ΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ «ΚΩΦΩΝ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

 

ΑΝΤΏΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

Τακτικότατα πλέον παρακολουθώ να διεξάγονται συζητήσεις  για την λειτουργία της Δικαιοσύνης  και την επιτάχυνση της. Σίγουρα είναι μέγιστο πρόβλημα, που όσα πολλά  χρόνια διακονώ την Θέμιδα , δεν βρήκε λύση,  παρά τίς καλές προθέσεις που καθημερινώς από επιτήδεια χείλη και ενίοτε ανεπιτήδειους ρήτορες προβάλλεται. Μάταια η συζήτηση είναι προφανώς, όταν καλούνται εισηγητές που δεν έχουν μερικές φορές περάσει από την πόρτα Ελληνικού δικαστηρίου και αντλούν τις εμπειρίες του από τηλεοπτικές σειρές. . Δεν μπορώ να παραλείψω ότι εισηγητές ενίοτε καλούνται οι πραγματικοί  φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος της καθυστέρησης της απονομής  δικαιοσύνης. Οπότε όλα είναι ρόδινα και φταίνε οι άλλοι….

 Άλλοι εισηγητές θέλουν να προσφέρουν την συνδικαλιστική τους άποψη και άλλοι θέλουν με το βάρος του αξιώματος τους να καπελώσουν κάθε αντίθετη άποψη διαφωνίας. Δεν καλούνται ποτέ δυστυχώς οι αληθινοί  πρωταγωνιστές της μάχης ,οι νέοι μαχόμενοι  δικαστές και δικηγόροι, αυτοί πρέπει να κληθούν και όχι οι  επώνυμοι αξιωματούχοι και επιτήδειοι καρεκλοκένταυροι  που θέλουν να επιβεβαιώσουν την αυθεντία τους. Αναμφισβήτητα χρειάζεται η πείρα και η βαθιά γνώση και γι αυτό χρειάζονται και «Νέστορες» να προτείνουν λύσεις, μα πρέπει ν ’ακούγεται το σήμερα από τους μαχόμενους πρωταγωνιστές της δικαστηριακής πραγματικότητας.

Δεν έχουν οι διάφοροι «ειδήμονες»  δει στα δικαστήρια κάποιους που δεν είναι αχθοφόροι ,αλλά δικαστές και δικαστικοί υπάλληλοι να σέρνουν κυριολεκτικά τεράστιες ογκώδεις δικογραφίες. Αυτές τις δικογραφίες κάποιος της δημιούργησε (οι δικηγόροι) και κάποιος θα τις επεξεργασθεί (οι δικαστές). Δεν γνωρίζουν οι πολύγνωμοι  ότι απευθύνονται σε ανθρώπους και όχι σε μηχανές ,σε ανθρώπους που χρειάζονται ηρεμία, γνώση και κρίση για μπορέσουν σε ανθρώπινες συνθήκες να ασκήσουν το έργο τους . Αυτοί οι ανθρώποι(οι παράγοντες της δικαιοσύνης) έχουν οικογένεια, υποχρεώσεις και δικαιούνται σεβασμού από όλους μας και όχι ύβρεις και απειλές .Παράλληλα είναι αδιανόητο οι δικαστικές αποφάσεις  να μην τυγχάνουν επιστημονικής κριτικής Η κριτική των δικαστικών αποφάσεων δεν είναι απλώς θεμιτή. Είναι επιβεβλημένη.

Θέλουμε δικαιοσύνη ορθή και όλοι ψάχνουμε τους ενόχους της καθυστέρησης απονομής της , η συνταγμένη Πολιτεία  πρέπει να βλέπει πώς πρώτη επιβάλλεται να σηκώσει τον λίθο του Σισύφου. Απόφαση χρειάζεται και γενναία χρηματοδότηση μα κυρίως απόφαση.

Δεν είναι δυνατόν για το μεγάλό αυτό εθνικό θέμα να γίνονται στις συζητήσεις το σύνηθες κάποιοι επιτηδευμένοι μονόλογοι εις ώτα μη ακουόντων. Δεν μπορώ να καταλάβω πως καταναλίσκεται τόσος χρόνος για την μονότονη επανάληψη των ιδίων ακριβώς διαπιστώσεων.

 Λόγια, λόγια  χωρίς πράξεις.

Α)Ποιος θα απαντήσει στην γιαγιά που ελπίζει να πάρει την σύνταξη της και όταν δικαιωθεί δικαστικά το ΝΣΚ θα ασκήσει όλα τα ένδικα μέσα, ώστε αν αποφασίσει η διοίκηση να αποδεχθεί την δικαστική απόφαση μετα εικοσαετία  την δικαίωση θα την λάβει  ματαίως  εις τας «αιωνίους μονάς» .

Β)Τι φταίνε οι ηρωικοί αγωνιστές της ΕΛΔΥΚ του 1974  που περιμένουν δικαίωση απο τα δικαστήρια μέχρι σήμερα ( ; .

Γ)Τι φταίει εκείνος που χάνει το σπίτι του και ασκεί ανακοπή που δικάζεται μετα δυο-τρία χρόνια;

Δ)Αργούν να δικαστούν οι υποθέσεις  μάλιστα λέμε  φταίνε οι πάντες κατά ποιος είναι ο «αυτόκλητος» εισαγγελέας, όλοι ξέρουμε ότι το σύστημα της πολιτικής δικονομίας  στην τακτική διαδικασία απέτυχε παντελώς  και οι δικογραφίες αναμένουν  έτη πολλά στα υπόγεια και τις τουαλέτες των δικαστηρίων και οι υποθέσεις βαλτώνουν στην αναμονή του  προσδιορισμού συζήτησής, κάνεις δεν παραδέχεται ότι η διαμεσολάβηση περπατάει(πλην οικογενειακών υποθέσεων).

Επιμένουμε στα αδιέξοδα και επικαλούμαστε ως αιτία όχι το αίτιο ,αλλά τα θύματα.

Ε) Πότε θα πάψει το δημόσιο να ασκεί βασανιστικά και  πολυτελή και πολλές φορές παράλογα ένδικα μέσα και περιφρονώντας το Σύνταγμα δεν αποδέχεται τις δικαστικές αποφάσεις;

Στ)Χρειαζόμαστε δικαστές ,γιατί τους απασχολούμε με ζητήματα όπως της εγγραφής-άρσης προσημειώσεων υποθήκης ; Ποιος επιμένει  και γιατί σ’ αυτήν απασχόληση δικαστών που θα μπορούσε να κάνουν οι συμβολαιογράφοι;

Ζ) Πέντε χρόνια θα χρειαστεί να περιμένει ακόμη υπερχρεωμένο νοικοκυριό το οποίο τον μακρινό Ιούλιο του 2014 έλαβε δικάσιμο για τις 19 Ιανουαρίου 2028 για τη συζήτηση στο Ειρηνοδικείο Κορωπίου της αίτησής του για υπαγωγή στον Νόμο Κατσέλη (3869/2010).

Αποτελεί εθνική ντροπή να δημοσιεύονται συνεχώς στοιχεία προανακριτικής δικογραφίας για ζητήματα ιδιαζούσης σημασίας όπως τα εγκλήματα των ηθών-προσωπικών δεδομένων-γυναικοκτονίας  και το θέμα να αντιμετωπίζεται το ζήτημα με ελαφρότητα για την «ικανοποίηση» μια αρρωστημένης τηλεθέασης. Δυστυχώς βέβαια βρισκόμαστε μπροστά σε ένα γενικευμένο πλέον φαινόμενο.  διαχύσεως της παραβατικότητας σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και αρνήσεως εφαρμογής των κείμενων νόμων και κάθε κανονιστικής διατάξεως που δεν μας συμφέρει….

Θύματα της κατάστασης  είναι  οι συλλειτουργοί της Δικαιοσύνης, είναι ο ατυχήσας αδικούμενος πολίτης.

Τι εμποδίζει την Θεσμοθέτηση του « Ανωτάτου Συμβουλίου της Δικαιοσύνης» που θα είναι και το «Εθνικό Συμβούλιο Μεταρρύθμισης Δικαιοσύνης». Δηλαδή ενός συμβουλευτικού οργάνου της Πολιτείας, μιας  συντονιστικής επιτροπής από όλους τους λειτουργούς της δικαιοσύνης με θεσμική ιδιότητα(ηγεσίες δικαστηρίων  συνδικαλιστικές οργανώσεις δικαστών, Ολομέλεια Δικηγόρων, Συμβολαιογράφων), που να βάλουν το ζήτημα τι πρέπει να γίνει  για την βελτίωση του όλου συστήματος απονομής της δικαιοσύνης. Το ζήτημα της αποτελεσματικότητας του δικαστικού συστήματος δεν μπορεί να προχωρήσει εάν δεν υπάρχει ένας ανώτατος φορέας που θα έχει την ευθύνη του κι αυτός ο φορέας πρέπει να απηχεί τις απόψεις όλων των παραγόντων της δικαιοσύνης ώστε να ενεργεί με την αναγκαία συναίνεση. Υπάρχει ένα επιτυχημένο πρότυπο το ΔΣ της Σχολής Δικαστών ΕΣΔΙ. Το ζήτημα δεν μπορεί να επιλύεται κάθε φορά αποσπασματικά. Εκείνοι που μετέχουν πρέπει να ξέρουν τις συνέπειες των αποφάσεων τους με σεβασμό στη Δημοκρατία και τον πολίτη .

Συγχωρείστε με  για τα προβλήματα της Δικαιοσύνης πράγματι υπάρχουν ένοχοι, δεν χρειάζονται όμως  πολλές άλλες ρυθμίσεις. Είναι γνωστή και πολυσυζητημένη η ρήση ότι στη χώρα μας «ενός νόμου εστί χρεία», του νόμου που θα ορίζει ότι εφαρμόζονται οι ισχύοντες νόμοι!..