ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ 14-12-2013

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1. Ομιλία της Προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Βασιλικής Θάνου – Χριστοφίλου, Αρεοπαγίτη

2. ΟΜΙΛΙΑ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ & ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ κ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ 

3. Χαιρετισμός της Προέδρου της Ένωσης Ειρήνης Γιανναδάκη στην ετήσια τακτική Γενική Συνέλευση (2013) της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων 

4. ΟΜΙΛΙΑ Χριστόφορου Σεβαστίδη, ΔΝ - Πρόεδρου Πρωτοδικών Μέλους του ΔΣ της Ε.Δ.Ε

5. ΟΜΙΛΙΑ Χαράλαμπου Σεβαστίδη, Πρωτοδίκη Αθηνών

6. ΟΜΙΛΙΑ Κων/νου Σαργιώτη, Πρόεδρου Πρωτοδικών  



===============

1. Ομιλία της Προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Βασιλικής Θάνου – Χριστοφίλου, Αρεοπαγίτη

15/12/2013 Τακτική Γενική Συνέλευση της 14ης – 12 -2013  Ομιλία της Προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Βασιλικής Θάνου – Χριστοφίλου, Αρεοπαγίτη Βασικό χαρακτηριστικό του Κράτους Δικαίου είναι η ύπαρξη κανόνων δικαίου που εγγυώνται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες των διοικουμένων έναντι της κρατικής εξουσίας και η αναγνώριση στους διοικούμενους της αξίωσης έναντι της κρατικής εξουσίας να σέβεται τα δικαιώματα αυτά. Η υλοποίηση της επιταγής περί σεβασμού των δικαιωμάτων αυτών, που προστατεύονται τόσο από το Σύνταγμα, όσο και από τις θεμελιώδεις αρχές του Διεθνούς Ευρωπαϊκού Δικαίου ανήκει στα Δικαστήρια. Ο θεσμικός ρόλος του Δικαστή είναι να διασφαλίζει την εφαρμογή των αρχών αυτών και να εγγυάται την τήρηση της αρχής της νομιμότητας. Πρωταρχικό στόχο, λοιπόν, της εκάστοτε Κυβέρνησης, σε χώρα με δημοκρατικό πολίτευμα, είναι να μεριμνά για την ύπαρξη Κράτους Δικαίου, σε περιόδους δε βαθειάς κρίσης, όπως αυτή που διέρχεται η χώρα μας, επί τρία χρόνια, η Κυβέρνηση οφείλει να μεριμνά, ώστε ηισότιμη με τις άλλες δύο Δικαστική Εξουσία να θωρακίζεται και να ενισχύεται ακόμη περισσότερο, για να λειτουργεί με τρόποαπρόσκοπτο και να μπορεί να συμβάλλει αποτελεσματικά, για να εξέλθει η χώρα από την κρίση. Διότι η Δικαιοσύνη μπορεί πράγματι να συμβάλει τα μέγιστα, για να εξέλθει η χώρα από την κρίση, εάν εξασφαλισθούν στους Δικαστικούς Λειτουργούς οι προϋποθέσεις που απαιτούνται ώστε να ασκούν το δύσκολο έργο τους κατά τρόπο απερίσπαστο και ανεπηρέαστο, δεδομένου ότι οι Δικαστές και Εισαγγελείς, αφού με την άσκηση των καθηκόντων τους, εξασφαλίζουν την κοινωνική ειρήνη, προστατεύουν τα ατομικά δικαιώματα, διασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος και επίσης συνεισφέρουν στην οικονομική ανάπτυξη, αφού τα καλά οργανωμένα και λειτουργούντα Δικαστήρια, τα συγκροτούμενα από ανεξάρτητους & αμερόληπτους Δικαστές ενισχύουν την ασφάλεια των συναλλαγών και αυξάνουν τις επενδύσεις. Προ τριών ημερών πραγματοποιήθηκε, στην ίδια αυτή αίθουσα, μεγάλη Πανδικαστική Συγκέντρωση, με τη συμμετοχή όλων των Δικαστικών Ενώσεων, διότι θελήσαμε να κρούσουμε έντονα την καμπάνα στην Εκτελεστική Εξουσία, επισημαίνοντάς της ότι τα προβλήματα και οι ελλείψεις που εμείς οι Δικαστές και Εισαγγελείς διαπιστώνουμε καθημερινά, κατά την άσκηση του δικαιοδοτικού μας έργου, έχουν τόσο πολύ διογκωθεί, ώστε, εάν η Πολιτεία εξακολουθήσει να αδιαφορεί, η κατάσταση στη λειτουργία & απονομή της Δικαιοσύνης θα καταστεί σύντομα μη αναστρέψιμη. Δεν κουράζομαι να τα επαναλαμβάνω τα προβλήματα αυτά, θέλοντας, επί πλέον, να καταστήσω γνωστό και στους πολίτες κάτω από ποιες ελλειμματικές και αναχρονιστικές συνθήκες και κάτω από πόσο φόρτο εργασίας εργάζονται οι Έλληνες Δικαστικοί Λειτουργοί. -                      Φόρτος εργασίας εξοντωτικός, λόγω της συνεχώς αυξανόμενης δικαστηριακής ύλης. Η συνεχώς αυξανόμενη εγκληματικότητα, απότοκος και της βαθειάς οικονομικής κρίσης, έχει επιφέρει ασφυκτική αύξηση, κυρίως στον αριθμό των ποινικών υποθέσεων. Ταυτόχρονα, όμως, τα κενά, σε οργανικές θέσεις Δικαστικών Λειτουργών και Δικαστικών Υπαλλήλων παραμένουν, με αποτέλεσμα οι Δικαστές να είναι υποχρεωμένοι να ευρίσκονται καθημερινά στην έδρα, για την εκδίκαση των ποινικών υποθέσεων και στη συνέχεια, τις νυκτερινές ώρες, καθώς και τις εορτές και αργίες, να εργάζονται στην κατοικία τους, προς επεξεργασία και σύνταξη των αποφάσεων επί των αστικών υποθέσεων,στερούμενοι παντελώς προσωπικής και οικογενειακής ζωής. Σε καμιά άλλη Ευρωπαϊκή χώρα δεν εισάγονται τόσες χιλιάδες υποθέσεις κατ’ έτος, τις οποίες πρέπει να επεξεργασθούν οι Εισαγγελείς, να προχωρήσουν στους ανακριτές και να φθάσουν στο ακροατήριο, προς εκδίκαση. Σε καμία άλλη Ευρωπαϊκή Χώρα οι Δικαστές & Εισαγγελείς δεν ανεβαίνουν με χρέωση άνω των 40 υποθέσεων στο Τριμελές Κακουργημάτων & άνω των 25 υποθέσεων στο Πενταμελές Κακουργημάτων ή (στο πρώτο βαθμό) με χρέωση άνω των 30 στο Τριμελές Πλημ/κείο και άνω των 70 στο Μον/λές Πλημ/κείο. Σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες θεωρείται αυτονόητο ότι για να υπάρξει ορθή και ποιοτική απονομή δικαιοσύνης, ο Δικαστής δεν μπορεί να δικάσει περισσότερες από 6-8 υποθέσεις σε κάθε δικάσιμο. Η υπερβολική αυτή επιβάρυνση επιτείνεται από την μέχρι τώρα μη συμπλήρωση των κενών οργανικών θέσεων, σε Δικαστικούς Λειτουργούς & δικαστικούς υπαλλήλους. Το Πρωτοδικείο Αθηνών έχει 31 κενά Δικαστών, παρά τις συνεχείς αποσπάσεις από τα Περιφερειακά Πρωτοδικεία, τα οποία έτσι έχουν αποδυναμωθεί, με αποτέλεσμα, ορισμένα εξ αυτών, να έχουν, επίσης, σοβαρό πρόβλημα. Οι Δικαστές του Τμήματος Εργατικών Διαφορών του Πρωτοδικείου Αθηνών σε εφαρμογή της πρόσφατης διάταξης (…) σύμφωνα με την οποία, οι εκκρεμείς υποθέσεις των συμβασιούχων έπρεπε να συζητηθούν εντός δύο μηνών, χρεώθηκαν μέσα σε αυτούς τους δύο μήνες από 120 υποθέσεις ο καθένας, επί των οποίων, σύμφωνα με τις ίδιες διατάξεις, πρέπει να δημοσιεύσουν τις σχετικές αποφάσεις μέσα στους επόμενους δύο μήνες.  Οι Πρόεδροι Πρωτοδικών Βόλου, Χαλκίδας, Ρεθύμνου, Ζακύνθου στέλνουν επανειλημμένα & αγωνιώδη αιτήματα, για αποσπάσεις Δικαστών. Ο Πρόεδρος Πρωτοδικών Ρεθύμνου εδίκασε σε ένα έτος, το 2012, 330 υποθέσεις ασφαλιστικών μέτρων, επί των οποίων είναι υποχρεωμένος να εκδώσει τις αντίστοιχες αποφάσεις, εντός των νομίμων προθεσμιών και ταυτόχρονα να προεδρεύει στις πολιτικές υποθέσεις, στη σύνθεση των Βουλευμάτων, στο Μικτό Ορκωτό & στο Τριμελές Πλημ/κείο. Στο σημείο αυτό, εκφράζουμε την ικανοποίησή μας, διότι ο Υπουργός Δικαιοσύνης,ανταποκρινόμενος άμεσα στο αίτημά μας, το οποίο ήταν και αίτημα του Προέδρου και της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου,αύξησε τις θέσεις των Δικαστών & Εισαγγελέων του β΄ βαθμού με συμπληρωματική προκήρυξη για τον διαγωνισμό, που είναι ήδη σε εξέλιξη. Ελπίζουμε ότι έτσι , αμέσως μετά την υλοποίηση της αύξησης αυτής, θα καταστεί δυνατή η δημιουργία ειδικού ποινικού τμήματος, στα τρία μεγαλύτερα Εφετεία, ώστε να επέλθει αποσυμφόρηση στην απονομή της ποινικής Δικαιοσύνης. Είναι, όμως, απολύτως αναγκαίο να γίνει αύξηση και των θέσεων τουα΄ βαθμού (Δικαστών & Εισαγγελέων), όπως επίμονα ζητά η Ένωσή μας, ώστε να καλυφθούν τα υπάρχοντα κενά, τα οποία στην πραγματικότητα είναι πολύ περισσότερα, λόγω των γονικών αδειών και έτσι να υπάρξει μια σχετική ελάφρυνση στους, επίσης, πολύ επιβαρυμένους Δικαστές του πρώτου βαθμού. Στα Ειρηνοδικεία, ο αριθμός των αιτήσεων για τη ρύθμιση των χρεών των υπερχρεωμένων οφειλετών προς τις Τράπεζες είναι τόσο μεγάλος, ώστε οι δικάσιμοι να προσδιορίζονται μετά από 6 ή 7 χρόνια, επίσης φαινόμενο αδιανόητο, για κάθε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα. Ο μεγάλος αυτός αριθμός, καθώς και η δυσχέρεια των θεμάτων που εμφανίζουν οι υποθέσεις αυτές, σε συνάρτηση με την μετακυληθείσα πρόσφατα από τα Πρωτοδικεία στα Ειρηνοδικεία ύλη, έχει επιφέρει ιδιαίτερη επιβάρυνση στους Ειρηνοδίκες. Εκφράζουμε την ικανοποίησή μας, για την άμεση προώθηση από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, του αιτήματός μας για το διορισμό 68 νέων Ειρηνοδικών (διορίσθηκαν προ 2 ημερών με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου) και έτσι καλύπτονται τα κενά και επίσης, για την άμεση προώθηση του αιτήματος για παράταση, μέχρι το Δεκέμβριο του 2014, της ισχύος του πίνακα επιτυχόντων των Ειρηνοδικών του διαγωνισμού του 2011 και για τηνπρόσληψη εντός του 2014 και των υπολοίπων (35) του πίνακα αυτού. -  Εκφράζουμε, επίσης, την ιδιαίτερη ικανοποίησή μας, για την άμεση ανταπόκριση του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Αθανασίου, στο αίτημά μας για προώθηση προς ψήφιση, με τροπολογία, λόγω του κατεπείγοντος της διάταξης, προς νομοθετική ρύθμιση του εννεάμηνου της γονικής άδειας, μετά την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (3591/2013), με την οποία κρίθηκε αντισυνταγματικός ο νόμος, με τον οποίον ο χρόνος της αδείας είχε μειωθεί (μόνο για τους Δικαστικούς Λειτουργούς) από 9μηνο σε 5μηνο. Και, επίσης, εκφράζουμε την ικανοποίησή μας, για την άμεση ανταπόκριση του Υπουργού Δικαιοσύνης για την προώθηση προς ψήφιση με τροπολογία, λόγω του κατεπείγοντος της κατάργησης της διάταξης της παραγράφου 2 του αρθ.50 του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων, σύμφωνα με την οποία «μετάθεση δικαστικού λειτουργού δεν επιτρέπεται πριν από τη συμπλήρωση υπηρεσίας ενός(1)δικαστικού έτους στον τόπο όπου τοποθετήθηκε, λόγω διορισμού, προαγωγής ή μετάθεσης». Η διατήρηση της ισχύος της παραγράφου αυτής μετά την πρόσφατη τροποποίηση της α΄ παραγράφου, θα έχει ως αποτέλεσμα την παραβίαση της αρχαιότητας της επετηρίδας, ως προς τις μεταθέσεις και τοποθετήσεις, διότι, εάν ανακύψουν κενά, κατά το ενδιάμεσο χρονικό διάστημα και το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο προβεί σε διορισμούς ή σε προαγωγές και τοποθετήσεις (όπως συμβαίνει στον παρόντα χρόνο, κατά τον οποίον έχουν προκύψει ήδη, λόγω παραιτήσεων στον δεύτερο βαθμό, δώδεκα (12) κενά Δικαστών και δύο (2) Εισαγγελέων), τότε οι μεν αρχαιότεροι Δικαστικοί Λειτουργοί, οι οποίοι έχουν τοποθετηθεί ή μετατεθεί, σύμφωνα με την απόφαση του προηγούμενου Συμβουλίου, θα πρέπει να παραμείνουν εκεί όπου τοποθετήθηκαν, για ολόκληρο το δικαστικό έτος, χωρίς να είναι δυνατόν να ικανοποιηθεί η αίτησή τους για μετάθεση σε δικαστήριο εγγύτερο προς την οικογενειακή τους εγκατάσταση, ενώ οι νεότεροι στη σειρά αρχαιότητας στην επετηρίδα θα έχουν την προνομιακή μεταχείριση της τοποθέτησής τους στις θέσεις, που θα παραμένουν κενές, λόγω της μη ικανοποίησης της αίτησης των αρχαιοτέρων. Και επίσης, με την ίδια τροπολογία, όπως πληροφορήθηκα σε χθεσινή επικοινωνία μας, με τον Υπουργό Δικαιοσύνης, περιλαμβάνεται και η διάταξη για την παράταση του πίνακα επιτυχόντων των Δικαστικών Υπαλλήλων και την πρόσληψη 200 Υπαλλήλων. Η ικανοποίηση όλων αυτών των αιτημάτων μας και η επίλυση των επί μέρους προβλημάτων, συνεισφέρει στην κατά το δυνατόν εξομάλυνση των συνθηκών εργασίας. Ευελπιστούμε ότι η καλή συνεργασία, η οποία υπάρχει με τον Υπουργό Δικαιοσύνης θα συνεχισθεί ώστε να καταστεί δυνατή η επίλυση & όλων των άλλων εκκρεμοτήτων. - Και στην ομιλία μου στην προχθεσινή Πανδικαστική συγκέντρωση, έκανα αναφορά στις αναχρονιστικές συνθήκες εργασίας και στις ελλείψεις υλικοτεχνικής υποδομής, που επικρατούν στα Δικαστικά Καταστήματα και προσπάθησα να περιγράψω, όσο πιο παραστατικά μπορούσα τις ελλείψεις, ακόμα και σε στοιχειώδεις ανάγκες και ακόμα και στα Δικαστήρια της Πρωτεύουσας, λέγοντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι το σύστημα θέρμανσης – ψύξης στο Πρωτοδικείο Αθηνών, όπου υπηρετούν 400 Δικαστές και 130 Εισαγγελείς, λειτουργεί τόσο υποτυπωδώς, ώστε οι συνθέσεις, τον μεν χειμώνα να δικάζουν φορώντας τα παλτό τους, το δε καλοκαίρι να δικάζουν αισθανόμενοι δυσφορία από την υψηλή θερμοκρασία. Σήμερα, δεν χρειάζεται να κάνω ιδιαίτερη προσπάθεια για να σας περιγράψω τις συνθήκες αυτές, αφού τις βιώνετε και όλοι οι παρευρισκόμενοι μέσα στην αίθουσα, όπου επικρατεί κυριολεκτικά ψύχος, όπως επικρατούσε και κατά την προχθεσινή Πανδικαστική συγκέντρωση, διότι, όπως πληροφορήθηκα, εδώ και αρκετό διάστημα, έχει υποστεί βλάβη το πεπαλαιωμένο σύστημα κλιματισμού, στο οποίο, προφανώς δεν γινόταν καμία συντήρηση, και η επισκευή του, όπως επίσης πληροφορήθηκα, θα διαρκέσει αρκετό χρόνο, διότι απαιτείται ανταλλακτικό, το οποίο δεν υπάρχει στην ελληνική αγορά. Το δημοσίευμα της επόμενης ημέρας από την Πανδικαστική Συγκέντρωση (12-12-2013), της εφημερίδας «Δημοκρατία» (φιλοκυβερνητική εφημερίδα), αναφέρει στον τίτλο του σχετικού άρθρου της: Ο «γολγοθάς» των δικαστών. Σε αίθουσα – ψυγείο, χωρίς θέρμανση (!) οι λειτουργοί της θέμιδας διαμαρτυρήθηκαν για τα άλυτα προβλήματα του κλάδου». Τα περισσότερα από τα Δικαστήρια της περιφέρειαςστερούνται συστήματος μηχανοργάνωσης, φαινόμενο αδιανόητο για οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή Χώρα, όπως επίσης, μοναδικό ευρωπαϊκά φαινόμενο είναι ότι οι Δικαστές σε Αθήνα και Πειραιά, αλλά και σε άλλες πόλεις στερούνται ατομικών γραφείων, καθώς και ατομικών ηλεκτρονικών υπολογιστών, στα Δικαστικά Καταστήματα, ώστε να είναι αδύνατον να εργασθούν εκεί,  για την έκδοση των αποφάσεων τους και έτσι να είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται στην κατοικία τους, καλύπτοντας με δικά τους έξοδα τη δαπάνη για διατήρηση χώρου γραφείου, για αγορά & συντήρηση κομπιούτερ, βιβλίων κλπ (Στην Πορτογαλία, η οποία είναι χώρα που, επίσης, τελεί υπό οικονομική επιτήρηση, χορηγούνται σε όλους τους Δικαστικούς Λειτουργούς ατομικοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές, οι οποίοι ανανεώνονται κάθε 4 χρόνια). -                 Έλλειψη μέτρων ασφαλείας: Αποτελεί επίσης μοναδικό φαινόμενο ότι το Εφετείο της Πρωτεύουσας, όπου Δικαστές και Εισαγγελείς χειρίζονται & δικάζουν τις σοβαρότερες υποθέσεις (τρομοκρατίας, οργανωμένου εγκλήματος, οικονομικού εγκλήματος κλπ) στερείται παντελώς μέτρων ασφαλείας. Με αποτέλεσμα να έχουμε καταλήξει στο θλιβερό φαινόμενο τέτοιας υποβάθμισης ώστε, σχεδόν καθημερινά, όποιος πονηρός διάδικος επιθυμεί αναβολή της υπόθεσής του ή όποιος επιθυμεί (ακόμη & προς διασκέδασή του) να δημιουργήσει αναστάτωση, να αρκείται σε ένα απλό τηλεφώνημα για δήθεν τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού, για να επιτύχει εκκένωση, προς έλεγχο όλου του κτιριακού συγκροτήματος & διακοπή όλων των εργασιών, επί πολλές ώρες. Αναπόφευκτο αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής είναι η αναβολή των εκδικαζομένων υποθέσεων και περαιτέρω αποτέλεσμα η καθυστέρηση στην απονομή της Δικαιοσύνης, η οποία (καθυστέρηση) με μεγάλη ευκολία, χρεώνεται στους Δικαστικούς Λειτουργούς, παρότι είναι προφανές ότι ουδεμία ευθύνη τους βαρύνει. Κυρίες και Κύριοι Ακόμα και στις λίγες χώρες, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου οι Δικαστικοί Λειτουργοί έχουν αποδοχές κατώτερες των Ελλήνων Δικαστών (Βουλγαρία, Ρουμανία, όπου, όμως εκεί και το κόστος ζωής είναι πολύ κατώτερο), ενώ στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες οι μισθοί των Δικαστών είναι δύο έως τρεις φορές υψηλότεροι από εκείνους της Ελλάδας, ακόμη, λοιπόν και σε εκείνες τις φτωχές χώρες, οι συνθήκες εργασίας των Δικαστών είναι υψηλού επιπέδου ( Εντυπωσιακά και καλοδιατηρημένα Δικαστικά Μέγαρα, αυστηρά μέτρα ασφαλείας, ατομικά γραφεία, με αξιοπρεπή επίπλωση, πλήρης μηχανοργάνωση, πλήρης γραμματειακή υποστήριξη). Δεν είναι λοιπόν καθόλου υπερβολή αυτό που επισημαίνω ότι δηλαδή αποτελεί μοναδικό φαινόμενο η επί χρόνια τώρα συνεχιζόμενη από πλευράς Πολιτείας αδιαφορία και εγκατάλειψη, η οποία έφερε τέτοια υποβάθμιση της Δικαιοσύνης και τέτοια διόγκωση των προβλημάτων της λειτουργίας της. Απευθυνόμενη, λοιπόν και προς την Εκτελεστική Εξουσία και προς τους Πολίτες, υποβάλλω το ερώτημα: Με τέτοιες αναχρονιστικές συνθήκες εργασίας, (με τέτοιες ελλείψεις υποδομών, με τόσα κενά οργανικών θέσεων Δικαστικών Λειτουργών και δικαστικών υπαλλήλων) και με τόσο φόρτο εργασίας, θα εξασφαλίσει η Κυβέρνηση στους πολίτες ταχεία απονομή Δικαιοσύνης; -  Και προχωρώ περαιτέρω σε ένα άλλο πολύ σοβαρό ζήτημα. Η απονομή Δικαιοσύνης δεν αρκεί να είναι μόνον ταχεία. Επιβάλλεται να είναι πρωτίστως ποιοτική. Ποιοτική δε είναι η Δικαιοσύνη, όταν διεξάγεται «δίκαιη δίκη» και εκδίδεται «δίκαιη» απόφαση, απόφαση από «δίκαιο» Δικαστή, δηλαδή από Δικαστή αμερόληπτο και αντικειμενικό, ο οποίος κρίνει με βάση μόνο τα στοιχεία της δικογραφίας και το νόμο, αγνοώντας οποιαδήποτε τυχόν προσπάθεια επηρεασμού, από οποιονδήποτε και αν προέρχεται. Κατά συνέπεια ο κυριότερος παράγων για τη ποιοτική Δικαιοσύνη είναι η ανεξαρτησία των Δικαστών. Η ανεξαρτησία των Δικαστών είναι το θεμέλιο του Κράτους Δικαίου. Η ανεξαρτησία των Δικαστών είναι θεμελιώδης οργανωτική βάση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Οι ανεξάρτητοι & αμερόληπτοι Δικαστές είναι το καταφύγιο του πολίτη. Προς δε διασφάλιση της ανεξαρτησίας των Δικαστών, το Σύνταγμα επιτάσσει, με ρητή διάταξη (αρθ. 88§2) ειδική μισθολογική μεταχείριση, ανάλογη με το Λειτούργημά τους, δηλαδή ανάλογη με τις ευθύνες, με τη δυσχέρεια και με τη σπουδαιότητα του έργου τους. Δικαιούμαστε, επομένως, εμείς οι Δικαστές & Εισαγγελείς να αξιώνουμε από την Πολιτεία να μας εξασφαλίζει αποδοχές, που να θωρακίζουν την ανεξαρτησία μας και να επιτρέπουν την αξιοπρεπή διαβίωσή μας. Και που να είναι ισοϋψείς με εκείνες των οργάνων των άλλων δύο, ισότιμων με εμάς Εξουσιών (Νομοθετικής και Εκτελεστικής). Πλην όμως, σε εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων, κατά τα τρία τελευταία χρόνια, οι Δικαστικοί Λειτουργοί, κατά προφανή παραβίαση της ως άνω Συνταγματικής επιταγής, υπέστησαν τις μεγαλύτερες περικοπές, σε ολόκληρο τον Δημόσιο Τομέα, περικοπές του υπερβολικού ποσοστού 50-60%, με συνέπεια ο νεοδιοριζόμενος Δικαστής και Εισαγγελέας να έχει καθαρές μηνιαίες αποδοχές 1600€. Και επειδή πιθανόν ορισμένοι να κάνουν τη σκέψη ότι ο μισθός αυτός είναι ικανοποιητικός, μέσα σ’ αυτήν τη βαθειά οικονομική κρίση της φτώχειας & της ανεργίας, επισημαίνω ότι το ποσό αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ανάλογο με το λειτούργημά του και δεν μπορεί να του εξασφαλίσει αξιοπρεπή διαβίωση, με δεδομένο μάλιστα ότι με το μισθό αυτό είναι υποχρεωμένος να μεταβεί προς άσκηση των καθηκόντων του, από τα Δικαστήρια της Βορείου Ελλάδος μέχρι της Κρήτης και από των νησιών του Αιγαίου μέχρι εκείνων του Ιονίου, καλύπτοντας ο ίδιος με δικά του έξοδα, όλες τις αναγκαίες δαπάνες για τις μετακινήσεις και για τη διαμονή του, διότι τα έξοδα αυτά δεν καλύπτονται από την υπηρεσία του, όπως άλλων Κρατικών Λειτουργών. (Λόγου χάριν των Βουλευτών, οι οποίοι επί πλέον της βουλευτικής τους αποζημίωσης, έχουν κάλυψη από τον προϋπολογισμό της Βουλής όλων των αντίστοιχων δαπανών, δηλαδή επίδομα εξόδων διαμονής, επίδομα εξόδων μετακίνησης, δικαίωμα μίσθωσης αυτοκινήτου, συγκοινωνιακές ατέλειες σε όλα τα μέσα μεταφοράς κλπ). Αντίθετα, οι Δικαστές, όπως προανέφερα, όλες αυτές τις δαπάνες τις καλύπτουν με δικά τους έξοδα. Είναι, όμως, προφανές ότι με τόσο χαμηλούς μισθούς είναι αντικειμενικά αδύνατον να εξακολουθούν να τις καλύπτουν και κατά συνέπεια είναι προφανές ότι δημιουργείται αντικειμενικό πρόβλημα, ως προς την άσκηση των καθηκόντων τους και κατά περαιτέρω συνέπεια δημιουργείται σοβαρό πρόβλημα στην ομαλή λειτουργία της Δικαιοσύνης. Διευκρινίζω ότι ασφαλώς δεν έχουμε καμία αντιπαλότητα με τους Βουλευτές, οι οποίοι είναι οι Λειτουργοί της Νομοθετικής Εξουσίας. Αξιώνουμε όμως από εκείνους, όπως και από τους Λειτουργούς της Εκτελεστικής Εξουσίας να σέβονται την ισοτιμία των τριών Εξουσιών. Κυρίες και κύριοι Εισήλθα στο Δικαστικό Σώμα, προ 39 ετών, το έτος 1975, με την πεποίθηση ότι η Δικαιοσύνη είναι ιδέα & ιδανικό, το οποίο οι Δικαστές, με την άσκηση των καθηκόντων τους, καλούνται να υλοποιήσουν. Και από τότε αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή & υπερηφάνεια, που υπηρετώ το θεσμό αυτό, όπως είμαι βεβαία ότι το ίδιο αισθάνεστε και εσείς όλοι οι Δικαστές & Εισαγγελείς. Απευθυνόμενοι, λοιπόν, προς τους πολίτες, τους διαβεβαιώνουμε ότι, όσο αντίξοες & αναχρονιστικές & εάν είναι οι συνθήκες εργασίας, κάτω από τις οποίες ασκούμε τα καθήκοντά μας & όσο βαρύς και αν είναι ο φόρος εργασίας, εμείς οι Έλληνες Δικαστικοί Λειτουργοί θα εξακολουθούμε με την ίδια υπερηφάνεια & αντικειμενικότητα να απονέμουμε Δικαιοσύνη και να προστατεύουμε τα δικαιώματα των πολιτών, όταν αυτά παραβιάζονται. Τους διαβεβαιώνουμε ότι έχουμε πλήρη επίγνωση των ευθυνών και των υποχρεώσεων του Λειτουργήματός μας και ότι μπορούν και πρέπει να εξακολουθούν να εμπιστεύονται τους Έλληνες Δικαστές και Εισαγγελείς. Απευθυνόμενοι δε προς τους Λειτουργούς των άλλων δύο Εξουσιών (Νομοθετική & Εκτελεστική) τους καλούμε να κατανοήσουν επιτέλους ότι η Δικαιοσύνη είναι θεσμός συνταγματικάαναγνωρισμένος και κατοχυρωμένος, να σεβασθούν, επιτέλους, την ισοτιμία των τριών Εξουσιών, και να εξασφαλίσουν, στους Δικαστικούς Λειτουργούς τις προϋποθέσεις, που δικαιούνται και απαιτούνται για να ασκούν το δύσκολο έργο τους, κατά τρόπο απρόσκοπτο & απερίσπαστο. Τους καλούμε να κατανοήσουν ότι η επίδειξη ενδιαφέροντος & η εξασφάλιση των προϋποθέσεων για ποιοτική & ταχεία απονομή της Δικαιοσύνης είναι επένδυση και όχι παθητικό. =============================

2. ΟΜΙΛΙΑ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ & ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ κ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ 

Κυρίες και Κύριοι, συνάδελφοι
Και θα μου επιτρέψετε να χρησιμοποιώ αυτή την προσφώνηση, γιατί μου είναι αδύνατο να σας δω διαφορετικά, ύστερα από 38 έτη συλλειτουργίας μαζί σας. Γιατί έτσι νιώθω.
Και είμαι σήμερα ιδιαίτερα χαρούμενος, που βρίσκομαι μαζί σας , με μία άλλη ιδιότητα, αυτή του εκπροσώπου της εκτελεστικής λειτουργίας, για να συμμετάσχω στο διάλογο που θα αναπτυχθεί.
Γιατί ο διάλογος αυτός, μεταξύ των τριών λειτουργιών της Ελληνικής Δημοκρατίας, τον οποίο πάντα με σεβασμό επεδίωκα ως Γ.Γ. και Πρόεδρος της ΕΔΕ, επιτρέπει την καλύτερη κατανόηση των προβλημάτων της χώρας και του λαού μας, με συνέπεια την αναζήτηση και θεσμοθέτηση των καλύτερων λύσεων, στα εκάστοτε αναφυόμενα προβλήματα στο χώρο της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
Τον διάλογο αυτό υπηρέτησα με συνέπεια, με τα γνωστά θετικά αποτελέσματα που είχε και αυτόν τον διάλογο θεωρώ αναγκαίο και επιβαλλόμενο να συνεχίσουμε στο πλαίσιο που το Σύνταγμα οριοθετεί, δηλαδή στο πλαίσιο των διακριτών ρόλων, ισότιμων λειτουργιών του Κράτους.
Πολύ περισσότερο σήμερα, που ζούμε σε μία εποχή παγκοσμιοποίησης, που επιφέρει ραγδαίες αλλαγές στο διεθνές περιβάλλον και αλληλεπιδρά στο εσωτερικό κάθε εθνότητας και κάθε κοινωνίας ξεχωριστά.
Η επέκταση των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών αγορών, ο διευρυνόμενος αποκλεισμός πολλών κοινωνικών στρωμάτων, η ραγδαία ανάπτυξη διαπολιτισμικών επαφών και η ολοένα αυξανόμενη ροή πληροφοριών, ναι μεν βοήθησαν στο να αναπτυχθούν νέες δυναμικές στην οικονομία, τις επιστήμες και τις κοινωνικές σχέσεις, αλλά επέφεραν ριζικές ανακατατάξεις σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ανακατατάξεις που όμως οι κοινωνίες δεν πρόλαβαν και δεν προλαβαίνουν να αφομοιώσουν και αυτό δημιουργεί μία αίσθηση ανασφάλειας.
Ζούμε σε μία εποχή έντασης και διεθνών μεταναστευτικών κινημάτων. Από τη μία πλευρά οι μετακινούμενοι πληθυσμοί δημιουργούν ευκαιρίες οικονομικής και πολιτισμικής ανάπτυξης στις χώρες υποδοχής, αλλά από την άλλη πυροδοτούν αμυντικές, ξενοφοβικές αντιδράσεις στην κοινωνία μας.
Ζούμε σε μία εποχή εμφάνισης νέων μορφών εγκληματικότητας.
Η εξάπλωση του ηλεκτρονικού εγκλήματος και, γενικότερα, του διασυνοριακού εγκλήματος, διευρύνει τον αντίκτυπο της εγκληματικότητας στην καθημερινότητα του μέσου πολίτη, καλλιεργώντας, αναπόφευκτα, αισθήματα ανασφάλειας στον πολίτη και την κοινωνία.

Ζούμε, τέλος, σε μία εποχή ραγδαίας ανάπτυξης της κοινωνίας των πολιτών. Μία εποχή, όπου η διεκδίκηση εννόμων κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων παίρνει συχνά μορφή συγκρουσιακή.
Και επί πλέον, εδώ στην χώρα μας ζούμε, σε μία ασφυκτική οικονομική συγκυρία, την οποία προκάλεσε η χρηματοοικονομική κρίση, η οποία ναι μεν είναι διεθνής, πλην όμως, ιδιαιτέρως, προσέβαλε την ελληνική οικονομία με όλες τις συνέπειες, οι οποίες επιβάρυναν, υπέρμετρα, τον ελληνικό λαό. Το τονίζω αυτό, διότι, κυρίως, η έλλειψη εποπτείας στο Χρηματοοικονομικό σύστημα είχε τραγικές συνέπειες για την εθνική οικονομία.
Μέσα σε αυτό το διεθνές και εθνικό πλαίσιο, για κάθε Έλληνα πολίτη είναι ζωτικής σημασίας, σήμερα περισσότερο από ποτέ, η απρόσκοπτη λειτουργία της Δικαιοσύνης.
Η προάσπιση της Ισονομίας, της Ισοπολιτείας και της Ασφάλειας είναι τεράστια, αλλά ταυτόχρονα εξαιρετικά σύνθετη υπόθεση και ταυτόχρονα μία μεγάλη ευθύνη. Πρωτίστως όλων των εκπροσώπων των πολιτών, όλων των εκπροσώπων των πολιτών, όλων των εκπροσώπων του Πολιτικού κόσμου αλλά και της Δικαιοσύνης.
Αγαπητοί φίλοι,
Οι προτεραιότητες της στρατηγικής και πολιτικής του Υπουργείου Δικ/νης είναι οι εξής:
Πρώτη, αφορά στα θεσμικά ζητήματα. Αυτά, εστιάζονται κυρίως στην επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης. Αφορούν επίσης και σε ζητήματα που έχουν σχέση με τη βελτίωση των όρων λειτουργίας των δικαστών, των δικηγόρων, των υπαλλήλων και γενικότερα του χώρου της Δικαιοσύνης.
Βασική μας επιδίωξη, αλλά και χρέος μας, είναι να εργαστούμε εντατικά και αποτελεσματικά, ώστε να επιταχυνθούν οι διαδικασίες απονομής της Δικαιοσύνης.        Πρόκειται για μία προσπάθεια που αποτελεί στόχο ιδιαίτερης σημασίας. Γιατί το Συνταγματικό δικαίωμα του κάθε πολίτη για παροχή έννομης προστασίας περιορίζεται και αμφισβητείται, όταν υπάρχει βραδύτητα στην απονομή της Δικαιοσύνης.
Στις περιπτώσεις αυτές ο πολίτης εισπράττει ουσιαστικά την αρνησιδικία των δικαστηρίων.
Εισπράττει επίσης και την αδυναμία τους να αποφανθούν αποτελεσματικά επί της διαφοράς.
Οι προσπάθειες μας αυτές για την επίτευξη του μεγάλου αυτού στόχου θα εστιασθούν και στους τρεις δικαιοδοτικούς κλάδους.


Ειδικότερα, στην Ποινική Δικαιοσύνη
1)    Εξορθολογίστηκε ο νόμος « περί εξαρτησιογόνων ουσιών-ναρκωτικών» και έτυχε ευρύτατης κοινωνικής αποδοχής και μεγάλης συναίνεσης στη Βουλή.
2)    Καθιερώθηκε η αποκλειστική απασχόληση των Προεδρευόντων   στα μεγάλα Ποινικά Εφετεία (Ν.4139/2013)
3)    Καταργήθηκε η διάταξη σύμφωνα με την οποία οι αναβολές των ποινικών υποθέσεων προσδιορίζονταν υποχρεωτικά σε δικασίμους με τους ίδιους Προεδρεύοντες, λόγω των τεράστιων προβλημάτων και ταλαιπωριών που δημιουργούσε σε δικαστές, εισαγγελείς  και διαδίκους.
4)    Καταργήθηκε η διάταξη σύμφωνα με την οποία δεν αποτελούσαν ποινικό αδίκημα οι παροχές σε δημόσιους λειτουργούς για λόγους ευγνωμοσύνης, η οποία εκτός του ότι δημιουργούσε ερμηνευτικά ζητήματα, προκαλούσε και εύλογους συνειρμούς.
5)    Καταθέσαμε προς ψήφιση στη Βουλή Ν/Σ, που προβλέπει την  εύλογη αποζημίωση των διαδίκων λόγω αδικαιολόγητης καθυστέρησης απονομής της Δικαιοσύνης.
6)    Μελετάμε την κατάργηση της ρύθμισης που εισήχθη με το άρθρο 75 του Ν.4139/2011, σύμφωνα με την οποία στις διατάξεις του Ν.4022/2011 «εκδίκαση εγκλημάτων διαφθοράς πολιτικών προσώπων κλπ.», περιλαμβάνονται και οι υπάλληλοι κατά την έννοια των άρθρων 13α και 263α   του ΠΚ, λόγω του ότι δημιουργήθηκαν σοβαρά προβλήματα στην Ανάκριση αλλά και στα υπόλοιπα στάδια της Ποινικής διαδικασίας
7)    Μελετάμε την καθιέρωση ειδικών Ποινικών Τμημάτων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη(πρόταση Προέδρου και Εισαγγελέα του ΑΠ) για την ταχύτερη εκδίκαση των Ποινικών Υποθέσεων. Προς τούτο αυξήσαμε τις θέσεις Εφετών και Αντιεισαγγελέων Εφετών κατά 48, ενώ επίκειται και η ενίσχυση της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών, ύστερα από ανακατανομή των θέσεων

Στον Οργανισμό Δικαστηρίων
Με σχέδιο νόμου που θα καταθέσουμε , ύστερα και από ανταλλαγή απόψεων με τις ηγεσίες των Δικαστηρίων και των Δικαστικών Ενώσεων, θα επιδιώξουμε την ενίσχυση των Ολομελειών των Δικαστηρίων και την κατάργηση διατάξεων που ενδεχομένως υποβάθμιζαν τη συνταγματική θέση των Δικαστικών Λειτουργών.
Το 9μηνο ανατροφής τέκνου, όπως ισχύει σε όλο το δημόσιο τομέα, καθιερώνεται και στις μητέρες δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς, ύστερα από την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ.

Σωφρονιστικό σύστημα

Προτεραιότητά μας είναι και η κοινωνική πλευρά της Δικαιοσύνης. Και η πλευρά αυτή αφορά, κυρίως, το σωφρονιστικό μας σύστημα. Αφορά όμως και σε όλους εκείνους τους πολίτες, που βρίσκονται σε μία μειονεκτική θέση: Τις γυναίκες, τους νέους, τα παιδιά, τις μονογονεικές οικογένειες, τους μετανάστες και άλλους που χρήζουν ιδιαίτερης στήριξης.
Προωθούμε μέτρα επιείκειας και αποσυμφόρησης των φυλακών με στόχο να τερματισθεί η σημερινή συσσώρευση κρατουμένων στα κελιά και να ανατρέψουμε τις σημερινές απαράδεκτες συνθήκες, κάτω από τις οποίες διαβιώνουν οι φυλακισμένοι, χωρίς όμως να παραιτούμεθα και χωρίς να επιτρέψουμε τη δημόσια εντύπωση ότι χαλαρώσαμε την προσπάθεια της αντεγκληματικής πολιτικής.
Έτσι:
1)    Με σκοπό την αποσυμφόρηση των φυλακών αλλά και την ελάφρυνση των εισαγγελικών και δικαστικών λειτουργών, με σχετική νομοθετική ρύθμιση, έπαυσε η ποινική δίωξη και παρεγράφησαν υπό όρους αδικήματα μικρής κοινωνικής απαξίας.
2)    Καθιερώσαμε την ηλεκτρονική επιτήρηση υποδίκων, καταδίκων και εν αδεία κρατουμένων, με σκοπό την αποσυμφόρηση των φυλακών και την εντεύθεν, βελτίωση των συνθηκών κράτησης των υπολοίπων κρατουμένων, αλλά και την πληρέστερη και αποτελεσματικότερη κοινωνική επανένταξη των αποφυλακιζομένων.
3)    Θεσπίσαμε νέο νομικό πλαίσιο για την πρόληψη και καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων και την προστασία των θυμάτων αυτής. Ενώ μέχρι τέλους του έτους θα καταθέσουμε προς ψήφιση συναφούς περιεχομένου Ν/Σ που θα αφορά ειδικότερα την παιδική πορνογραφία και τη σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων, εγκλήματα τα οποία ιδιαίτερα είναι διαδεδομένα λόγω της τέλεσης τους μέσω του διαδικτύου.
4)    Κυρώσαμε το πρόσθετο πρωτόκολλο στη Σύμβαση του ΟΗΕ για τα  βασανιστήρια
5)    Ρατσισμός-Ξενοφοβία. Ν. 927/1979(Ευρωπαίοι «φίλοι» μας)-Γενοκτονίες-Εγκλήματα Πολέμου-Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας-Εγκλήματα Ναζισμού(στη Βουλή υπό ψήφιση). Βούληση της Πολιτείας, του Υπουργείου, του Πρωθυπουργού και του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης είναι η προστασία με κάθε τρόπο των ευπαθών ομάδων
Παράλληλα, ο νέος σωφρονιστικός Κώδικας, σοβαρή εργασία όλων των πτερύγων της Βουλής, είναι έτοιμος και σύντομα θα κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή.

Κυρίες και Κύριοι Εισαγγελείς,
Γνωρίζω πολύ καλά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε κατά την ενάσκηση των καθηκόντων σας και μοιράζομαι μαζί σας, τις αγωνίες σας και σέβομαι τον αγώνα και τον μόχθο σας για την εκπλήρωση του δύσκολου και κοπιαστικού, όσο βέβαια, και υψηλού έργου σας.
Θεωρώ υποχρέωσή μου, λοιπόν, να σας ευχαριστήσω και να σας συγχαρώ για τον ζήλο, την εργατικότητα και το αίσθημα ευθύνης που επιδεικνύετε.
Να σας υπενθυμίσω ότι η Κοινωνία ζητά από εσάς, με όλο και πιο επίμονο τρόπο, όχι μόνο πιο γρήγορη και αποτελεσματική Δικαιοσύνη, αλλά και προστασία.
Προστασία των θεσμών. Προστασία των δικαίων των πολιτών.
Και μη ξεχνάτε ότι ο λαός μας απαιτεί ταχεία εκκαθάριση όλων των υποθέσεων δημοσίου ενδιαφέροντος, χωρίς διακρίσεις, όπως είναι αυτές που συνδέονται με το «εθνικό μας έγκλημα», που είναι η φοροδιαφυγή και η φοροκλοπή. Για το λόγο αυτό έχετε χρέος να εργαστείτε περισσότερο, με το αίσθημα ευθύνης που σας διακρίνει, για να ανατραπεί η αίσθηση ατιμωρησίας που επικρατεί στο λαό μας για τους όποιους «υψηλά ιστάμενους». Δεν θα κλείσουμε τις υποθέσεις με αμπάρωμα ή ταφόπλακα, αλλά με δικαστικό έλεγχο και δίκαιη δίκη.

Αγαπητοί μου φίλοι,
Η κοινωνία ζητά από εσάς πολλά. Ο λαός σας συμπαρίσταται. Η Πολιτεία σας εμπιστεύεται.
Δεν είναι πάντα όμως(Η πολιτεία) συνεπής στις υποχρεώσεις της, τις συνταγματικές υποχρεώσεις της απέναντι στους δικαστικούς λειτουργούς της.
Και αναφέρομαι στο θέμα των αποδοχών. Παραγνωρίζει ότι η μισθολογική και η συνταξιοδοτική αντιμετώπιση των δικαστικών λειτουργών δεν είναι θέμα οικονομικό, αλλά αποκλειστικά θεσμικό.
Πριν τέσσερα χρόνια από τη θέση του Προέδρου της ΕΔΕ αγωνιστήκαμε μαζί για αξιοπρεπείς αποδοχές και τα καταφέραμε.
Οι δημοσιονομικές ανάγκες της χώρας προκάλεσαν μείωση των αποδοχών όλων των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Όμως οι μειώσεις στους δικαστικούς λειτουργούς ξεπέρασαν το 40% και μερικές περιπτώσεις το 48%. Θέλω να γνωρίζετε ότι μια από τις πρώτες προτεραιότητές μου είναι η αποκατάσταση αυτής της αδικίας και ελπίζω ότι σύντομα θα τα καταφέρω.
Τόσο ο Πρωθυπουργός, όσο και ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, είναι γνώστες αυτής της μεγάλης μείωσης και μου ζήτησαν να σας διαβεβαιώσω ότι σύντομα θα αποκατασταθεί αυτή η αδικία. Εγώ πάντως δεν το βάζω κάτω και ξέρετε γιατί, γιατί δεν αποτελεί αυτό χαριστική ενέργεια αλλά υποχρέωση της Πολιτείας. Ζητώ την υπομονή σας για λίγο.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να σταθώ στο βασικό θέμα της επικαιρότητας, που απασχολεί έντονα την ελληνική κοινωνία.
Η Δικαιοσύνη κλήθηκε να διαχειρισθεί το θέμα της «Χρυσής Αυγής». Να προστατεύσει τη Δημοκρατία από τις ακρότητες και πρέπει να το κάνει αυτό μέσα στα όρια που το Σύνταγμα και οι Νόμοι του Κράτους ορίζουν.
Πρέπει να αντιμετωπίσει τους αμφισβητίες του Δημοκρατικού Ιδεώδους όχι με τα όπλα τους, αλλά με τη δημοκρατική νομιμότητα.
Η Ελληνική Δικαιοσύνη επιτελεί το έργο της με υπευθυνότητα και σθένος. Ένα έργο που ξεκινά με την έρευνα και τη μελέτη και τελειώνει με την απόφαση. Την απόφαση, τη νηφάλια, την αμετάκλητη.
Και για να απαντήσω στους μη νομικούς επικριτές μου γιατί δεν παρενέβην, σε τι άλλωστε ; τους λέω: Ο Υπουργός Δικαιοσύνης μπορεί να ζητήσει από τους Δικαστικούς Λειτουργούς ταχύτητα στην απονομή της Δικαιοσύνης, μπορεί, ίσως, καμιά φορά να συστήσει ψυχραιμία και νηφαλιότητα, αλλά δεν δίνει εντολές, ούτε οι Δικαστικοί Λειτουργοί δέχονται εντολές.
Η Ελληνική Δικαιοσύνη έχει τη δυνατότητα να ανταπεξέλθει και σ’ αυτή την πρόκληση του κοινωνικού φαινομένου του ρατσισμού και του νεοναζισμού. Το κάνει αποτελεσματικά, γιατί είναι ανεξάρτητη. Τόσο ανεξάρτητη, που άλλες έννομες τάξεις θα ζήλευαν.
Και αυτή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη και ταυτόχρονα εγγύηση ότι η Δημοκρατία μας είναι ισχυρή. Λειτουργεί και αντιμετωπίζει όποιον επιχειρεί να την υπονομεύσει.
                                                             Ευχαριστώ για την προσοχή σας

=============

3. Χαιρετισμός της Προέδρου της Ένωσης Ειρήνης Γιανναδάκη στην ετήσια τακτική Γενική Συνέλευση (2013) της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων 

Κυρίες και Κύριοι  προσκεκλημένοι 

Κυρίες και κύριοι  δικαστές και εισαγγελείς

 Έχει ενδιαφέρον να ανατρέξει κανείς  σ΄αυτές τις ετήσιες ομιλίες  των προέδρων των δικαστικών ενώσεων  και των εκπροσώπων  της πολιτείας μας. Τα φετεινά ίδια με τα περσινά Αυτά που έλεγαν πριν από δέκα - δεκαπέντε χρόνια, αυτά  πάνω –κάτω λένε κι εφέτος.  Εξυμνείται  η δικαιοσύνη και η ανεξαρτησία των λειτουργών της  και δίδονται υποσχέσεις  για την αναβάθμιση του ρόλου του δικαστή και   της ποιότητας  του   δικαιοδοτικού  του έργου. Αλλά οι  δικαστές σπανίως  είδαν τους λόγους   να μετατρέπονται  σε πράξεις. Κάθε χρόνο λοιπόν καταγράφονται τα ίδια προβλήματα, οι ίδιες συμπεριφορές που εκπορεύονται από  την ίδια νοοτροπία και τις ίδιες πολιτικές. Η μοναδική διαφορά είναι πως από διάψευση σε διάψευση  είμαστε μεγαλύτεροι  σε ηλικία  Κατά τα άλλα τίποτε σχεδόν δεν αλλάζει. Μπορούν να προκύψουν πολλά συμπεράσματα. Το ουσιαστικό είναι , πως η φτώχεια μας  είναι φτώχεια  στη νοοτροπία μας . Η αδυναμία μας είναι η έλλειψη πλατειάς και μεγαλόπνοης  θεώρησης  για  να  βρούμε  τις λύσεις  στα προβλήματα και να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της εποχής μας. Τα γεγονότα γενικότερα, όπως τα αναλύσαμε και στη Πανδικαστική συγκέντρωση, καταδεικνύουν μιά αποκαρδιωτική και εξοργιστική δυσλειτουργία του δικαστικού συστήματος, που αντανακλά στον βαρειά φορολογούμενο δικαζόμενο έλληνα πολίτη .

Κυρίες και Κύριοι εκπρόσωποι της πολιτείας μας 

Και εσείς και εμείς  δεν γινόμαστε  κατανοητοί στη κοινωνία  από  την ανάγνωση του Συντάγματος, αλλά από τον τρόπο πραγμάτωσής του. Μόνο με αυτή την πραγματικότητα μπορούμε να έρθουμε με την κοινωνία στην επικοινωνία που γεννά τη συναίνεση ή την απόρριψη ή και την απελπισία.

Μέχρι σήμερα οι έλληνες πολίτες κατά κανόνα σέβονται τη δικαιοσύνη. Βρίσκεται ακόμη ψηλά στις προσδοκίες τους επειδή είναι συνώνυμη της νομιμότητας αλλά και της επιβίωσής τους στη σύγχρονη πραγματικότητα  αυτής της χώρας . 

Γι αυτό επιτρέψτε μας να επαναλάβουμε, ότι  δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για  λόγια και παραπλανητικές εκτιμήσεις. Προέχουν πράξεις αποτελεσματικές που θα οδηγούν έξω από το τέλμα που σήμερα υπάρχει. Και στο οποίο πνίγονται όλες οι προοπτικές για μια σωστή και τίμια δικαιοσύνη όπως την επιτάσσουν το Σύνταγμα  και οι νόμοι της χώρας  μας

===============

4. ΟΜΙΛΙΑ Χριστόφορου Σεβαστίδη, ΔΝ - Πρόεδρου Πρωτοδικών Μέλους του ΔΣ της Ε.Δ.Ε

Φίλοι και συνάδελφοι,

Στις τακτικές ΓΣ γίνεται κάθε φορά ένας απολογισμός της δράσης και του έργου του ΔΣ και ένας επανακαθορισμός των στόχων της επόμενης χρονιάς και της τακτικής που πρέπει να ακολουθήσει ο Κλάδος. Σήμερα δεν ακούσαμε τίποτα απ’ όλα αυτά στην ομιλία της κ. Προέδρου, πέρα από μια ανούσια φλυαρία χωρίς καμιά πρακτική στόχευση, γιατί απλούστατα ούτε υπήρχε ούτε υπάρχει κανένα σχέδιο. Στο διάστημα του 1,5 έτους που είχαμε την τιμή να είμαστε μέλη του ΔΣ το διαπιστώναμε αυτό κάθε φορά που τύχαινε να συνεδριάσουμε. Θα ξεκινήσω λοιπόν κάνοντας τον δικό μας απολογισμό ως μειοψηφίας του ΔΣ και ως τετραμελούς ομάδας. Έναν απολογισμό για τις πρωτοβουλίες που πήραμε στη διάρκεια του έτους αλλά και τις προτάσεις μας για το πώς θα πρέπει να ενεργήσουμε στο μέλλον.

            Είναι γνωστό σε όλους ότι κατά τη διάρκεια του περσινού έτους καταθέσαμε την πρόταση και σηκώσαμε όλο το βάρος για τις διαρκείς κινητοποιήσεις του Σώματος και την υποστηρίξαμε με θέρμη μέχρι τέλος. Μια πρόταση που αγκάλιασε και ακολούθησε η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων. Στην τακτική αυτή οδηγηθήκαμε όχι από ανευθυνότητα ή από συγκρουσιακή λογική με την κυβέρνηση, αλλά από την αδήριτη ανάγκη να συνεχίσει ο δικαστής να ζει με αξιοπρέπεια και να μην βρεθεί στη θέση να εντάσσεται στο νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά ή να είναι έκθετος σε πλειστηριασμούς από τράπεζες ή να μην μπορεί να καλύψει τα έξοδα μετακίνησής του στο Δικαστήριο που υπηρετεί. Τον στόχο μας αυτόν δεν το καταφέραμε και υπήρχαν συγκεκριμένοι λόγοι γι’ αυτό. Απ’ τη μια μεριά υπήρχαν συνάδελφοι (ομάδα του κ. Μανωλίδη) που δήλωσαν εξαρχής αντίθετοι με τις κινητοποιήσεις και κάθε άλλου είδους ουσιαστική αντίδραση. Απ’ την άλλη μεριά υπήρχαν συνάδελφοι (ομάδα της κ. Προέδρου) που άργησαν να φθάσουν στο σημείο να αναγνωρίσουν την ανάγκη τελικής σύγκρουσης με την κυβερνητική αυταρχικότητα. Αυτό το έκαναν πιο πολύ όχι γιατί το πίστευαν αλλά γιατί τα γεγονότα τους ανάγκασαν να ακολουθήσουν αφού δεν υπήρχε άλλο έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Η ίδια η κ. Πρόεδρος εξάλλου σε συνέντευξή της στις 24-2-2013 στην εφημερίδα Καθημερινή δήλωσε σε σχέση με τις κινητοποιήσεις ότι κάνει την αυτοκριτική της διότι «ο δικαστής λόγω του λειτουργήματός του, οφείλει να είναι περισσότερο ώριμος και περισσότερο συγκρατημένος στις αντιδράσεις του ακόμα και όταν αδικείται», ενώ σε άλλο σημείο είπε το πρωτάκουστο ότι «οι δικαστικές ενώσεις είναι κατ’ αρχήν επιστημονικά σωματεία. Ο σκοπός της ΕΔΕ είναι να οργανώνει επιστημονικά συνέδρια. Ωστόσο αναγκαστήκαμε εκ των πραγμάτων να μοιάσουμε σε συνδικαλιστική ένωση». Τα όσα είπε όχι μόνο είναι τελείως άσχετα από τους καταστατικούς σκοπούς της Ένωσης, που σας παρακαλώ να τους διαβάσετε προσεκτικά, αλλά και μαρτυρούν το πώς αντιλαμβάνεται τη λειτουργία της. Πρότειναν δε την εγκατάλειψη της προσπάθειας στη ΓΣ στις 19 Ιανουαρίου όταν η πίεσή μας στην Κυβέρνηση είχε κορυφωθεί και ο Πρωθυπουργός ζητούσε επίμονα συνάντηση για εξεύρεση λύσης. Με το πρόσχημα ότι αναστέλλουμε, αλλά δεν διακόπτουμε τις κινητοποιήσεις, βρήκαν εύσχημο τρόπο να απαλλαγούν από το βάρος που έσερναν για 4 μήνες και από έναν αγώνα που εξαρχής δεν τον πίστευαν. Σήμερα η κατάσταση στο μισθολογικό επίπεδο είναι η ίδια. Μετά από μυστικές συναντήσεις των Προεδρείων των Δικαστικών Ενώσεων με τον Πρωθυπουργό το περασμένο καλοκαίρι, χωρίς να ακουστεί καν η γνώμη των μελών του ΔΣ και αψηφώντας προκλητικά τις αποφάσεις των ΓΣ που ρητά απαιτούσαν επάνοδο στο μισθολογικό καθεστώς του Ιουλίου του 2012, διαπραγματεύτηκαν την ενσωμάτωση του ενός επιδόματος στο βασικό μισθό, παραιτούμενοι ουσιαστικά από κάθε άλλη αξίωση. Γιατί ποιος αλήθεια θα πίστευε ότι θα μπορούσαμε να επανέλθουμε σύντομα και να διεκδικήσουμε και πάλι αποκατάσταση των αδικιών, μέχρι να βελτιώνονταν οι αποδοχές και των υπόλοιπων επαγγελματικών ομάδων. Καταγγείλαμε άμεσα και χωρίς περιστροφές τέτοιου είδους τακτικές που θα δώσουν ψίχουλα στους συναδέλφους ιδίως του α’ βαθμού και θα υποθηκεύσουν για χρόνια το μέλλον τους. Και φτάσαμε τελικά στην αποκαρδιωτική για πολλούς διάψευση των προσδοκιών τους από τις κυβερνητικές υποσχέσεις. Αργά καταλάβατε, κ. Πρόεδρε, τις μεθοδεύσεις και την αναξιοπιστία τους, ώστε να φτάσετε απολογητικά να πείτε πριν λίγες εβδομάδες στην Ολομέλεια του Πρωτοδικείου Αθηνών το «μηδέν εις το πηλίκο». Το να αρνείται κανείς τους συμβιβασμούς από θέση αρχών είναι παιδαριώδες. Πρέπει όμως να ξέρουμε να ξεχωρίζουμε τις περιπτώσεις εκείνες των συμβιβασμών που είναι απαράδεκτοι.

            Στα θεσμικά ζητήματα τώρα: προτείναμε στην περσινή ΓΣ την διεξαγωγή Συνεδρίου με θέμα την αντισυνταγματικότητα μέτρων του Μνημονίου. Η πρότασή μας έγινε αποδεκτή από το σύνολο σχεδόν της Συνέλευσης. Αν και αρχικά δεν περιλήφθηκε στο Ψήφισμα, μετά από διαμαρτυρίες μας αλλά και έντονες εσωτερικές αντιπαραθέσεις στο ΔΣ, τελικά αποφασίσαμε την διεξαγωγή του Συνεδρίου εντός του Μαρτίου 2013, κάνοντας μάλιστα και έναν άτυπο προγραμματισμό των ενοτήτων του Συνεδρίου (συνταγματικό – ποινικό –εργατικό), ενώ καταθέσαμε και πρόταση να γίνει διημερίδα. Αντ’ αυτού η κ. Πρόεδρος με τη σύμφωνη γνώμη όλων των λοιπών παρισταμένων μελών του ΔΣ, ματαίωσε τη διεξαγωγή του Συνεδρίου, εντελώς αυθαίρετα και αναιτιολόγητα. Πριν λίγες ημέρες με αφορμή τα 55 χρόνια της Ένωσης, βρήκε την ευκαιρία να έχει και το σκύλο χορτάτο και την πίττα ολόκληρη. Διοργάνωσε μια παρωδία Συνεδρίου με 2 προσκεκλημένους – ομιλητές, εκ των οποίων ο ένας είναι βουλευτής που στηρίζει στη Βουλή με την ψήφο του τις μνημονιακές διατάξεις, αλλά ήρθε στο Συνέδριο να πει ότι κατά βάθος διαφωνεί μ’ αυτές. Χάθηκε έτσι μια ευκαιρία πολύτιμη να αναδειχθεί το Δικαστικό Σώμα σε πρωτοπόρο τμήμα της κοινωνίας και κύριο εκφραστή της ανησυχίας των πολιτών από την καταιγίδα των αντισυνταγματικών μέτρων που πέφτουν πάνω τους. Τον περασμένο Μάϊο προτείναμε μαζί με συναδέλφους από άλλα ΔΣ τη διεξαγωγή Πανδικαστικής Συνδιάσκεψης με σκοπό την ενημέρωση των συναδέλφων για τους νεοπαγείς θεσμούς της εξωδικαστικής επίλυσης των διαφορών, του plea barking και της εν γένει απόπειρας ιδιωτικοποίησης της Δικαιοσύνης, του σκληρού πυρήνα του Κράτους. Απέρριψαν τότε όλοι την πρότασή μας με το πρόσχημα ότι δεν προβλέπονταν σε κανένα καταστατικό. Ήρθαν προχθές και πραγματοποίησαν την Συνδιάσκεψη με άλλο όνομα και με σαφώς πιο γενικό και ανούσιο περιεχόμενο, χωρίς να βλάπτει την αδιατάρακτα καλή μας σχέση με την Κυβέρνηση. Τον Οκτώβριο καταθέσαμε πρόταση στο ΔΣ για κατάργηση της δυνατότητας απόσπασης Δικαστών και Εισαγγελέων στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για εκλεγμένα μέλη του ΔΣ, που εκπροσωπούν τα συμφέρονταν των συναδέλφων, καθώς και την θέσπιση κωλύματος σε συνταξιούχους ή παραιτηθέντες Δικαστές και Εισαγγελείς να καταλαμβάνουν οποιοδήποτε δημόσιο αξίωμα για ένα ικανό χρονικό διάστημα μετά την αποχώρησή τους από τον Κλάδο. Η πρότασή μας αυτή επίσης απορρίφθηκε ομόφωνα από την ενιαία πλειοψηφία των 13 μελών του ΔΣ. Δυστυχώς η πλειοψηφία αυτή, που δένεται όλο και πιο γερά, μέρα με τη μέρα, φαίνεται όλο και πιο πολύ αναντίστοιχη με την εποχή της και δραματικά ανίκανη να προασπίσει τα συμφέροντα των συναδέλφων. Μπορούν να εξηγούν και να περιγράφουν αρκετά υποφερτά την κατάσταση που έχουν μπροστά τους, δεν μπορούν όμως να δείξουν τη σωστή κατεύθυνση. Είναι λαλίστατοι και αγωνιστές κάθε χρόνο τέτοια ημέρα, τις υπόλοιπες όμως μέρες ακολουθούν την ίδια συνταγή που μας έφερε εδώ.

            Και ας πάμε στα γενικότερα ζητήματα που αφορούν τη λειτουργία του πολιτεύματος, ζητήματα στα οποία ο δικαστής οφείλει να έχει λόγο. Πριν 200 χρόνια περίπου ο Μαρά έλεγε «δεν υπάρχουν πολιτικοί θεσμοί, όπου τα δικαιώματα του πολίτη να είναι τόσο καλά κατοχυρωμένα ώστε να μην αφήνουν περιθώριο αυθαιρεσίας στην Κυβέρνηση. Δεν υπάρχει Σύνταγμα στο οποίο ο νομοθέτης να έχει προωθήσει τόσο την προβλεπτικότητά του ώστε να κόβονται από τη ρίζα τους οι καινούριες επινοήσεις». Οι πρώτες επινοήσεις που έλεγε ο Μαρά φάνηκαν ήδη. Ποιο ατομικό συνταγματικό δικαίωμα ισχύει ακόμα στην πράξη; Το δικαίωμα της εργασίας με 1,5 εκατομμύρια ανέργους, το δικαίωμα στην κατοικία με την απειλή άρσης της απαγόρευσης των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας, το δικαίωμα στην απεργία με τα έγγραφα της επιστράτευσης να είναι έτοιμα για όποιους επιμένουν να διεκδικούν πέρα από έναν εύλογο για την Κυβέρνηση χρόνο, το δικαίωμα στην ελεύθερη συνάθροιση με τους αριθμητικούς περιορισμούς των συμμετεχόντων σ’ αυτές, το δικαίωμα στην παιδεία, στην υγεία; Τώρα ακουμπάν και το δικαίωμα πρόσβασης του πολίτη στη Δικαιοσύνη που θα γίνει εμπορεύσιμο αγαθό μόνο για όσους έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν. Ξεκίνησαν με τις υπέρογκες αυξήσεις του δικαστικού ενσήμου σε μια περίοδο που ο έλληνας δεν έχει χρήματα ούτε για θέρμανση και φάρμακα και συνεχίζουν να προπαγανδίζουν για την ανάγκη αφαίρεσης ύλης από τα Δικαστήρια και υπαγωγής τους στην εξωδικαστική διαδικασία.  Προτείνοντας κάποιες ανώδυνες μεταρρυθμίσεις που φαινομενικά δείχνουν ωφέλιμες και βολικές. Τις εξαγγέλλουν στα πλαίσια γενικών προτάσεων, αρκετά αληθοφανών από πρώτη ματιά, κρύβοντας συνέπειες που δεν είναι αντιληπτές εξαρχής. Είναι φτηνή προπαγάνδα οι ισχυρισμοί ότι όλα αυτά τα μέτρα που λαμβάνονται είναι για το καλό του κοινωνικού συνόλου. Τελικός στόχος είναι η ιδιωτικοποίηση της Δικαιοσύνης. Λάβετε υπόψη σας τι σημαίνει αυτό για τον πολίτη αλλά και για σας όταν θα υπάρχει ένας ανταγωνιστικός εφεδρικός στρατός ιδιωτικών δικαστών που θα αμείβεται με τους μισθούς της σύγχρονης πραγματικότητας. Θα μείνουμε αδιάφοροι πάνω σ’ αυτά τα κεφαλαιώδη ζητήματα; Και τι θα γίνει όταν σε σύντομο χρονικό διάστημα αφού προχωρήσει η μαγνητοφώνηση των πρακτικών στα ποινικά δικαστήρια, κληθείτε να δικάζεται μέχρι αργά το βράδυ χωρίς γραμματέα; Σε κείνο το σημείο η κατάσταση δεν θα είναι αναστρέψιμη. Ο παρωπιδοφόρος καθωσπρεπισμός ορισμένων είχε προσφιλή θέματα το περσινό έτος την αθλιότητα των κινητοποιήσεων, το θράσος και τις ακρότητες των συνδικαλιστών. Τώρα αλήθεια τι λένε αυτοί οι ίδιοι;  

Μένει η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα «τι κάνουμε τώρα». Οι περσινές κινητοποιήσεις  ήταν μονόδρομος για όλους μας. Δεν έχουμε άλλο μέσο για να αγωνιστούμε. Τα ίδια έκαναν οι συνάδελφοι στην Πορτογαλία, τα ίδια έκαναν στην Ισπανία, τα ίδια θα κάνουν και αλλού όταν χρειαστεί. Πολλοί συχνά συγχέουν δυο διαφορετικά ζητήματα: το ζήτημα της κατεύθυνσης του δρόμου, δηλαδή της εκλογής ενός από τους δύο διαφορετικούς δρόμους που έχουμε να επιλέξουμε (του αγώνα ή της παραίτησης) και το ζήτημα εάν είναι εύκολη η πραγματοποίηση του σκοπού. Θα ήταν απαράδεκτη αισιοδοξία να ξεχνάμε τις δυσκολίες που συνεπάγεται το καθήκον μας για διαφύλαξη της ανεξαρτησίας μας. Με το να είναι όμως το πράγμα δύσκολο, δεν είναι και ακατόρθωτο. Το σημαντικό είναι να έχουμε την πεποίθηση ότι διαλέξαμε το σωστό δρόμο και η πεποίθηση αυτή πολλαπλασιάζει και την ενέργεια και τον ενθουσιασμό που μπορούν να κάνουν θαύματα.

Συνάδελφοι, δεν έχουμε αυταπάτες. Ξέρουμε τις κυβερνητικές τακτικές. Δεν θα χάσουμε όμως το ηθικό μας και δεν θα παρατήσουμε την επίμονη, υπομονετική και σταθερή δουλειά μας ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Προτείναμε προχθές στην Πανδικαστική Συγκέντρωση και το επαναλαμβάνουμε και πάλι: Δημιουργία Κοινού Μετώπου με τους λοιπούς εργαζόμενους στο χώρο της Δικαιοσύνης, δικηγόρους και δικαστικούς υπαλλήλους. Απαιτείται πλέον κοινός βηματισμός για να βγούμε απ’ το αδιέξοδο. Απαιτείται εναλλαγή στις μορφές του αγώνα μας και αξιοποίηση της μέχρι σήμερα εμπειρίας μας. Να αναλάβει πρωτοβουλία η ΕΔΕ ώστε να ξεκινήσουν συζητήσεις με τους αντίστοιχους συλλόγους δικηγόρων και υπαλλήλων με την προοπτική εύρεσης σημείων σύγκλισης για συμπόρευση σε κοινό αγώνα κι αφού ο κάθε κλάδος προτάξει κάποια πρωταρχικά και ουσιώδη γι’ αυτόν αιτήματα. Η κύρια δυσκολία στην υλοποίηση αυτής της πρότασης δεν έχει να κάνει με το συντονισμό και την κοινή δράση, αλλά με τη γνωστή απροθυμία της πλειοψηφίας των 13 να συναινέσει σε κάθε τι συνεπάγεται σκλήρυνση της αντιπαράθεσης και όξυνση των σχέσεων με την Κυβέρνηση, διότι εξακολουθούν να ασπάζονται την λαθεμένη λογική ότι τελικά «εμάς θα μας δουν αλλιώς». Όσο παραμένουν οι δοσμένοι αρνητικοί συσχετισμοί στο ΔΣ δυστυχώς δεν έχουμε να περιμένουμε πολλά. Αυτό όμως δεν πρέπει να αποκαρδιώνει τους νέους ιδίως συναδέλφους, αλλά να τους πεισμώνει και να τους πείσει για την ανάγκη να παλέψουν μέσα στην Ένωση με όλες τους τις δυνάμεις. Μην αφήνετε να σας καλλιεργούν τις αυταπάτες ότι τάχα υπάρχουν καλοί πολιτικοί που νοιάζονται για μας ή να σας μολύνουν με την ιδέα ότι ο δικαστής δεν πρέπει να αγωνίζεται. Η Ένωση Δικαστών δεν ήταν πάντα μια χλιαρή και συμβιβασμένη λέσχη φιλοσοφικών αναζητήσεων, όπως θέλει να την εμφανίζει η κ. Πρόεδρος Η Ένωση είχε κάποτε Προέδρους που όχι μόνο δεν συμβιβάστηκαν αλλά τιμωρήθηκαν και εκδιώχθηκαν από το Σώμα για τις ιδέες τους, όπως ο Αρεοπαγίτης Αντ. Φλώρος κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Έργο του Δικαστή δεν είναι μόνο η διεκπεραίωση των δικογραφιών. Είναι κάτι βαθύτερο. Να παλεύει για το δίκιο χωρίς συμβιβασμούς και χωρίς εκπτώσεις.

Αθήνα, 14 Δεκεμβρίου 2013

Χριστόφορος Σεβαστίδης,

ΔΝ- Πρόεδρος Πρωτοδικών

Μέλος του ΔΣ της Ε.Δ.Ε.

=================

5. ΟΜΙΛΙΑ Χαράλαμπου Σεβαστίδη, Πρωτοδίκη Αθηνών

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ένας ακόμα χαμένος για τον δικαστικό συνδικαλισμό χρόνος ολοκληρώνεται. Ο απολογισμός για τον χρόνο αυτό είναι εύκολος και περικλείεται στη φράση «μηδέν εις το πηλίκο». Αυτό παραδέχτηκε και η Πρόεδρος της Ένωσής μας πριν 2 μήνες στην ολομέλεια του Πρωτοδικείου Αθηνών, αναφερόμενη στις μισθολογικές μας διεκδικήσεις. Η διαπίστωση αυτή αφορά, όχι το αποτέλεσμα των αγώνων μας, αλλά κυρίως το έργο του προεδρείου της Ένωσής μας.

Ποια ήταν η στάση του Προεδρείου μέχρι τώρα; Διέκοψε τις κινητοποιήσεις μας, με το πρόσχημα της αναστολής, υποσχόμενο ότι τον Απρίλιο του 2013 θα επαναφέρει το ζήτημα σε Έκτακτη Γ.Σ., δεν συγκάλεσε καμία Γ.Σ., αλλά αυθαίρετα και ανομιμοποίητα έδωσε τέλος στον πιο δυναμικό τρόπο διεκδικήσεων. Διαπραγματεύτηκε με τον Πρωθυπουργό απλά την ενσωμάτωση του ενός επιδόματος στον βασικό μισθό, διεκδικώντας για τους συναδέλφους ψίχουλα.

Και σήμερα, που αναμένεται η έκδοση αποφάσεων από το μισθοδικείο σχετικά με τις προσφυγές μας και μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα ευφορίας, φαίνεται να ξεχνάμε όλοι τα θεσμικά προβλήματα της Δικαιοσύνης.

Άραγε η δικαίωσή μας από το μισθοδικείο θα σημαίνει την ικανοποίησή μας και τον εφησυχασμό όλων των συναδέλφων; Ποιος μας δικαιώνει η Κυβέρνηση ή το μισθοδικείο; Είναι προφανές ότι η στάση της Κυβέρνησης παραμένει εχθρική απέναντι στους Δικαστές. Και σε περίπτωση θετικής έκβασης των σχετικών προσφυγών μας, η Κυβέρνηση θα επιχειρήσει και πάλι να βρει τρόπους θεσμικής και οικονομικής υποβάθμισής μας. Μη θεωρήσετε απίθανη εξέλιξη την ανατροπή της σχέσης των αποδοχών του Προέδρου του Αρείου Πάγου και του Πρωτοδίκη, ώστε οι μεν αποδοχές του Προέδρου του Αρείου Πάγου να είναι ανάλογες με την αποζημίωση των βουλευτών, αλλά οι αποδοχές των λοιπών Δικαστών να προσδιοριστούν σε μικρότερο ποσοστό και τελικά σε απόλυτους αριθμούς να παραμείνουν στα σημερινά επίπεδα ή να μειωθούν ακόμα περισσότερο. Κι αν αυτό το θεωρείτε υπερβολικό, δεν έχετε παρά να κοιτάξετε στο κοντινό παρελθόν. Μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια ανατράπηκε το νέο μισθολόγιο, το οποίο κι εκείνο επιβλήθηκε στην κυβέρνηση με απόφαση μισθοδικείου. Τι μας κάνει αισιόδοξους ότι δεν θα συμβεί το ίδιο και τώρα; Τα αναδρομικά που μας οφείλονται από το 2003 δεν έχουν ακόμα εξοφληθεί, με αποτέλεσμα οι Δικαστές να διασύρονται κάθε χρόνο. Η άδεια ανατροφής τέκνου, παρά το ότι κρίθηκε από το ΣτΕ ότι πρέπει να έχει διάρκεια 9 μηνών, μειώθηκε και πάλι στους 5 μήνες και έπρεπε οι συνάδελφοι να προσφύγουν και πάλι στα Δικαστήρια; Αυτό έγινε γιατί η Κυβέρνηση δεν γνώριζε τον νόμο ή μήπως κι αυτή η επιλογή εντάσσεται στη γενικότερη απαξίωση των Δικαστών;

Κι όλα αυτά τα λέω γιατί πρέπει να αντιληφθούμε ότι η έκδοση αποφάσεων από το μισθοδικείο, ακόμα κι αν είναι ευνοϊκές για εμάς, δεν μπορεί να εκληφθεί ως πλήρης και οριστική δικαίωσή μας. Πρέπει καθημερινά να διεκδικούμε το αυτονόητο με δυναμισμό και αποτελεσματικότητα.

Πέρα, όμως, από τις οικονομικές διεκδικήσεις μας, πρέπει η Ένωσή μας να ασχοληθεί επιτέλους σοβαρά και με την συνειδητή επιλογή των Κυβερνήσεων για περιορισμό του δικαιοδοτικού μας έργου και για ιδιωτικοποίηση της Δικαιοσύνης.

Οι αντίξοες συνθήκες εργασίας, η ελλιπής φύλαξη των δικαστικών μεγάρων, οι άθλιες συνθήκες υγιεινής, η έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής είναι αναμφίβολα σοβαρά ζητήματα, που πρέπει να μας απασχολήσουν. Πιστεύετε, όμως, ότι ενδιαφέρουν τον απλό πολίτη που προσφεύγει στη Δικαιοσύνη; Σε μία περίοδο που χαρακτηρίζεται από περιστολή των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων εκείνο που ενδιαφέρει είναι η ανεξαρτησία και το σθένος του Δικαστή. Πότε επιτέλους θα ασχοληθούμε με το ουσιαστικό αντικείμενο της εργασίας μας, την απονομή της Δικαιοσύνης υπέρ του αδύναμου πολίτη; Ή μήπως το άνοιγμα προς την κοινωνία, για την οποία συχνά κάνουμε λόγο, μπορεί να περιορίζεται σε απλές ανακοινώσεις, κενές περιεχομένου;

Και έρχομαι αμέσως σε ορισμένα κρίσιμα ζητήματα, που σκοπίμως αποφεύγει να αντιμετωπίσει το Προεδρείο της Ένωσής μας.

Πρώτα απ’ όλα η ανεξαρτησία των Δικαστών προϋποθέτει διακριτό ρόλο σε σχέση με τις δύο άλλες εξουσίες, την νομοθετική και την εκτελεστική. Μπορεί να είναι ανεξάρτητος ο Δικαστής, ο οποίος μετά την απομάκρυνσή του από το Σώμα καταλαμβάνει θέση Βουλευτή ή Υπουργού ή άλλο δημόσιο αξίωμα ή διορίζεται σε θέση Ανεξάρτητης Αρχής; Και κυρίως μπορεί ο πολίτης να έχει εμπιστοσύνη σε μία Δικαιοσύνη, της οποίας οι Λειτουργοί εναλλάσσονται σε θέσεις εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας; Από την πρώτη στιγμή θέσαμε στο Δ.Σ. της ΕΔΕ το ζήτημα αυτό και ζητήσαμε να λάβει ξεκάθαρη θέση. Προτείναμε την καθιέρωση σχετικού ασυμβιβάστου: κανείς Δικαστικός Λειτουργός μετά την αποχώρησή του από το Δικαστικό Σώμα να μην μπορεί να καταλάβει τέτοιες θέσεις και πολύ περισσότερο Δικαστικός Λειτουργός που έχει καταλάβει τέτοια θέσει να μην μπορεί να επανέρχεται στο Δικαστικό Σώμα. Δυστυχώς και τα 13 μέλη του Δ.Σ. θεώρησαν απόλυτα φυσιολογική εξέλιξη την εναλλαγή στις θέσεις των 3 εξουσιών, καταψηφίζοντας την πρότασή μας αυτή.

Δεν άργησαν να φανούν οι παρενέργειες της στάσης αυτής των 13 μελών του Δ.Σ. της ΕΔΕ: Δικαστικοί Λειτουργοί, μετά από θητεία σε Ανεξάρτητες Αρχές, επανέρχονται στο Δικαστικό Σώμα και Δικαστές, μέλη του Δ.Σ. της ΕΔΕ, που εκλέχτηκαν από τους συναδέλφους για να προστατεύουν τα συμφέροντά τους, αποσπώνται σε θέσεις συμβούλου του Υπουργού Δικαιοσύνης. Αντέχει στη λογική μία τέτοια εξέλιξη; Ως που μπορεί να φτάσει αυτή η σύγχυση των εξουσιών; Και επειδή το Δ.Σ. της ΕΔΕ κάνει πως δεν αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα του ζητήματος, το θέτουμε σήμερα στην κρίση σας και ζητούμε να ληφθεί απόφαση από την Γ.Σ. για το ασυμβίβαστο αυτό.

Δεύτερο ζήτημα, στο οποίο αποφεύγει να λάβει θέση το Δ.Σ. της ΕΔΕ είναι η εισαγωγή του απαράδεκτου και επικίνδυνου θεσμού της ιδιωτικής διαμεσολάβησης. Και ξεκαθαρίζω εδώ ότι αναφέρομαι στην ιδιωτική διαμεσολάβηση του Ν. 3898/2010 και όχι στην δικαστική μεσολάβηση του άρθρου 214Β ΚΠολΔ. Η ιδιωτική αυτή διαμεσολάβηση συνιστά ξεκάθαρα απόπειρα ιδιωτικοποίησης της Δικαιοσύνης.

Ποιος ο λόγος ύπαρξης ιδιώτη διαμεσολαβητή, τη στιγμή που υπάρχει και λειτουργεί με επιτυχία ο θεσμός του δικαστή μεσολαβητή; Γιατί πρέπει να παρακάμπτεται η Δικαιοσύνη και να μεταφέρεται δικαστική ύλη από τους Δικαστές σε ιδιώτες, των οποίων την εύνοια μπορούν να εξασφαλίσουν οι οικονομικά ισχυροί (τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρίες, μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις); Ο Δικαστής διαμεσολαβητής λειτουργεί και αποφαίνεται υπό την ίδια ακριβώς διαδικασία, με την οποία λειτουργεί και ο ιδιώτης διαμεσολαβητής. Η επικαλούμενη ελευθερία των μερών να επιλέξουν την προσφυγή στον θεσμό είναι ένα πρόσχημα, αφού πρόσφατα ανακοινώθηκε επίσημα από το Υπουργείο Δικαιοσύνης ότι ο θεσμός αυτός θα είναι υποχρεωτικός στις υποθέσεις υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Γιατί άραγε επιλέγεται αυτή η κατηγορία υποθέσεων; Μήπως είναι υπεύθυνη για τα χρόνια προβλήματα στην Δικαιοσύνη; Είναι τυχαία η εμπλοκή τραπεζών στις υποθέσεις αυτές; Επίσης, η ιδιωτική αυτονομία, που θεωρείται θεμέλιο της ιδιωτικής διαμεσολάβησης, προστατεύεται επαρκώς με την θεσμοθετημένη απόπειρα εξώδικης επίλυσης της διαφοράς, που ρυθμίζεται στο άρθρο 214Α ΚΠολΔ, είναι ανέξοδη και η επιτυχία της εξαρτάται αποκλειστικά από τη βούληση των μερών και των δικηγόρων τους, χωρίς παρέμβαση τρίτου προσώπου. Η δικαιολογία ότι θα επιτευχθεί αποσυμφόρηση των Δικαστηρίων είναι προσχηματική. Αν αυτός είναι ο στόχος θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο της αύξησης των υποθέσεων δικαστικής μεσολάβησης με την πρόσληψη περισσότερων Δικαστικών Λειτουργών και κατάθεση του προβλεπόμενου παραβόλου υπέρ του Δημοσίου για κάλυψη των δαπανών από τις επιπλέον προσλήψεις. Μήπως η εξοικονόμηση χρόνου και εξόδων υπέρ των διαδίκων μπορεί να νομιμοποιήσει τον θεσμό αυτό; Για ποια εξοικονόμηση εξόδων γίνεται λόγος, όταν ο πολίτης καλείται να πληρώσει, εκτός από την αμοιβή του δικηγόρου του και την αμοιβή του ιδιώτη διαμεσολαβητή, η οποία καθορίζεται σε 100,00 ΕΥΡΩ την ώρα και μάλιστα ανεξάρτητα από το είδος της υπόθεσης, ενώ στην δικαστική μεσολάβηση δεν υπάρχει καμία οικονομική επιβάρυνση; Το επιχείρημα ότι ο θεσμός αυτός εφαρμόζεται και σε άλλα δίκαια και μας επιβλήθηκε με κοινοτική Οδηγία στερείται σοβαρότητας. Αρχικά η Οδηγία αφορά αποκλειστικά και μόνο διασυνοριακές διαφορές, δηλ. όταν οι διάδικοι κατοικούν σε διαφορετικά κράτη μέλη. Η εφαρμογή του θεσμού και στις εσωτερικές διαφορές αποτελεί επιλογή του έλληνα νομοθέτη και δεν του επιβλήθηκε από κανένα.

Ποια είναι η στάση μας απέναντι σε τέτοιους θεσμούς; Μία πρόχειρη αντιμετώπιση θα ήταν η ικανοποίηση των Δικαστών από την ανακούφιση της Δικαιοσύνης, λόγω μείωσης του φόρτου εργασίας. Ωστόσο τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Η στοχευμένη αφαίρεση ύλης από τα Δικαστήρια και η ανάθεσή της σε ιδιώτες σημαίνει απαξίωση της Δικαιοσύνης και των Λειτουργών της. Ποιο είναι το αίτημα του Δικαστή: λιγότερη δουλειά ή διαμόρφωση των συνθηκών εκείνων που θα επιτρέπουν την νηφάλια, ήρεμη και ανεξάρτητη παρέμβαση του Δικαστή σε κάθε ιδιωτική διαφορά.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, σε συνάντηση του Δ.Σ. της ΕΔΕ με τον Υπουργό Δικαιοσύνης, είχα την ευκαιρία να του θέσω το ζήτημα αυτό και να του προτείνω την κατάργηση του θεσμού της ιδιωτικής διαμεσολάβησης και την ενίσχυση του θεσμού του Δικαστή διαμεσολαβητή, με πρόσληψη περισσότερων Δικαστών για να στελεχώσουν τα σχετικά τμήματα. Εντούτοις, η απάντηση του Υπουργού ήταν αρνητική. Εκείνο, όμως, που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι η στάση της Προέδρου της Ένωσής μας, η οποία, χωρίς να έχει προηγηθεί καμία συζήτηση στο Δ.Σ., δέχθηκε την αναγκαιότητα λειτουργίας του θεσμού της ιδιωτικής διαμεσολάβησης, δεσμευόμενη μάλιστα να τον στηρίξει έμπρακτα. Οφείλει το Προεδρείο της Ένωσης να ανοίξει επιτέλους τη συζήτηση για το τεράστιο αυτό ζήτημα και να μην δέχεται άκριτα κάθε νέο θεσμό που ιδιωτικοποιεί τη Δικαιοσύνη.  

Τρίτο τεράστιο ζήτημα, με το οποίο το Προεδρείο της ΕΔΕ δεν θέλησε να ασχοληθεί, είναι οι τρόποι επηρεασμού της Δικαιοσύνης από την εκτελεστική εξουσία και η έμμεση επιβολή συγκεκριμένων αποφάσεων στα Δικαστήρια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη νομοθετική πρωτοβουλία για άμεση εκδίκαση των εργατικών διαφορών, που αφορούν τους συμβασιούχους. Μέσα σε διάστημα 1,5μήνα εκδικάστηκαν εκατοντάδες υποθέσεις, με αποτέλεσμα οι Δικαστές του εργατικού τμήματος να έχουν χρέωση που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα αναλογούσε σε μισό και πλέον δικαστικό έτος. Με δεδομένο ότι οι σχετικές αποφάσεις πρέπει να εκδοθούν μέχρι τα τέλη του έτους γεννάται το ερώτημα, κατά πόσο ο Δικαστής στις περιπτώσεις αυτές μπορεί να αποφασίσει ελεύθερα και ανεξάρτητα.

Δύο επιλογές έχει ο Δικαστής μπροστά του: είτε να ακολουθήσει την αρεοπαγιτική νομολογία, που δέχεται τη νομιμότητα των αγωγών αυτών, οπότε θα ασχοληθεί με την έρευνα της ουσίας καθεμιάς υπόθεσης είτε θα υιοθετήσει την αντίθετη αρεοπαγιτική νομολογία, που θεωρεί τις αγωγές αυτές μη νόμιμες, οπότε θα απορρίψει τις αγωγές αυτές με σύντομη και τυποποιημένη αιτιολογία. Η πρώτη επιλογή απαιτεί αναμφίβολα περισσότερο χρόνο, θα οδηγήσει σε καθυστέρηση έκδοσης των αποφάσεων και μοιραία θα εκθέσει τον Δικαστή σε κίνδυνο πειθαρχικών διώξεων, που τον τελευταίο καιρό ούτως ή άλλως ασκούνται με μεγάλη ευχέρεια.

            Την στάση των Δικαστών στο ζήτημα αυτό δεν μπορεί κανείς να την προεξοφλήσει. Είναι, όμως, σίγουρο ότι τέτοια διλήμματα (ή πειθαρχικός έλεγχος του Δικαστή ή έκδοση αποφάσεων αρεστών στην Τρόικα) περιορίζουν στην ουσία την ανεξαρτησία του Δικαστή. Θα ήταν σκόπιμο το νέο έτος να γίνει μία έρευνα στις σχετικές αποφάσεις, ώστε να έχουμε μία τελική αποτίμηση της νομοθετικής αυτής πρωτοβουλίας.

            Φοβάμαι ότι ανάλογες πρωτοβουλίες θα αναληφθούν και στο μέλλον από την εκτελεστική εξουσία, στοχεύοντας σε ένα είδος οιονεί καθοδήγησης των Δικαστών. Χρέος της Ένωσής μας είναι να αντισταθεί στην απαράδεκτη αυτή πρακτική, που μειώνει το κύρος του Δικαστή και αφαιρεί από τον πολίτη την δυνατότητα ανεξάρτητης και ανεπηρέαστης δικαστικής κρίσης.

            Κλείνοντας την ομιλία μου αισθάνομαι την ανάγκη να δώσω μία απάντηση στον κ. Προκόπη Παυλόπουλο, ο οποίος στην εκδήλωση για τα 55 χρόνια της ΕΔΕ είπε ότι η ανεξαρτησία των Δικαστών επαφίεται στον ηρωισμό τους.

Θα ήταν προφανώς πολύ βολικό για την εκτελεστική εξουσία, η ανεξαρτησία των Δικαστών να περιορίζεται στους 5 ή 10 ήρωες Δικαστές. Δεν μπορεί, όμως, κανείς να απαιτήσει από το σύνολο των Δικαστών να είναι ήρωες, για να επιτελέσουν τα καθήκοντά τους. Οι Δικαστές, όπως όλοι, είναι άνθρωποι με ευαισθησίες, ανάγκες, ανησυχίες και αδυναμίες.

Η ανεξαρτησία των Δικαστών δεν είναι δίχως άλλο δεδομένη∙ αν έτσι είχαν τα πράγματα, δεν θα περιέχονταν στο Σύνταγμα και στα Διεθνή κείμενα ειδικές ρυθμίσεις για την λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία των Δικαστών, για την διασφάλιση των αποδοχών τους, για το αυτοδιοίκητο των Δικαστηρίων και για το ισότιμο των τριών Λειτουργιών του Κράτους.

Η νομική κατοχύρωση των Δικαστών είναι εκείνη που μπορεί να εξασφαλίσει λιγότερη ή περισσότερη ανεξαρτησία. Κι αυτό δεν μπορεί να αφεθεί στη διάθεση της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, αλλά θα πρέπει να το απαιτήσουμε εμείς οι ίδιοι με δυναμισμό και χωρίς εκπτώσεις.

Χαράλαμπος Σεβαστίδης

Πρωτοδίκης Αθηνών

=============================

6. ΟΜΙΛΙΑ Κων/νου Σαργιώτη, Πρόεδρου Πρωτοδικών  

Αγαπητοί συνάδελφοι

Η σημερινή γενική συνέλευση έρχεται ένα χρόνο μετά τις κινητοποιήσεις μας να διαπιστώσει την πλήρη αδράνεια του δ.σ. που οδηγεί το κλάδο σε μαρασμό και καθένα από εμάς σε εξουθένωση.

Το προεδρείο του δ.σ. στην αρχή της θητείας του, σύρθηκε πίσω από την πρωτοφανή πίεση του κόσμου για αντίδραση στα σχέδια της κυβέρνησης και η δράση του εντατικοποιήθηκε και κορυφώθηκε μόνο προς το σκοπό κατευνασμού της οργής των συναδέλφων και το σταμάτημα των κινητοποιήσεων.

Στη συνέχεια και αφού πέτυχε την αναστολή δήθεν των κινητοποιήσεων και κατ’ ουσία το βίαιο σταμάτημα τους, ακολούθησε η πλήρης αδρανοποίηση του προεδρείου του δ.σ.. Που είναι οι μεγαλόστομες υποσχέσεις για επιτροπές επεξεργασίας νομοθετικού πλαισίου, που πήγαν οι δεσμεύσεις για ενεργή παρουσία και δυνατή φωνή των δικαστών στην κοινωνία.

Πριν λίγες ημέρες και εν όψει της σημερινής γενικής συνέλευσης οργανώθηκε βιαστικά και πρόχειρα η λεγόμενη πανδικαστική, που όμως κατέληξε για άλλη μία φορά σε μία γκρίνια χωρίς προτάσεις, χωρίς προοπτική. Και όσοι προσπάθησαν να δώσουν από το βήμα μία άλλη οπτική με συγκεκριμένες προτάσεις για ζητήματα που μας απασχολούν όλους, αποδοκιμάστηκαν από το προεδρείο, αφού προφανώς ήταν σε δυσαρμονία με τη δικής του απροθυμία για διάλογο και λύση.

Η απόλυτη εγκατάλειψη της δικαιοσύνης και των δικαστών στην αθλιότητα της καθημερινότητας μας, είναι εμφανής σε όλους όσους τη βιώνουμε σε δικαστικά μέγαρα που καταρρέουν ή στερούνται της στοιχειώδους καθαριότητας και κανόνων υγιεινής, σε αίθουσες που χρειάζεσαι εκδρομικό εξοπλισμό για να αντέξεις το κρύο, σε ανακριτικά γραφεία χωρίς φαξ, χαρτί για εκτυπωτή και τόνερ. Χωρίς μέτρα ασφαλείας και πλήρως εκτεθειμένοι. Είναι φανερή σε όλους εμάς που στενάζουμε από το φόρτο εργασίας που μας στερεί στοιχειώδεις ανθρώπινες ανάγκες για ελεύθερο χρόνο, χρόνο να αναθρέψουμε τα παιδιά μας και δημιουργεί προβλήματα στους οικείους μας. Όλα τα παραπάνω συνδυάζονται με επικλήσεις για δικαιοσύνη φιλική προς την επιχειρηματικότητα και τις διεθνείς επενδύσεις. Μας μετατρέπουν δηλαδή σε φτηνό εργατικό προσωπικό για τα κέρδη των λίγων ισχυρών, ελλήνων και ξένων. Από φορέας εξουσίας και εγγυητής της κοινωνικής ειρήνης και, πρωτίστως, κοινωνικής δικαιοσύνης, το δικαστικό σώμα μετατρέπεται σε γρανάζι μιας βαθιά καταπιεστικής και άνισης κοινωνίας, στην οποία και οι ίδιοι οι δικαστικοί λειτουργοί δεν θα έχουν καλύτερη τύχη από τους γύρω τους.

Εμείς λέμε όχι σε μία τέτοια δικαιοσύνη. Εμείς λέμε ναι σε μία δικαιοσύνη που θα υπηρετεί την πηγή της εξουσίας της, δηλαδή τον ελληνικό λαό, σε όλα τα ουσιώδη και σημαντικά ζητήματα που τον απασχολούν και στο δικαίωμα του για μία αξιοπρεπή ζωή. Απέναντι σε αυτό τον κόσμο, που είναι οι οικείοι μας, οι φίλοι μας, οι διπλανοί μας και βέβαια και εμείς οι ίδιοι, οφείλουμε να είμαστε όχι «φιλικοί», αλλά πιστοί στον όρκο μας και το καθήκον μας, όπως και είμαστε.

Απέναντι σε όλα αυτά τα μεγάλα ζητήματα το δ.σ. υπήρξε αδρανές και σιωπηρό και στη καλύτερη περίπτωση απλώς γκρίνιαξε για την τιμή των όπλων. Ποτέ δεν απευθύνθηκε στους συναδέλφους για να προτείνει λύσεις και να δείξει το δρόμο της αξιοπρεπούς διεκδίκησης των λύσεων αυτών. Ποτέ δεν απευθύνθηκε στους συναδέλφους για να τους καταστήσει κοινωνούς μίας διαδικασίας διαλόγου. Έφτιαξε αμέσως μετά τις εκλογές επιτροπές για κώδικες, ή για τα υπερχρεωμένα, και τις οποίες ουδέποτε ενεργοποίησε. Αφέθηκε στην ελπίδα της δικαίωσης των μισθολογικών μας απαιτήσεων από το μισθοδικείο και εγκατέλειψε κάθε άλλο θεσμικό ζήτημα στη τύχη του ελπίζοντας προφανώς ότι, εάν πάνε καλά οι αγωγές θα ξεχάσουμε όλα τα άλλα προβλήματα που βασανιστικά μας βαραίνουν.                 

Η τακτική αυτή του δ.σ. θα πρέπει επιτέλους να λάβει ένα τέλος και να αντιληφθούν όλοι ότι λύσεις χωρίς τους δικαστές και σε βάρος των δικαστών δεν μπορούν πλέον να γίνουν αποδεκτές. Στα χρόνια που πέρασαν μάθαμε πολλά και κάναμε άλματα.  

Είναι ανάγκη και απαίτηση πια οι δικαστικοί λειτουργοί να, εκφράζουν ανοικτά τις θέσεις τους σε κάθε ζήτημα που αφορά την δικαιοσύνη και απαιτώντας την συμμόρφωση, της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας στις επεξεργασίες αυτές χωρίς να τρέχουμε πίσω από την εκάστοτε κυβέρνηση και τους σχεδιασμούς της. Επεξεργασίες που θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα διαρκούς, επίσημα θεσπισμένου και ταυτόχρονα απόλυτα ανοικτού και δημοκρατικού διαλόγου μεταξύ των δικαστών όλων των βαθμίδων, που θα περιλαμβάνει όλα τα θέματα χωρίς αποκλεισμούς και εμμονές και θα διατυπώνει θέσεις όχι μόνο για το παρόν, αλλά και για το μέλλον. Πρέπει πλέον να καταλάβουμε ότι είναι ανάγκη να προγραμματίζουμε το μέλλον, να σχεδιάζουμε τις κατευθύνσεις και να οραματιζόμαστε το μέλλον της δικαιοσύνης στη χώρα μας, προκειμένου να μπορούμε πάντα να ανταποκρινόμαστε με επάρκεια στις ανάγκες του ελληνικού λαού για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια. Κορυφαίο ζήτημα που θα πρέπει να συζητήσουμε είναι για παράδειγμα το τι μοντέλο απονομής δικαιοσύνης θα πρέπει ακολουθηθεί στη χώρα μας. Το ζήτημα έχει ήδη ανοίξει από την πολιτεία, με σημαντικές αλλαγές σε διάφορους τομείς, όπως η εξωδικαστική επίλυση διαφορών ή η ποινική συνδιαλλαγή. Η πλήρης απουσία των δικαστών ως συγκροτημένης ομάδας, ως συνολικής οπτικής των πραγμάτων, είναι δυστυχώς χαρακτηριστική για άλλη μία φορά. Επείγει να οργανωθεί ένας διάλογος για όλες τις πτυχές και τις επιπτώσεις των αλλαγών αυτών. Θα πρέπει να συζητήσουμε τι είναι αυτό που θέλουμε για την δικαιοσύνη στα επόμενα χρόνια, πως βλέπουμε το λειτούργημα μας και να διαμορφώσουμε άποψη ικανή να επηρεάσει τις εξελίξεις που έρχονται μέσα από μία σθεναρή στάση.

Κλείνοντας αγαπητοί συνάδελφοι θα ήθελα να πω και αυτό. Κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι και έγιναν πολλά τα τελευταία αυτά χρόνια, που δεν είχαν προηγούμενο. Το τζίνι βγήκε από το μπουκάλι και δεν ξαναμπαίνει. Όσοι ονειρεύονται δικαστές πειθήνια στρατιωτάκια στους σχεδιασμούς τους καλά θα κάνουν να το ξεχάσουν.