ΕΔΔΑ: Απόρριψη ως απαράδεκτης εισαγγελικής αναίρεσης κατά αθωωτικής απόφασης επειδή δεν ασκήθηκε εντός 30 ημερών (Ελλάδα)

 

Απόρριψη ως απαράδεκτης εισαγγελικής αναίρεσης κατά αθωωτικής απόφασης επειδή δεν ασκήθηκε εντός 30 ημερών από την έκδοση της απόφασης αλλά από την καθαρογραφή. Παραβίαση της πρόσβασης σε δικαστήριο 

ΑΠΟΦΑΣΗ

ΚΑΡΑΝΤΑΛΗΣ κατά Ελλάδας της 31.01.2023 (αρ. προσφ. 67398/14) 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Απόρριψη Αίτησης αναίρεσης από τον Άρειο Πάγο την οποία άσκησε ο εισαγγελέας, κατόπιν αιτήματος του προσφεύγοντος, κατά αθωωτικής απόφασης που εκδόθηκε σε ποινική διαδικασία στην οποία ο προσφεύγων είχε συμμετάσχει με την ιδιότητα του πολιτικώς ενάγοντος.

Ο προσφεύγων υπέβαλε μήνυση κατά δικηγόρου, κατηγορώντας τον για παράβαση του νόμου 2472/1997 (περί προστασίας του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα). Το πρωτόδικο δικαστήριο αθώωσε τον κατηγορούμενο με απόφαση που εκδόθηκε στις 29.04.2013. Κατά της αθωωτικής απόφασης δεν ασκήθηκε έφεση από τον δικαιούμενο εισαγγελέα. Η απόφαση αυτή καθαρογράφηκε και καταχωρήθηκε στο ειδικό βιβλίο που τηρείται στη Γραμματεία του δικαστηρίου στις 22 Ιουλίου 2013.

Στις 30 Ιουλίου 2013, ο προσφεύγων ζήτησε από τον εισαγγελέα του  Άρειου Πάγου να ασκήσει αναίρεση κατά της αθωωτικής απόφασης σύμφωνα με το άρθρο 505 § 2 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ισχυριζόμενος ότι το δικαστήριο ερμήνευσε ή εφάρμοσε εσφαλμένα τον Ν. 2472/1997. Στις 3 Σεπτεμβρίου 2013, Αντιεισαγγελέας του ΑΠ άσκησε αναίρεση ενώπιον του Άρειου Πάγου λόγω εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής των σχετικών διατάξεων του Ν. 2472/1997. Ο ΑΠ  κήρυξε την αίτηση αναίρεσης απαράδεκτη, λόγω εκπρόθεσμης άσκησης της Αίτησης αναίρεσης του εισαγγελέα, γιατί σύμφωνα με το σκεπτικό του η προθεσμία αναίρεσης για τον εισαγγελέα που ήταν 30 μέρες εκκινούσε από την ημερομηνία έκδοσης της πρωτόδικης απόφασης και όχι από την καταχώρηση της καθαρογραμμένης απόφασης στο ειδικό βιβλίο. Και τούτο γιατί η πρωτόδικη αθωωτική απόφαση ήταν εκκλητή αφού  ο εισαγγελέας μπορούσε να ασκήσει έφεση κατά της απόφασης αυτής.

Ο προσφεύγων άσκησε προσφυγή στο ΕΔΔΑ παραπονούμενος ότι με την απόρριψη της Αίτησης αναίρεσης  του εισαγγελέα παραβιάστηκε  το δικαίωμά του για πρόσβαση σε δικαστήριο (άρθρο 6 § 1 της ΕΣΔΑ).

Κατά το ΕΔΔΑ ο προσφεύγων συμμετείχε στη ποινική διαδικασία ως πολιτικώς ενάγων και ως εκ τούτου η υπόθεση αφορούσε αμφισβήτηση σχετικά με αστικής φύσης δικαίωμα για τους σκοπούς του άρθρου 6§1 της ΕΣΔΑ. Ο εισαγγελέας του Ακυρωτικού Δικαστηρίου άσκησε αναίρεση στις 3 Σεπτεμβρίου 2013, κατόπιν αιτήματος του προσφεύγοντος που υποβλήθηκε στις 30 Ιουλίου 2013. Λαμβανομένης υπόψη της αναστολής της προθεσμίας κατά τον μήνα Αύγουστο, η αναίρεση ασκήθηκε δώδεκα (12) ημέρες μετά την καταχώριση της καθαρογραμμένης απόφασης στο ειδικό βιβλίο. Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο προσφεύγων υπέστη δυσανάλογη επιβάρυνση κατά την άσκηση του δικαιώματός του πρόσβασης στη δικαιοσύνη. Απορρίπτοντας την αίτηση αναίρεσης, ο Άρειος Πάγος στέρησε από τον προσφεύγοντα το δικαίωμα πρόσβασης σε δικαστήριο.

Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 της ΕΣΔΑ και επιδίκασε στον προσφεύγοντα 7.500 ευρώ για ηθική βλάβη.

 

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ https://www.echrcaselaw.com ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ