ΑΙΤΗΣΗ ΑΚΥΡΩΣΗΣ 430 ΚΠΔ (ΝΟΜΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ)

Θα ήθελα να θέσω υπόψη των συναδέλφων το εξής ερώτημα: πώς εφαρμόζετε στα Δικαστήρια όπου υπηρετείτε τη διάταξη του άρθρου 430 παρ. 1 εδ. α' ΚΠΔ που προβλέπει για το παραδεκτό της αίτησης ακύρωσης απόφασης "να μην έχει ασκηθεί ένδικο μέσο κατά της καταδικαστικής απόφασης"; Ζητάτε κατά την υποβολή της αιτήσεως να επισυνάπτεται πιστοποιητικό περί μη άσκησης ενδίκου μέσου (έφεσης επί εκκλητής ποινής, αναίρεσης επί ανέκκλητης ποινής) κατά της υπό ακύρωση αποφάσεως; Ζητάτε να μην έχει ασκηθεί ένδικο μέσο μέχρι την ημέρα της υποβολής της αίτησης ακύρωσης (ώστε, εάν απορριφθεί η αίτηση ακύρωσης, να δύναται ο καταδικασθείς, εάν δεν έχει παρέλει η προθεσμία, να ασκήσει ένδικο μέσο) ή να μην δύναται να το ασκήσει καθόλου (πχ με το να παραιτείται από το ΔΙΚΑΙΩΜΑ άσκησης ενδίκων μέσων κατά την υποβολή της αίτησης ακύρωσης -βλ. Λάμπρο Μαργαρίτη, Αδάμ Παπαδαμάκη- εν όψει και του ότι οι αποφάσεις με ανέκκλητες ποινές δεν γράφονται, δεν καταχωρίζονται στο ειδικό βιβλίο καθαρογραμμένων αποφάσεων και έτσι δεν παρέρχεται ποτέ η προθεσμία άσκησης αναίρεσης); Μήπως είναι μεγάλη πολυτέλεια για τον καταδικασθέντα να δύναται να ασκήσει ΚΑΙ αίτηση ακύρωσης (ειδικά για το λόγο της κακής κλήτευσής του ως αγνώστου διαμονής) ΚΑΙ -σε περίπτωση μη ευδοκίμησής της- ένδικο μέσο κατά της μη ακυρωθείσης αποφάσεως; Ή μήπως κατά την τελευταία εκδοχή θα κινδυνεύαμε να στερήσουμε από τον καταδικασθέντα, που δεν απέδειξε, όμως, το ότι κακώς είχε κλητευθεί ως αγνώστου διαμονής και, έτσι, το Δικαστήριο οδηγήθηκε στο να απορρίψει την αίτηση ακύρωσης, και από τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, αφού θα έχει πρώτα παραιτηθεί από το ΔΙΚΑΙΩΜΑ άσκησης ενδίκων μέσων (Καρράς); Τότε, όμως, ποιο το νόημα της διατάξεως του άρθρου 430 ΚΠΔ; 


=========
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ