ΕΝΩΣΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΕΝΩΣΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ
ΕΝΩΣΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
ΕΝΩΣΗ ΜΕΛΩΝ ΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΩΝ
ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Αθήνα, 2.2.2016
ΠΟΡΙΣΜΑ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
Η διαχρονική (από τον α.ν.
1611/1950 μέχρι και σήμερα) αξιοποίηση από το Κράτος των αποθεματικών
των ασφαλιστικών ταμείων για σκοπούς άσχετους με το φυσικό τους
προορισμό, η εισφοροδιαφυγή, η μεγάλη έκταση της ανασφάλιστης εργασίας, η
ανεργία και η διαρκώς μειούμενη κρατική χρηματοδότηση των ασφαλιστικών
Ταμείων είναι οι παράγοντες που «υπονόμευσαν» διαχρονικά το Ασφαλιστικό
Σύστημα.
Σήμερα για μία ακόμη φορά
επιχειρείται η κάλυψη των ελλειμάτων των Ταμείων από τους ασφαλισμένους
και τους εργαζόμενους, μεταξύ των οποίων και οι δικαστικοί λειτουργοί
και οι λειτουργοί του Ν.Σ.Κ., αν και δεν ευθύνονται οι ίδιοι. Και έτσι,
παρότι η πρωτοφανής πρόοδος της επιστήμης παρέχει όλες τις προϋποθέσεις
για σύγχρονες κοινωνικοασφαλιστικές παροχές, βρισκόμαστε προ των πυλών
νέων περικοπών των συνταξιοδοτικών παροχών και υπέρμετρης αύξησης των
ασφαλιστικών εισφορών καθώς και περαιτέρω υποβάθμισης των παροχών της
Υγείας και Πρόνοιας.
Επισημαίνουμε με έμφαση ότι :
Ακόμα και σε εξαιρετικά
δυσμενείς δημοσιονομικές συνθήκες η περικοπή των συντάξεων και η
υποβάθμιση των ασφαλιστικών παροχών δεν μπορεί να παραβιάζει τον
συνταγματικό πυρήνα του κοινωνικοασφαλιστικού δικαιώματος, τη χορήγηση
δηλαδή στον συνταξιούχο παροχών τέτοιων, που να του επιτρέπουν να
διαβιώνει με αξιοπρέπεια εξασφαλίζοντάς του, πέραν των αναγκαίων
βασικών αγαθών και τη δυνατότητα συμμετοχής στην κοινωνική ζωή με τρόπο
που δεν αφίσταται πάντως ουσιωδώς από τις αντίστοιχες συνθήκες του
εργασιακού του βίου (πρβλ. Ολ Σ.τ.Ε 2288/2015).
Το κριτήριο των ασφαλιστικών
επιλογών της Πολιτείας δεν μπορεί να είναι η «δημοσιονομική προσαρμογή»
κατά τρόπο αποσπασμένο από τις ευθύνες του Κράτους για την απαξίωση των
αποθεματικών των ασφαλιστικών Ταμείων και γενικά την απαξίωση του
Ασφαλιστικού Συστήματος.
Συνεπώς δεν νοείται να κληθούν
άλλη μία φορά οι ασφαλισμένοι αλλά και οι συνταξιούχοι οι οποίοι
κατέβαλαν τις εισφορές τους κατά τον εργασιακό βίο τους, να καλύψουν τα
κενά του Ασφαλιστικού Συστήματος.
Οι Πρόεδροι των Ενώσεων
Ευθύμιος Αντωνόπουλος, Σύμβουλος του Σ.τ.Ε
Ειρήνη Γιανναδάκη, Πρόεδρος Εφετών
Δέσποινα Καββαδία-Κωνσταντάρα, Σύμβουλος Ελεγκτικού Συνεδρίου
Κωνσταντίνος Βαρδακαστάνης, Πάρεδρος του Ν.Σ.Κ
Σταμάτης Γιακουμέλος, ε.τ.Αρεοπαγίτης
Προφανώς, η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων, δεν συμφωνεί με το πόρισμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήο δικαστης δεν δικαιουται να εκφραζει πολιτικες θεσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήτο απο που θα κοψει το δημοσιο για να εξασφαλισει τη λειτουργια του κρατους, ή ποιο τομεα θα δωσει την προτεραιοτητα (πχ κλεινω ερτ για να λειτουργουν νοσοκομεια) δεν αποτελει αποκλειστικο ζητημα της κρατικης εξουσιας?
Εξαιρετική η ανακοίνωση των ευάριθμων (κάποιοι λείπουν!) δικαστικών ενώσεων. Υψηλές ιδέες, θεμελιωμένα νομικά επιχειρήματα, άψογες διατυπώσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπορία : Τα λεφτά για την κάλυψη των ελλειμμάτων, πού θα βρεθούν, αν όχι απο την περικοπή των υφιστάμενων (υψηλών για τα παρόντα δημοσιονομικά δεδομένα) παροχών ;
Φαίνεται πως δεν έγινε επαρκώς αντιληπτό οτι η διανομή (ή αν θέλετε αναδιανομή) του πλούτου, προϋποθέτει την παραγωγή του. Με άλλα λόγια, αν δεν υπάρχουν λεφτά, τό μόνο που διανέμεται είναι αέρας κοπανιστός. Η αξιοπρεπής διαβίωση για να υπάρξει ως ον (και όχι μόνο ως δέον) έχει ανάγκη, δυστυχώς, την υλική επάρκεια. Αλλιώς είναι είτε χίμαιρα είτε απάτη (είτε ιδεώδες έντιμης και σωτήριας φτώχειας-για τους χριστιανούς).
Και μια και το 'φερε η κουβέντα, ποιός θα προηγηθεί (και σε ηθικό επίπεδο : ποιος δικαιούται να προηγηθεί) στην αναδιανομή του πλούτου ; οι παραγωγοί του πλούτου (ιδιωτικός τομέας) ή οι καταναλωτές του πλούτου λ.χ. οι παρέχοντες καλές δημόσιες υπηρεσίες ; Διότι αν είναι να πληρώνουν οι μεν για να εισπράττουν οι δε, και οι μεν να μην έχουν ούτε καν την ελπίδα ανταπόδοσης, κάπου έχει χαθεί η μπάλα.
Απέχων (πλην ρεαλιστής) Δικηγόρος
πολυ σωστος
ΔιαγραφήΤα χρήματα δεν πρέπει να προέλθουν από περικοπές αλλά από ανάπτυξη.Για να επέλθει η ανάπτυξη χρειάζεται σχέδιο , οργάνωση και εκτέλεση, αφού προηγηθεί η βούληση για την δημιουργία ανάπτυξης. Η πολιτική βούληση όμως λείπει γιατί εξασφαλίζεται η επιβίωση του συστήματος ως έχει από το διαπλεκόμενο πελατειακό κράτος. Συγχαρητήρια για την ανωτέρω διακήρυξη -πόρισμα, σέβεται τον νομικό πολιτισμό της χώρας.
ΔιαγραφήΑξιότιμοι κ.κ. Πρόεδροι των Ενώσεων,
ΑπάντησηΔιαγραφήη άποψή σας είναι απολύτως σεβαστή, δυστυχώς, όμως, διόλου εποικοδομητική. Το ζήτημα που τίθεται αυτή τη στιγμή είναι εάν θα αυξηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων / ελευθέρων επαγγελματιών / επιχειρηματιών / αγροτών και εν γένει όλων των ενεργών οικονομικά τάξεων, ή εάν θα μειωθούν οι συντάξεις.
Η άποψη του να μην μειωθούν οι συντάξεις αλλά ούτε και να αυξηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές είναι τουλάχιστον μη εποικοδομητική, αν όχι λαϊκίστική. Τούτο διότι εναλλακτική πηγή χρηματοδότησης (π.χ. δάνειο από τις "αγορές") δεν υπάρχει. Ή θα μειωθούν οι συντάξεις, ή θα αυξηθούν ασφαλιστικές εισφορές και φορολογία.
Το κονδύλι των συντάξεων ανέρχεται στο ποσό περίπου των 30 δις ετησίως και έχει ελάχιστα μειωθεί σε σχέση με αυτό που κατεβάλετο το 2009 (περί τα 32 δις τότε).
Από την άλλη μεριά, το ΑΕΠ έχει μειωθεί, περίπου, 28-30% από το 2009 έως σήμερα.
Η κοινή λογική θα επέβαλε ότι εφόσον έχουμε αναδιανεμητικό και όχι κεφαλαιοποιητικό σύστημα (ήτοι οι νυν εργαζόμενοι / ανεξάρτητα απασχολούμενοι πληρώνουν τους συνταξιούχους), και δεδομένου ότι το εισόδημα των εργαζομένων /ανεξάρτητα απασχολουμένων έχει υποστεί μεσοσταθμική πτώση 28-30%, θα έπρεπε αντίστοιχα οι ασφαλιστικές εισφορές να είχαν μειωθεί ισόποσα. Όχι για να πλουτίσουν οι τελευταίοι έναντι των συνταξιούχων, αλλά για να καταβάλουν ποσό αντίστοιχο των δυνάμεών τους, από τη στιγμή που και το δικό τους εισόδημα υπέστη πτώση.
Αυτή τη στιγμή η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να "τετραγωνίσει τον κύκλο", καθώς προσπαθεί να αφήσει ανέπαφο το κονδύλι των καταβαλλομένων συντάξεων, όμως ταυτόχρονα, με έτι περαιτέρω μειούμενο εισόδημα των ενεργών οικονομικά πολιτών (καθ'ότι αναμένεται ύφεση και το 2015, και το 2016, άρα μείωση ΑΕΠ - εισόδηματος) , να κρατήσει τις συντάξεις στο ύψος τους, "παίρνοντάς" τα για ακόμη μια φορά από τους ενεργούς οικονομικά πολίτες.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι εάν είναι, κατά την προσφιλή φράση της κυβέρνησής μας, "κοινωνικά δίκαιο" το να συνεχίσουμε να έχουμε κονδύλι συντάξεων στο ίδιο, σχεδόν, ύψος με το 2009 (με ΑΕΠ κατά πολύ μεγαλύτερο τότε), επιρρίπτοντας όλο το ασφαλιστικό και φορολογικό βάρος για να επιτευχθεί ο σκοπός αυτός στους νυν οικονομικά ενεργούς πολίτες.
Με άλλα λόγια, το διακύβευμα είναι:
- να αφήσουμε τις συντάξεις ανέπαφες (ή μειώνοντάς τις ελάχιστα), αυξάνοντας βάναυσα στο ασφαλιστικό (μέχρι και 600%!!!, αν σκεφτείτε ότι π.χ. στο ταμείο νομικών κάποιος που έβγαζε 50.000 ευρώ / χρόνο πλήρωνε 4,500, και τώρα θα πληρώσει σχεδόν 20.000 ευρώ!) και φορολογικό βάρος (με κλίμακα που φτάνει και στο 50% - σημειωτέον αυτό θα αγγίξει και τους μισθούς των εφετών, αν όχι και των προέδρων πρωτοδικών)
ή
- να μειώσουμε τις συντάξεις, όχι για να εξαθλιώσουμε τους συνταξιούχους (στο κάτω κάτω, οι γονείς μας είναι), αλλά επειδή με την παραμικρή αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών θα προκαλέσουμε και πάλι ανεργία, μετανάστευση των επιχειρήσεων στη Βουλγαρία (με 10% φορολογία και ασφαλιστικές εισφορές 1.500 Ευρώ τον χρόνο), και φυσικά μετανάστευση των νέων επιστημόνων στο εξωτερικό
Η άποψη λοιπόν των Ενώσεών Σας θα χαρακτηριστεί εποικοδομητική όταν αποφασίσετε τι απ' τα δύο προτιμάτε (μείωση συντάξεων ή αύξηση ασφαλιστικών εισφορών), αιτιολογώντας φυσικά την αντίστοιχη άποψη λαμβάνοντας υπ' όψιν οικονομικά δεδομένα. Η άποψη ότι μην κάνεις τίποτε από τα δύο είναι τουλάχιστον αποφυγή λήψεως θέσης επί του προβλήματος και μη κατανόηση των πραγματικών δεδομένων.
Η τοποθέτηση των παραπάνω Ενώσεων στερείται σοβαρότητας, γιατί τα αίτια είναι γνωστά, επομένως κακώς τα παραθέτουν. Όπως είναι γνωστό ότι για την κατάσταση δεν ευθύνονται οι πολίτες, επομένως προς τι η ανακοινωση εάν δεν έχουν να προτείνουν λύσεις. Οι αφορισμοί και η αντιπολίτευση είναι εύκολη υπόθεση, το δύσκολο είναι να εξευρεθούν λύσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή