2. 23-2-2014
ΝΟΜΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 4239/2014
ΦΕΚ A 43/2014
1. 13-2-2014
http://www.hellenicparliament.gr/Nomothetiko-Ergo/Psifisthenta-Nomoschedia?law_id=d4083746-d69e-4431-8ed8-d8f7a2eaa426
Ημ. Ψήφισης 12/02/2014
ΝΟΜΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 4239/2014
ΦΕΚ A 43/2014
1. 13-2-2014
http://www.hellenicparliament.gr/Nomothetiko-Ergo/Psifisthenta-Nomoschedia?law_id=d4083746-d69e-4431-8ed8-d8f7a2eaa426
Άλλος ένας τρόπος πίεσης-καταπίεσης-εκφοβισμού των κατακαημένων Ελλήνων Δικαστών.... Γιατί, υπό τις παρούσες συνθήκες, αυτός είναι ο στόχος....Αντί προηγουμένως να αυξήσουν τις θέσεις των Δικαστών και να πάρουν μέτρα για τον περιορισμό της δικαστηριακής ύλης, για να πετύχουν επιτάχυνση της δικαιοσύνης και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης των Δικαστών, καταφεύγουν σε τέτοιου είδους μέτρα. Η Δικαιοσύνη στις χειρότερες εποχές της, καμιά σχέση με εκείνη, που όλοι εμείς που δουλεύουμε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, είχαμε στο μυαλό μας, όταν επιλέγαμε αυτή ως "λειτούργημα". Αναρωτιέμαι για άλλη μια φορά εάν υπάρχει Ένωση Ελλήνων Δικαστών...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλος ένας τρόπος πίεσης-καταπίεσης-εκφοβισμού των κατακαημένων Ελλήνων Δικαστών.... Γιατί, υπό τις παρούσες συνθήκες, αυτός είναι ο στόχος....Αντί προηγουμένως να αυξήσουν τις θέσεις των Δικαστών και να πάρουν μέτρα για τον περιορισμό της δικαστηριακής ύλης, για να πετύχουν επιτάχυνση της δικαιοσύνης και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης των Δικαστών, καταφεύγουν σε τέτοιου είδους μέτρα. Η Δικαιοσύνη στις χειρότερες εποχές της, καμιά σχέση με εκείνη, που όλοι εμείς που δουλεύουμε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, είχαμε στο μυαλό μας, όταν επιλέγαμε αυτή ως "λειτούργημα". Αναρωτιέμαι για άλλη μια φορά εάν υπάρχει Ένωση Ελλήνων Δικαστών...
ΑπάντησηΔιαγραφήγια πήγαινε αγαπητέ δικαστή στο ελεύθερο επάγγελμα να δεις τι είδους προβλήματα έχουν οι εργαζόμενοι όταν αποφασίσεις να βγεις από τη γυάλα στην οποία ζεις. μόνο μιζέρια δημοσίου υπαλλήλου αποπνέει πλέον ο χώρος των δικαστηρίων
Διαγραφήτο υπουργειο δεν θα επρεπε να φερει μια ρυθμιση για τον εξορθολογισμο του 4055/2012?
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν κατανοώ γιατί πρόκειται περί μέσου 'πίεσης-καταπίεσης-εκφοβισμού' κι όχι περί νομοθετήματος διά του οποίου η Ελληνική Πολιτεία επιχειρεί έτι μία φορά να συμμορφωθεί προς τις διεθνώς ανειλημμένες υποχρεώσεις αυτής, όπως απορρέουν εκ του Διεθνούς Δικαίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μεταξύ ων προεξάρχουσα θέση κατέχει τόσο το δικαίωμα σε ταχεία κι αποτελεσματική πρόσβαση στη δικαιοσύνη (‘right to a fair and speedy trial’);! Ήδη στην κλασική θεωρία του Διεθν. Δικαίου εγένετο δεκτό ότι το αξίωμα 'iustitiæ dilatio est quædam negatio' αποτελεί βάση ευθύνης για το κράτος (έστω κι αν το θέμα της ιδιότυπης αυτής αρνησιδικίας συμπλέκετο κατά βάση με ζητήματα προστασίας δικαιωμάτων των αλλοδαπών• πάντα διορατικός ο μεγάλος καθηγ. Charles de Visscher, στα μαθήματα του στην Ακαδημία της Χάγης —«Le déni de justice en droit international» (1935) 52 RCADI 365— είχε προβλέψει αυτές τις εξελίξεις ήδη κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου). Από ποιου σημείου και με ποια αιτιολογία η αναγκαία για μια δικαιοκρατική πολιτική κοινότητα εγγύηση ταχείας και αποτελεσματικής απονομής της δικαιοσύνης (έστω σε κατασταλτικό επίπεδο, καθώς η «αίτηση δίκαιης ικανοποίησης» αποτελεί κατασταλτική κι –εσχάτως– επικουρική εγγύηση) συνιστά εκβιαστική ή άλλης φύσεως (αλλά πάντοτε επισύρουσα μομφή/απαξία) πρακτική;…Αναντίρρητα τα δομικά προβλήματα του ελληνικού συστήματος απονομής της δικαιοσύνης είναι πολλά, οι δικαστές δεν επαρκούν για να καλύψουν τον όγκο της δικαιοδοτικής ύλης, πασχίζουν να αντεπεξέλθουν χωρίς ουδεμία εκ μέρους της πολιτείας ουσιαστική ενίσχυση του έργου τους. Το δικαιοδοτικό λειτούργημα εν Ελλάδι διέρχεται οξεία κρίση ήδη από τις απαρχές του 20ου αιώνα, χωρίς οι ίδιοι οι δικάζοντες να το συνειδητοποιούν. Έχοντας την εμπειρία των αλλοδαπών δικαιοδοσιών (ΗΒ, Ολλανδίας), διαπιστώνω ότι οι θεράποντες της Θέμιδος στην ημεδαπή πολλές φορές παράγουν πολύ αξιολογότερο έργο απ’ ότι οι πλέον ‘προνομιούχοι’ συνάδελφοί τους στις χώρες της Εσπερίας. (Αλλ’ αυτό, στον αντίποδα, δεν σημαίνει ότι δεν έχουν αποδείξει εαυτούς κατώτερους των περιστάσεων επί σωρείας φλεγόντων ζητημάτων, προσχωρώντας άλλοτε στην υπερβολική τυπικότητα κι άλλοτε σ’ έναν ιδιώνυμο κοινωνικό αναχωρητισμό.) Όμως, το δικαίωμα (στην πρόσβαση επί δικαστηρίω) εφ’ ου εδράζεται η δικαιοδότηση (εκφρασμένο με ατομικούς όρους, δικαιωμάτων α’ γενεάς) ερείδεται –όπως και όλα τα θεμελιώδη ανθρ. δικαιώματα– επί μιας υπερισχύουσας επιταγής, ως προς την οποίαν έχει από μακρού διαμορφωθεί opinio iuris communis (για να δανεισθώ τον όρο του Cançado–Trindade): —Καμία κρατική αρχή δεν δύναται να παραβιάσει ένα διεθνώς εγγυημένο ανθρώπινο δικαίωμα και να αποποιηθεί εν συνεχεία της ευθύνης της είτε βάσει τεχνικών/πραγματικών εκτιμήσεων είτε ακόμη κι επιχειρημάτων ειλημμένων εκ του εσωτερικού Δικαίου— (period…).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανείς δεν αμφιβάλει στα σοβαρά για την ποιότητα της δουλειάς του Έλληνα δικαστή. Ακόμα όμως και εάν η ευθύνη δεν τον βαρύνει εξ ολοκλήρου, οι αποφάσεις του αργούν καθοριστικά. Πρόσφατο (ακραίο αλλά δυστυχώς πραγματικό) παράδειγμα: 15 χρόνια για να βγει μια οριστική απόφαση από το Δ. Πρωτοδικείο Ρόδου. Τρία χρόνια μόνο για τη δημοσίευση. Συμφωνώ με την ρύθμιση, παρά τις τεχνικές της ατέλειες.
ΑπάντησηΔιαγραφή