ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ.

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

Τα Τετρακόσια  χρόνια  της τουρκικής σκλαβιάς οι Έλληνες, στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής περιμένοντας  την  Λαμπρή, εύχονταν ο ένας στον άλλον «Καλή Ανάσταση» και ταυτόχρονα υπονοούσαν με νόημα ότι εύχονταν ταυτόχρονα και  την Ανάσταση του Γένους. «Περιμένοντας την Ανάσταση», είναι στην πραγματικότητα μια μακρινή Ελληνική Ιστορία που για την καρτερικότητα, που οι Έλληνες απέδειξαν διαχρονικά στις δυσκολίες για το όνειρο. 

Ορισμένοι ζουν στον κόσμο τους και δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει γύρω τους.

Δυστυχώς, η ζωή μας, προσωπική και κοινωνική, είναι μια αδιάκοπη εγκατάλειψη της χαράς.  Αυτή είναι η τραγική αλήθεια. Η Ανάσταση είναι η ευκαιρία να χαρούμε. Η Ανάσταση είναι  η γιορτή της αγάπης. Να μην ξεχνάμε κάποιοι άρρωστοι, πονεμένοι και χαροκαμένοι ζουν δίπλας μας το μέγα δράμα τους,κάποιοι ζουν τη ζωή τους σαν δράμα.  Μπορεί όλοι να ζούμε τους εφιάλτες μας ,από την κρίση και τον πόλεμο,την αδικία, τον πόνο, την θλίψη, την απογοήτευση, μα φέτος μετα τα χρόνια «εγκλεισμού» είναι ώρα της χαράς και της ανάπαυσης, η Ανάσταση στα νησιά μας, στην Ελλάδα μας. Χρόνια τώρα  μετράω τη ζωή μου με το Πάσχα της κάθε χρονιάς που έχω βιώσει. Τα θυμάμαι όλα! Δεν φτάνουν τα λόγια και οι σκέψεις μας να μιλήσουμε για την καθεμιά ημέρα ξεχωριστά της Μεγάλης Εβδομάδας, γιατί είναι πάρα πολλά. Το Μεγαλοβδόμαδο είναι νηφάλιο, ατάραχο, μυστικό, σε οδηγεί σε χρήσιμη ένδοσκαφή, σε απαραίτητη αυτογνωσία, σε αυτοπαρατήρηση, η παράδοση είναι αυστηρή και δεν σε αφήνει να λοξοδρομήσεις στο περιθώριο. Μεγάλη αισιοδοξία, μεγάλη ελπίδα μας χαρίζει η Ανάσταση.

Πώς να ξεχάσεις μια που τόχεις ψάλλει από μικρό παιδί, τον πιο τρυφερό αποχαιρετισμό, το Εγκώμιο Επιταφίου Θρήνου της Μεγάλης Παρασκευής» Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;» Μέσα στις μυρωδιές της Άνοιξης η πιο συνταρακτική σκηνή του Θείου Πάθους που εκφράζουν τον πόνο της  Μάνας.

Να γνωρίζουμε καλά πώς πάντα ή Μεγάλη Παρασκευή είναι πριν το Πάσχα. Από τις τρύπες του σταυρού φαίνεται το φως του Κενού Μνημείου. Ή χαρμολύπη, το χαροποιόν πένθος, η σιγή, η  ταπεινή δέηση και η κατάνυξη χαρακτηρίζουν τη Μεγάλη Εβδομάδα Μιλάει ο τόπος μας;

Αναντίρρητα μιλάει.

Μάλιστα λέει και πολλά «ο δε έχων ώτα ακούειν ακουέτω»..

Οι αναμμένες λαμπάδες θα πλημμυρίσουν με φως τις εκκλησίες μας, οι χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες και η ευχή «Χριστός Ανέστη» θα ηχήσουν στον αέρα σηματοδοτούν και τη φετινή Ανάσταση. Σαν την Μεγαλοβδόμαδα και το Πάσχα στην Ελλάδα, πουθενά αλλού δεν έχει.

Από παιδί, που «λαμπριάτικος ψάλτης» έψελνα το «Χριστός Ανέστη», την ώρα που γύρω στην αναστάσιμη εξέδρα έξω από την εκκλησιά του χωριού μου, την ώρα της Ανάστασης, τα μεσάνυχτα, που γίνονταν ό μέγας πόλεμος με τα τρίγωνα και τα «μπουρλότα» που οι φίλοι, συγχωριανοί και συμμαθητές έριχναν και έκαναν την νύχτα μέρα και κάλυπταν τους ήχους της ψαλμωδίας. 

Το Πάσχα είναι παντού ιδιαίτερο. Αυτό το Πάσχα, θα είναι η γιορτή της ελπίδας.

Καλή Ανάσταση με υγεία