ΠΟΙΟΙ ΚΑΙΝΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ;

 

«Εκεί που ο άνθρωπος καίει βιβλία, μπορεί να κάψει και στο τέλος ανθρώπους».

Το 1933 η ναζιστική Γερμανία έζησε τον δικό της πνευματικό μεσαίωνα, με το «Ολοκαύτωμα των βιβλίων» των επιφανών Γερμανών συγγραφέων. Ήταν το προοίμιο όσων θα ακολουθούσαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Στην Πλατεία της Όπερας του Βερολίνου, πλήθη Γερμανών φοιτητών και μελών των χιτλερικών Ταγμάτων Εφόδου συγκεντρώνονται για την καύση βιβλίων που κρίθηκαν ως «αντιγερμανικά». Η μεγάλη καύση βιβλίων πραγματοποιήθηκε το βράδυ της 10ης Μαΐου 1933 Κάηκαν πάνω από 20.000 βιβλία. «Αυτό ήταν απλώς ένα πρελούδιο.

«Εκεί που ο άνθρωπος καίει βιβλία, μπορεί να κάψει και στο τέλος ανθρώπους». Αυτό είχε γράψει προφητικά ο ποιητής Χάινριχ Χάινε. Η θλιβερή αυτή νύχτα όμως στο Βερολίνο δεν ήταν η μοναδική. Ήδη εβδομάδες πριν και μετά τη 10η Μαΐου αντίστοιχες καύσεις βιβλίων έλαβαν χώρα σε πολλές άλλες γερμανικές πόλεις.

Στην πατρίδα μας στις 16 Αυγούστου 1936 η δικτατορία Μεταξά προέβη σε καύση των  σχολικών  βιβλίων των Αλ. Παπαδιαμάντη, την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, τα έργα του Πλάτωνα και του Ξενοφώντα αλλά και του Στρ.Μυριβήλη. Άλλα έργα που ρίχτηκαν στην πυρά ήταν: το συνολικό έργο του Φρόιντ, Λέον Τολστόι και Φιοντόρ Ντοστογέφσκι, το συνολικό έργο του Καρλ Μαρξ και κάθε άλλο βιβλίο με μαρξιστικό περιεχόμενο και ιδεολογία, ακόμα και το «Καταγωγή των ειδών» του Δαρβίνου.

Δυστυχώς την 12.12.2021 στην Χαλκίδα λίγο πριν τις 9 το βράδυ της Κυριακής, κάποιοι σε διαμαρτυρία που έκαναν για τον κορωνοϊό. έκαψαν το παιδικό βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά, το οποίο αφορά την περίοδο της πανδημίας, το οποίο μοιράστηκε την προηγούμενη εβδομάδα στα σχολεία. Το γεγονός είναι πρωτόγνωρο για την Ελλάδα μας και απολύτως αποκρουστικό και απαράδεκτο, ξεπερνά τα όρια κάθε νόμιμης διαμαρτυρίας και οδηγεί σε επικίνδυνες ατραπούς . Ένα από μεγαλύτερα εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έγινε στις 13 Δεκεμβρίου του '43 δυνάμεις της «Βέρμαχτ» σκότωσαν σχεδόν όλους τους άρρενες κατοίκους των Καλαβρύτων και αυτό είναι μια θλιβερή μέρα  και δεν μπορούμε στην επέτειο του ολοκαυτώματος  αυτού  να ανεχθούμε σήμερα  και πάλι  την βαρβαρότητα  και το κάψιμο βιβλίων.

Το κάψιμο βιβλίων  είναι  πράξη που προσβάλλει τα πανανθρώπινα ιδεώδη.

Αποτελεί πραγματικά όμως  και πρωτοφανές γεγονός η εμφάνιση της βάρβαρης  βίας σε συμπεριφορές διαμαρτυρίας  για τα ζητήματα της πανδημίας και μάλιστα με επίκλησή δήθεν  διατάξεων του Συντάγματος που αυτοί που τις επικαλούνται δεν αντιλαμβάνονται .Η Βία και το Σύνταγμα είναι έννοιες ασύμβατες. Είναι η παρούσα δύσκολη κατάσταση μια  πραγματικότητα που πρέπει με νηφαλιότητα ν’ αντιμετωπισθεί, με τα συντεταγμένα όργανα της Πολιτείας, χωρίς όμως  κραυγές και υπερβολές.

Αποτελεί άλλωστε , αναμφισβήτητα τρομακτικό γεγονός αδιανόητης βίας , η «σύλληψη» δημοσίου λειτουργού μπροστά στα «αθώα» μάτια των μαθητών του Το γεγονός υπερβαίνει τα όρια της λογικής και της νομιμότητας Αλλά για την έλλειψη σεβασμού προς το δημόσιο λειτουργό, τον δικαστή, τον δάσκαλο  μπορεί να μην υπάρχει πραγματική  ποινή στο ποινικό μας σύστημα γιατί η «υβρις» είναι τόσο βαριά  που δεν μπορεί να ενταχθεί στον ποινικό μας κώδικα όπως και το κάψιμο βιβλίων γίνεται  από ηθελημένα ανιστόρητους, επιλεγμένα διαστρέφοντας καταστάσεις  και πάντα με απροκάλυπτη ασέβεια προς την ιστορία του τόπου και τους θεσμούς.  

Αυτού του είδους  οι τραμπουκισμοί ούτε εξεγέρσεις σηματοδοτούν, ούτε επαναστάσεις, ούτε διαμαρτυρίες  αλλά φέρνουν στην μνήμη μας τραγικές και απεχθείς  στιγμές της ιστορίας.

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ