Σχετικά με την Αθλητική Δικαιοσύνη. Πρόταση για νομοθετική κατάργηση της αρμοδιότητας της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΕΠΟ)

στη διαδικασία επιλογής των Αθλητικών Δικαστών. Η επιλογή θεσμικά ανήκει μόνο στη Δικαιοσύνη – νομική τεκμηρίωση

άρθρο Κωνσταντίνου Βουλγαρίδη, Προέδρου Πρωτοδικών – μέλους του ΔΣ της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων

Η FIFA (FEDERATION INTERNATIONALE DE FOOTBALL ASSOCIATION) συνιστά τη Διεθνή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, που έχει ως σκοπό τη ρύθμιση της οργάνωσης και λειτουργίας του αθλήματος του ποδοσφαίρου σε παγκόσμιο επίπεδο κάτω από την εφαρμογή κοινών κανόνων, οι οποίοι έχουν υπερνομοθετική ισχύ και είναι δεσμευτικοί για όλες τις Εθνικές  Ομοσπονδίες, που αποτελούν μέλη της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου. Οι κανόνες αυτοί προβλέπονται στους διαφόρους κανονισμούς, που εκδίδει η FIFA. Περαιτέρω, η FIFA έχει δημιουργήσει συνομοσπονδίες, που διοικούν το ποδόσφαιρο σε περιφερειακό επίπεδο. Αυτές είναι: η UEFA σε ότι αφορά το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, στην οποία ανήκει η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ), η AFC (Asian football confederation) για το ποδόσφαιρο σε Ασία – Αυστραλία, CAF (confederation africaine de football) για την Αφρική, CONCACAF (confederation of North, Central American and Caribbean association football) για την Βόρεια και Κεντρική Αμερική, CONMEBOL (confederation sudamerica de football) για τη Νότια Αμερική, OFC (oceania football confederation) για την Ωκεανία.

Οι κανονισμοί της FIFA αποτελούν για τα ζητήματα, στα οποία αναφέρονται κανόνες υπερνομοθετικής ισχύος και για την οργάνωση και λειτουργία του Ελληνικού Ποδοσφαίρου, βασική αρχή του οποίου αποτελεί το αυτοδιοίκητο. Ειδικότερα, με το άρθρο 29 § 12 του ν. 3479/2006, που ισχύει από 17.7.2006, ρητά ορίζεται ότι ειδικά για το άθλημα του ποδοσφαίρου όλα τα θέματα λειτουργίας και οργάνωσης του αθλήματος της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και των μελών της ρυθμίζονται αυτόνομα από την ΕΠΟ και τα όργανα της σύμφωνα με το καταστατικό και τους κανονισμούς της, καθώς και αυτούς που καθορίζονται από την Ευρωπαϊκή και Παγκόσμια Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου (UEFA και FIFA, αντίστοιχα), ακόμα και αν προβλέπονται διαφορετικές ρυθμίσεις στο ν. 2725/1999, όπως ισχύει και στην εν γένει αθλητική νομοθεσία. Με τη διάταξη του ως άνω νόμου προβλέπεται το αυτοδιοίκητο της Ε.Π.Ο., οι διατάξεις, όμως, των σχετικών κανονισμών αυτής για τα ζητήματα, τα οποία αυτοί ρυθμίζουν δεν μπορεί να έχουν υπέρτερη ισχύ από τις διατάξεις του Συντάγματος.

Συμπερασματικά, δηλαδή, το άθλημα του ποδοσφαίρου, συγκροτούμενο με την ευρεία του όρου έννοια από ομάδες, αθλητές, διοικήσεις, γήπεδα, φιλάθλους κλπ. αποτελεί έναν αυτοτελή οργανισμό, αυτόνομο και αυτοδιοικούμενο παγκοσμίως.

Περαιτέρω, τόσο από τους σχετικούς υπερνομοθετικής ισχύος κανονισμούς της FIFA, που διέπουν το άθλημα του ποδοσφαίρου παγκοσμίως, όσο και από τη διάταξη του άρθρου 29 παρ.12 Ν. 3479/2006, στην οποία γίνεται ρητά λόγος μόνο σε θέματα οργάνωσης και λειτουργίας του εν λόγω αθλήματος, ουδόλως προκύπτει απαγόρευση στον εθνικό νομοθέτη να ρυθμίσει ειδικότερα ζητήματα πειθαρχικής αρμοδιότητας, αν μάλιστα ληφθεί υπόψη ότι το άθλημα του ποδοσφαίρου, ο αθλητισμός γενικότερα έχει χαρακτηρισθεί ως δημόσιο αγαθό και η εύρυθμη και με ίσους όρους διεξαγωγή του αθλήματος αφορούν το ευρύτερο δημόσιο συμφέρον.

Στο πλαίσιο αυτό, το έτος 2015, ο εθνικός νομοθέτης στη χώρα μας με το νόμο 4326/2015 (άρθρο 5) θεσμοθέτησε για πρώτη φορά τη συγκρότηση των Πειθαρχικών Οργάνων της ΕΠΟ από Τακτικούς Δικαστές. Παράλληλα, όμως, προφανώς λόγω του άνω αυτοδιοίκητου (του αθλήματος ποδοσφαίρου) άφησε την τελική επιλογή των Αθλητικών Δικαστών στην ΕΠΟ, όπερ επαναλήφθηκε και με την πρόσφατη διάταξη του άρθρου 36 παρ.1 Ν. 4559/2018 με τη διαφορά ότι με τη δεύτερη αυτή διάταξη διευρύνθηκε ο κύκλος επιλογής, λόγω της πρόβλεψης για ανανεώσιμη θητεία, και πέραν του αποστελλόμενου από το αρμόδιο Δικαστήριο σχετικού καταλόγου.

Όμως:

Η επιλογή αυτή του εθνικού νομοθέτη να συγκροτούνται τα πειθαρχικά όργανα της ΕΠΟ από Τακτικούς Δικαστές, που απολαμβάνουν κατά το Σύνταγμα προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας και αποτελούν το θεμελιώδη πυλώνα του Κράτους Δικαίου αποτελεί Θεσμική Επιλογή της Πολιτείας, η οποία επιτάσσει αναγκαίως και εκ του Συντάγματος την επιλογή των Αθλητικών Δικαστών και Εισαγγελέων με διαδικασίες μέσα από την ίδια τη Δικαιοσύνη (λ.χ. ορισμός αυτών με απόφαση του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου ή με κλήρωση των αθλητικών δικαστών σε δημόσια συνεδρίαση από το αντίστοιχο δικαστήριο ή ορισμός αυτών από τις Ολομέλειες κλπ.). Η ουσία, επομένως, του ζητήματος, κατά την άποψη μου, δεν βρίσκεται στον εάν με τη διάταξη του άρθρου 36 παρ.1 Ν. 4559/2018 διευρύνεται ο κύκλος των προς επιλογή από την ΕΠΟ Αθλητικών Δικαστών, αλλά στο ότι τόσο η αρχική διάταξη του άρθρου 5 Ν. 4326/2015, όσο και η νέα διάταξη του άρθρου 36 παρ.1 Ν. 4559/2018 αφήνουν την τελική επιλογή στην ΕΠΟ, ρύθμιση που αντίκειται, κατά την άποψη μου, σε υπερνομοθετικής ισχύος αρχές, που απορρέουν από το Σύνταγμα.

Κατόπιν όλων των ανωτέρω θεωρώ ότι η σχετική ανωτέρω νομοθετική ρύθμιση, που προβλέπει την αρμοδιότητα επιλογής των Αθλητικών Δικαστών από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία πρέπει να καταργηθεί ώστε η τελική επιλογή να ανήκει στο θεσμικά φυσικό της χώρο, στην Ανεξάρτητη και Αυτοδιοίκητη Δικαιοσύνη.

Κωνσταντίνος Βουλγαρίδης, Πρόεδρος Πρωτοδικών – μέλος του ΔΣ της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων