ΕΔΔΑ: Το ένδικο μέσο της έφεσης που εκδικάζεται μετά την υφ΄όρον απόλυση και απέλαση του εκκαλούντος καθίσταται απολύτως αναποτελεσματικό. (Ελλάδα)

 

 

 

Το ένδικο μέσο της έφεσης που εκδικάζεται μετά την υφ΄όρον απόλυση και απέλαση του εκκαλούντος καθίσταται απολύτως αναποτελεσματικό. Παραβίαση του άρθρου 2 του 7ου Πρωτοκόλλου 

ΑΠΟΦΑΣΗ

Ftiti κατά Ελλάδας της 26.08.2025 (προσφ. αριθ. 37957/14) 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ο προσφεύγων, Τυνήσιος υπήκοος, καταδικάστηκε από το ΜΟΔ Χανίων στις 17 Φεβρουαρίου 2010 σε δεκαεπτά έτη κάθειρξη για διακεκριμένη ζωοκλοπή από κοινού. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο αποφάσισε η έφεση να μην έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα και διέταξε την απέλασή του μετά την έκτιση της ποινής. 

Ο προσφεύγων άσκησε έφεση κατά της απόφασης του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου. Μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια στις 30 Ιανουαρίου 2014 προσδιορίστηκε η έφεση να εκδικαστεί στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο (ΜΟΕ Κρήτης). Ο προσφεύγων  εμφανίστηκε στο δικαστήριο, αλλά  αναβλήθηκε η εκδίκαση για τις 13 Νοεμβρίου 2014 λόγω απουσίας βασικών μαρτύρων κατηγορίας. Η εκδίκαση της έφεσης όμως αναβλήθηκε και πάλι, για κώλυμα του συνηγόρου του προσφεύγοντος και προσδιορίστηκε να εκδικαστεί την 1η Νοεμβρίου 2015.

Στη συνέχεια ο προσφύγων έχοντας επιδείξει καλή συμπεριφορά κατά τον χρόνο της κράτησής του  και συμπληρώσει τα 3/5 της ποινής του, συμπεριλαμβανομένων της πραγματικής έκτισης και των ημερών εργασίας του, απολύθηκε υφ΄όρον  από τις φυλακές σύμφωνα με το άρθρο 105Β του Ποινικού Κώδικα, 

Ο προσφεύγων αποφυλακίστηκε στις 6 Μαρτίου 2015, αλλά μεταφέρθηκε στο Τμήμα Παράνομης Μετανάστευσης στην Τρίγλια και τοποθετήθηκε σε κέντρο κράτησης μεταναστών. Στις 22 Απριλίου 2015 και ενώ ήταν εκκρεμής η εκδίκαση της έφεσής του, που είχε προσδιοριστεί για 13 Νοεμβρίου 2015,  απελάθηκε στην Τυνησία και του απαγορεύτηκε η είσοδος στην Ελλάδα και γενικά στον χώρο Σένγκεν.

Την 1η Νοεμβρίου 2015, το ΜΟΕ Κρήτης απέρριψε την έφεση λόγω μη εμφάνισης του προσφεύγοντος στο δικαστήριο.

Το Δικαστήριο του Στρασβούργου έκρινε ότι η καθυστέρηση των έξι ετών για την εκδίκαση της έφεσής του προσφεύγοντος, σε συνδυασμό με την απουσία ανασταλτικού αποτελέσματος της πρωτόδικης ποινής και την άμεση απέλαση του, καθιστούσε το δικαίωμα του ενδίκου μέσου της έφεσης απολύτως αναποτελεσματικό. Μετά την έκτιση των 3/5 της ποινής του και την υφ΄όρον απόλυσή του, η εξέταση του ενδίκου μέσου της  έφεσης δεν μπορούσε πλέον να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά οποιεσδήποτε τυχόν αστοχίες ή ελλείψεις της καταδικαστικής απόφασης του πρωτόδικου δικαστηρίου.

Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 2 του Πρωτοκόλλου αρ. 7 (αναποτελεσματικό δικαίωμα επανεξέτασης της καταδικαστικής απόφασης από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο) και επιδίκασε για ηθική βλάβη 7.000 ευρώ.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ https://www.echrcaselaw.com ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ