοι πιο απλό, κινείται αυστηρά εντός αυτών των πλαισίων, καθώς διατηρώ τις δέουσες επιφυλάξεις χωρίς να εκφέρω καμία βέβαιη πεποίθηση για την όποια νομική μελλοντική πορεία ή έκβαση, ενώ παράλληλα παραπέμπω φυσικά πάντα σε όλες της πηγές στις οποίες ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να ανατρέξει για να επιβεβαιώσει τη βασιμότητα των όσων υποστηρίζω. Αλίμονο εξάλλου εάν δεν μπορούσε ο κάθε συνάδελφος να συγγράψει επιστημονικά, πόσω μάλλον σε ζητήματα που δεν άπτονται της δικαστηριακής πρακτικής, όπως αυτά του διεθνούς δικαίου που ανήκουν στη δικαιοδοσία των διεθνών δικαστηρίων και οργάνων. Είναι γνωστό πως πλείστοι συνάδελφοι συγγράφουν επιστημονικά δοκίμια, άρθρα μελέτες και βιβλία και σχολιάζουν και δικαστικές αποφάσεις, χωρίς αυτό να είναι επιλήψιμο. Το θέμα εξάλλου δεν είναι 'πολιτικό', αλλά 'εθνικό', για το οποίο το ελληνικό κράτος διαχρονικά έχει πάγια θέση με την οποία συστοιχίζομαι πλήρως, και προσωπικά αποφεύγω απόλυτα τις 'πολιτικές' θέσεις. Λυπάμαι αν παρεξηγήθηκα, το άρθρο μου αυτό είναι αποκλειστικά μια επιστημονική και συνοπτική καταγραφή των ζητημάτων και τίποτα παραπάνω.
Με εκτίμηση
Εξαιρετικά κατατοπιστικό άρθρο, με πολύ καλή νομική επιχειρηματολογία. Όμως τα ερωτήματα που παραμένουν, είναι τα εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Από το να έχεις δίκιο, μέχρι να το βρείς ο δρόμος είναι μακρύς. Έστω ότι η Ελλάδα εκδίδει απόφαση σε βάρος της Γερμανίας. Πώς θα την εκτελέσει; Θα κατασχέσει περιουσιακά στοιχεία του Γερμανικού Κράτους στην Ελλάδα ή αλλού; Θα στείλει στην έδρα της γερμανικης κυβερνήσεως, δικαστικό επιμελητή και θα κατασχέσει χρήματα ή άλλα περιουσιακά στοιχεία; Θα κάνει κατάσχεση εις χείρας τρίτου; Δεδομένης της πολιτικής και οικονομικής ισχύος της Γερμανίας, γίνεται φανερό ότι η Ελλάδα δεν μπορέσει ίσως ποτέ να εκτελέσει οποιαδήποτε τέτοια απόφαση σε βάρος της Γερμανίας. Εξάλλου, τέτοια ζητήματα επιλύονται με "διαμεσολάβηση" και "διαπραγμάτευση". Απαιτείται λοιπόν "διαπραγματευτική ισχύς".
2) Ίσως να μην υπάρχει παραγραφή σε αξιώσεις που άπτονται του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου. Υπάρχει όμως και η ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗ των δικαιωμάτων, ακόμη και και για τον λόγο ότι αυτά δεν ενεργοποιήθηκαν επι μακρό χρονικό διάστημα. Εχουν περάσει από τότε εβδομήντα ολόκληρα χρόνια. Για να μιλήσουμε γιά γερμανικές αποζημιώσεις και επανορθώσεις, λόγω του δευτέρου παγκοσμιου πολέμου, θα πρέπει να υπογραφεί συνθήκη ειρήνης μεταξύ Ελλάδος (και των συμμάχων της) με τη Γερμανία. Νομίζω όμως ότι κάτι τέτοιο, είναι εντελώς άτοπο με βάση τις επικρατούσες συνθήκες, αφού Ελλάδα και Γερμανία ανήκουν στις ίδιες συμμαχίες και διεθνείς οργανισμούς (ΕΕ, ΝΑΤΟ κλπ.).
3) ΗΘΙΚΗ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ: Αν εξαιρέσουμε την περίοδο όπου είχε δημιουργηθεί το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων που αφορούσαν το Διστομο, στα "καλά χρόνια" της δεκαετίας του 2000-2009 πλην ίσως κάποιων εξαιρέσεων, κανένας δεν είχε θυμηθεί το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων. Μόλις, το έτος 2010, και με αφορμή την επαπειλούμενη χρεοκοπία της Χώρας μας, άρχιζαν κάποιοι να "θυμούνται" εντελώς ξαφνικά το θέμα των "γερμανικών αποζημιώσεων", εκφράζοντας τα πλέον άτοπα -από οικονομικής απόψεως- επιχειρήματα, όπως εγγραφεί το κατοχικό δάνειο στον προϋπολογισμό και άλλα πολλά. Αλήθεια, πόσο ηθικό είναι, να θέλεις να εξαργυρώσεις τον πόνο, τα δάκρυα και τις καταστροφές που προκάλεσαν οι Γερμανοί ναζί στην Χώρα μας, προκειμένου να θέλεις να ξεπληρώσεις χρέη που δημιουργήθηκαν προκειμένου κάποιοι να ζουν μέσα σε μία επίπλαστη αίσθηση ευημερίας ;
Φον Δημητράκης
Αγαπητέ συνάδελφε
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιλικρινά προσπαθώ να καταλάβω τι σημαίνει αναγκαστικό κατοχικό δάνειο και σε ποιες διατάξεις του Αστικού δικαίου υπάγεται ή υπαγόταν κατά την σύναψή του...Υπάρχει ή υπήρχε στα νομικά η έννοια του αναγκαστικού δανείου με μηδενικό επιτόκιο..? ΄΄ένα δάνειο που συνήφθη με την απειλή των όπλων και της κατοχής είναι δάνειο ή αδικοπραξία..? εάν δηλαδή ένας ληστής μπεί σε μια τράπεζα και αντί για ληστεία φωνάξει θέλω να μου δώσετε ένα αναγκαστικό δάνειο με μηδενικό επιτόκιο...θα διωχθεί για ληστεία ή θα πάει με τις διατάξεις του Αστικού δικαίου για την εκπλήρωση των δανειακών του υποχρεώσεων.....Κάτι ανάλογο δεν έκαναν και οι Γερμανοί... ? με την απειλή των όπλων δεν έλαβαν το δάνειο ή μήπως εάν δεν ήταν υπο κατοχή η Ελλάδα θα χορηγούσε ποτέ η τράπεζα της Ελλάδος τέτοιο δάνειο....Και εάν είναι έτσι γιατί μιλάμε ακόμη για κατοχικό αναγκαστικό δάνειο..? μήπως κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας γνωρίζοντας ότι το θέμα των αποζημιώσεων από αδικοπραξίες (όπως λέει μια κρατούσα αποψη βλ δικαστήριο Ανθρωπίνων δικαιωμάτων και Διεθνές δικαστήριο Χάγης) έχει κλείσει με διεθνείς συνθήκες και οι κορυφαίοι διεθνολόγοι γελούν με τις ελληνικές διεκδικήσεις...΄και για τον λόγο αυτό εφηύραμε την έννοια του αναγκαστικού δανείου...? ειλικρινώς περιμένω να με διαφωτίσετε...
Βλέπω ότι λογοκρίνεις συστηματικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανονικά και με τον νόμο
Διαγραφή@ Ανώνυμος 28 Φεβρουαρίου 2015 - 3:51 μ.μ.
Διαγραφή===================
Για πείτε μας τι έλεγε το σχόλιο που σας λογοκρίναμε (πληθυντικός, καθότι δε γνωριζόμαστε) για να σας απαντήσουμε γιατί δε δημοσιεύτηκε
Οφείλεται σε παρεξήγηση. Να με συγχωρείτε
ΔιαγραφήΕίναι το μόνο βέβαιο.
ΔιαγραφήΑξίωση κατά του Γερμανικού Κράτους για αποζημίωση το Ελληνικό Κράτος δεν έχει. Το ζήτημα έχει διευθετηθεί με τις συμφωνίες των Παρισίων και 4+2, αλλά και με τις αποζημιώσεις που κατέβαλε η Γερμανία το 1960. Για το κατοχικό δάνειο το Ελληνικό Κράτος έχει αξίωση. Πρόκειται καθαρά για αστική αξίωση και αρμόδια είναι τα δικαστήρια της κατοικίας του εναγόμενου, δηλαδή τα γερμανικά δικαστήρια. Η αξίωση όμως αυτή έχει παραγραφεί, αφού το Ελληνικό Κράτος δεν διέκοψε από το έτος 1990 (συμφωνία 4+2) με κάποιο νόμιμο τρόπο την παραγραφή. Τέλος. Κάποια στιγμή αυτά πρέπει να τελειώσουν, να κοιτάξουμε μπροστά ως λαός, να δούμε τι θέση έχουμε εμείς σ' αυτή τη μικρή γωνιά της γης, τι σκοπεύουμε να κάνουμε ως σύνολο, πως φανταζόμαστε το μέλλον μας. Με διεκδικήσεις που ανατρέχουν πίσω έναν αιώνα και άλλα τέτοια; Και γιατί δεν ζητάμε από τους Τούρκους αποζημίωση για την καταστροφή της Σμύρνης και του εκεί ελληνικού πολιτισμού που είχε ιστορία 3.000 ετών; Μήπως και παλαιότερα, για την καταστροφή της Χίου και των Ψαρών ή την έξοδο του Μεσολογγίου, για την καταστροφή του Σουλίου, το Κούγκι και το Αρκάδι; Δεν είναι σοβαρά πράγματα... Αλλά και οι Τούρκοι, μήπως να ζητήσουν και αυτοί αποζημιώσεις από την Ελλάδα για τις καταστροφές που έκανε ο Ελληνικός Στρατός από το 1919 έως το 1922 στην ενδοχώρα και στους ντόπιους πληθυσμούς μέχρι τη γραμμή Εσκί Σεχίρ Κιουτάχεια - Αφιόν Καραχιράρ ή για τη γενοκτονία του μουσουλμανικού στοιχείου κατά την άλωση της Τριπολιτσάς, για την οποία γλαφυρή είναι η περιγραφή του ίδιου του Κολοκοτρώνη; Τέλος όλα αυτά. Κάποια στιγμή επέρχεται αμοιβαίως η λήθη και αποτελεί αυτό συνθήκη για τη συνέχιση της ζωής!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τη Συνθήκη της Λωζάνης, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να καταβάλει αποζημίωση στην Τουρκία. Ελλείψει χρημάτων, η Τουρκία έλαβε εδάφη στην Ανατολική Θράκη.
ΔιαγραφήΑγαπητοί,
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς νομικός , θεωρώ πως μπορώ να εκφράσω την όποια επιστημονική μου θέση (τεκμηριωμένα πάντα) και το άρθρο αυτό, καίτοι πιο απλό, κινείται αυστηρά εντός αυτών των πλαισίων, καθώς διατηρώ τις δέουσες επιφυλάξεις χωρίς να εκφέρω καμία βέβαιη πεποίθηση για την όποια νομική μελλοντική πορεία ή έκβαση, ενώ παράλληλα παραπέμπω φυσικά πάντα σε όλες της πηγές στις οποίες ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να ανατρέξει για να επιβεβαιώσει τη βασιμότητα των όσων υποστηρίζω. Αλίμονο εξάλλου εάν δεν μπορούσε ο κάθε συνάδελφος να συγγράψει επιστημονικά, πόσω μάλλον σε ζητήματα που δεν άπτονται της δικαστηριακής πρακτικής, όπως αυτά του διεθνούς δικαίου που ανήκουν στη δικαιοδοσία των διεθνών δικαστηρίων και οργάνων. Είναι γνωστό πως πλείστοι συνάδελφοι συγγράφουν επιστημονικά δοκίμια, άρθρα μελέτες και βιβλία και σχολιάζουν και δικαστικές αποφάσεις, χωρίς αυτό να είναι επιλήψιμο. Το θέμα εξάλλου δεν είναι 'πολιτικό', αλλά 'εθνικό', για το οποίο το ελληνικό κράτος διαχρονικά έχει πάγια θέση με την οποία συστοιχίζομαι πλήρως, και προσωπικά αποφεύγω απόλυτα τις 'πολιτικές' θέσεις. Λυπάμαι αν παρεξηγήθηκα, το άρθρο μου αυτό είναι αποκλειστικά μια επιστημονική καταγραφή των ζητημάτων και τίποτα παραπάνω.
Τώρα φυσικά το ζήτημα της εκτέλεσης είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο το οποίο δεν έχω θίξει σκοπίμως ούτε καν ακροθιγώς. Και εκεί έχει πεδίο τρανό εφαρμογής το προνόμιο της ετεροδικίας, καθώς κατ' αρχήν περιουσία που ανήκει σε ξένο κράτος που δρα ως iure imperii (κτίρια πρεσβειών, κλπ) δεν μπορεί να γίνει το αντικείμενο αναγκαστικής εκτέλεσης (βλ. συμβάσεις της βιέννης για τις προξενικές σχέσεις). Μόνο η περιουσία που ανήκει σε αυτά υπό την ιδιότητά τους ως fiscus θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο αναγκαστικής εκτέλεσης. Βέβαια, τέτοιο θέμα δεν τίθεται στο διεθνές επίπεδο, διότι εφόσον μετά από συμφωνία των μερών η διαφορά υπαχθεί σε διεθνές όργανο, τότε θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένη a priori και η οικειοθελής συμμόρφωση στα πορίσματα των αρμοδίων οργάνων, χωρίς όμως να αποκλείεται και η μη συμμόρφωση μετά (βλ. για νομ. προηγ. τις υποθέσεις του 2003 και 2004, Avena κλπ στο διεθνές δικαστήριο, USA v Mexico).
(συν.)
ΑπάντησηΔιαγραφήH αποδυνάμωση είναι ένα θέμα στο οποίο έχω αναφερθεί προσηκόντως με παραπομπές στα σχετικά κείμενα του διεθνούς δικαίου, για το οποίο πάλι δεν πιστεύω για τους λόγους που εξέθεσα ότι υφίσταται κώλυμα διεκδίκησης. Εξάλλου, 70 χρόνια στην αιωνιότητα των κρατών είναι πραγματικά ασήμαντος χρόνος (υπάρχει και σχετική νομολογία, πάνω σε αυτό για την οποία αυτήν τη στιγμή δεν είμαι πρόχειρος).
Το αναγκαστικό δάνειο είναι ένα θέμα για το οποίο ειλικρινά δεν έχω ασχοληθεί ιδιαιτέρως και για το λόγο αυτό όπως θα διαβάσατε δεν αναφέρομαι ειδικώς. Συνήφθη αυτό το δάνειο όμως και για το λόγο αυτό συστάθηκε και η επίσημη επιτροπή του Γ.Λ.Κ.
Όσον αφορά τη νομική βάση των επανορθώσεων αυτή βρίσκεται στις πολυπληθείς και εκτενείς διατάξεις των συμβάσεων της Xάγης του 1899 και του 1907 για το δίκαιο του πολέμου (βλ. https://www.icrc.org/ihl) και για το λόγο αυτό και της μη αναδρομικότητας του δικαίου δεν μπορεί να γίνει λόγος για τη διεκδίκηση άλλων επανορθώσεων που ανατρέχουν στο απώτερο παρελθόν. Ιστορικά βέβαια, τέτοιες επανορθώσεις δίνονταν ad hoc μετά από τις εκάστοτε συνθηκολογήσεις και βάσει αυτών κατόπιν πολέμων και συνήθως στο νικητή από τον ηττημένο, ο οποίος υποχρεωνόταν προς τούτο (όπως λχ υποχρεώθηκε η Γαλλία μετά τους πολέμους του Ναπολέωντα, βλ. μελέτη Ε White σε http://www.nber.org/papers/w7438).
Ο αστικός μας κώδικας από την άλλη ως βάση των αξιώσεων, όπως και η όποια θεώρηση του ζητήματος με όρους εθνικού δικαίου δεν είναι νομικά εύστοχη, καθώς η διαφορά είναι αμιγώς ζήτημα διεθνούς δικαίου και δη, εθιμικού.
Η συμφωνία 4+2 προβάλλεται ως επιχείρημα από τη Γερμανία για την απόσβεση των απαιτήσεων, εντούτοις μέλει το επιχείρημα αυτό να κριθεί αρμοδίως, τη βασιμότητα του οποίου - προσωπικά - αμφιβάλλω (βλ. σχετ. τη διάταξη του Διεθνούς Δικαστηρίου 6/2010). Οι επανορθώσεις του 1960 από την άλλη ήταν μερικές και ούτε αυτές κατεβλήθησαν εν τέλει καθ' ολοκληρίαν (βλ. αναλυτικά το άρθρο του ΑΠ ε.τ. Ι. Παπανικολάου, http://agiotokos-kappadokia.gr).
Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συναδέλφους για τα όσα καλόπιστα σχόλιά τους.
Αλέξ.Ι.Καργόπουλος
Αγαπητέ κ. συνάδελφε,
ΔιαγραφήΠέρα από τα κατ' εξοχήν νομικά επιχειρήματα σας, υπάρχει και η πραγματικότητα. Καλώς ή κακώς, η Γερμανία αυτή την στιγμή, είναι η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης. Καλώς ή κακώς, η Γερμανία σήμερα είναι η ηγεμονεύουσα δύναμη της Ευρώπης. Για να δώσω ένα δείγμα αυτού, το 2009, ο Γάλλος Πρόεδρος Nicholas Sarkozy, πρότεινε στην Γερμανία να διοικούν από κοινού την force de frappe, δηλαδή της γαλλικής πυρηνικής δύναμης κρούσεως, γεγονός το οποίο απέρριψε η Γερμανία. Καλώς η κακώς, η Γερμανία είναι αυτή η οποία δίνει ουσιαστικά το πράσινο φως για τις πιστώσεις που λαμβάνει η Χώρα μας Συνεπώς, αγαπητέ συνάδελφε, δεν αρκεί να έχεις δίκιο. Θα πρέπει να έχεις την δύναμη να το επιβάλλεις ή αν θέλεις να μπορέσεις να "το βρεις".
Δημήτρης Ζ.
Δεν είναι το ίδιο ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, με τη ναζιστική κατοχή.Μην τα βάζετε όλα σε ένα τσουβάλι. Ρωτήστε τους επιζώντες από τις σφαγές του Διστόμου, των Καλαβρύτων,της Βιάννου, της Κανδάνου κλπ, εάν επήλθε "αμοιβαίως η λήθη". Μήπως να ζητήσουμε και συγγνώμη από τους Γερμανούς που τους διαταράξαμε την "αμοιβαία λήθη"τους?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι άποψη αλήθεια είναι αυτή που εξέφρασε ο Ανώνυμος 15 Φεβρουαρίου 2015 - 5:13 μ.μ.;Οι Δικαστές δεν έχουν δικαίωμα στην επιστημονική αρθρογραφία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ έκφραση γνώμης δημόσια επιτρέπεται για τους δικαστές (εκτός αν γίνεται με προφανή σκοπό τη μείωση του κύρους της δικαιοσύνης ή εκφράζεται υπέρ ή κατά ορισμένου κόμματος ή άλλης ορισμένης πολιτικής οργάνωσης ή αν αφορά την κρίση δίκης και εν προκειμένω δεν τίθεται ουδόλως τέτοιο ζήτημα )Κάθε άλλη τοποθέτηση που αφορά την φίμωση των δικαστικών λειτουργών,παραπέμπει σε σκοταδισμό....
-Πόπη Παπαδάκη-
Οι δικαστές μας έχουν σοβαρή ευθύνη να εκδίδουν δικαστικές αποφάσεις. Η εργασία τους όμως εκεί είναι περισσότερο υπαγωγική και λιγότερο ερμηνευτική με εξαίρεση τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου. Αν επομένως μπορούν να διατυπώνουν συγκροτημένο επιστημονικό λόγο, ειδικά μάλιστα σε ζητήματα διεθνούς δικαίου με το οποίο ο νομικός μας κόσμος στην πλειοψηφία του εύλογα δεν έχει μεγάλη εξοικείωση, πρέπει να το κάνουν. Είναι πολύ σημαντικό για όλους. Η επιστημονική άποψη πρέπει να διατυπώνεται για να υποβάλλεται και σε καλόπιστη κριτική και τελικά να προωθείται με τον τρόπο αυτό και η επιστήμη. Πολύ καλά έκανε ο δικαστής. Μπράβο του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑξιότιμε κ. Καργόπουλε ,το μόνο που μπορώ να σας πω είναι
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ !
Τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ επιτέλους πρέπει να γίνονται .Δηλαδή να διεκδικούμε
σαν Κράτος τα δικαιώματά μας, και να τα διεκδικούμε με τεκμηριωμένες
απόψεις .Το άρθρο σας είναι πολύ κατατοπιστικό, και πολύ καλά κάνατε
και το δημοσιεύσατε, επώνυμα σαν Δικαστής.Οι Δικαστές είναι μαχητές
της Δικαιοσύνης ( πρέπει να είναι ) και όχι γραφειοκράτες διεκπεραιωτές,
όπως τους θέλει η Τρόϊκα .
Από την καρδιά μου σας εύχομαι τα καλύτερα και να σας έχει ο Θεός καλά .
Με τιμή .