Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΕΝΗ ΥΠΟΘΕΣΗ, επιστολή κ. Ελευθερίας Κώνστα, Εφέτη

 

 

Η ενότητα είναι σήμερα επιτακτική ανάγκη για τη Δικαιοσύνη, ιδιαίτερα στην εξαιρετικά δύσκολη χρονική περίοδο που διανύουμε μετά από τις εντάσεις, τις οξύτητες, τις αντιπαραθέσεις των τελευταίων μηνών.

Μια μεγάλη κοινή κληρονομιά κατακτήσεων και προόδου, που σημειώθηκε από δικαστές που τίμησαν τον ρόλο τους ως μέλη του ΔΣ της Ένωσης, κινδυνεύει να χαθεί μαζί με τις ελπίδες και τις προσδοκίες μας για μια Ένωση θεσμική και ανεξάρτητη. Από την έναρξη λειτουργίας της η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων διά των εκπροσώπων επέλεξε να ακολουθήσει το μονοπάτι της αξιοπρέπειας και της ταπεινότητας. Κινούμενη αθόρυβα, έθετε στόχους και βήμα-βήμα έχτιζε μια νέα πραγματικότητα για τον σημερινό δικαστή σε οικονομικό αλλά και θεσμικό επίπεδο. Παρά τις κατά καιρούς αντιπαραθέσεις και διαφοροποιήσεις ως προς τους στόχους και την επιλογή μορφών δράσεις που λάμβαναν χώρα στο εσωτερικό της, ουδέποτε απασχόλησε την ελληνική κοινωνία σε επίπεδο σχολίων και εκατέρωθεν αντεγκλήσεων. Ήμουν από εκείνους που προασπίστηκε την εξωστρέφεια τόσο του Έλληνα δικαστή όσο και της ΕνΔΕ, προς την ελληνική κοινωνία. Άλλο όμως εξωστρέφεια και άλλο επιδίωξη «δημοσιότητας». Καλώς ή κακώς, δικαίως ή αδίκως, ο τρόπος δράσης της Ένωσης επηρεάζει και χαρακτηρίζει το δικαστικό σώμα.



Το Ενωτικό Προεδρείο όταν σχηματίστηκε εξυπηρετούσε μια αναγκαιότητα. Αποδείχτηκε όμως ότι ήταν και απαίτηση των συναδέλφων, οι οποίοι είχαν κουραστεί από τις συνεχείς αντιπαραθέσεις. Λειτούργησε για μεγάλο χρονικό διάστημα άψογα με γνώμονα τον αλληλοσεβασμό. Ό,τι πέτυχε ήταν αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας και όχι ενός η δύο ατόμων και δη του μειοψηφικού προεδρείου όπως επιχειρείται σήμερα να παρουσιαστεί από την ομάδα του απερχόμενου προέδρου. Ακόμα και η πρόσφατη επιτυχία με τους ειρηνοδίκες, αλλά και η ικανοποίηση των οικονομικών αιτημάτων μας, εμφανίζεται ως έργο ενός ατόμου, ενώ η αλήθεια είναι διαφορετική, διότι η Ένωση έχει συνέχεια.

Σήμερα βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι: από την μια βρίσκονται εκείνοι που έχουν υπηρετήσει θεσμικά τον χώρο της δικαιοσύνης και αποτελούν την πλήρη εγγύηση για τον τρόπο λειτουργίας της και από την άλλη εκείνοι που με διχαστικό λόγο προσπαθούν να πείσουν για δράκους και συνωμοσίες.

Για να οικοδομήσουμε ένα νέο όραμα για την Ένωση πρέπει να δράσουμε. Πρέπει να καταγγείλουμε τις επιλογές που θέτουν σε κίνδυνο την ύπαρξή της, να απαιτήσουμε δημοκρατικούς θεσμούς που να αποτελούν την έκφραση της βούλησης των ελλήνων δικαστών, τον σεβασμό των δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται στον Ευρωπαϊκό Χάρτη, να υπερασπιστούμε ότι καλό έχει φτιαχτεί.

Χρειαζόμαστε ένα διοικητικό συμβούλιο ΕΝΟΤΗΤΑΣ, για να εξασφαλίσουμε την αποτελεσματική αναγνώριση του θεσμικού ρόλου της ΕΝΔΕ, την αναγνώριση του ρόλου του δικαστή στην κοινωνική συνοχή και ειρήνευση, την αξιοπρέπεια των υπηρετούντων αυτήν, την αλληλεγγύη μεταξύ όλων των δικαστικών λειτουργών.

Βασική προϋπόθεση είναι να αντιληφθεί σύσσωμο το δικαστικό σώμα πως πάνω από τις ατομικές φιλοδοξίες του καθενός και πάνω από τις συλλογικές εκλογικές προσδοκίες είναι η Δικαιοσύνη και η ζωή και η αξιοπρέπεια όλων μας.

Χρειάζεται να συγκροτηθεί μια ευρύτατη συνεργασία όλων των δυνάμεων που αποδέχονται ως πλαίσιο αναφοράς την ΕΝΟΤΗΤΑ και τον σεβασμό στους ΘΕΣΜΟΥΣ, χωρίς αποκλεισμούς και αυτοαποκλεισμούς. Την τελευταία τετραετία όλοι μας παλέψαμε για ένα διοικητικό συμβούλιο που θα συγκεράζει απόψεις, θα τέμνει διαφορές και μέσα από ένα εποικοδομητικό διάλογο θα ορίζει τους στόχους. Οι τελευταίες εξελίξεις προκάλεσαν δυσάρεστη έκπληξη για πολλούς από εμάς που πιστεύαμε και προάγαμε την ιδέα ενός Ενωτικού Προεδρείου. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που συνειδητά επιλέγουν τον αυτοαποκλεισμό από κάθε εκλογική διαδικασία, απογοητευμένοι από τα γεγονότα των τελευταίων μηνών.

Πιστεύω μου είναι ότι δεν έχει χαθεί τίποτα. Πρόσωπα και επιλογές μπορεί να μας απογοήτευσαν, η βασική ιδέα όμως παραμένει: Ένα διοικητικό συμβούλιο που θα δρα χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς ιδεοληψίες, χωρίς κομματικές ετικέτες. Το πετύχαμε στο παρελθόν με τις επιλογές μας, μπορούμε να το πετύχουμε και τώρα.

Το αποτέλεσμα της εκλογικής διαδικασίας θα καθορίσει σε σημαντικό βαθμό την πορεία της ΕνΔΕ τα επόμενα χρόνια και κυρίως τους τρόπους αντίδρασης σε όσα φαίνεται να απασχολούν το χώρο της δικαιοσύνης. Ενώπιον όλων αυτών, η μοναδική μας απάντηση δεν μπορεί να είναι παρά η ενότητα όλων σε μια κοινή συμπόρευση.

Ο χρόνος που περνάει και βέβαια αυτός που έρχεται είναι ιστορικός, είναι συμπυκνωμένος. Η επιλογή οφείλουμε να είναι στην βάση, ποιος είναι εκείνος ο μελλοντικός Πρόεδρος της ΕνΔΕ που μπορεί να συσπειρώσει τους Έλληνες δικαστές σε μία κρίσιμη περίοδο;