Η ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ των ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ

Αξιότιμοι κ. συνάδελφοι δικαστικοί λειτουργοί,

Λαμβάνοντας το δικαίωμα, με την ιδιότητα του νεότερου κατ’ αρχαιότητα μέλους του Δ.Σ της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος αλλά και του τετιμημένου με την ψήφο σας για τρεις συναπτές θητείες, θέλω να μοιραστώ μαζί σας την αγωνία για την πορεία του δικαστικού «συνδικαλισμού» που με μεράκι και διάθεση για ανιδιοτελή προσφορά στους συναδέλφους και στη δικαιοσύνη εντάχθηκα πριν πέντε περίπου έτη από σήμερα.

Στις κρίσιμες στιγμές που διάγει η πατρίδα με την κλιμακούμενη απαξίωση των θεσμών, που έχει εντείνει τις πολυεπίπεδες δυσμενείς επιπτώσεις της οικονομικής και όχι μόνο ύφεσης και έχει αναχαιτίσει τις όποιες ελπίδες απεμπλοκής από αυτήν,  είναι λυπηρό το γεγονός,  εσωτερικές αντιπαραθέσεις που αφορούν τη  (δυσ)λειτουργία επιστημονικών συλλογικών οργάνων υψηλού κύρους, αντίστοιχου θεσμικού ρόλου αλλά και κοινωνικής ευθύνης, ως οι δικαστικές ενώσεις, να εκτίθενται αβασάνιστα σε δημόσιο διάλογο ή να τυγχάνουν (ίσως και εκ των έσω εκπορευόμενης) δημοσιογραφικής και πολιτικής εκμετάλλευσης. Και είναι απόλυτη η συνευθύνη των δικαστικών ενώσεων και δη των μελών των διοικητικών συμβουλίων τους  για τη μη εξάλειψη του φαινομένου αυτού αν όχι και για την ίδια την εκτροφή του.

Κύριο μέλημα των δικαστικών ενώσεων είναι να προασπίζονται με νηφαλιότητα, σοβαρότητα και σθένος τα δίκαια αιτήματα των λειτουργών που εκπροσωπούν, να λαμβάνουν θέση σε ζητήματα επιστημονικού ενδιαφέροντος και να φροντίζουν για την επιμόρφωση των μελών τους, να ορθώνουν ανάστημα στις έτερες εξουσίες που διά της παρεμβατικότητάς τους επιβουλεύονται την θεσμική ανεξαρτησία της δικαστικής και να συνεργάζονται στα ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος μέσω καλόπιστου διαλόγου με γνώμονα την επωφελέστερη για τη δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της επίτευξη αποτελέσματος.

Οι δικαστικές ενώσεις δεν χαρακτηρίζονται από την διαφορετικότητα των ιδεολογιών και των στοχεύσεων ως τα πολιτικά κόμματα. Οι προσωπικές στοχεύσεις και φιλοδοξίες των μελών που τις εκπροσωπούν βρίσκονται εκτός των καταστατικών τους σκοπών και κυρίως εκτός των ορίων της ανεκτίμητης έννοιας του δικαστικού φρονήματος που επιβάλλεται να τα διέπουν. Οι δικαστικές ενώσεις έχουν κοινή συνισταμένη και ενιαία ιδεολογία και στόχευση, την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και τα δίκαια θεσμικά  αιτήματα των λειτουργών της,  που  πέρα από τυχόν ιδιαιτερότητες των επιμέρους κλάδων της δικαιοσύνης, εν πολλοίς ταυτίζονται. Η διαφορετικότητα των απόψεων και η σφοδρή συχνά διασταύρωση επιχειρημάτων είναι θεμιτή πτυχή ενός υγιούς δικαστικού «συνδικαλισμού» και ευπρόσδεκτη από κάθε καλόπιστο συνάδελφο όταν κείται μακριά από υπολανθάνουσες σκοπιμότητες και εντός των πλαισίων ενός έντιμου fair –play.

            Οι υφιστάμενες (μέχρι προσφάτως) και ήδη παγιωμένες στις συνειδήσεις των συναδέλφων δικαστικές ενώσεις, θεωρώ πως καλύπτουν την ανάγκη και θεσμική αποστολή εκπροσώπησης κάθε δικαστικού κλάδου και δικαστικών λειτουργών κάθε βαθμίδας και αρχαιότητας. Τα διοικητικά τους συμβούλια και τα προεδρεία έχουν εκλεγεί σύμφωνα με τις προβλεπόμενες από τα δημοκρατικά καταστατικά τους διαδικασίες. Αλίμονο αν οι θεματοφύλακες του συντάγματος δικαστικοί λειτουργοί δεν  είχαν τη βούληση και την ικανότητα να συντάξουν καταστατικά με υποδειγματικά δημοκρατικές διαδικασίες σχετικά με την εκλογή μελών δ.σ και την αντιπροσωπευτική συμμετοχή  σε αυτό.

              Η αρχαιότητα στο δικαστικό κλάδο αποτελεί παράδοση και ο σεβασμός της κατάδειξη δικαστικού ήθους. Η αρχαιότητα και η εμπειρία βαρυσήμαντος και επωφελής παράγων για  την αποτελεσματική προβολή και προάσπιση των αιτημάτων των συναδέλφων και την εύρυθμη  λειτουργία των δικαστικών ενώσεων, αλλά και η βούληση των συναδέλφων που ως ισότιμες μονάδες ανεξαρτήτως αρχαιότητας συμμετέχουν διά της ψήφου τους στις αρχαιρεσίες, αλλά και (η βούληση) του  μετέπειτα συγκροτηθέντος  διοικητικού συμβουλίου που εκλέγει το εκάστοτε προεδρείο εκφραζόμενο δημοκρατικά και καταστατικά, έννοια απροσπέλαστη και αδιαπραγμάτευτη, ως και η αυστηρή και απόλυτη γραμματική ερμηνεία των συνταγματικών διατάξεων.

            Η επιτυχία  της ύπαρξης και της λειτουργίας των δικαστικών ενώσεων  αλλά και η αντιπροσωπευτικότητα όσον αφορά τους κλάδους που εκπροσωπούν, δεν κρίνεται μόνο με βάση τον αριθμό των τύποις εγγεγραμμένων μελών τους αλλά και με βάση τον αριθμό των ενεργώς συμμετεχόντων στις δραστηριότητές τους  και μη αποστασιοποιημένων από τη λειτουργία τους. Επιτυχημένη στην εξυπηρέτηση του θεσμικού της ρόλου κρίνεται μία  δικαστική ένωση που προάγει του καταστατικούς σκοπούς της σχεδόν σε απόλυτο βαθμό, ώστε να μην  αφήνει κανένα περιθώριο στην ελεύθερη βούληση των μελών της για διαγραφή ή πλήρη αποστασιοποίηση (σε βαθμό απόσυρσης της εξουσίας εκπροσώπησης) τους, αλλά και για  αναζήτηση άλλης ή παράλληλης σωματειακής στέγης που θα αναπληρώσει κενά εκπροσώπησης και προβολής των αιτημάτων τους. Αν το τελευταίο συμβεί, σε μεγάλο εύρος και ποσοστό συμμετοχής, ίσως καταδεικνύει αδυναμία αποτελεσματικής εκπροσώπησης των μελών εν συνόλω ή ακόμα και ψευδεπίγραφη εκπροσώπηση επιμέρους κλάδου (όταν αυτός σε ελάχιστο ποσοστό συμμετέχει σε μία ένωση και σε συντριπτικό σε άλλη) από τις υφιστάμενες δικαστικές ενώσεις,  μελών που έχουν εξ επαγγέλματος υψηλή κριτική ικανότητα  προκειμένου να υπολογίσουν τις παραμέτρους και να σταθμίσουν τυχόν αρνητικά επακόλουθα μίας τέτοιας απόφασής τους για την ενότητα και την αποτελεσματικότητα του  δικαστικού «συνδικαλισμού».

            Ίσως η κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα και δημοσίως προβαλλόμενη ένταση, αν όχι κρίση, στη μεταξύ τους συνεργασία, αλλά και στην εσωτερική κυρίως λειτουργία των δικαστικών ενώσεων, αποτελέσει και πρέπει να αποτελέσει, στα ώτα των εχόντων τη θεσμική ευθύνη εκπροσώπησης τους, το καμπανάκι του κινδύνου του ενδεχόμενου κατακερματισμού, πολυδιάσπασής, αποδυνάμωσης, εκφυλισμού του καίριου θεσμικού τους ρόλου για τη λειτουργία της δικαιοσύνης, προκειμένου να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν και να λάβουν άμεσα τις απαραίτητες πρωτοβουλίες ή να αξιοποιήσουν τις ήδη ληφθείσες μεταξύ των οποίων εκείνη της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος, για τη δημιουργία  μίας ενωτικής και ευέλικτης Ομοσπονδίας Δικαστικών Ενώσεων, που πέραν των εύλογων διαφωνιών επί επιμέρους θεμάτων, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, θα  προασπίζεται σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος και άνευ συντεχνιακών  εγωισμών, ανταγωνισμών και αγκυλώσεων, την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και τα δίκαια αιτήματα των δικαστικών λειτουργών συλλογικά, ενιαία, αδιαίρετα, σθεναρά, άμεσα και αποτελεσματικά.

                                                         ΜΕ ΤΙΜΗ,

ΙΩΑΝΝΗΣ Π.ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΝΤΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ