ΕΚΛΟΓΕΣ ΕνδΕ 2018: Επιστολή κ. Ακριβή Ερμίδου,Eιρηνοδίκη Αθηνών

ΤΟ ΕΝΩΤΙΚΟ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ ΤΗΣ ΕΔΕ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΟΣ

         Όταν τον Μάρτιο του 2010 ο Αρεοπαγίτης Δημήτρης Μαζαράκης με προσκάλεσε να λάβω για πρώτη φορά μέρος στις τότε αρχαιρεσίες της ΕΔΕ, οι αρχές και αξίες που ακούγονταν καθηλωτικές περιστρέφονταν γύρω από «το όραμα για μια Ένωση αποτελεσματική με κύρος και τόλμη». Και αυτό, για όποιον έμπαινε για πρώτη φορά στην σχετική διαδικασία , φάνταζε σαν ένα αυτονόητο όραμα όλων των υποψηφίων για τις θέσεις του Δ.Σ. της ΕΔΕ. Εξάλλου αυτός ήταν και ο σκοπός της τροποποίησης του καταστατικού της ένωσης κατά το έτος 1999 οπότε και για πρώτη φορά τότε καθιερώθηκε το ενιαίο ψηφοδέλτιο.

               Βέβαια πολύ σύντομα μπορούσε κάποιος να αντιληφθεί ότι το ενιαίο ψηφοδέλτιο, αν και καθιερώθηκε για να γίνει δυνατή η επιλογή των καταλληλότερων προσώπων, χωρίς το εμπόδιο των χωριστών ψηφοδελτίων, εν τούτοις στην πράξη άρχισε να θολώνει το ανωτέρω όραμα, αφού πάντα υπήρχε κάποιος συνάδελφος (συνήθως υψηλόβαθμος) που εκδήλωνε την πρόθεσή του να υποβάλει την υποψηφιότητά του για Πρόεδρος της ΕΔΕ και αναγκαστικά πλέον απευθυνόταν προς το εκλογικό σώμα , ζητώντας 8 σταυρούς στην «ομάδα» του, για να καταστεί δυνατή η εκλογή του. Με τον τρόπο αυτό το ενιαίο ψηφοδέλτιο είχε πλέον μετατραπεί σε κατ΄ επίφασιν «ενιαίο» και οι αρχαιρεσίες της ΕΔΕ αποκτούσαν πλέον όχι όραμα, αλλά άρωμα «προσωποκεντρικό», το Δ.Σ. έμοιαζε να είναι η αρχή ενός «ανδρός» ή και «γυναικός», αν και οι υποψήφιοι Πρόεδροι «δεσμεύονταν» προεκλογικά να καταρτίσουν, μόλις εκλεγούν, ενωτικό Προεδρείο.

                 Ωστόσο το «όραμα» αν και θολό ακόμα μέχρι πρότινος ,δεν έπαυε να είναι όραμα και σε μια Ελλάδα που τα πάντα βρίσκονται τα τελευταία χρόνια στην δίνη των αιφνιδίων, τρομακτικών ίσως και αναγκαίων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, σε μια Ελλάδα που ακόμη και στην κεντρική πολιτική σκηνή έπαυσαν οι αυτοδυναμίες και οι μεγάλες ανεξέλεγκτες πλειοψηφίες, όταν παντού αναζητούνται οι συνεργασίες και οι ευρείες συναινέσεις, θα ήταν ακατανόητο σε μια τόσο μεγάλη επιστημονική και συνδικαλιστική ένωση όπως η ΕΔΕ, να παραμένει η άποψη και η θέση «μένω πίσω στις εξελίξεις». Και η αρχή έγινε, πράγματι στις αρχαιρεσίες του Μαΐου του 2016 όταν το εκλογικό σώμα με την ώριμη ψήφο του έδωσε σαφή εντολή για συγκρότηση ενωτικού προεδρείου, εφόσον καμιά «ομάδα» δεν συγκέντρωσε την απόλυτη πλειοψηφία. Έτσι για πρώτη φορά στην ιστορία της ένωσης συγκροτήθηκε ένα πραγματικά, ΕΝΩΤΙΚΟ Προεδρείο.

                Η θέληση και η ανάγκη υπεράσπισης της ανεξαρτησίας και του κύρους της δικαιοσύνης και των λειτουργών της, η ανάγκη υποχώρησης των προσωπικών φιλοδοξιών ή άλλου είδους διαφορών μεταξύ των μελών του Δ.Σ., μόνο και μόνο για να επανέλθει η ένωσή μας στην κανονικότητα της και στην ανεξαρτησία της, η ανάγκη να δοθεί το μήνυμα ότι η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων στο εξής, δεν θα ελέγχεται από κανέναν, θα είναι ανεξάρτητη και θα λογοδοτεί μόνο στα μέλη της, οδήγησαν στην συγκρότηση του Ενωτικού Προεδρείου. Έτσι αφήσαμε πίσω παλιές νοοτροπίες και τακτικές, εμπάθειες και προσωπικές αντιπαραθέσεις που κανέναν δεν ενδιέφεραν και δώσαμε το μήνυμα της πραγματικής ενότητας και της συνεργασίας, την οποία επιδιώξαμε από την πρώτη στιγμή μέσα στο Δ.Σ. με όλα τα μέλη του, ασχέτως αν κάποια απ' αυτά, έχοντας την δική τους λογική για τις δημοκρατικές διαδικασίες, αρνήθηκαν να συμμετέχουν στο Προεδρείο ή σε οποιαδήποτε επιτροπή εργασίας.

              Και το εγχείρημα πέτυχε. Οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες εργάστηκαν τα μέλη του Προεδρείου δεν ήταν και οι καλύτερες δυνατές. Οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές, σε πολλά ζητήματα, που απαιτούσαν άμεσα αντανακλαστικά και ικανότητα στην διαχείριση των στιγμών, κυρίως στα θεσμικά θέματα, όπως η υπεράσπιση του Συντάγματος, η υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, η στήριξη των συναδέλφων, η αποτροπή διαφόρων αιφνιδίων και δυσμενών για τους συναδέλφους, καταστάσεων. Μέσα από αυτές τις περιστάσεις όμως αναδείχθηκε και η πεμπτουσία της συνεργασίας και της σύμπνοιας των μελών του Προεδρείου, που δεν ήταν άλλη από την ικανότητα της σύνθεσης και όχι της διαίρεσης και που εν τέλει έδειξε και στους πιο δύσπιστους συναδέλφους ότι το εγχείρημα πέτυχε. Αυτό εξάλλου αναδείχθηκε και μέσα από τις μεγαλειώδεις τελευταίες γενικές συνελεύσεις του σώματος και τη συσπείρωση των συναδέλφων γύρω από την Ένωση, παρά το ότι, η κατά γενική ομολογία, ανεξάρτητη φωνή της ένωσης ενδεχομένως ενόχλησε κάποιους , που θα την προτιμούσαν ενδοτική και υποχωρητική.

             Τώρα, που βαδίζουμε στο τέλος της θητείας του ενωτικού προεδρείου, μπορεί, πλέον, να διαπιστώσει κανείς, αναλογιζόμενος την συλλογικότητα, την συνεργασία, το ύφος, το ήθος, την έντιμη στάση όλων των μελών του Προεδρείου μεταξύ τους, τους πυλώνες στους οποίους στηρίχθηκε η συνεργασία αυτή. Απ΄ την μια η ανάγκη θεσμικής θωράκισης της δικαιοσύνης, απ΄ την άλλη η ανάγκη θεσμικής ισορροπίας διαφορετικών απόψεων και θέσεων, και, τέλος, η ανάγκη για αναπόφευκτη θεσμική μεταρρύθμιση, συνέκλιναν και οδήγησαν σ΄ αυτό που δεν μπορεί παρά να είναι το όραμα για μια «Ένωση αποτελεσματική, με βούληση, κύρος και τόλμη».

           Αυτή την Ένωση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

 Με τις ίδιες ιδέες , αξίες και αρχές, ευελπιστώντας στην ανανέωση της εντολής σας, στις επερχόμενες αρχαιρεσίες, στις οποίες θέτω υποψηφιότητα εκ νέου με τους άξιους συναδέλφους μου Νικόλαο Σαλάτα, Θωμαίτσα Πατρώνα, Βαρβάρα Πάπαρη και Ευστάθιο Βεργώνη, επιθυμώ να υπηρετήσω με την ίδια διάθεση, την ίδια εργατικότητα, την ίδια υπευθυνότητα και με απόλυτο σεβασμό πρώτα και πάνω από όλα στο πρόσωπο κάθε συναδέλφου ξεχωριστά.

Με εκτίμηση

Ακριβή Ερμίδου,Eιρηνοδίκης Αθηνών

Υποψήφια για τος Δ.Σ. της ΕΔΕ