Ένωση χωρίς αισθήσεις

 

       

                       

                                    Παντελής Μποροδήμος, Πρωτοδίκης, μέλος Δ.Σ. ΕΝΔΕ

           

Οι δικαστικές ενώσεις, σαν ανθρώπινοι οργανισμοί, για να λειτουργούν, χρειάζονται όλες τις αισθήσεις τους. Πρέπει να μπορούν να αφουγκράζονται την κοινωνία, να βλέπουν την πραγματικότητα και να οσφραίνονται τους κινδύνους. Κατά την εκπροσώπηση απαιτείται μόνιμη εγρήγορση, αφού δεν είναι σπάνιο να μη συμβαδίζει απόλυτα το αισθητήριο των μελών με εκείνο των εκπροσώπων και αυτό δεν είναι πάντα από μόνο του προβληματικό. Γίνεται όμως προβληματικό, όταν στη ρίζα μιας τέτοιας ασυμβατότητας, βρίσκεται η σταδιακή απώλεια των αναγκαίων αισθήσεων, που δρα ως πηγή μόνιμων αποκλίσεων από τη βούληση των μελών. Και τότε, είναι εύκολο πια να προβλέψει κανείς την επόμενη αποτυχία, στην επόμενη στροφή. Σε αυτή την κατάσταση βρίσκεται η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων σήμερα. Σε κάθε της βήμα, φαίνεται να χάνει και μία από τις αισθήσεις της.

            Πρώτη χάθηκε η ακοή. Για το σημερινό προεδρείο της ΕΝΔΕ, οτιδήποτε ενοχλεί, απλά «δεν ακούγεται»,. αγνοείται επιδεικτικά και απαξιώνεται έμπρακτα. Με τον τρόπο αυτό αγνόησε όλες τις προειδοποιήσεις μας για μηδενική ανοχή σε όλα τα φαινόμενα απαράδεκτων δημοσίων δηλώσεων κυβερνητικών αξιωματούχων, που κλιμακώθηκαν ήδη από το καλοκαίρι, επιδεικνύοντας επιλεκτική ευαισθησία μόνο σε εύκολους στόχους εκτός εκτελεστικής εξουσίας. Όταν όμως οι παρεμβάσεις της Ένωσης δεν κρατούν την αναγκαία ισορροπία erga omnes, τότε αποδυναμώνονται τόσο στη συνείδηση των μελών της, όσο και ενώπιον της κοινωνίας. Και το αποτέλεσμα ήταν η κανονικοποίηση της αμετροέπειας, που ζήσαμε στο υψηλότερο θεσμικό επίπεδο, αφού πλέον φτάσαμε να συζητιέται στα σοβαρά, αν δικαιούνται πρωθυπουργοί να απευθύνουν δημόσιες επιστολές σε εισαγγελικούς λειτουργούς, εν είδει παραγγελιών για εκκρεμείς υποθέσεις. Οι αντιδράσεις στην κοινωνία ήταν εκκωφαντικές, αλλά το προεδρείο της ΕΝΔΕ δεν άκουσε τίποτα.   

            Μετά χάθηκε η όραση. Το προεδρείο πρώτα έκλεισε τα μάτια στο διάλογο που ξεκίνησε εδώ και μήνες εντός των μελών της Ένωσης, σχετικά με τις παράνομες παρακολουθήσεις και τη διερεύνησή τους. Δεν έφτανε όμως να μη βλέπει τη συζήτηση μόνο εκείνο. Όταν με αφορμή τη Γνωμοδότηση του Εισαγγελέα του ΑΠ η μειοψηφία της ΕΝΔΕ έφερε το θέμα για συζήτηση σε έκτακτο Δ.Σ την 20η Ιανουαρίου 2023, το ίδιο το γεγονός αυτής της συνεδρίασης «θάφτηκε» απροκάλυπτα, για να σταματήσει εντελώς η κουβέντα. Η έκτακτη συνεδρίαση, μέχρι και σήμερα για τη ιστοσελίδα της Ένωσης, δεν υπάρχει, είναι απλά σαν να μην έγινε ποτέ! Και κατά την… δημοκρατική αντίληψη του να μην ανέχεται ούτε καν την όψη αυτών με τα οποία διαφωνεί, το προεδρείο «εξαφάνισε» τη δυνατότητα να δει οποιοσδήποτε τα συμπεράσματα της συζήτησης. Συνειδητά και στοχευμένα τα έκανε απλά αόρατα. 

            Τρίτη χάθηκε η οσμή. Έτσι, όταν έπεσε σαν βόμβα η είδηση ότι η πρόεδρος της ΕΝΔΕ οργάνωσε με την ιδιότητά της κοινή εκδήλωση με γραφείο δικαστικού επιμελητή, όπου παρέδιδε πλακέτες με το λογότυπό του, σαν «ομάδα που κερδίζει και δεν αλλάζει», το προεδρείο δεν αισθάνθηκε την απώλεια της αξιοπιστίας για την Ένωση. Παρά τις πρωτοφανείς αποκαλύψεις, που εξέθεσαν το Σώμα εμπλέκοντας και ανυποψίαστους συναδέλφους, κήρυξε…απαράδεκτο το αίτημα παραίτησης της προέδρου και απέφυγε κάθε επί της ουσίας απάντηση. Εύλογα η αντίδραση εκατοντάδων συναδέλφων υπήρξε και οργισμένη και έντονη. Αλλά, το άφαντο πλέον προεδρείο, δεν είχε πια όσφρηση για να μυριστεί την αυτοπαγίδευση. Και έκτοτε γυρίζει από σεμινάριο σε σεμινάριο, περιφέροντας το πληγωμένο κύρος του και προσδοκώντας απλά να «περάσει η μπόρα».

            Τελευταία χάθηκε και η αφή. Ενώ ολόκληρη η κοινωνία φωνάζει την ανάγκη της να κρατηθεί από τη Δικαιοσύνη, ενώ διεθνείς οργανισμοί πληθαίνουν τις συστάσεις τους για τους κινδύνους της ανεξαρτησίας της, ενώ οι συστηματικές επιθέσεις στρατευμένων δημοσιογράφων, έχουν αποδώσει στους δικαστές και εισαγγελείς το ανάθεμα για κάθε κοινωνική παθογένεια, κρύβοντας τις ευθύνες των εκάστοτε κυβερνώντων, το προεδρείο της Ένωσης σιωπά και επιλέγει τις δημόσιες σχέσεις. Οι συνάδελφοι νιώθουν ότι το χέρι στήριξης της Ένωσης, απουσιάζει ουσιωδώς, όταν καθημερινά αντιμετωπίζουν είτε εκβιαστικές πρακτικές από δικηγορικούς συλλόγους, είτε την απουσία κατανόησης στη διοικητική μέριμνα. Και όπου το προεδρείο έσπειρε την απροϋπόθετη αβρότητα, τώρα θερίζει κάθε συνάδελφος ξεχωριστά τη γενικευμένη θρασύτητα. 

Ήδη, η ενσυνείδητη απώλεια των αισθήσεων του προεδρείου της ΕΝΔΕ, έθεσε τους όρους του κινδύνου καθολικής απαξίωσης της μεγαλύτερης δικαστικής Ένωσης. Πλέον, η ολοκλήρωση της αιτιώδους διαδρομής μέχρι την ανήκεστο βλάβη της ηθικής της υπόστασης είναι πολύ κοντά και τα σημάδια είναι ορατά. Το καμπανάκι το έχουμε χτυπήσει πολλές φορές μαζί με εκατοντάδες συναδέλφους. Και αν δεν υπάρξει άμεσα αλλαγή πορείας, τη γεύση της αποτυχίας θα τη νιώσουμε συλλογικά όλοι.