Το νέο προεδρείο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων δείχνει ανέτοιμο για τη συζήτηση του ΚΟΔΚΔΛ

 

 

Χριστόφορου Σεβαστίδη, ΔΝ Εφέτη

Μέλους του ΔΣ της Ε.Δ.Ε.

 

            Η ανακοίνωση του νέου προεδρείου της Ένωσης, μας ενημερώνει για τις συναντήσεις που πραγματοποίησε ή θα πραγματοποιήσει αλλά δεν μας πληροφορεί για τις θέσεις που διατύπωσε ούτε ποιες δεσμεύσεις ανέλαβε απέναντί του ο Υπουργός κατά την επικείμενη συζήτηση του νομοσχεδίου στη Βουλή. Η ενιαία τάχα θέση την οποία επικαλέστηκε το νέο προεδρείο υποκρύπτει προσπάθεια συγκάλυψης των ριζικών διαφωνιών μας σε κομβικά σημεία του νομοσχεδίου και της έλλειψης

συγκροτημένων θέσεων όλο το προηγούμενο διάστημα. Η ομάδας μας ως απελθούσα διοίκηση κατάφερε να πετύχει την ικανοποίηση 16 βασικών προτάσεών της και να λάβει τη δέσμευση του Υπουργού Δικαιοσύνης για την βελτίωση και άλλων διατάξεων. Σε περίπτωση που κατά την διαδικασία των διαβουλεύσεων με το Υπουργείο δεν ικανοποιούνταν βασικά αιτήματά μας όπως η αλλαγή του σχεδιαζόμενου νέου τρόπου αξιολόγησης με τον ασφυκτικό έλεγχο και την εντατικοποίηση της εργασίας μας η οποία θα αποβεί σε βάρος της ποιότητας του δικαστικού έργου, είχαμε δεσμευτεί να θέσουμε το θέμα σε ηλεκτρονική ψηφοφορία στην οποία θα συμμετείχε το Δικαστικό Σώμα ενώ παράλληλα είχαμε ενημερώσει την Ευρωπαϊκή Ένωση Δικαστών ώστε να παρέμβει θεσμικά. Στην τελευταία επιστολή μας προς το Υπουργείο που είναι αναρτημένη στη σελίδα της Ένωσης, διατυπώνουμε με ακρίβεια και λεπτομέρεια όλες τις θέσεις μας ως αναγκαία βάση διαλόγου με την Κυβέρνηση. Οι συνάδελφοι σήμερα δεν γνωρίζουν ποιες είναι οι αντιλήψεις τριών ομάδων και ενός μεμονωμένου μέλους που συγκροτούν τη νέα διοίκηση της Ε.Δ.Ε. ούτε σε ποιες ενέργειες θα προβούν προκειμένου να αποτρέψουν τις νέες διατάξεις οι οποίες θα καθορίσουν την υπηρεσιακή μας κατάσταση, τη στιγμή που καταψήφισαν την προσφυγή σε ηλεκτρονική ψηφοφορία αποστερώντας μας από ένα σημαντικό όπλο και υπονομεύοντας τον αγώνα μας. Οι δηλώσεις του Υπουργού Δικαιοσύνης που προετοιμάζει για τον «Δικαστικό Καλλικράτη» και την κατάργηση δικαστηρίων έχουν μείνει αναπάντητες. Ίσως γιατί η διχοστασία και το ετερόκλητο των ομάδων της πλειοψηφίας δεν επιτρέπουν τη χάραξη μιας ενιαίας και κοινής γραμμής. Ο χρόνος ωστόσο πιέζει και η πραγματικότητα με την οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι είναι σύνθετη και πολύπλοκη. Δεν ωραιοποιείται ούτε εξωραΐζεται με ανούσιες διακηρύξεις και κοινότυπες δηλώσεις κατά την ανάληψη των καθηκόντων, ούτε με δημαγωγίες και επίκληση «φιλικών σχέσεων» με θεσμικούς φορείς. Τα επίχειρα ενός λαϊκιστικού λόγου και μιας συντονισμένης προπαγάνδας κατά του έργου του απερχόμενου προεδρείου καλούνται πλέον να τα πληρώσουν οι σημερινές και αυριανές γενιές δικαστικών λειτουργών.