ΕΔΔΑ: Η αναδρομική καταβολή ασφαλιστικών εισφορών ήταν νόμιμη και αναλογική

 

 

 

Η αναδρομική καταβολή ασφαλιστικών εισφορών ήταν νόμιμη και αναλογική, με στόχο τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος. Μη παραβίαση της δίκαιης δίκης

ΑΠΟΦΑΣΗ

Morelli κατά Ιταλίας της 19.09.2024 (αρ. προσφ. 23984/19) 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

 

 

Ο προσφεύγων, μοναδικός μέτοχος και υπάλληλος ιδιωτικής εταιρείας περιορισμένης ευθύνης, εγγράφηκε στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες (GS) της INPS, ενός ιταλικού φορέα πρόνοιας. Καθώς ο προσφεύγων είχε και την ιδιότητα του υπεύθυνου για την εμπορική διαχείριση, το INPS καταχώρισε τον προσφεύγοντα και στην υπηρεσία κοινωνικής ασφάλισης (GC) και του ζήτησε να καταβάλει εισφορές κοινωνικής ασφάλισης αναδρομικά από 1^ης Ιανουαρίου 2002, σύμφωνα με την Ιταλική νομοθεσία.

Ο προσφεύγων, προσέφυγε ενώπιον του Ακυρωτικού Δικαστηρίου το 2008, υποστηρίζοντας ότι δεν υπήρχε υποχρέωση εγγραφής και στα δύο συστήματα κοινωνικής ασφάλισης. Το 2010 σε παρόμοια υπόθεση, το Ακυρωτικό Δικαστήριο έκρινε πως διοικητικοί και εμπορικοί διαχειριστές ιδιωτικών εταιριών υποχρεούνταν να εγγραφούν μόνο σε ένα από τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης. Ωστόσο, τον Μάιο του 2008, ψηφίστηκε διάταξη «αυθεντικής  ερμηνείας», σύμφωνα με την οποίο οι διοικητικοί και εμπορικοί διευθυντές των ιδιωτικών εταιρειών υποχρεούνταν να εγγραφούν και στα δύο συστήματα κοινωνικής ασφάλισης (GS και GC).

Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι συνιστούσε παρέμβαση στο δικαίωμά του για δίκαιη δίκη, το γεγονός ότι η διάταξη εφαρμόστηκε αναδρομικά. Υποστήριξε ότι η αναδρομική αυτή εφαρμογή υπονόμευε τις δικαστικές αποφάσεις που είχαν εκδοθεί πριν από την ψήφιση του νέου νόμου, ιδίως εκείνες που ευνοούσαν τη θέση του όσον αφορά την υποχρέωση καταβολής εισφορών. Τα ιταλικά δικαστήρια απέρριψαν τους ισχυρισμούς του. Το θέμα τελικά οδηγήθηκε στο Ακυρωτικό Δικαστήριο, το οποίο επιβεβαίωσε ότι ο προσφεύγων είχε ενημερωθεί για τις υποχρεώσεις του να καταβάλει εισφορές μετά την ψήφιση του νόμου με αναδρομική ισχύ, αναιρώντας έτσι κάθε δικαιολογημένη εμπιστοσύνη που ενδεχομένως είχε με βάση προηγούμενη νομολογία.

Το ΕΔΔΑ αναγνώρισε ότι, ενώ οι νομοθετικές ενέργειες μπορούσαν να επηρεάσουν τις εν εξελίξει δικαστικές διαδικασίες, παρ΄ όλα αυτά δικαιολογούνται από επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος. Το Δικαστήριο σημείωσε ότι η νομοθετική πρόθεση ήταν να αντιμετωπιστούν σημαντικές οικονομικές επιβαρύνσεις και  να αποκατασταθεί η ασφάλεια δικαίου στο θέμα των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης. Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η παρέμβαση ήταν έγκαιρη, προβλέψιμη και αποσκοπούσε στην επίλυση υφιστάμενων συγκρούσεων στην ερμηνεία του νόμου, εξυπηρετώντας νόμιμο δημόσιο συμφέρον.

Επιπλέον, ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η αναδρομική εφαρμογή του νόμου παραβίασε τα περιουσιακά του δικαιώματα βάσει του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου, καθώς οδήγησε σε υποχρέωση καταβολής πρόσθετων εισφορών μαζί με κυρώσεις. Ωστόσο, το Δικαστήριο έκρινε ότι η υποχρέωση αυτή δεν αποτελούσε δυσανάλογη επιβάρυνση για τον ίδιο, ιδίως στο πλαίσιο ενός συστήματος κοινωνικής ασφάλισης που έχει σχεδιαστεί για να αντανακλά την κοινωνική αλληλεγγύη προς τους ευάλωτους πολίτες.

Το Δικαστήριο κήρυξε απαράδεκτη την προσφυγή, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το νομοθετικό μέτρο ήταν δικαιολογημένο και δεν παραβίαζε τα δικαιώματα που απορρέουν από την ΕΣΔΑ.

 

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ https://www.echrcaselaw.com ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ