Επιστολη Αικατερινης Ματση, Αντεισαγγελεα Εφετων

16 Ιουλίου 2020/in Άρθρα /

                                                     

Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι, 

     Η μέχρι τώρα ενασχόληση μου με την ΕΔΕ εξαντλούνταν στην κριτική των θέσεων και του έργου των εκπροσώπων της και στην ψήφιση των εκάστοτε υποψηφίων. Ως απλή θεατής και με δεδομένο ότι μετά από κάποιο διάστημα όλοι λίγο πολύ γνωριζόμαστε μεταξύ μας, δεν άργησα να αντιληφθώ ότι υπήρξαν ευτυχώς  μεμονωμένες   περιπτώσεις  εκπροσώπων,  οι οποίοι  είχαν την πεποίθηση ότι λόγω της ιδιότητας τους, θα εξασφαλίσουν κάποια στιγμή του υπηρεσιακού τους βίου ανταποδοτικά οφέλη και ότι εν τέλει η εξασφάλιση προνομίων θα είναι η αυτοεκπλήρωσή τους. Ριζική ανατροπή στην παραπάνω άποψη έφερε η θέση του Διοικητικού Συμβουλίου

της Ένωσης τα τελευταία χρόνια, όταν πια έγινε σαφές, μέσα από τη σταθερή στάση συγκεκριμένων μελών του, ότι η Ένωση δεν είναι υπουργείο τύπου της εκάστοτε κυβέρνησης και τα μέλη της δεν επιδιώκουν a priori την υπηρεσιακή τους αναβάθμιση ή την κατάληψη κάποιας περίοπτης θέσης μετά τη συνταξιοδότηση τους. Αυτό οδήγησε αφενός στην επιθυμία μου για εγγύτερη παρακολούθηση των εργασιών της Ένωσης – αφού πλέον οι διαδικασίες δεν παρέμεναν αδιαφανείς –  αφετέρου στην ελπίδα ότι η έννοια του συνδικαλισμού βρήκε το αρχικό της νόημα, δηλαδή τη διαφύλαξη και προαγωγή των συμφερόντων του συνόλου των εργαζομένων του κλάδου μας.

Δυστυχώς, το τελευταίο διάστημα αποδείχθηκε ότι υπήρχε κατά τα φαινόμενα μόνο  ισορροπία στο διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης. Όλοι μας γίναμε δέκτες των συγκρούσεων αναφορικά με τα ζητήματα που ανέκυψαν με αφορμή το νόμο για την ιδιωτική διαμεσολάβηση, την ανακατανομή των θέσεων των προέδρων και εισαγγελέων εφετών, τον περιορισμό των δικαστικών διακοπών, τις προτάσεις του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης κ. Πικραμμένου για τη Δικαιοσύνη, τις πολιτικές παρεμβάσεις στο έργο των εισαγγελικών λειτουργών στην υπόθεση στο Κουκάκι. Με κριτική διάθεση απέναντι σε όλους, τάχθηκα με τις θέσεις των μελών εκείνων που αταλάντευτα, χωρίς προσωπικά κίνητρα και ιδεολογικές αγκυλώσεις και κυρίως χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον για το ποια κυβέρνηση διαδέχεται την άλλη, συνέχισαν έντιμα και καθαρά, χωρίς προσωπικές επιδιώξεις, να αγωνίζονται για τα αιτήματα όλων μας. Αυτοί οι τελευταίοι άνθρωποι με οδήγησαν στην απόφαση να συμμετάσχω στην εκλογική διαδικασία ως συνυποψήφια, με την ομάδα των συναδέλφων, Χριστόφορου Σεβαστίδη, Χαράλαμπου Σεβαστίδη, Παντελή Μποροδήμου, Αικατερίνης Ντόκα, Ιωάννας Ξυλιά, Μιχάλη Τσέφα και Έφης Κώστα, με μοναδικό στόχο στο πλαίσιο της κοινής μας δράσης, τον επαναπροσδιορισμό του συνδικαλιστικού θεσμού μέσα από την έντιμη αντιμετώπιση των ζητημάτων, χωρίς δεύτερες σκέψεις και προσωπικά κίνητρα. Άλλωστε, με γνώμονα το συμφέρον όλων, είναι δυνατή η επίτευξη των στόχων μας, που θεωρώ αναγκαίο να μην εξαντλείται μόνο στα οικονομικά ζητήματα, αλλά να εστιάζει και στη βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας και των οικογενειών μας, μέσα από τον εξορθολογισμό των μετακινήσεων μας στη διάρκεια του υπηρεσιακού μας βίου. Τέλος, εξίσου σημαντικό θεωρώ και το άνοιγμα μας στη κοινωνία με την παράλληλη διάχυση της άποψης ότι οι δικαστές και οι εισαγγελείς αποτελούμε ενεργά μέλη του κοινωνικού γίγνεσθαι, με ευρύτερη κουλτούρα, ικανοί να ανταποκριθούμε στον συνταγματικά κατοχυρωμένο ρόλο μας.