ΤριμΕφΑθ 2026/2017. Παράβαση 197 παρ. 2,1 ΠΚ από δικηγόρο

 

Τριμελές Εφετείο Αθηνών 2026/2017

 

 

Ευαγγελία ΣΤΕΡΓΙΟΥ      

Προεδρεύουσα Εφέτης               

Κωνσταντίνος  

ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ                         

Χριστίνα ΛΙΜΟΥΡΑ                         

Εφέτες                  

Μαρία ΣΟΥΚΑΡΑ-           

ΚΑΤΣΙΚΑΔΗ                         

Αντεισαγγελέας Εφετών                             

 

ΕΚΘΕΣΗ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Η συνεδρίαση έγινε δημόσια στο ακροατήριο του Δικαστηρίου.

 

 

Κατά τη διάταξη του άρθρου 197 του ΠΚ, "1. Όποιος χωρίς να διαταράξει την κοινή ειρήνη εμποδίζει αυθαίρετα τις συνεδριάσεις υπηρεσιακού συλλόγου συγκροτημένου σύμφωνα με το νόμο για την διεξαγωγή δημοσίων υποθέσεων ή πολιτικού κόμματος που λειτουργεί νόμιμα ή σωματείου αναγνωρισμένου σύμφωνα με το νόμο ή των αρχών τους ή των αρχών και συμβουλίων κάποιου καθιδρύματος ή τις διαταράσσει σοβαρά με διέγερση θορύβου ή αταξίας ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.

2. Αν η πράξη που τελέστηκε αφορά συνεδρίαση δικαστηρίου, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών».

Η διάταξη αυτή προβλέπει δύο σωρευτικώς τελούμενα εγκλήματα, αφενός την αυθαίρετη παρεμπόδιση της συνεδρίασης του δικαστηρίου και αφετέρου την διατάραξη αυτής, κάθε ένα δε από αυτά μπορεί να τελεστεί με τη διέγερση θορύβου, αταξίας ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Για τη συγκρότηση της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος της διατάραξης των συνεδριάσεων πρέπει η παρεμπόδιση ή η διατάραξη να γίνεται αυθαίρετα, δηλαδή χωρίς δικαίωμα του ενεργούντος. Υποκειμενικά απαιτείται δόλος που συνίσταται στη θέληση παραγωγής των πραγματικών περιστατικών τα οποία απαρτίζουν την έννοια της πιο πάνω πράξης δηλαδή περιλαμβάνει τη γνώση της παρεμπόδισης ή της διατάραξης και την αντίστοιχη θέληση (ΑΠ 389/1991 ΤΝΠ Νόμος, Μ. Μαργαρίτης, Ποινικός Κώδικας, 2η έκδοση, άρθρ. 197 αρ. 2 επ., Τούσης / Γεωργίου άρθρ. 197 αρ. 3, Μπουρόπουλος άρθρ. 197 σ. 181). Το «αυθαίρετο» της παρεμπόδισης είναι στοιχείο του αδίκου και συνεπώς η εσφαλμένη γνώση του μπορεί να θεμελιώσει νομική πλάνη (Μ. Μαργαρίτης όπ.π. αρ. 5β).

Στην προκειμένη περίπτωση, από τα παραπάνω αποδεικτικά στοιχεία απεδείχθη ότι ο κατηγορούμενος, Δικηγόρος Αθηνών, κατά την ποινική συνεδρίαση της ... του Β' Μονομελούς Αυτοφώρου Πλημμελειοδικείου Αθηνών, συμπαρήστατο ως συνήγορος υπεράσπισης της κατηγορουμένης δημοσιογράφου ... στην υπόθεση με αριθμό πινακίου ..., μαζί με την επίσης δικηγόρο Αθηνών .... Κατά την έναρξη της εκδίκασης της υπόθεσης, υπέβαλε προφορικά αίτηση εξαίρεσης της Εισαγγελέως της έδρας ασκώντας νόμιμο δικαίωμά του. Ο Προεδρεύων Πλημμελειοδίκης ζήτησε να υποβληθεί το αίτημα αυτό εγγράφως και για την σύνταξη της έγγραφης αίτησης εξαίρεσης διέκοψε την συνεδρίαση για 15 λεπτά, κατά τα οποία ο κατηγορούμενος εξήλθε της αιθούσης του ακροατηρίου, προκειμένου να συντάξει το έγγραφο. Ήδη όμως η συμπαριστάμενη μαζί του Δικηγόρος, εν αγνοία του, παραμένοντας εντός της αιθούσης, είχε συντάξει εγγράφως την αίτηση εξαίρεσης και κατά την επάνοδο του Δικαστηρίου παρέδωσε την αίτηση αυτή στο Δικαστήριο. Ο κατηγορούμενος αντιλαμβανόμενος την επάνοδο του Δικαστηρίου εισήλθε ταχέως  εντός της αιθούσης και αιτήθηκε την παραλαβή της έγγραφης αίτησής του από τον Προεδρεύοντα, πλην όμως εκείνος αρνήθηκε να την παραλάβει λέγοντας ότι ήδη είχε αποφανθεί το Δικαστήριο, απορρίπτοντας την αίτηση. Κατόπιν της αρνήσεως αυτής δημιουργήθηκε ένταση μεταξύ της έδρας και του κατηγορουμένου, ο οποίος, διαμαρτυρόμενος για τον τρόπο λήψης της απορριπτικής απόφασης του Δικαστηρίου, αιτήθηκε, προφορικά, την εξαίρεση και του Προεδρεύοντος Πλημμελειοδίκου. Στη συνέχεια κλήθηκε και από τα δύο μέρη η αστυνομία προκειμένου να επιβληθεί η τάξη. Τα παραπάνω αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά, δεν συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος του άρθρου 197 παρ. 2 ΠΚ, καθόσον: α) Η διαμαρτυρία του κατηγορουμένου για την μη στέρηση του δικαιώματος του αναφέρεσθαι και την υποβολή της ένστασης εξαιρέσεως, δεν αποτελούν διέγερση θορύβου ή αταξίας, ώστε να εμποδισθεί ή διαταραχθεί η συνεδρίαση του δικαστηρίου, β) δεν επήλθε εμπόδιση ή διατάραξη της συνεδριάσεως με την έννοια που αναφέρθηκε στη μείζονα σκέψη, καθόσον το Δικαστήριο είχε διακόψει για την παραλαβή της έγγραφης αίτησης εξαίρεσης, γ) η διαμαρτυρία του κατηγορουμένου, συνοδευόμενη από την υποβολή ενστάσεως εξαιρέσεως του Δικαστή, δεν έγινε χωρίς δικαίωμα, δηλαδή δεν ήταν αυθαίρετη, ενόψει του ότι η υποβολή ενστάσεως εξαιρέσεως αποτελεί δικαίωμα του διαδίκου και προβλέπεται από τα άρθρα 16 επόμ. του ΚΠΔ, ο δε κατηγορούμενος, όπως προαναφέρθηκε, παρίστατο ως συνήγορος υπεράσπισης της κατηγορουμένης δημοσιογράφου, με εγκαλούσα υπηρετούσα στο Πρωτοδικείο Αθηνών Πρόεδρο Πρωτοδικών, στην υπόθεση με αρ. πινακίου ..., που εκδικαζόταν και η οποία είχε διακοπεί ακριβώς για να εγχειρίσει ο κατηγορούμενος εγγράφως την αίτηση εξαίρεσης που υπέβαλε και δ) από τα ως άνω πραγματικά περιστατικά δεν προκύπτει η δολία προαίρεση του κατηγορουμένου με τη μορφή, είτε του αμέσου, είτε του ενδεχόμενου δόλου, ώστε να στοιχειοθετείται και το υποκειμενικό στοιχείο του εγκλήματος. Συνεπώς, πρέπει να κηρυχθεί αθώος για την ανωτέρω αποδιδόμενη σ' αυτόν αξιόποινη πράξη. Επιπλέον, τα αιτήματα του κατηγορουμένου α) κλητεύσεως των μαρτύρων που αναφέρει, ήτοι της Εισαγγελέως της έδρας και του Προεδρεύοντος Πλημμελειοδίκη και β) προσκομιδής των σχετικών εγγράφων, είναι απορριπτέα, καθόσον τα υπάρχοντα αποδεικτικά στοιχεία αρκούν για τον σχηματισμό, στο Δικαστήριο, πλήρους δικανικής πεποίθησης για την κατηγορία

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

 

ΚΗΡΥΣΣΕΙ τον κατηγορούμενο αθώο, του ότι: