ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Ε.Δ.Ε. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΣΕΒΑΣΤΙΔΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Αθήνα, 3 Νοεμβρίου 2018

            Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, φίλοι δικηγόροι, αξιότιμοι προσκεκλημένοι, αγαπητέ Μίκη- γνωρίζουμε ότι παρακολουθείς αυτή τη στιγμή την εκδήλωση μέσω υπολογιστή-,

            Σήμερα είναι μια ιστορική ημέρα για την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων. Τιμούμε για πρώτη φορά τον μεγάλο αντιφασιστικό πόλεμο του 1940 και την εθνική αντίσταση που ακολούθησε. Εκπληρώνουμε σήμερα ένα χρέος τιμής απέναντι στο λαό μας, που πολέμησε γενναία, πείνασε, βασανίστηκε, έχυσε ποταμούς αίματος, αλλά αντιστάθηκε και κατάφερε να κερδίσει τη λευτεριά του.  Τα αποτυπώματα που άφησε η ναζιστική θηριωδία είναι διάσπαρτα σε όλη την Ελλάδα. Σε χώρους εκτελέσεων, σε μνημεία, σε πλατείες χωριών, σε νεκροταφεία, στις ψυχές των ηλικιωμένων τώρα ανθρώπων, που έζησαν σαν παιδιά εκείνα τα χρόνια, μεγάλωσαν στην πείνα, στις κακουχίες και πάλεψαν ορφανοί να φτιάξουν τη ζωή τους. Είμαι και προσωπικά συγκινημένος γιατί ένας από τους χιλιάδες Έλληνες που πολέμησαν και έδωσαν τη ζωή τους στην εθνική υπόθεση ήταν και ο παππούς μου.  Για τους παλαιότερους η ιστορική αυτή μνήμη παραμένει άσβεστη, ο χρόνος όμως μπορεί να σβήνει, να ξεθωριάζει ή και να αλλοιώνει τα γεγονότα από το γνωστικό πεδίο των νεώτερων γενεών καθώς καμία βιωματική εμπειρία δική τους ή των γονιών τους δεν υπάρχει, εάν δεν αναλάβει η Πολιτεία να διδάσκει υπεύθυνα και σε βάθος και δεν προσπαθούμε κι’ εμείς να τα αναδεικνύουμε με τον πιο κατάλληλο τρόπο. Ο αντιφασιστικός πόλεμος τέλειωσε τον Απρίλιο του 1941 με τη συνθηκολόγηση της Ελλάδας και από τότε ξεκίνησε η εθνική αντίσταση, ο ηρωικός ένοπλος αγώνας με αντάρτικες ομάδες που προκάλεσαν σοβαρά πλήγματα στον κατακτητή και απελευθέρωσαν τμήματα της ορεινής ενδοχώρας, η οποία έληξε με την απελευθέρωση τον Οκτώβριο του 1944.  Για να δούμε ωστόσο την ιστορική αλήθεια και να μην βαυκαλιζόμαστε με την ιδέα περί αρραγούς εθνικού μετώπου αντίστασης θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι ναζιστές εισβολείς δεν θα τα κατάφερναν τόσο εύκολα εάν δεν υπήρχαν έλληνες συνεργάτες τους. Δεν πολέμησαν όλοι οι Έλληνες εναντίον των κατακτητών. Υπήρχε μεγάλος αριθμός δοσίλογων που συνεργάστηκαν μαζί τους, ομάδες βιομηχάνων και χρηματιστών που είχαν πραγματοποιήσει γιγαντιαία κέρδη κατά την περίοδο της Κατοχής και προσπαθούσαν μετά την απελευθέρωση να τα αυξήσουν ακόμα παραπάνω. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που όχι μόνο δεν τιμώρησε τους δοσίλογους, αλλά τους έδωσε και θέσεις στον κρατικό μηχανισμό.  Πραγματοποιήσαμε με πολλούς συναδέλφους το 2016 επίσκεψη στο Άουσβιτς στην Πολωνία και είδαμε από κοντά τις κτηνωδίες που διέπραξαν οι Ναζί. Η εκδήλωση αυτή όμως δεν γίνεται μόνο για να θυμηθούμε ιστορικές στιγμές. Κάτι τέτοιο θα ικανοποιούσε πρόσκαιρα μόνο την εθνική μας υπερηφάνεια και θα μας συγκινούσε, αλλά δεν θα ήταν αρκετό. Η ιστορία είναι εργαλείο ανάδειξης και ερμηνείας γεγονότων του παρελθόντος, κύριος όμως σκοπός της είναι να φωτίζει το μέλλον. Και το μέλλον αυτό μοιάζει για την Ευρώπη δυσοίωνο. Οι συνθήκες που δημιουργήθηκαν μετά τη σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση παρουσιάζουν ομοιότητες με τις συνθήκες μετά το οικονομικό κραχ του 1929 και οδηγούν στη σταδιακή άνοδο φασιστικών κομμάτων, πολλά από τα οποία έχουν φτάσει να συγκυβερνούν ή να βρίσκονται προ των πυλών σε διάφορα κράτη της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου. Τα φαντάσματα του παρελθόντος ξύπνησαν και η επαγρύπνηση των λαών πρέπει να είναι αυξημένη. Θα μου επιτρέψετε εδώ ένα σχόλιο. Ο φασισμός κυρίες και κύριοι δεν θα πεθάνει στις αίθουσες των δικαστηρίων. Η  εκδίκαση μιας ποινικής υπόθεσης όσο κι’ αν είναι επιθυμητό να ολοκληρώνεται σύντομα, όσο κι’ αν περιέχει κάποιον συμβολισμό ή στέλνει ένα μήνυμα, ας μην παρουσιάζεται σαν λύση σε ένα τόσο σοβαρό και περίπλοκο πολιτικό πρόβλημα. Εάν δεν κατανοήσουν οι πολίτες τις αιτίες που γέννησαν και γεννούν τον φασισμό, τον τρόπο που αυτός αντιμετωπίζεται, θα δούμε γεγονότα να επαναλαμβάνονται σα να μην διδαχθήκαμε τίποτα στο μεταξύ. Ας μην «δικαστικοποιούν» λοιπόν κάποιοι με περισσή αφέλεια και υποκρισία το ζήτημα του φασισμού, επειδή δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ασχοληθούν με την εις βάθος ανάλυσή του. Γιατί είναι τεράστια υποκρισία, είναι ιεροσυλία, είναι ντροπή να δίνεται βήμα από τα Μέσα Ενημέρωσης στους υμνητές του Ναζισμού ανήμερα της εθνικής επετείου για να προπαγανδίζουν το μίσος, τον ρατσισμό, το έγκλημα και από την άλλη να «ανησυχούν» τα ίδια Μέσα Ενημέρωσης για τις διαστάσεις του νεοφασισμού στην Ευρώπη. Και είναι αρκετά ενδεικτικό το γεγονός ότι εκδηλώσεις σαν την σημερινή έχουν κυριολεκτικά θαφτεί από την συντριπτική πλειονότητα των Μέσων Ενημέρωσης, ενώ αντίθετα δίνεται υπερβολική διάσταση –σε σημείο ηρωοποίησης-  τόσο σε δηλώσεις στελεχών φασιστικών κομμάτων όσο και σε ενέργειες ή συμπεριφορές που υποδαυλίζουν τα εθνικιστικά πάθη, την ξενοφοβία, τον αλυτρωτισμό. Ο αντιφασιστικός πόλεμος και η εθνική αντίσταση στέλνουν άλλο ένα μήνυμα στους σύγχρονους Έλληνες. Κανένας αγώνας είτε εθνικοαπελευθερωτικός, είτε κοινωνικός δεν κερδήθηκε ποτέ στην ιστορία με ηττοπάθεια και παραίτηση. Χρειάζεται επιμονή και διεκδίκηση. Σήμερα οι νέοι βιώνουν  μια πρωτόγνωρη κατάσταση με εκτεταμένη ανεργία ή στην καλύτερη περίπτωση με μισθούς που δεν τους καλύπτουν ούτε τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες, εργάζονται με ελαστικές μορφές απασχόλησης και με εξοντωτικούς ρυθμούς, στερημένοι από κοινωνικά δικαιώματα και παροχές που ήταν αυτονόητα πριν μερικά χρόνια. Μέσα στο ίδιο ζοφερό περιβάλλον ζουν και οι συνταξιούχοι, των οποίων οι ελπίδες για μια αξιοπρεπή σύνταξη μετατράπηκαν σε ατέλειωτο εφιάλτη. Δεν υπάρχουν αξεπέραστα εμπόδια, δεν υπάρχουν μονόδρομοι. Το παράδειγμα των μικρών λαών που αντιστάθηκαν απέναντι στον πανίσχυρο Γερμανό κατακτητή μας δείχνει ότι υπάρχει πάντα ελπίδα για έναν λαό που αγωνίζεται.

Σήμερα όμως είναι εξαιρετική ημέρα για την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και για έναν ακόμη λόγο. Όπως γνωρίζετε το μουσικό μέρος της εκδήλωσης θα το παρουσιάσει η ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης», με ερμηνευτές τον Κώστα Μακεδόνα και τον Σπύρο Κουτσοβασίλη. Το όνομα και το έργο του Μίκη Θεοδωράκη συνδέονται αναπόσπαστα με κάθε στιγμή της ταραγμένης ιστορίας της πατρίδας μας από την έναρξη του Πολέμου μέχρι και σήμερα.  Λέει κάπου ο Μίκης στους δρόμους του Αρχάγγελου «..στην εξωτερική μου ζωή θα ζούσα όσο λίγοι Έλληνες, τα γεγονότα μέσα στην καρδιά των γεγονότων, μοιράζοντας το ψωμί και την αγωνία μου με ό,τι πιο πολύ μπορεί να ονομαστεί Λαός. Έχοντας στη μια τσέπη τον Καβάφη και στην άλλη τον Μπραμς θα μοιραζόμουνα παρανομίες, μάχες, φυλακές και εξορίες με τον μικροπωλητή, τον υδραυλικό, τον σκαφτιά, τον ψαρά..» Τιμούμε λοιπόν τον μεγάλο, τον ξεχωριστό Έλληνα. Τον Μίκη Θεοδωράκη, τον αγωνιστή, τον μαχητή, τον εξόριστο, τον πολιτικό, τον μουσικό. Ο Μίκης είναι η ζωντανή ιστορία του τόπου μας. Έχει γι’ αυτό το λόγο ιστορική σημασία το μήνυμά του στη σημερινή μας εκδήλωση. Τον ευχαριστούμε θερμά και του μεταφέρουμε την αγάπη και τον απέραντο σεβασμό όλου του νομικού κόσμου. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τους σημερινούς ομιλητές, διακεκριμένους καθηγητές της σύγχρονης ιστορίας, που δέχτηκαν με μεγάλη προθυμία να συμμετέχουν και λαμπρύνουν με την παρουσία τους την αποψινή ημέρα.