ΕΔΔΑ: Ένδικα μέσα που είναι εκ προοιμίου καταδικασμένα σε αποτυχία - προθεσμία άσκησης προσφυγής!

 

Η χρήση ενδίκων μέσων που είναι εκ προοιμίου καταδικασμένα σε αποτυχία δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη για τον υπολογισμό της προθεσμίας άσκησης προσφυγής! Απαράδεκτη η προσφυγή

ΑΠΟΦΑΣΗ

Vincenzo Giudice κ.α. κατά Ελλάδας της 27.03.2025 (προσφ. αρ. 29017/18)

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Οι προσφεύγοντες άσκησαν αγωγή αποζημίωσης για ένα ατύχημα (βύθιση) που υπέστη το πλοίο τους. Οι δύο πρώτες εναγόμενες εταιρείες όταν εκδικάστηκε η αγωγή προέβαλαν ένσταση βάσει του άρθρου 169 του ΚΠολΔ, ζητώντας να υποχρεωθούν οι ενάγοντες να καταβάλουν εγγύηση για τα δικαστικά έξοδα. Το Πρωτοδικείο Πειραιώς με προδικαστική απόφαση του έκανε δεκτή την ένσταση, και διέταξε τους ενάγοντες να καταβάλλουν  εγγύηση στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων  εντός προθεσμίας τριών μηνών από την επίδοση της απόφασης. Οι ενάγοντες – προσφεύγοντες δεν κατέβαλαν την εγγύηση. Στη συνέχεια το Πρωτοδικείο Πειραιά με την με  αριθ. 5709/2008 απόφασή του της 17.12.2008 έκρινε ότι η αγωγή κατά των δύο εταιρειών είχε αποσυρθεί σύμφωνα με το άρθρο 172 του ΚΠολΔ. Στις 14 Σεπτεμβρίου 2010 το Πρωτοδικείο Πειραιά εξέδωσε την με αριθ. 5181/2010 απόφαση με την οποία κήρυξε απαράδεκτη την αγωγή όσον αφορά τις δύο εταιρείες. 

Οι προσφεύγοντες προσέφυγαν στο ΕΔΔΑ ισχυρισθέντες έλλειψη πρόσβασης σε δικαστήριο, μετά την απόρριψη της αγωγής τους λόγω μη καταβολής εγγύησης για τα δικαστικά έξοδα. 

Κατά το Δικαστήριο του Στρασβούργου όταν ο προσφεύγων προσφεύγει σε ένδικο μέσο που είναι εξαρχής καταδικασμένο σε αποτυχία, η απόφαση επί του εν λόγω ένδικου μέσου δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη για τον υπολογισμό της προθεσμίας υποβολής της προσφυγής.

Το Δικαστήριο επανέλαβε ότι ο κανόνας της προθεσμίας για την άσκηση της προσφυγής  είναι κανόνας δημόσιας τάξης, τον οποίο, εφαρμόζει αυτεπαγγέλτως, ακόμη και αν δεν προβάλλεται τέτοια ένσταση από την Κυβέρνηση.

Το Δικαστήριο επισήμανε  ότι οι αιτιάσεις των προσφευγόντων αφορούσαν αποκλειστικά την απόρριψη της αγωγής τους όσον αφορά τις δύο εναγόμενες εταιρείες, οι οποίες είχαν ζητήσει την καταβολή εγγύησης βάσει του άρθρου 169 του ΚΠολΔ. Έτσι, η καταγγελλόμενη επέμβαση έλαβε χώρα με την με  αριθ. 5709/2008 απόφασης του Πρωτοδικείου Πειραιά της 17.12.2008, η οποία απεφάνθη ότι η αγωγή των προσφευγόντων ανακλήθηκε, όσον αφορά τις δύο εταιρείες, σύμφωνα με το άρθρο 172 του ΚΠολΔ. 

Οι προσφεύγοντες προσέβαλαν την απόφαση με αριθ. 5709/2008 με ένδικα μέσα. Ωστόσο, τα εθνικά δικαστήρια κατέστησαν σαφές ότι οι εν λόγω αγωγές ήταν απαράδεκτες, δεδομένου ότι η απόφαση με αριθ. 5709/2008 ήταν οριστική απόφαση και, ως εκ τούτου, δεν μπορούσε να ανακληθεί. Το Δικαστήριο σημείωσε ότι η ερμηνεία που έδωσαν τα εθνικά δικαστήρια προέκυψε από την σαφή διάταξη του άρθρου 309 του ΚΠολΔ  και οι προσφεύγοντες δεν ισχυρίστηκαν ότι οι ανωτέρω δικονομικοί περιορισμοί δεν ήταν σαφείς ή προβλέψιμοι γι’ αυτούς.

Το Δικαστήριο θεώρησε ότι οι προσφεύγοντες έκαναν χρήση ένδικων μέσων που δεν ήταν κατάλληλα για να προσφέρουν αποτελεσματική επανόρθωση όσον αφορά την καταγγελία τους και, ως εκ τούτου, δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη για τον υπολογισμό της προθεσμίας άσκησης προσφυγής.

Έτσι, η απόφαση με αριθ. 5709/2008 του Πρωτοδικείου Πειραιά που εκδόθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2008 ήταν η αμετάκλητη απόφαση σε εθνικό επίπεδο όσον αφορά την καταγγελία των προσφευγόντων. Με δεδομένο ότι η προσφυγή ασκήθηκε στις 14 Ιουνίου 2018, δηλαδή σε χρόνο πολύ μεταγενέστερο της (τότε ισχύουσας) εξάμηνης προθεσμίας η προσφυγή εισήχθη εκπρόθεσμα στο Δικαστήριο.

Το ΕΔΔΑ  κήρυξε απαράδεκτη την προσφυγή σύμφωνα με το άρθρο 35 §§ 1 και 4 της Σύμβασης.

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ https://www.echrcaselaw.com ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ