ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΩ

 

 

 

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

Έναν Αύγουστο όμορφο . Ζεστό, σαν το πρώτο άγγιγμα αγάπης, στην καρδιά ενός χειμώνα. Ανεξέλεγκτο, σαν αυτά που νιώθω .

Ήταν η ανάγκη να χωρέσω τις λέξεις που δε σου είπα ταλαίπωρε εαυτέ μου. Να πάρω, όσες στιγμές και νύχτες γυριζα στ κρεβάτι προσμένοντας την λύτρωση του ακούσιου βάσανου,το καλοκαίρι .

Να χαρίσω θάλασσες και ξημερώματα, ήλιους και το τραγούδι που ποτε δεν επαψες να λές,ακόμα στη στιγμή της αγωνίας και του πόνου. Να ψιθυρίσω συναισθήματα και να φωνάξω γέλια. Να ζήσω για μια φορά ακόμα, όπως θέλω εγω,τόσα καλοκαίρια περάσαμε και νομίζω πως δεν πέρασε κανένα . Να ζήσεις εαυτέ μου,για μια φορά, όπως σου αρμόζει. Μην περιμένεις αλλο ελεος και απο κανέναν κυριολεκτικά,παρά τα βαθειά νερα της θαλασσας μας να σε χαιδεύουν σχεδόν ερωτικά σχεδόν βελούδινα,οπως πάντα όλα τα χρόνια που πέρασαν και φετος . Μου τον χρωστούσες εναν Αύγουστο, για να κλείσει η αλμύρα της θάλασσας τις πληγές που άνοιξε η ζωή και να μην πονάνε άλλο πια,δύσκολο πράγμα φαίνεται μα οχι αδύνατο . Εναν Αύγουστο,εαυτέ μου αφού μου ρήμαξες το χειμώνα,μου τον εδωσες ως σήμερα πλούσιο,χαμογελαστό,αληθινό,χωρίς ματωμένα τηλέφωνα,χωρίς την πίκρα που δεν ελειψε ολο τον χρόνο,εναν λυτρωτικό Αυγουστο,αυτόν θέλω ως το τέλος του και εχει λιγες μέρες ακόμα. Χαρισες το μήνα, που το γαλάζιο γίνεται πιο έντονο κι ο ήλιος καίει πιο πολύ, που όλοι είναι χαρούμενοι κι η ζωή χαμογελάει. Μου τον χρωστούσες το μήνα, που ομορφαίνουν όλα. Ο Αύγουστος ηταν η ευκαιρία, που σου ζητούσα καιρό και λίγη καλή τυχη. Ενας Αύγουστος γεμάτος παραλίες και φεγγάρια. Με γεύση καρπούζι και ουζακι. Ένας Αύγουστος τρελός και παθιασμένος, γεμάτος χρώματα και μουσικές.Με τις παρακλήσεις στην Παναγιά μας  ,με τα πανηγύρια στα χωριά μας, με το σμίξιμο των συμμαθητών του δημοτικού Σχολείου,με την φεγγαρολουστη λεωφόρο της πανσελήνου «που ο τρελλός ανεβαίνει μέχρι τ΄ άστρα».

Πρέπει να μην λησμονήσω τη συνάντηση των συμμαθητών χωρίς για πρώτη φορά φέτος  το γέρο Λυκειάρχη τον φιλολόγο μας  ,που με την αγάπη του και την σοφία του μας φώτισε και φέτος «έφυγε»  οριστικά από κοντά μας  .

Αυτόν τον Αύγουστο κάποιοι μας ξέχασαν,καποιοι μας ελειψαν,κάποιοι μας λείπουν.Κάποιοι μας διέγραψαν οριστικά απ’την ζωή τους....οπως συμβαίνει  πάντα στις μεγάλες αλλαγές. Είναι όμως κι άλλοι που σου λείπουν τόσο ώστε να αναρωτιέσαι αν μπορείς χωρίς αυτούς,ναι τους θυμίζει η φωτογραφία των αγαπημένων που ταξειδεύουν στην αιωνιότητα,ένα δακρυ μια επίσκεψη στο κοιμητήρι του χωριού μας.

Ποτέ δε σου είναι εύκολο να βγάζεις ανθρώπους απ’ τη ζωή σου.

Άλλωστε «ό,τι αξίζει, μένει».

Κι Αυγουστος μένει,

Μην πιστέψεις οτι αγαπησες δεν μένει,μενει και συντροφεύει και στα δύσκολα και στα όμορφα μ’ ενα πόνο της εγκατάλειψης.

«Έσσεται Ήμαρ»

Από το «μέτωπο» 31/7/2022