ΕΔΔΑ: Επαναπροώθηση αλλοδαπής χωρίς να εξεταστούν οι κίνδυνοι που θα αντιμετώπιζε και το αίτημά της για άσυλο (Ελλάδα)

 

Επαναπροώθηση αλλοδαπής χωρίς να εξεταστούν οι κίνδυνοι που θα αντιμετώπιζε και το αίτημά της για άσυλο. Συστηματικές επαναπροωθήσεις στην Τουρκία και καταδίκη της Ελλάδας

ΑΠΟΦΑΣΗ

A.R.E. κατά Ελλάδας της 07.01.2025 (προσφ. αριθ. 15783/21)

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η προσφεύγουσα, υπήκοος Τουρκίας εισήλθε παρανόμως στην Ελλάδα από τον  Έβρο στις 4 Μαΐου 2019. Η ανωτέρω καταδικάστηκε στην Τουρκία το 2019 σε φυλάκιση έξι ετών και τριών μηνών για συμμετοχή σε οργάνωση που περιγράφεται από τις τουρκικές αρχές ως «τρομοκρατική οργάνωση». 

Η προσφεύγουσα επικοινώνησε με τον αδελφό της που είχε πάρει άσυλο στην Ελλάδα και συνεννοήθηκαν να τις στείλει δικηγόρο να την συναντήσει ώστε να ξεκινήσει τις διαδικασίας για χορήγηση ασύλου. Μετά από λίγες ώρες και πριν συναντήσει το δικηγόρο συνελήφθη από τις ελληνικές αρχές και ζήτησε αμέσως άσυλο.

Η προσφεύγουσα αφού κρατήθηκε σε αστυνομικό τμήμα για 4,5 ώρες περίπου, «επαναπροωθήθηκε» άμεσα στην Τουρκία το βράδυ της ίδιας μέρας μεταφέρθηκε με φορτηγό   

και επιβιβάστηκε σε ένα μικρό φουσκωτό σκάφος και επέστρεψε στην Τουρκία.

Συνελήφθη από τις τουρκικές αρχές την επόμενη μέρα, 5 Μαΐου 2019 και οδηγήθηκε στις φυλακές.

Το Δικαστήριο του Στρασβούργου έκρινε ότι υπήρχαν ισχυρές ενδείξεις ότι υφίστατο  συστηματική πρακτική «επαναπροώθησης» υπηκόων τρίτων χωρών από τις ελληνικές αρχές προς την Τουρκία και ότι η σύλληψη και η κράτηση των παράτυπων μεταναστών – δηλαδή ένα είδος προσωρινής αναγκαστικής εξαφάνισης – αποτελούσε μέρος του modus operandi που σημειώθηκε σε σχέση με την πρακτική της «επαναπροώθησης».

Στο πλαίσιο αυτό, σημείωσε ότι η προσφεύγουσα είχε σταλεί πίσω στην πατρίδα της, την Τουρκική Δημοκρατία – από την οποία είχε διαφύγει – χωρίς προηγούμενη εξέταση των κινδύνων που αντιμετώπιζε στην χώρα καταγωγής της υπό το πρίσμα του άρθρου 3 και χωρίς  να ληφθεί υπόψη το αίτημά της για διεθνή προστασία. 

Το ΕΔΔΑ καταδίκασε την Ελλάδα, ομόφωνα για παραβίαση: α) των άρθρων 3 (απαγόρευση απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης) και 13 (δικαίωμα σε αποτελεσματική προσφυγή) λόγω της «επαναπροώθησης» προς την Τουρκία, β) των άρθρων   5 §§ 1, 2 και 4 (δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία και την ασφάλεια) λόγω της  κράτησης της προσφεύγουσας στο αστυνομικό τμήμα μέχρι την «επαναπροώθησή» της. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η άτυπη κράτηση ήταν προπαρασκευαστική για την «επαναπροώθησή» της και στερούνταν νομικής βάσης, γ) του άρθρου 13 (δικαίωμα πραγματικής προσφυγής), σε συνδυασμό με τα άρθρα 2 και 3 (κίνδυνος για τη ζωή και κακομεταχείριση κατά τη διάρκεια της «επαναπροώθησης»). 

Το Δικαστήριο έκρινε περαιτέρω, κατά πλειοψηφία (6 ψήφοι έναντι 1), ότι δεν υπήρξε παραβίαση των άρθρων 2 και 3 (κίνδυνος για τη ζωή και κακομεταχείριση κατά τη διάρκεια της «επαναπροώθησης»), θεωρώντας ότι η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε κανένα αποδεικτικό στοιχείο που να τεκμηριώνει τους ισχυρισμούς της.

Το ΕΔΔΑ επιδίκασε ποσό 20.000 ευρώ για ηθική βλάβη της προσφεύγουσας.

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ https://www.echrcaselaw.com ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ