Ένας ελέφαντας στο δωμάτιο της Ένωσης

 

Του Παντελή Μποροδήμου, Πρωτοδίκη, Γεν. Γραμματέα ΕΝΔΕ, υποψήφιου για το Δ.Σ. της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων

 

Πριν μερικές εβδομάδες, σε μια ημερίδα της ΕΣΔΙ για την ελευθερία της έκφρασης, ο δημοσιογράφος Παύλος Τσίμας μας έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία. Μετά από μια πολύμηνη έρευνα στις Η.Π.Α. για την πηγή των fake news σε σχέση με τον εμβολιασμό για τον Covid-19, αποδείχθηκε ότι εκατομμύρια χρήστες μέσων κοινωνικής δικτύωσης γίνονταν καθημερινά αποδέκτες της πολλαπλής και συστηματικής αναπαραγωγής τέτοιων πληροφοριών, η αρχική προέλευσή των οποίων εντοπιζόταν σε μόλις δώδεκα λογαριασμούς! Έτσι, όσοι εκτιμούσαμε εδώ και καιρό ότι οι δημοκρατίες μας, οι μικρές και οι μεγάλες μας κοινότητες, είναι περισσότερο από ποτέ ευάλωτες στην κατευθυνόμενη ενημέρωση, στη χειραγώγηση του δέκτη και στην εξυπηρέτηση κάποιου συμφέροντος, αποκτήσαμε πια και μια γλαφυρή εικόνα της ευκολίας με την οποία αυτό μπορεί να συμβαίνει.

Η δυστοπικότητα, όμως, που παράγει ο συνδυασμός ΜΜΕ και social media είναι ήδη παρούσα και στο χώρο της Δικαιοσύνης. Μέσα σε λίγα χρόνια μάθαμε να αφουγκραζόμαστε τη βράση της νομοθετικής μαγειρικής μέσα από τις αναρτήσεις δημοσιογραφικών «προπομπών» με ειδική μεταχείριση από την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία. Κατ΄ επάγγελμα και κατά συνήθεια πλέον, επώνυμοι αγγελιοφόροι σπέρνουν τροχιοδεικτικές βολές για να καταγραφούν οι αντιδράσεις και να εκτιμηθεί η κοινωνική ανταπόκριση εντός του Δικαστικού Σώματος. Για ένα Σώμα δε, που δίνει ακόμα αξία στις έννοιες, είναι αξιοπρόσεκτο ότι σε μηδέν χρόνο το αγαπημένο μεταρρυθμιστικό όχημα της «επιτάχυνσης», βαφτίστηκε «βραδύτητα» απονομής της Δικαιοσύνης. Ολίγον από γενίκευση, μια δόση από διόγκωση διαχρονικών προβλημάτων και αρκετή προαντίληψη είναι η συνταγή για να μετονομάσεις τη διαφύλαξη δικαιοκρατικών εγγυήσεων σε συντεχνιακό συμφέρον. Ο αριθμός ή η ποιότητα των «ερευνητών» δεν ενδιαφέρει, αρκεί το προϊόν να βρίσκει τρόπο να φτάνει στους αποδέκτες, να τροφοδοτεί των αντιδικαστικό λαϊκισμό, αλλά και να τεντώνει το χέρι της παραπληροφόρησης και στο εσωτερικό μας.

Αυτό το εσωτερικό «δίκτυο διανομής», είναι ένας ελέφαντας στο δωμάτιο της Ένωσης για τον οποίο πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά σε αυτές τις εκλογές. Το τοξικό κλίμα που διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια με τρόπο συστηματικό και έξωθεν υποστήριξη, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που συμμετέχουμε, έχει πάρει επαγγελματικές διαστάσεις και στοχεύει ευθέως την καρδιά της δημοκρατίας και της συνοχής της Ένωσης. Τα σεντόνια αναρτήσεων με εμμονικές προσωπικές επιθέσεις κατά του Προεδρείου, η συστηματική απαξίωση του έργου του, η έμπρακτη υπονόμευση των στόχων του, που είναι στόχοι όλων των δικαστών και εισαγγελέων και η προώθηση θέσεων εξωδικαστικής προέλευσης, δεν έχουν καμία σχέση με το διάλογο και την αντιπαράθεση ιδεών, τα οποία κατακερματίζονται πλήρως. Είναι γνήσια τέκνα μιας χειραγώγησης, που διαλέγει και συχνά ανταμείβει τους ¨πρόθυμους¨ να την υπηρετήσουν. Φωτογραφικές διατάξεις, ειδικές θέσεις συμβούλων, προσωπική προβολή και όλα τα οφέλη του παλιομοδίτικου συνδικαλισμού, δεν έλειψαν από το τραπέζι ούτε αυτή τη φορά, αρκεί να περνάει το μήνυμα. Και δεν μας κάνει ευτυχείς ότι αυτοί οι παραγωγοί αναρτήσεων, με τον απροσδιόριστης προέλευσης ελεύθερο χρόνο, που επενδύουν στη διαμόρφωση ψευδώς πλειοψηφικής παράστασης των απόψεών τους, είναι συνάδελφοί μας. Μας παρηγορεί όμως η διαπίστωση ότι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα και ότι περιφέρονται παντού οι ίδιοι και οι ίδιοι, αναδύοντας τη…φρεσκάδα των «δεινοσαύρων» του δικαστικού συνδικαλισμού, που μέσα από την ομάδα της κ. Στενιώτη προσπαθούν μάταια να βρουν για τον εαυτό τους χώρο, σε μια Ένωση ανεξάρτητη που τους έχει ξεπεράσει.

Ίσως βέβαια να ήταν όλα πιο εύκολα αν συμφωνούσαμε και με εκείνους σε περισσότερα. Αν λ.χ. επιθυμούσαν, όπως εμείς, την απαγόρευση κατάληψης δημοσίων θέσεων μετά την αφυπηρέτηση. Αν δεν βρίσκαμε σε παλιότερες δημόσιες θέσεις τους, τις αρχικές θέσεις του υπουργείου για τον ΚΟΔΚΔΛ που ευτυχώς ανακόψαμε. Αν δέχονταν την διατήρηση του συνταγματικού χρόνου αποχώρησης. Αν δεν αρνούνταν τη διεκδίκηση της αναστολής της εισφοράς αλληλεγγύης και της επαναφοράς των δώρων εορτών. Αν δεν είχαν σιωπήσει όταν περικόπτονταν οι δικαστικές διακοπές. Η΄ απλά, αν ήθελαν να συμμετάσχουν σε ένα από τα 6 συνέδρια που οργανώσαμε σε 18 μήνες, αν πρόσφεραν κάτι στην προσπάθεια βελτίωσης των νόμων που μας αφορούν, αν συμμετείχαν και οι ίδιοι στις πρωτόγνωρες ηλεκτρονικές ψηφοφορίες που οργανώσαμε βαθαίνοντας τη δημοκρατία εντός της Ένωσης. Και σίγουρα, αν προτιμούσαν να προσθέτουν κάτι από τον εαυτό τους στην Ένωση, αντί να μηδενίζουν όλα τα παραπάνω. Η ενότητα στη βάση τέτοιων αρχών είναι ουσιώδης και μακρόπνοη. Αντίθετα, ενότητα από εκλογική συγκυρία είναι επιφανειακή και εκ φύσεως θνησιγενής. Σαν προσωρινή  διοίκηση.

Από το 2016 η Ένωσή μας, μέσα από μικρές και μεγάλες επιτυχίες, προοδεύει χρόνο με το χρόνο. Είναι πλέον στήριγμα του κάθε συναδέλφου, φορέας του επιστημονικού διαλόγου, φόρουμ δημοκρατικής λειτουργίας. Είναι ένας πυλώνας της δικαστικής ανεξαρτησίας, με αποτύπωμα ισχυρό στη συνείδηση του νομικού κόσμου και της κοινωνίας μας, μια υπολογίσιμη δύναμη που πηγάζει και ανατροφοδοτείται μόνο από τους ίδιους τους δικαστές και τους εισαγγελείς. Σίγουρα δεν είναι ανεπίδεκτη κριτικής, άλλωστε λάθη και αστοχίες του παρελθόντος έγιναν χρήσιμη πείρα για το μέλλον. Όμως η ανεξαρτησία της θα είναι πάντα για κάποιους τόσο δυσάρεστη, όσο η ίδια η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, για αυτό και οφείλουμε να αντέξουμε στα καρότα και στα μαστίγια, στην εξωτερική στοχοποίηση και στην εσωτερική χειραγώγηση. Οι οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις πάντα υποστήριζαν τις τάσεις θεσμικής απορρύθμισης και αυτό με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το βιώσαμε όλοι, αντιστεκόμαστε όμως σθεναρά και η επιμονή αποδίδει. Μαζί με το Χριστόφορο και το Χαράλαμπο Σεβαστίδη, την Κατερίνα Ντόκα, την Κατερίνα Μάτση, την Έφη Κώστα, το Μιχάλη Τσέφα και το Γιάννη Ασπρογέρακα, ζητάμε στις επικείμενες εκλογές να κρατήσετε την Ένωση στη σταθερά ανοδική πορεία που οι ίδιοι έχετε χαράξει. Γιατί το ξέρουμε ήδη ότι η ανεξαρτησία της είναι απλή, μα θέλει κόπο.