ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ …..

 

 

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

 

Ανήκω μεταξύ πολλών Ελλήνων, που διαμαρτύρονται για τις   παθογένειες της Ελληνικής δικαιοσύνης. Όμως φαίνεται ότι πρέπει να μην χάσουμε την ελπίδα μας .

Αφορμή για την αισιόδοξη αυτή ματιά είναι μεταξύ άλλων, η απόφαση 4/2021 της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου  με την οποία κρίθηκε ότι κατά την ορθή έννοια του νόμου, σε περίπτωση άκυρης σύμβασης εργασίας, αλλά και γενικότερα σύμβασης παροχής υπηρεσιών (συμβάσεις έργου, ορισμένου χρόνου, stage, κ.λπ.), ο πλουτισμός του εργοδότη συνίσταται σε αυτήν καθ’ εαυτήν την εργασία που ο εργοδότης έλαβε και η οποία ενσωματώθηκε στην υπάρχουσα περιουσία του, από την οποία και δεν μπορεί πλέον να αποχωρισθεί. Η απόφαση είναι ιστορική  αφού οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα με κάθε μορφής σύμβαση εργασίας (έργου, ορισμένου χρόνου, stage, κ.λπ.) δικαιούνται πλήρη τα δεδουλευμένα τους (αποδοχές τους) ακόμη και στις περιπτώσεις εκείνες που οι συμβάσεις τους είναι άκυρες.

Με πρόσφατη απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών  μειώθηκαν σχεδόν στο μισό οι οφειλές  υπόθεσης του νόμου Κατσέλη, και ορίστηκε ορίζοντας πενταετίας για την αποπληρωμή, ενώ εξαιρέθηκε από εκποίηση το ποσοστό συνιδιοκτησίας του οφειλέτη σε αγροτεμάχιο και το αυτοκίνητό του.

Aποτελεί σημάδι ιδιαίτερης αισιοδοξίας η με αριθμό 1806/2021 απόφαση του         Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία επιδικάσθηκε αποζημιώση από τον  e-ΕΦΚΑ, λόγω μεγάλης  καθυστέρησης απονομής σύνταξης με διαδοχική ασφάλιση

Η έκπληξη μου είναι μεγαλύτερη, όταν συζητήθηκε στο Μονομελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών(Αριθμ απόφασης 6118/21)  αγωγή αποζημιώσεως του ΕισΝΑΚ 105 κατατέθηκε 28/12/2015, συζητήθηκε 28/5/2021,δημοσιεύθηκε η απόφαση 11.6.2021 και επιδόθηκε 29/6/2021!!!! Είναι γεγονός ότι υπάρχουν υποθέσεις που μένουν στα ράφια των δικαστηρίων απροσδιόριστες επί έτη πολλά , όμως πρέπει να πω πώς στην συγκεκριμένη περίπτωση ο δικαστής αυτός που επελήφθη της υποθέσεως και εξέδωσε πλήρως εμπεριστατωμένη απόφαση(απορριπτική)   μέσα σε  13 μέρες είναι άξιος δημόσιου επαίνου.  Το ίδιο θετικά μπορώ να πω για τους Εισαγγελικούς και δικαστικούς λειτουργούς, που επιλαμβάνονται με ταχύτητα και επιστημοσύνη  υποθέσεων με μεγάλο κοινωνικού ενδιαφέροντος, όπως των υποθέσεων σεξουαλικών εγκλημάτων.

Όμως πάντα οι εικόνα έχει περισσότερες όψεις κι αυτό με αφορμή  τις αποφάσεις ΣτΕ Ολ 799-803/2021: που  αφορούν την  Αστική ευθύνη του Δημοσίου από ζημιογόνο δράση οργάνου ενταγμένου στην δικαστική λειτουργία και με τις οποίες ανατράπηκε η νομολογία του δικαστηρίου(η ιστορική ΣτΕ Ολ 1501/2014) και έτσι μια τέτοια ζημία (με εξαίρεση την παραβίαση κανόνα  του Ενωσιακού Δικαίου, βλ ΣτΕ Ολ 799/2021 ) δεν μπορεί πλέον να αποκατασταθεί. Κατά τη μειοψηφούσα γνώμη στις αποφάσεις αυτές και σε συνέχεια προηγούμενης νομολογίας του Δικαστηρίου (ΣτΕ Ολ 1501/2014), εφόσον το Σύνταγμα δεν ανέχεται να παραμένουν αναποζημίωτες ζημίες που κάποιος υφίσταται από ενέργειες οποιουδήποτε κρατικού οργάνου, μέχρις ότου ο νομοθέτης ρυθμίσει ειδικώς την ευθύνη του Δημοσίου από πράξεις των οργάνων της δικαστικής λειτουργίας, η δικαστική επιδίωξη των σχετικών αξιώσεων χωρεί κατ’ επίκληση του άρθρου 105 ΕισΝΑΚ αναλόγως εφαρμοζομένου (θεμελίωση ευθύνης από πρόδηλο σφάλμα του ενταγμένου στη δικαστική λειτουργία οργάνου).

Η πανδημία έχει  φέρει τη Δικαιοσύνη μπροστά σε ένα πρωτοφανή όγκο δικαστικών αποφάσεων (καθώς χιλιάδες υποθέσεις έχουν αναβληθεί λόγω covid) που θα πρέπει να διαχειριστούν οι δικαστικοί λειτουργοί, δημιουργώντας για κατάσταση που αυτή τη στιγμή δείχνει δύσκολα αντιμετωπίσιμη. Όμως αν σκεφθούμε και τις συνθήκες που επικρατούν σε ορισμένα δικαστήρια η κατάσταση φοβούμαι ότι θα γίνει αφόρητη, Χαρακτηριστική η εικόνα του μεγαλύτερου Πρωτοδικείου Αθηνών. Όμως Η αισιοδοξία βασίζεται στο φιλότιμο όλων  των παραγόντων απονομής της δικαιοσύνης που μέσα σ’αυτήν εφιαλτική κατάσταση μάχονται και μας δίνουν θετικά δείγματα μερικά από τα οποία προανέφερα.

 Επιτρέψατε μου ν’ αναφερθώ στο απόσπασμα από την  Ομιλία στην τελετή του Αρείου Πάγου και της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου προς τιμήν των αποχωρούντων δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών : «Δώσατε αληθώς τιμή στο δικαστικό λειτούργημα και δεν πήρατε απ’ αυτό, «μη σεμνυνόμενοι από την θέσιν, αλλά την θέσιν σεμνύνοντες αφ’ εαυτών», όπως έχει γραφεί (Μ. Βασίλειος, Migne, P.G., 32,497).»

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ