ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ

ΣΤΗΝ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ

Χριστόφορου Σεβαστίδη, Προέδρου Ε.Δ.Ε.

Χαράλαμπου Σεβαστίδη, Εκπροσώπου Τύπου Ε.Δ.Ε.

Παντελή Μποροδόμου, Αναπληρωτή Ταμία Ε.Δ.Ε.

Οι θέσεις μας στα ερωτήματα στα οποία θα κληθούμε να λάβουμε θέση στη Γενική Συνέλευση της 15^ης Δεκεμβρίου, είναι συνοπτικά οι εξής:

           

1)      Ως προς τον τρόπο επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης: Έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για να μπορεί η ίδια η Δικαιοσύνη να προεπιλέγει τους υποψηφίους για τις θέσεις των Προέδρων, Αντιπροέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων και τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Η προεπιλογή να γίνεται με μυστική ψηφοφορία από το σύνολο του Δικαστικού Σώματος. Ειδικές λεπτομέρειες για τον τρόπο της ψηφοφορίας αφενός μεν ξεπερνιούνται εύκολα με τις νέες τεχνολογικές δυνατότητες και την ηλεκτρονική ψηφοφορία, αφετέρου δεν μπορεί να αποτελούν δικαιολογία για την ανάθεση μιας τέτοιας δυνατότητας αποκλειστικά στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η τελική κρίση και η επιλογή των προσώπων να γίνεται από τη Βουλή η οποία θα δίνει την απαιτούμενη λαϊκή νομιμοποίηση στην ηγεσία της Δικαιοσύνης. Προκρίνουμε επομένως ως ορθή την Α’ πρόταση στο σχετικό ερώτημα του ψηφοδελτίου.

2)      Ως προς την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης: Θεωρούμε κοινωνική οπισθοδρόμηση στο καθεστώς του 1927 μια πρόταση για αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Δεν συναινούμε στο άνοιγμα μιας τέτοιας συζήτησης που θα μας αναγκάζει να εργαζόμαστε μέχρι την ηλικία των 70 ετών. Δεν επιθυμούμε την οικειοθελή παραίτησή μας από βασικά κοινωνικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στη σύνταξη. Γνωρίζουμε καλά ότι το Σύνταγμα δεν θα περιέχει ρυθμίσεις συνταξιοδοτικού ή ασφαλιστικού χαρακτήρα και ότι δεν μπορεί να μπει η συζήτηση στα πλαίσια της προαιρετικότητας. Τέλος η αγωνία μας για το συνταξιοδοτικό μας καθεστώς δεν μπορεί να αναχθεί σε μοναδικό κριτήριο στην πρότασή μας για αλλαγή μιας συνταγματικής διάταξης. Ο μοναδικός λόγος τροποποίησης μιας συνταγματικής διάταξης είναι το συμφέρον του ελληνικού λαού. Ψηφίζουμε την Α’ πρόταση στο ερώτημα του ψηφοδελτίου.

3)      Απαγόρευση συμμετοχής συνταξιούχων δικαστικών λειτουργών σε δημόσιες θέσεις επί 2ετία μετά την αποχώρησή τους. Είναι μοναδική ευκαιρία να υλοποιηθεί ένα πάγιο αίτημα για την διάλυση οποιασδήποτε υποψίας περί συγκοινωνούντων δοχείων μεταξύ των τριών εξουσιών. Η απαγόρευση πρέπει να περιλαμβάνει οποιοδήποτε δημόσιο αξίωμα, άρα εκτός από τις πολιτικές θέσεις και την κατάληψη θέσεων σε όλες τις Ανεξάρτητες Αρχές. Δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική τομή στο επίπεδο αυτό εάν επιτρέψουμε εξαιρέσεις και θέσουμε εκτός εφαρμογής το σύνολο των Ανεξάρτητων Αρχών και ιδίως τις Αρχές που προβλέπονται στο Σύνταγμα. Θα ψηφίσουμε την Α’ πρόταση στο ερώτημα του ψηφοδελτίου.

4)      Κάθε δικαστική απόφαση πρέπει να είναι ειδικά και εμπεριστατωμένα αιτιολογημένη.  Συμφωνούμε στην διατήρηση της διάταξης ως έχει. Θεωρούμε τεράστιο λάθος να διεκδικούμε την κατάργηση της αιτιολογίας των δικαστικών αποφάσεων. Είναι τελείως διαφορετικό το ζήτημα της μείωσης της δικαστικής ύλης και άλλα τα μέτρα που εξετάζουμε προς αυτήν την κατεύθυνση. Θα ψηφίσουμε την Α’ πρόταση στο ερώτημα του ψηφοδελτίου.

5)      Επιτρεπτό της απεργίας και στους δικαστικούς λειτουργούς.  Διαφωνούμε με την απόλυτη μορφή αναγνώρισης δικαιώματος απεργίας στους δικαστικούς λειτουργούς. Θεωρούμε ωστόσο ότι θα πρέπει να εισαχθεί διάταξη στο Σύνταγμα (άρθρο 23 παρ. 2) που θα αναγνωρίζει ότι η διακοπή συνεδριάσεων των Δικαστηρίων ως μορφή συλλογικής διαμαρτυρίας δεν συνιστά απεργία. Είναι ένα αίτημα που έχει υιοθετηθεί στην πράξη από την συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων στις διακοπές συνεδριάσεων του 2012. Η συνταγματική πλέον αναγνώρισή του θα λύσει το ερμηνευτικό πρόβλημα που δημιουργήθηκε και έγινε αφορμή για την άσκηση πειθαρχικών διώξεων ή μείωση των εκθέσεων αξιολόγησης σε όσους συμμετείχαν. Θα ψηφίσουμε την Γ’ πρόταση στο ερώτημα του ψηφοδελτίου.

6)      Κατάργηση Μισθοδικείου: Συμφωνούμε στην κατάργηση του νομικού αυτού εξαμβλώματος, το οποίο αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία και εκφράζει μια θεσμική δυσπιστία στην κρίση των επιφορτισμένων να αποδίδουν Δικαιοσύνη, δικαστικών λειτουργών.

7)      Κατάργηση του διάχυτου συνταγματικού ελέγχου. Διαφωνούμε με την κατάργηση μιας συνταγματικής παράδοσης που έχει αφετηρία το Σύνταγμα του 1927 και υιοθετήθηκε στη νομολογία πολύ νωρίτερα με την απόφαση του Αρείου Πάγου 23/1897. Η κατάργηση μιας διαδικασίας που λειτούργησε θετικά στο πέρασμα του χρόνου και η προτεινόμενη εισαγωγή μιας μορφής Συνταγματικού Δικαστηρίου δεν θα λειτουργήσει θετικά στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της δικαστικής ανεξαρτησίας.

8)      Ρυθμίσεις για την επιτάχυνση και άλλες διατάξεις. Θεωρούμε ότι δεν αποτελούν θέματα συνταγματικής αναθεώρησης και οφείλουν να ρυθμιστούν από τον κοινό νομοθέτη.

9)      Έκφραση γνώμης από τους Δικηγορικούς Συλλόγους ενώπιον του ΑΔΣ για την υπηρεσιακή κατάσταση των δικαστικών λειτουργών. Δεν συμφωνούμε με την εισαγωγή μιας διάταξης που παρεμβάλει τρίτο φορέα στην αξιολόγηση και εκτίμηση της υπηρεσιακής κατάστασης των δικαστικών λειτουργών. Αποτελεί κατάκτηση και συνιστά υπεροχή έναντι άλλων συνταγμάτων ο βαθμός λειτουργικής και προσωπικής ανεξαρτησίας των ελλήνων δικαστών και εισαγγελέων. Η έκφραση γνώμης από τους δικηγορικούς συλλόγους θα πρέπει να απορριφθεί από το σύνολο του νομικού κόσμου, διότι θα δημιουργήσει ανισότητες μεταξύ των ίδιων των δικηγόρων και των πολιτών που εκπροσωπούν.

10)  Κατάργηση της παρέμβασης του Υπουργού Δικαιοσύνης στις προαγωγές και στα πειθαρχικά των δικαστικών λειτουργών. Συμφωνούμε με την κατάργηση αυτής της δυνατότητας. Η ανάμιξη εκπροσώπου της εκτελεστικής εξουσίας στη διαδικασία υπηρεσιακής εξέλιξης δικαστικών λειτουργών, δημιουργεί την εντύπωση προσωπικής αντιπαράθεσης του Υπουργού με τον κρινόμενο δικαστικό λειτουργό και παράλληλα εμφανίζεται ως εξαιρετικός περιορισμός της λειτουργικής ανεξαρτησίας του δικαστή.

11)  Κατάργηση της στρατιωτικής δικαιοσύνης. Συμφωνούμε με την κατάργηση ενός αναχρονιστικού θεσμού που δεν έχει κανένα έρεισμα και αιτιολογία. Οι υποθέσεις που δικάζονται από στρατιωτικά δικαστήρια είναι υποθέσεις του κοινού ποινικού δικαίου και μπορούν να δικάζονται από τα ποινικά δικαστήρια. Η ιδιότητα του κατηγορουμένου ως στρατιωτικού δεν αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την διατήρηση ειδικών δικαστηρίων, που παραπέμπουν σε ανώμαλες ιστορικές περιόδους.