ΔΕΕ (προδικ): νομοθεσία που επιτρέπει, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, την απόλυση εργαζομένου λόγω απουσιών από την εργασία που επαναλαμβάνονται κατά διαστήματα, έστω και αν είναι δικαιολογημένες — Απουσίες του εργαζομένου εξαιτίας ασθενειών που οφείλονται στην αναπηρία του

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 18ης Ιανουαρίου 2018 [αίτηση του Juzgado de lo Social
no 1 de Cuenca (Ισπανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Carlos Enrique Ruiz Conejero
κατά Ferroser Servicios Auxiliares SA, Ministerio Fiscal
(Υπόθεση C-270/16) (1)

(Προδικαστική παραπομπή — Κοινωνική πολιτική — Οδηγία 2000/78/ΕΚ — Ίση μεταχείριση στην
απασχόληση και την εργασία — Άρθρο 2, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, σημείο i — Απαγόρευση
δυσμενούς διακρίσεως λόγω αναπηρίας — Εθνική νομοθεσία που επιτρέπει, υπό ορισμένες
προϋποθέσεις, την απόλυση εργαζομένου λόγω απουσιών από την εργασία που επαναλαμβάνονται
κατά διαστήματα, έστω και αν είναι δικαιολογημένες — Απουσίες του εργαζομένου εξαιτίας
ασθενειών που οφείλονται στην αναπηρία του — Διαφορετική μεταχείριση λόγω αναπηρίας —
Έμμεση δυσμενής διάκριση — Δικαιολόγηση — Καταπολέμηση του απουσιασμού από την εργασία —
Πρόσφορος χαρακτήρας — Αναλογικότητα)
(2018/C 083/03)
Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική
Αιτούν δικαστήριο
Juzgado de lo Social no 1 de Cuenca
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Carlos Enrique Ruiz Conejero
κατά
Ferroser Servicios Auxiliares SA, Ministerio Fiscal
Διατακτικό
Το άρθρο 2, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, σημείο i, της οδηγίας 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη
διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια
ότι αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία που προβλέπει ότι ο εργοδότης δύναται να απολύσει εργαζόμενο εξαιτίας απουσιών από την
εργασία που επαναλαμβάνονται κατά διαστήματα, έστω και αν οι απουσίες αυτές είναι δικαιολογημένες, στην περίπτωση κατά
την οποία οι απουσίες αποτελούν συνέπεια ασθενειών οφειλόμενων στην αναπηρία από την οποία πάσχει ο εργαζόμενος, εκτός
εάν η νομοθεσία αυτή επιδιώκει τον θεμιτό σκοπό της καταπολεμήσεως του απουσιασμού και δεν υπερβαίνει το μέτρο που είναι
αναγκαίο για την επίτευξη του σκοπού αυτού, πράγμα που εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εκτιμήσει.
(1) ΕΕ C 279 της 1.8.2016.