ΕΔΔΑ: Αντιφατικές αποφάσεις διοικητικών δικαστηρίων για παραγραφή.

 

Αντιφατικές αποφάσεις διοικητικών δικαστηρίων για παραγραφή. Μη σαφής και προβλέψιμη η δικαστική ερμηνεία. Παραβίαση της πρόσβασης σε δικαστήριο 

ΑΠΟΦΑΣΗ

Stativka κατά Ουκρανίας της 07.09.2023 (αρ. προσφ. 64305/12) 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

 

 

Στις 4 Μαΐου 2011 ο προσφεύγων κατέθεσε προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου κατά του τοπικού Στρατολογικού Γραφείου, αμφισβητώντας την άρνηση του τελευταίου να επανυπολογίσειτην μισθοδοσία του.Η προσφυγή απερρίφθη ως εκπρόθεσμη.Μετά από έφεση το Διοικητικό Εφετείο ακύρωσε την πρωτόδικη απόφαση και έκρινε ότι η αξίωση του προσφεύγοντος που αφορούσε τους όρους αμοιβής δεν υπόκειται σε καμία παραγραφή, όπως προβλέπεται στο άρθρο 233 § 2 του εργατικού κώδικα.

Επιστράφηκε η υπόθεση στο Διοικητικό Δικαστήριο που έκανε δεκτή την προσφυγή. Το Εφετείο όμως την ακύρωσε με την αιτιολογία ότι ο προσφεύγων είχε ασκήσει εκπρόθεσμη προσφυγή. Έκρινε ότι η αναφορά του δικαστηρίου στο άρθρο 233 § 2 του Εργατικού Κώδικα ήταν εσφαλμένη, καθώς η διάταξη αφορούσε μόνο τις υφιστάμενες ληξιπρόθεσμες οφειλές και όχι τις αμφισβητούμενες. Ο προσφεύγων άσκησε αναίρεση, η οποία απορρίφθηκε.

Στις 15 Οκτωβρίου 2015 το Συνταγματικό Δικαστήριο ερμήνευσετο άρθρο 233 § 2 λόγω της αντιφατικής εφαρμογής του από τα δικαστήρια και διαπίστωσε ότι εφαρμόζεται τόσο στις υφιστάμενες όσο και στις αμφισβητούμενες μισθολογικές πληρωμές.

Το Δικαστήριο επανέλαβε ότι το δικαίωμα προσφυγής στο δικαστήριο, του οποίου το δικαίωμα πρόσβασης αποτελεί μία πτυχή, δεν είναι απόλυτο. Μπορεί να υπόκειται σε περιορισμούς που επιτρέπονται σιωπηρά, ιδίως όσον αφορά τις προϋποθέσεις του παραδεκτού της προσφυγής. Ωστόσο, οι περιορισμοί αυτοί δεν πρέπει να περιορίζουν την άσκηση του δικαιώματος κατά τρόπο ή σε βαθμό που να θίγεται ο πυρήνας του.Ωστόσο, οι εν λόγω κανόνες ή η εφαρμογή τους δεν πρέπει να εμποδίζουν τους διαδίκους να κάνουν χρήση ενός διαθέσιμου ένδικου μέσου.

Το Δικαστήριο θεώρησε ότι στην παρούσα υπόθεση η εφαρμογή διαδικαστικών περιορισμών από το Εφετείο δεν ήταν σαφής και προβλέψιμη στην  επίδικη υπόθεση και, ως εκ τούτου, δεν ήταν σύμφωνη με την αρχή της ασφάλειας δικαίου. Η συμπεριφορά του προσφεύγοντος δεν δικαιολογούσε σε καμία περίπτωση την επιβάρυνσή του με τις συνέπειες αυτής της αβεβαιότητας.

Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση του δικαιώματος πρόσβασης σε δικαστήριο (άρθρο 6 § 1)και επιδίκασε 1.500 ευρώ για ηθική βλάβη και 500 ευρώ για έξοδα.

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ https://www.echrcaselaw.com ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ