ΕΔΔΑ: μη δυνατότητα αναστολής της απέλασης αλλοδαπού κατόπιν άσκησης ενδίκων μέσων

Η μη δυνατότητα αναστολής της απέλασης αλλοδαπού κατόπιν άσκησης ενδίκων μέσων παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

ΑΠΟΦΑΣΗ

D. κ.α. κατά Ρουμανίας 14.01.2020 (αριθ. 75953/16)

βλ. εδώ 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Απέλαση ιρακινού υπηκόου στο Ιράκ μετά από την καταδίκη του στη Ρουμανία για τη διευκόλυνση εισόδου στη χώρα ατόμων που ασχολούνται με τρομοκρατικές δραστηριότητες (μεταναστευτικό παράνομο εμπόριο).
Ο προσφεύγων D. παραπονέθηκε ότι η απέλασή του στο Ιράκ θα είχε ως συνέπεια τον κίνδυνο της ζωής του και  την εξευτελιστική του μεταχείριση στην χώρα αυτή.
Το Δικαστήριο του Στρασβούργου έκρινε ότι τα γενικά αποδεικτικά στοιχεία που υπέβαλε ο D. συνοδεύονταν από πολύ λίγες πληροφορίες για τις προσωπικές του περιστάσεις και απέτυχε να αποδείξει στην πράξη ότι υπήρχε άμεση σχέση μεταξύ της καταδίκης του στη Ρουμανία και της πιθανότητας να υποβληθεί στο Ιράκ σε μεταχείριση  αντίθετη προς τα άρθρα 2 και 3 της Σύμβασης. Οι πράξεις για τις οποίες ο D. είχε καταδικαστεί  στη Ρουμανία δεν έλαβαν χώρα στο ιρακινό έδαφος και δεν είχαν άμεση σχέση με την τρομοκρατία.
Συνεπώς, δεν υπήρχαν σοβαροί ή αποδεδειγμένοι λόγοι που να οδηγού στο συμπέρασμα ότι αν επέστρεφε στο Ιράκ, ο D. θα υφίστατο πραγματικός κίνδυνος να υποβληθεί σε μεταχείριση κατά παράβαση των άρθρων 2 και 3 της ΕΣΔΑ.
Το Δικαστήριο σημείωσε ότι τα ένδικα μέσα που διέθετε ο προσφεύγων για να αμφισβητήσει την απόφαση απέλασης δεν έχουν ανασταλτικό αποτέλεσμα, γεγονός που δεν συμβιβάζεται με τη νομολογία του Δικαστηρίου όσον αφορά το άρθρο 13 και παραβιάζει την ΕΣΔΑ.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ομόφωνα:
α) Ότι υπήρξε παραβίαση του δικαιώματος αποτελεσματικής προσφυγής (άρθρο 13 της Σύμβασης, σε συνδυασμό με τα άρθρα 2 και 3).
β) Ότι δεν θα υπήρξε παραβίαση του άρθρου 2 (δικαίωμα στη ζωή) και του άρθρου 3 (απαγόρευση βασανιστηρίων και  απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εάν η απόφαση απέλασης του προσφεύγοντος στο Ιράκ εφαρμόζονταν·
γ) Ότι οι καταγγελίες βάσει των άρθρων 6 (δικαίωμα ακρόασης) και 8 (δικαίωμα σεβασμού  της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής) της Σύμβασης ήταν προδήλως αβάσιμες.
Το Δικαστήριο αποφάσισε να συνεχίσει να υποδεικνύει στην κυβέρνηση (άρθρο 39 του Κανονισμού του Δικαστηρίου) να μην απελάσει τον D. στο Ιράκ έως ότου η απόφαση καταστεί οριστική ή το Δικαστήριο εκδώσει άλλη απόφαση αναφορικά με το θέμα.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ https://www.echrcaselaw.com ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ