Περί δικαιοσύνης και άλλες ιστορίες _ «Μην πυροβολείτε τον πιανίστα...»

«Αν απουσιάζει η δικαιοσύνη, τι άλλο είναι η πολιτική εξουσία, παρά οργανωμένη ληστεία;»

(Άγιος Αυγουστίνος)

Το 1882, ταξιδεύοντας στην Αμερική ο Όσκαρ Ουάιλντ βρέθηκε σε μια πόλη του Φαρ Ουέστ  (Leadville, Colorado). Εκεί, στο τοπικό σαλούν, είδε την επιγραφή «Μην πυροβολείτε τον πιανίστα, κάνει ό,τι μπορεί»(Please don't shoot the piano player. He is doing his best).

Έτσι λοιπόν στην Πατρίδα μας ξαναγύρισε φαίνεται  η εποχή που για όλα τα «δεινά» καταλογίζονται ως  υπαίτιοι οι δικαστές και οι αποφάσεις τους. Νομίζω  ότι ισχύει  σήμερα η παραπάνω επιγραφή, αφού «κάνουν ότι μπορούν» μέσα στην απόλυτη  ασφυξία της πραγματικότητας Ευρωπαϊκής και Εθνικής.

Όταν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων  του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) έκρινε νόμιμες τις περικοπές συντάξεων στη Λιθουανία λόγω κρίσης, νομιμοποιώντας και με δικαστική βούλα, ένα επαχθέστατο μέτρο σε βάρος των πιο αδύναμων ,τότε αλήθεια πρέπει όλοι ν’ ανησυχούμε για το μέλλον του νομικού πολιτισμού μας . Η απόφαση αυτή, αναμένεται να επηρεάσει και την Ελλάδα, η οποία έχει ακριβώς παρόμοιο ζήτημα . Σύμφωνα με το δικαστήριο του Στρασβούργου οι περικοπές στη σύνταξη της προσφεύγουσας είναι νόμιμες επειδή ήταν επιβεβλημένες από το «δημόσιο συμφέρον»

Είχε προηγηθεί η Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), κρίνοντας επί υποθέσεως «Ιωάννας Κουφάκη κατά Ελλάδας» , απεφάνθη ότι δε συνιστά παραβίαση του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ και του δικαιώματος στην περιουσία η περικοπή αποδοχών κι επιδομάτων βάσει των ν. 3833/2010, 3845/2010 και 3847/2010, για την προστασία της εθνικής οικονομίας και την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης, ύστερα από την σχετική για Μνημόνιο 1 απόφαση του ΣτΕ.

Το ΕΔΔΑ τότε  έκρινε ότι υφίσταται μεν επέμβαση στην απόλαυση του δικαιώματος στην περιουσία, η επέμβαση αυτή όμως είναι νόμιμη και υπαγορεύεται από λόγους δημοσίου συμφέροντος χωρίς να διαταράσσεται η ισορροπία μεταξύ του σεβασμού της ατομικής περιουσίας και της αρχής της αναλογικότητας

Είναι πια συχνές οι περιπτώσεις που τα Δικαστήρια αντιμετωπίζουν την Κρίση με πνεύμα που αντιπαλεύει σε Αρχές και Αξίες που είχαν καθιερωθεί στον σύγχρονο νομικό πολιτισμό μας και   με πραγματική αναφορά στις αξίες του Ουμανισμού και του Κοινωνικού Κράτους. Πάντως η νομολογία των Ελληνικών Δικαστηρίων, παρ' όλη την έντονη αρνητική κριτική που της είχε ασκηθεί διατηρεί σημαντικά δείγματα σεβασμού στις Αρχές και τις αξίες του Κοινωνικού Κράτους και του Κράτους Δικαίου, πρόσφατο δείγμα Ο Άρειος Πάγος, με την με αριθμό. 1194/2017 απόφασή του, δικαίωσε τη δικαστική μάχη των 393 καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών που απολύθηκαν από τις θέσεις τους στις 16 Σεπτεμβρίου 2013.Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκανε γνωστή την απόφασή του σχετικά με την προσφυγή εκατοντάδων εκπαιδευτικών που ζητούσαν να μπει ένα «φρένο» στις αναθέσεις των μαθημάτων ειδικοτήτων στο δημοτικό σε εκπαιδευτικούς που δεν ανήκουν στις συγκεκριμένες ειδικότητες, θέτοντας νέα δεδομένα για την ερχόμενη σχολική χρονιά.  Σάλος προέκυψε μετά την απόφαση 1738 /2017 του Συμβουλίου της Επικρατείας που βάζει «πάγο» στις απανωτές παρατάσεις στο δικαίωμα της εφορίας να ασκεί αναδρομικά φορολογικούς  ελέγχους. Όμως η Πολιτεία με επαχθή μέτρα και τα τεράστια παράβολα και δυσθεώρητα τέλη και μεγάλα δικονομικά εμπόδια, την μεροληπτική νομοθέτηση υπερ. του πανίσχυρου Κράτους  με συνεχή προνόμια υπερ. του και σε βάρος των αδυνάτων, εμποδίζει τον αδύναμο πολίτη να καταφύγει στην Δικαιοσύνη και έτσι μαζί με την, την πολυνομία την ανομία την διαφθορά και την κακονομία ,δεν μπορούμε να μιλάμε για την δυνατότητα του πολίτη να βρει το δίκιο του, μπορούμε όμως να μιλάμε για γενικευμένη «αρνησιδικία» με υπαιτιότητα του Κράτους. Οι περισσότεροι πολίτες  δεν ασχολούνται με τα μεγάλα ζητήματα της Δικαιοσύνης, τις μεγάλες δίκες και τις πολιτικές αντιδικίες, ασχολούνται με την αδυναμία να βρουν το δίκιο τους. Ας σκεφτούμε την επαχθέστατη θέση των εργαζομένων και συνταξιούχων στην εποχή μας και ας αφήσουμε τους δικαστές ήσυχους να κάνουν την δουλειά τους  .

ΥΓ «Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα.

Πολλά κεφάλια θα σπάσουν.

Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα.¨»

Νικος  καζαντζακης

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΠ

31/7/2017