ΕΔΔΑ: Αποκλεισμός μητέρας από οικογενειακά επιδόματα επειδή τα παιδιά ήταν αγνώστου πατέρα!

 

Αποκλεισμός μητέρας από οικογενειακά επιδόματα επειδή τα παιδιά ήταν αγνώστου πατέρα! Παραβίαση λόγω διακρίσεων και του σεβασμού της ιδιωτικής ζωής

ΑΠΟΦΑΣΗ

Yocheva και  Ganeva κατά Βουλγαρίας της 11.05.2021 (αρ.προσφ.18592/15 και 43863/15)

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Επίδομα τέκνων. Μητέρα μονογονεϊκής οικογένειας. Παιδιά αγνώστου πατρός. Παραβίαση άρθρου 14 (απαγόρευση διακρίσεων) σε συνδυασμό με το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή (άρθρο 8). Εσωτερική νομική διάταξη που βασίζεται σε μια ξεπερασμένη και στερεοτυπική κατανόηση των οικογενειών ότι έχουν απαραίτητα δύο νόμιμους γονείς.

Οι προσφεύγουσες μητέρες ανήλικων παιδιών αγνώστου πατρός, και όχι «νόμιμου» γονέα όπως προβλέπονταν στην εγχώρια νομοθεσία, στερήθηκαν την καταβολή επιδόματος τέκνου που δικαιούνταν οι μονογονεϊκές οικογένειες όταν αποδείκνυαν ότι ο άλλος γονέας έχει αποβιώσει. Άσκησαν προσφυγή για διακριτική μεταχείριση.

Σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, προκειμένου να προκύψει ζήτημα βάσει του άρθρου 14, πρέπει να υπάρχει διαφορά στη μεταχείριση προσώπων σε ανάλογες ή συναφείς παρόμοιες καταστάσεις. Το Στρασβούργο τόνισε στο πλαίσιο του άρθρου 14 τα μέτρα οικονομικής ή κοινωνικής πολιτικής πρέπει να εφαρμόζονται με τρόπο που δεν παραβιάζουν την απαγόρευση των διακρίσεων όπως ορίζεται στη Σύμβαση .

Η απαίτηση των εγχώριων αρχών για καθορισμό της ταυτότητας του πατέρα προκειμένου να χορηγηθεί επίδομα σε ευάλωτη οικογένεια ήταν διακριτή μεταχείριση.

Το ΕΔΔΑ έκρινε την προσφυγή της δεύτερης προσφεύγουσας ως απαράδεκτη επειδή ασκήθηκε μετά την παρέλευση της εξάμηνης προθεσμίας.

Το Δικαστήριο του Στρασβούργου ως προς την πρώτη προσφεύγουσα διαπίστωσε ότι ήταν στην ίδια ανάλογη θέση ως μόνη που φρόντιζε τα παιδιά τους όπως και κάθε άλλη μονογονεϊκή οικογένεια,  παρά το γεγονός όμως αυτό αντιμετωπίστηκε διαφορετικά. Επίσης σημείωσε ότι η διαφορετική μεταχείριση δεν δικαιολογούνταν αντικειμενικά γιατί τα παιδιά των οποίων ο πατέρας ήταν άγνωστος, είχαν στερηθεί τη φροντίδα και την προστασία ενός από τους γονείς τους με τον ίδιο τρόπο όπως τα παιδιά των οποίων ένας γονέας είχε αποβιώσει, και ο αποκλεισμός από το επίδομα είχε ως αποτέλεσμα τα παιδιά αυτά να υποστούν στερήσεις. Δεδομένου ότι  οι προσφεύγουσες δεν είχε πρόθεση να εξαπατήσουν το κράτος αλλά ούτε ήταν και υποχρεωμένες να προβούν  σε νομικές ενέργειες αναγνώρισης πατρότητας για τα παιδιά τους, το ΕΔΔΑ έκρινε ότι ο αποκλεισμός της από το επίδομα τέκνων συνιστούσε διακριτική μεταχείριση σε συνδυασμό με παραβίαση του δικαιώματος της σεβασμού της ιδιωτικής της ζωής.

Το ΕΔΔΑ επιδίκασε στην πρώτη προσφεύγουσα 3.915 ευρώ για αποζημίωση,  4.500 ευρώ για ηθική βλάβη και 2160 ευρώ για δικαστικά έξοδα.

 

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ https://www.echrcaselaw.com ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ