Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Ποιοι;;; απελευθερώνουν τους εγκληματίες!


της Ανδρομέδας Ε. Στεφανίδου Αντεισαγγελέας Πρωτοδικών

Στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» της 22.05.2011, στο άρθρο τους «Ο Αφγανός που σκότωσε για 120 Ευρώ είχε αποφυλακιστεί με χαριστική ρύθμιση»,

οι δημοσιογράφοι Δημήτρης Πώποτας και Αριας Καλύβας διαπιστώνουν ότι «Είναι αδιανόητο ένας λαθρομετανάστης με παραβατική συμπεριφορά να συλλαμβάνεται, να κάνει χρήση ευνοϊκών διατάξεων του νόμου Καστανίδη, παρότι λαθραίος, και εν τέλει να μην απελαύνεται από τη χώρα ... δεν ήταν ένας ..
δύστυχος αλλοδαπός που ήρθε στην Ελλάδα με την οικογένειά του για μία καλύτερη ζωή. Ο Μαμάντ ήταν ένας ληστής του δρόμου. Χρήστης και διακινητής ναρκωτικών με άγρια ένστικτα, δεν είχε δουλέψει ποτέ στη ζωή του και δεν τον ενδιέφερε να ζει μόνιμα στη χώρα μας ...». Με το δημοσίευμα αυτό περιγράφονται οι χαρακτήρες των φονιάδων του Μανώλη Καντάρη, που έφερε τελείως αντίθετα χαρακτηριστικά από τους δολοφόνους του, αφού ήταν άνθρωπος οικογενειάρχης, μορφωμένος, ενεργός πολίτης στην Ελλάδα, που προσέφερε στη χώρα του με τη φορολογία και τα τέκνα που ανέτρεφε. Ο άνθρωπος αυτός μετοίκησε εις Κύριον. Έμειναν στην κοινωνία, «ευτυχώς», οι τρεις εγκληματίες που θα ξανασκοτώσουν στο μέλλον με την ίδια ευκολία έναν ακόμη Μανώλη Καντάρη.

Ο περιβόητος νόμος Καστανίδη είναι ο Ν.3904/2010 που ψηφίστηκε, παρά την ενεργή αντίθεση μελών του Δικαστικού κλάδου, την 23 Δεκεμβρίου του 2010. Με το νόμο αυτό εισάγονται στην έννομη τάξη πολλά «φάουλ». Το μεγαλύτερο σφάλμα αποτελεί η, όπως πάντα στην Ελληνική έννομη τάξη, άνευ ελέγχου και κριτηρίων απελευθέρωση κρατουμένων. Με το άρθρο 33 του νόμου αυτού ο Εισαγγελέας υποχρεούται να απολύσει από τις φυλακές όσους κρατούνται και η ποινή τους έχει μετατραπεί σε χρηματική, ορίζοντας χρονικό διάστημα για την καταβολή του χρηματικού ποσού (δηλ.δόσεις). Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο δύναται να μετατρέψει σε χρηματική την ποινή φυλάκισης όσων έχουν καταδικασθεί σε δύο έως τρία έτη, ενώ υποχρεούται να απολύσει από τις φυλακές (σωφρονιστικά καταστήματα με το μοντέρνο όρο), όσους καταδίκους έχουν εκτίσει το 1/5 της ποινής τους και να χορηγήσει ανασταλτικό αποτέλεσμα σε όλους τους καταδίκους, εφόσον στο ποινικό τους μητρώο δεν έχει καταχωρηθεί στερητική της ελευθερίας ποινή άνω του ενός έτους. Υποχρεώνει τους διευθυντές των φυλακών να γνωστοποιήσουν άρον - άρον στις Δικαστικές Αρχές τις υποθέσεις των καταδίκων που εμπίπτουν στις ανωτέρω περιπτώσεις, αλλά και να διαγράψουν τις πειθαρχικές τους ποινές, ώστε τα Δικαστικά όργανα να μην μπορούν να διαγνώσουν την προσωπικότητά των ατόμων που θα απελευθερώσουν.

Τον Ιανουάριο του 2010, από τους 11.364 κρατουμένους στις φυλακές, οι 6.307 ήταν αλλοδαποί. Καταλαβαίνουμε ότι, ο νόμος Καστανίδη αφορούσε στο μεγαλύτερο αριθμό τους αλλοδαπούς. Με αυτές τις ευεργετικές διατάξεις, άνευ κριτηρίων και ασφαλιστικών δικλείδων, απελευθερώθηκε και ο ένας εκ των δολοφόνων του Έλληνα οικογενειάρχη, που, μαζί με τους λοιπούς δύο δολοφόνους, ασχολούνταν με ληστείες και διακίνηση ναρκωτικών. Απελευθερώθηκε ένας αλλοδαπός, άνευ νομίμων εγγράφων παραμονής στη χώρα, χωρίς το Ελληνικό κράτος, δηλ. να γνωρίζει «από πού κρατάει η σκούφια του» και τί θα πράξει μετά την αποφυλάκισή του για την επιβίωση και τη διαμονή του. Με νόμο του Κράτους αποφυλακίστηκε ο παράνομος μετανάστης και τον αφήσαμε να κυκλοφορεί στην Αθήνα. Με το νόμο αυτό ουσιαστικά καταλύεται ο Σωφρονιστικός Κώδικα (που στολίζεται επίσης από πολλές αστοχίες) και η κρίση επί της ουσίας των Δικαστηρίων, καθώς αποφυλακίζονται καταδικασμένοι χωρίς να έχει ολοκληρωθεί ο σωφρονισμός τους και παρά την Δικαστική απόφαση που τους επέβαλε την αρχική ποινή φυλάκισης. Καθημερινά οι Δικαστές αγανακτούμε που είμαστε υποχρεωμένοι να υπακούσουμε σε τέτοια νομοθετήματα και να βγάλουμε έξω ανθρώπους επικίνδυνους. Επικοινωνούμε μετά την υπηρεσία μεταξύ μας για να διοχετεύσουμε κάπου την οργή μας για την κατάσταση αυτή. Και από την άλλη, ακούμε διαφόρους να φωνάζουν ότι «οι Δικαστές του αφήνουν ελεύθερους».

Παρόμοιοι νόμοι έχουν εκδοθεί και στο πρόσφατο παρελθόν. Έτσι, με το Ν.3811/2009 (επί υπουργίας Χ.Καστανίδη, που υπογράφει την Αιτ.Έκθεση), διατάχθηκε η απόλυση υπό όρο καταδικασμένων, «ειδικευμένων» στην παράβαση της νομοθεσίας περί ναρκωτικών (έμποροι κατά το κοινώς λεγόμενο). Εισήχθησαν στο Δικαστήριο υποθέσεις πενταετούς φυλάκισης και κάθειρξης για μετατροπή και αποφυλάκιση, ευτυχώς χωρίς να επιβάλλεται τούτο υποχρεωτικά, αφού το Δικαστήριο είχε, τουλάχιστον, τη δυνατότητα να κρίνει για την ωφέλεια του μέτρου αυτού. Με το άρθρο 24 του ίδιου νόμου υποχρεώθηκαν οι Δικαστικές αρχές στην μη επιβολή προσωρινής κράτησης (προφυλάκισης κατά το κοινώς λεγόμενο) σε βάρος δραστών κακουργημάτων. Έτσι, π.χ. δράστες 47 κλοπών, μόνο στην περιοχή της Πτολεμαϊδος, (συμμορία επικίνδυνων Ισραηλινών και Γεωργιανών, που εισήλθαν στο ξέφραγο αμπέλι της χώρας μας με παραβατικό και μόνο σκοπό, εκμισθώνοντας οικίες, ώστε να παρουσιάζουν μόνιμη κατοικία στην Ελλάδα. Μάλιστα, όταν προσήχθησαν ενώπιον του Εισαγγελέα έδειχναν τα γεννητικά τους όργανα φωνάζοντας συνθήματα υπέρ των Τούρκων και κατά της Ελλάδος) δεν δύναται να κρατηθούν μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσής τους. Εμφανίζονται ενώπιον του Ανακριτή, ο οποίος υποχρεούται να τους αφήσει ελεύθερους με περιοριστικούς όρους. Στην πράξη, ο Ανακριτής τους υποχρεώνει σε μεγάλες χρηματικές εγγυήσεις, ώστε εν αδυναμία καταβολής, η Αστυνομία να τους συλλάβει, αν τυχόν τους ξαναβρεί, και να τους επιβληθεί το μέτρο της προσωρινής κράτησης. Τουλάχιστον με αυτόν τον τρόπο, διασφαλίζεται η κοινωνία για τα εγκλήματά τους, για όσο χρονικό διάστημα αυτοί θα είναι προσωρινά κρατούμενοι. Μέχρι όμως να εντοπιστούν για δεύτερη φορά από την Αστυνομία, οι δράστες των κλοπών συνεχίζουν την ίδια παραβατική συμπεριφορά, ώστε να μαζέψουν το ποσό της εγγυοδοσίας. (Προς αποφυγή επαναλήψεων, όμοιες διατάξεις προβλέπονται και με το Ν.3772/2009 επί υπουργίας Ν.Δένδια). Στην πρακτική αυτοί βρισκόμαστε αντιμέτωποι με φωνές του νομικού κόσμου που φωνασκούν ότι η προσωρινή κράτηση δεν είναι μέτρο τιμωρίας του δράστη, π.χ. των 47 κλοπών. Εμείς, όμως, είμαστε υποχρεωμένοι να ακούμε τη φωνή των θυμάτων πολιτών και όχι των θεωρητικών της επιστήμης μας και να διασφαλίζουμε, με τις δυνατότητες που μας άφησαν, την κοινωνική ειρήνη.

Όπως ο Εισαγγελέας Εφετών, Β.Φλωρίδης αναφέρει σε σχετικό άρθρο του με τίτλο «Για ποια Δικαιοσύνη, αλήθεια, μιλάμε», δημοσιευμένο στην εφημερίδα «Η Καθημερινή» της 20.03.2011, «Αυτό είναι τελικά το ποινικό οπλοστάσιο που διαθέτει η χώρα μας απέναντι στο έγκλημα. Αυτό είναι το Κράτος Δικαίου που διαμορφώσαμε. Όμως έτσι οι πολίτες εθίστηκαν στην ατιμωρησία. ... ». Κάθε νέο νομοθέτημα έχει έναν και μοναδικό στόχο, που είναι η συνεχής αποδυνάμωση της Δικαστικής Αρχής και η μετατροπή της σε φύλακα άγγελο των «καημένων κατηγορουμένων». Ευτυχώς, υπάρχουμε κάποιοι που αντιστεκόμαστε, απαντώντας στην πορεία μας δρόμο στρωμένο με αγκάθια και κατηγορουμένους, έλλογους και μη, σοβαρούς ή παρανοϊκούς, που μας απειλούν, καθώς γνωρίζουν ότι καμίας προστασίας δεν απολαμβάνουμε. Σας προκαλώ να συλλογιστείτε ... για ποιο λόγο γίνονται αυτά;
η κ. Ανδρομέδα Ε.Στεφανίδου είναι Αντεισαγγελέας Πρωτοδικών*

πηγή
http://www.vetonews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4875:2011-06-07-22-34-15&catid=45:2010-02-17-09-02-06&Itemid=75

================
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

9 σχόλια:

  1. 1. θα πρέπει η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων να ετοιμάσει ένα δελτίο τύπου σχετικά με την απόδοση ευθυνών στους δικαστές για τις παράλογες αποφυλακίσεις με έκκληση για σαφές και αξιόπιστο ρεπορτάζ χωρίς κλισέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. συμφωνω θα πρέπει η Ενωση μας να ασκήσει κριτική στους ως άνω νόμους και να εξηγήσει στον κόσμο που οφείλεται η ανομία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νίκος Τομπουλίδης10 Ιουνίου 2011 στις 10:51 π.μ.

    Δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει κανείς σε γενικές γραμμές με τις απόψεις της αξιότιμης κ. Εισαγγελέως. Είναι αλήθεια ότι τέτοιοι νόμοι οδηγούν εν πολλοίς στην ατιμωρησία θέλοντας να εξυπηρετήσουν άλλους σκοπούς. Αν και είναι ευνοικοί για μια μεγάλη μερίδα εντολέων μας (κατηγορουμένων, κρατουμένων)και εξ αυτού του λόγου ωφελούν και εμάς τους συνηγόρους στο έργο μας, ωστόσο θεωρώ ότι προσκρούουν στη συνταγματική νομιμότητα προσβάλλοντας τις αρχές της ισότητας και της ισονομίας. Κι αυτό γιατί άλλοι κατηγορούμενοι και καρατούμενοι ευνοούνται κάνοντας χρήση των μεταβατικών διατάξεων αυτών των νόμων και άλλοι αδικούνται μη δυνάμενοι να κάνουν χρήση αυτών διότι τυχαίνει να τελούν αδικήματα μετά την θέση σε ισχύ των συγκεκριμένων νόμων.
    Βέβαια οφείλω να παρατηρήσω ότι οι νόμοι αυτοί δεν ευνοούν μόνο τους αλλοδαπούς εγκληματίες αλλά και τους Έλληνες.Το γεγονός ότι οι αλλοδαποί κρατούμενοι είναι περισσότεροι από τους Έλληνες αυτό δεν σημαίνει ότι οι ανωτέρω νόμοι θεσπίζονται γι' αυτούς.Άλλωστε γνωρίζουμε όλοι ότι η υπερσυσσώρευση στη χώρα μας των παράνομων αλλοδαπών και ο εγκλωβισμός τους σ' αυτή οφείλεται στη Συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ. Ο καθένας μας νομίζω αν βρισκόταν στην απάνθρωπη αυτή κατάσταση, εύκολα θα έρεπε στο έγκλημα.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οι Δικαστικοί Λειτουργοί είμαστε εν συνόλω υποχρεωμένοι να ακούμε τη φωνή των θυμάτων πολιτών και ΟΧΙ των θεωρητικών της νομικής επιστήμης, οι οποίοι (μην το ξεχνάμε) είναι κυρίως δικηγόροι. Πώς, άραγε, αισθάνεται ένας Ανακριτής ή ένας Εισαγγελέας, όταν μετά την απολογία στη κυρία ανάκριση κατηγορουμένου για επικίνδυνα για τη δημόσια τάξη & ασφάλεια κακουργήματα ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΤΕΙΛΕΙ ΣΤΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΩΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ, μόνο και μόνο γιατί τα συγκεκριμένα κακουργήματα εξαιρούνται της προσωρινής κρατήσεως κατόπιν σχετικής διατάξεως νόμου του κ. Καστανίδη το 2009?? Μήπως θα έπρεπε η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων να βγει και να εξηγήσει κάποια πραγματάκια στον -όχι τυχαία...κάποιες φορές - θυμωμένο με τους Δικαστές κόσμο??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ ανώνυμο που είπε "Το εν λόγω άρθρο αποτελεί λόγο..."

    (σ.σ. δε δημοσιεύθηκε το σχόλιο)

    ==================

    Παρακαλώ τα σχόλιά σας να μην είναι προσωπικά (όπως αυτό που δε δημοσιεύσαμε).

    Αν διαφωνείτε με κάτι ευχαρίστως να δημοσιεύσουμε την άποψή σας, χωρίς όμως προσωπικές επιθέσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θεωρώ σκόπιμο να σημειώσω τα εξής:
    Α) Υφ΄ όρον απόλυση: Όταν για την υφ΄ όρον απόλυση ισχύει η δικαιοδοσία του δικαστικού συμβουλίου, δηλ. παρεμβάλλεται κρίση δικαστική, αυτό σημαίνει χωρίς καμία αμφιβολία οτι η κρίση περί των ουσιαστικών προυποθέσεων αυτής εναπόκειται στην κρίση των δικαστών. Και τούτο διότι, το έχω πει και άλλη φορά, δεν νοείται δικαστική κρίση δέσμια από οιαδήποτε γνωμοδότηση. Άλλως υπάρχει παραβίαση της αρχής της διάκρισης των λειτουργιών.Βέβαια επειδή η προυπόθεση της διαγωγής στις φυλακές είναι κάτι, που στην πράξη δεν μπορεί να ελέγξει ο δικαστής, ανακύπτει συχνά προβληματισμός. Επομένως, σε σοβαρές ειδικά περιπτώσεις, θα πρέπει η σχετική γνωμοδότηση του διευθυντή των φυλακών και όσων γενικώς ασκούν την εποπτεία στους κρατουμένους να είναι πλήρως και εμπεριστατωμένα αιτιολογημένη και όχι ένα τυπικό κείμενο περί του εάν ο κρατούμενος τιμωρήθηκε ή όχι πειθαρχικά και εν ανάγκη να καλούνται οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι που ασκούν την εποπτεία των κρατουμένων (λ.χ. ο διευθυντής μιας φυλακής ) ενώπιον του δικαστικού συμβουλίου ώστε να απαντoύν σε ερωτήματα του Εισαγγελέα και της σύνθεσης του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών.
    Β) Η ποινή έχει τρεις παρεμέτρους: α) αυτή που απειλεί ο νόμος και που εναπόκειται στο νομοθέτη, β) αυτή που επιβάλλει το δικαστήριο και γ) αυτή που πραγματικά πλέον εκτίει αυτός, που καταδικάστηκε. Σε αυτό το τελευταίο στάδιο τον πρώτο λόγο θέλει να έχει και πάλι ο νομοθέτης,διότι μετά την επιβολή της ποινής από το Δικαστήριο αρχίζει το στάδιο της σωφρονιστικής, πλέον, πολιτικής. Το ποινικό δίκαιο, όμως, σε δογματικό επίπεδο, επιτελεί δύο λειτουργίες:αφενός την προστατευτική των εννόμων αγαθών που επιτάσσει την ΄΄αυστηριοποίηση΄΄ αυτού σε κάθε επίπεδο και την φιλελεύθερη λειτουργία, αφετέρου, που διαπνέεται κυρίως από το σεβασμό στην προσωπικότητα του κατηγορουμένου. Αυτή η δεύτερη λειτουργία (φιλελεύθερη) απαντάται κυρίως όταν σε μία κοινωνία η γενική πρόληψη έχει εμπεδωθεί στη συνείδηση των πολιτών, σε μία κοινωνία όπου έχει εμπεδωθεί ένα αρκετά υψηλό επίπεδο σεβασμού των εννόμων αγαθών. Αντίθετα η προστατευτική λειτουργία έχει το προβάδισμα όταν μία χώρα βρίσκεται στο στάδιο της εμπέδωσης της σημασίας των εννόμων αγαθών στη συνείδηση των πολιτών. Στη χώρα μας όσο δεν υπήρχαν αλλοδαποί, χωρίς αυτό να υποδηλώνει ούτε ξενοφοβία, ούτε κοινωνικό ρατσισμό, οι Έλληνες πολίτες είχαν εμπεδώσει το σεβασμό σε βασικά έννομα αγαθά της ζωής μας (κυρίως της ζωής, της περιουσίας και της σωματικής ακεραιότητας ) με εξαίρεση ίσως τα έννομα αγαθά της περιουσίας του Δημοσίου, της υπηρεσίας κλπ. Μετά την έλευση όμως των αλλοδαπών στη χώρα μας, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν προέρχονται από τις προηγμένες οικονομικά και κοινωνικά χώρες της Ε.Ε. αλλά από τις πλέον απολίτιστες χώρες του κόσμου, παρατηρήθηκε το φαινόμενο η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς αν όχι όλοι, διότι από τέτοια καθεστώτα προέρχονται και χωρίς να φταίνε ενδεχομένως, να μην έχουν συναίσθηση ούτε της αξίας της ζωής, ούτε της αξίας της περιουσίας, ούτε της αξίας της προσωπικότητας, ούτε της αξίας της γυναίκας, ήτοι βασικών παραγόντων της ανθρώπινης πλέον ύπαρξης με αποτέλεσμα να μην διστάζουν να σκοτώνουν για ένα μόνο ευρώ ή για μια βιντεοκάμερα στο κέντρο της Αθήνας και να βυθίζουν στο πένθος ολόκληρες οικογένειες, πράγμα το οποίο ουδέποτε θα έπραττε, ούτε θυμάμαι ποτέ να έπραξε Έλληνας πολίτης. Ενόψει αυτής της πραγματικότητας η στροφή προς την προστατευτική λειτουργία του ποινικού δικαίου είναι απαραίτητη για τη χώρα. Αποτελεί εθνική ανάγκη και μάλιστα μέσα σε μία τόσο δύσκολη περίοδο. Διαφορετικά πολύ φοβάμαι οτι τα αποτελέσματα θα είναι δυσάρεστα. Οι διατάξεις του νόμου 3904/2010 σε βασικά τους σημεία (λ.χ. ανασταλτικό αποτέλεσμα έφεσης ) χρήζουν άμεσης επανατροποποίησης για το καλό όλων ανεξαιρέτως των πολιτών αυτής της χώρας. Αυτό το μήνυμα πρέπει να σταλεί προς πάσα κατεύθυνση, διότι παρά το οτι είμαστε δικαστές και όχι νομοθέτες πρέπει να συμβάλλουμε με κάθε τρόπο στην προστασία των πολιτών αυτής της χώρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν μπορώ να καταλάβω πως το άρθρο αυτό έχει λάβει 6 αρν.ψήφους. Δηλ. ποιος συνάδελφος είναι αυτός που πειράχτηκε επειδή το περιεχόμενο αναφέρει αλήθειες για τη δράση του Καστανίδη και γενικά του Υπ.Δ/νης; Ποιος είναι αυτός που πειράχτηκε από την αναφορά της αλήθειας για τα εμπόδια που βάζει εσκεμμένα ο νομοθέτης ώστε να βάλλονται οι δικαστές όταν απελευθερώνονται μιάσματα; Ελπίζω τα αρνητικά να μη στηρίζονται σε κυβερνητικές επιλογές και αρέσκειες.Έτσι, δεν θα πάμε μπροστά.
    Σταύρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σκέφτομαι άραγε ποιο να ήταν το κίνητρο του Υπουργείου για την ψήφιση του ν. 3904/2010 που πολλές διατάξεις του είναι ανήκουστες σε ξένα δίκαια. Προφανώς για να μην υπάρχουν πολλοί κρατούμενοι να με3ιωθούν τα έξοδα και οι δαπάνες για αυτούς και να αποτρταπεί η ανάγκη κατασκευής νέων καταστημάτων κράτησης, στο όνομα του χρέους και της Τρόϊκας. Δηλαδή με λίγα λόγια έχουμε καθημερινή άυξηση της εγκληματικότητας λόγω των μέτρων που μας επέβαλε η Τρόϊκα χωρίς να υπολογίζεται η ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών, δεν έχει μεγάλη αξία για τους ανθρώπους αυτούς (ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΕΕ) η ανρθώπινη ζωή και η περιουσία των Ελλήνων......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ενηερώνω ότι όλες τις αρνητικές ψήφους τις έβαλε ίδιος άνθρωπος.
    Σταύρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε, αναφορικά με τα σχόλια που δημοσιεύονται ότι:
1) Δε θα δημοσιεύονται δυσφημιστικά και εξυβριστικά σχόλια
2) Δε θα δημοσιεύονται ΑΣΧΕΤΑ σχόλια σε ΑΣΧΕΤΕΣ αναρτήσεις
3) Δε θα δημοσιεύονται επαναλαμβανόμενα σχόλια στην ίδια ανάρτηση
4) Δε θα δημοσιεύονται σχόλια σε Greeklish


5) Σχόλια σε ενυπόγραφα άρθρα θα δημοσιεύονται μόνον εφόσον και αυτά είναι ενυπόγραφα.
6) Σχόλια σε ενυπόγραφο σχόλιο θα δημοσιεύονται μόνον εφόσον και αυτά είναι ενυπόγραφα.

7) ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ "ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΣΧΟΛΙΑ"


Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΥΙΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΑΠΌ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ