Απόλυση τραπεζικού υπαλλήλου για αποστολή επικριτικού email σε βάρος ανωτέρου στελέχους της τράπεζας

 

Απόλυση τραπεζικού υπαλλήλου για αποστολή επικριτικού email σε βάρος ανωτέρου στελέχους της τράπεζας. Παραβίαση της ελευθερίας της έκφρασης

ΑΠΟΦΑΣΗ

Dede κατά Tουρκίας της 20.02.2024 (αριθ. προσφ. 48340/20)

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

 

 

 

Απόλυση υπαλλήλου τράπεζας επειδή έστειλε ηλεκτρονικό μήνυμα στο προσωπικό τoυ τμήματος ανθρώπινου δυναμικού της τράπεζας επικρίνοντας τις μεθόδους διαχείρισης ενός ανώτερου στελέχους. Ο εργοδότης έκρινε ότι το ηλεκτρονικό μήνυμα είχε προκαλέσει ενόχληση η οποία είχε διαταράξει την ειρήνη και την τάξη στο χώρο εργασίας. Τα εθνικά δικαστήρια έκριναν αμετάκλητα ότι, μολονότι οι εκφράσεις που χρησιμοποιήθηκαν στο ηλεκτρονικό μήνυμα του προσφεύγοντος δεν περιείχαν προσβολές ή απειλές, είχαν εντούτοις υπερβεί τα όρια της αποδεκτής κριτικής.

Επικαλούμενος το άρθρο 10 της ΕΣΔΑ, ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η απόφαση περί απόλυσής του παραβίασε την ελευθερία της έκφρασης.

Το Δικαστήριο έκρινε ότι τα εθνικά δικαστήρια – στα οποία ο προσφεύγων είχε υποβάλει αγωγή για παράνομη απόλυση για λόγους ελευθερίας της έκφρασης – δεν είχαν προβεί σε επαρκώς λεπτομερή εξέταση του περιεχομένου του εν λόγω μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, στο οποίο ο προσφεύγων είχε επικρίνει υποτιθέμενες ελλείψεις της διοίκησης της τράπεζας. Ειδικότερα, δεν είχαν επιχειρήσει να διαπιστώσουν αν το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του προσφεύγοντος είχε δημιουργήσει οχλήσεις στον εργασιακό χώρο ή είχε αρνητικό αντίκτυπο στον εργοδότη.

Το Δικαστήριο επισήμανε ότι οι επικρίσεις που περιείχε το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου αφορούσαν την εργοδότρια εταιρεία και ότι είχε αποσταλεί εσωτερικά σε μια μικρή ομάδα παραληπτών. Σημείωσε περαιτέρω ότι τα εθνικά δικαστήρια είχαν επικυρώσει την απόφαση του εργοδότη να επιβάλει τη βαρύτερη δυνατή κύρωση στον εργαζόμενο, χωρίς να εξετάσουν το ενδεχόμενο εφαρμογής ελαφρύτερης ποινής. Διαπίστωσε ότι οι εθνικές αρχές δεν απέδειξαν πειστικά στο σκεπτικό τους ότι – κατά την απόρριψη του ισχυρισμού του προσφεύγοντος περί παράνομης απόλυσης – είχε τηρηθεί δίκαιη ισορροπία μεταξύ της ελευθερίας της έκφρασής του και του δικαιώματος της εργοδότριας εταιρείας να προστατεύσει τα νόμιμα συμφέροντά της.

Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση της ελευθερίας της έκφρασης (άρθρο 10 ΕΣΔΑ) και επιδίκασε 2.600 ευρώ για ηθική βλάβη και 1.000 ευρώ για έξοδα.

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ https://www.echrcaselaw.com ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ