Η ΕΥΚΟΛΙΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗΣ ‘’ΕΠΙΟΡΚΩΝ’’ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Όπως προκύπτει από το (κάπως μεροληπτικό στην υπεράσπιση μιας από τις δύο απόψεις) σημερινό ρεπορτάζ του Τ. Τέλλογλου στην Καθημερινή (http://www.kathimerini.gr/867384/article/epikairothta/ellada/pws-xa8hke-h-metafrash-gia-th-siemens), αυτό που έγινε στην ουσία, ήταν ότι το δικάσαν Δικαστήριο, ακυρώνοντας τις κλήσεις ορισμένων από τους κατηγορουμένους και αναβάλλοντας αορίστως για τους υπόλοιπους, λόγω της ακύρωσης, ακολούθησε μια από τις δύο απόψεις που υπάρχουν σχετικά με το τι πρέπει να γίνεται με την επίδοση βουλεύματος σε μη γνώστη της ελληνικής γλώσσας, όταν έχει επιδοθεί αυτό στον Έλληνα συνήγορό του. Η άποψη μάλιστα αυτή ΔΕΝ είναι η κρατούσα (αναφέρεται στο ρεπορτάζ ότι έχει υποστηριχθεί από εισαγγελείς, χωρίς να αναφέρεται πως έχουν αποφασίσει πάνω στο ίδιο θέμα τα ποινικά δικαστήρια, και ειδικά το Εφετείο Αθηνών μέχρι σήμερα).

Άσχετα όμως από την ορθότητα της μιας από τις δύο απόψεις (και οι δύο υποστηρίζονται επαρκώς) που ακολούθησε το δικαστήριο, είναι φανερό ότι το ζήτημα είναι καθαρά νομικής ερμηνείας.

Και η απόφαση του Δικαστηρίου για ακύρωση των κλήσεων των ενιστάμενων κατηγορουμένων ΔΕΝ έχει καταστεί αμετάκλητη. Πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να ανατραπεί από το Ακυρωτικό Δικαστήριο κι η δίκη να συνεχίσει με άλλη σύνθεση με τα ίδια δεδομένα που ξεκίνησε την 27.11.2015. Να τονισθεί εδώ ότι το δικαστήριο έκρινε με βάση τα δεδομένα που υπήρχαν την 27.11.2015 και οποιαδήποτε ενέργεια έγινε μετά, π.χ. τον Μάιο του 2016, δεν θα μπορούσε να μεταβάλει την απόφαση του δικαστηρίου.

Μετά από αυτά είναι μεγάλης απορίας άξιο το γεγονός της τόσο σφοδρής επίθεσης των υπονοιών για δήθεν ‘’ύπαρξη σχεδίου ματαίωσης της ποινικής αξίωσης της πολιτείας’’, και την στοχοποίηση προσωπικά Εισαγγελέων που δεν είχαν καμία ανάμιξη στην πορεία της υπόθεσης.

Συμπέρασμα; Ψυχραιμία και αποχή από δηλώσεις και εκτιμήσεις, που δεν προκύπτουν από πουθενά, απλά δείχνουν την επιθυμία σφοδρότατης επίθεσης με βάση τον στόχο και όχι τις πράξεις του.

Τέλος θεμέλιο της δημοκρατίας είναι η ανάθεση στην δικαιοσύνη της κρίσης υποθέσεων με εκ των προτέρων αποδοχή, από την κοινωνία και τις άλλες εξουσίες, της αμετάκλητης απόφασης των αρμοδίων δικαστηρίων, είτε αθωωτική είτε καταδικαστική είναι αυτή. Συνεπώς ο δημόσιος λόγος που θεωρεί εκ των προτέρων απαράδεκτη την αθωωτική ή την καταδικαστική απόφαση, είναι μάλλον αντίθετος στην δημοκρατία

Υστερόγραφο: Η αποδοχή του πειθαρχικού ελέγχου ως του μόνου που μπορεί να δώσει λύση στο ζήτημα (http://www.kathimerini.gr/867425/article/epikairothta/ellada/pei8arxikh-ereyna-apo-anteisaggelea-toy-areioy-pagoy-gia-siemens), σημαίνει την αποδοχή της ορθότητας της συγκεκριμένης απόφασης, εκδοθείσας μετά από διαφορετική πρόταση του Εισαγγελέα, επίσης δικαστικού λειτουργού, η οποία όμως μόνο από το αναιρετικό δικαστήριο μπορεί να ελεγχθεί. Και στο τέλος πόσο βοηθάει την προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία του Δικαστή, η μετατροπή της διαφορετικής επιστημονικής άποψης, σε πειθαρχικό αδίκημα;

Ευστάθιος Βεργώνης

Αντεισαγγελέας Εφετών Αθηνών