Προεδρεύουσα: Δήμητρα Παπαντωνοπούλου (Αντιπρόεδρoς Αρείου
Πάγου)
Εισηγήτρια: Αγγελική Αλειφεροπούλου (Aρεοπαγίτης)
Εισαγγελεύς: Γ. Μποροδήμος (Aντεισαγγελεύς Αρείου Πάγου)
ΠοινΧρον 2015, σελ.
20, 23, 35
ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ (ΠοινΧρ 2015, 35)
• Πότε υπάρχει εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως και
πότε υπέρβαση εξουσίας. – Τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, προς
διασφάλισιν της απρόσκοπτης άσκησης των καθηκόντων τους, ενόψει της ιδιάζουσας
θέσης που το Σύνταγμα και ο Ν. 3086/2002 προσδίδουν στο Νομικό Συμβούλιο του
Κράτους, απολαύουν λειτουργικής και προσωπικής ανεξαρτησίας, ανάλογης με εκείνη
η οποία αναγνωρίζεται στους τακτικούς δικαστές. – Το ακαταδίωκτο των μελών του
Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ισχύει κατά την εκφορά γνώμης ή κατά την
διενέργεια πράξης τους στο πλαίσιο άσκησης των καθηκόντων τους, όταν η γνώμη ή
η πράξη είναι σύμφωνες με την πραγματική κρίση και την αληθή πεποίθησή τους,
έστω και αν αυτές είναι εσφαλμένες, και όχι όταν η γνώμη ή η πράξη είναι προϊόν
δόλιας προαίρεσης. – Το ποινικώς ανεύθυνον των μελών του Νομικού Συμβουλίου του
Κράτους, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, προσκρούει στην αρχή της ισότητας
του άρ. 4 του Συντ. – Ορθώς κρίθηκε αντισυνταγματική η διάταξη του άρ. 56 του
Ν. 4170/2013 σχετικά με το ακαταδίωκτο των μελών του Ν.Σ.Κ., τα οποία
παραπέμφθηκαν να δικασθούν για απλή συνέργεια σε πράξεις που τελέσθηκαν από
πρώην υπουργούς και υφυπουργούς, ήτοι σε απιστία σχετική με την υπηρεσία και σε
ψευδή βεβαίωση εις βάρος του Δημοσίου, με προξενηθείσα για το τελευταίο
ιδιαιτέρως μεγάλη ζημία άνω των 150.000 ευρώ.
Μήπως ο τίτλος πρέπει ν´ αλλαχθεί; Η διάταξη κρίνεται αντισυνταγματική και δεν εφαρμόζεται όταν η γνώμη ή η πράξη είναι προϊόν δόλιας προαίρεσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποινικώς ή και πειθαρχικώς ακαταδίωκτο της εκφοράς γνώμης ή διενέργειας πράξης από οποιονδήποτε υπαλλήλου (και όχι μόνο από τα μέλη του ΝΣΚ) κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, αν δεν είναι προϊόν δόλου, είναι προφανές και δεν χρειάζεται να θεσπισθεί με ειδική διάταξη, η θέσπιση της οποίας προφανώς αποσκοπεί στην αποτροπή προπετών μηνύσεων, αγωγών καταγγελιών κλπ. Αν η επίμαχη διάταξη θεσπίζει ακαταδίωκτο και για την περίπτωση του δόλου είναι πράγματι αντισυνταγματική κατά το μέρος τούτο και μόνο. Αλλ' ενώ του Συμβούλιο του ΑΠ, όπως προκύπτει από την απόφασή του, δίδει κατ' αρχάς αυτή ακριβώς την ερμηνεία στη διάταξη, στη συνέχεια την κρίνει αντισυνταγματική στο σύνολό της, χωρίς ωστόσο να βεβαιώνει ότι η εν λόγω διάταξη θεσπίζει ακαταδίωκτο και στην περίπτωση του δόλου. Επομένως, κατά τη γνώμη μου, το δικαστήριο μπορούσε και έπρεπε να περιορισθεί στην δοθείσα ερμηνεία, η οποία αρκούσε για την αντιμετώιση της υπόθεσης και δεν χρειαζόταν να κρίνει τη διάταξη αντισυνταγματική και, πάντως, όχι στο σύνολό της, κρίση που αντιφάσκει και προς την δοθείσα ερμηνεία, αφού, όπως προελέχθη, το δικαστήριο δεν βεβαιώνει ότι η διάταξη καταλαμβάνει το ακαταδίωκτο και στην περίπτωση του δόλου, αλλά επιχειρηματολογεί ότι "αν γίνει δεκτή τέτοια ερμηνεία .... καταστρατηγείται η διάταξη του άρθρου 4 του Συντάγματος....".
ΑπάντησηΔιαγραφή