ΟΜΙΛΙΑ του Προέδρου Εφετών κ. Χρήστου Νάστα στη Γενική Συνέλευση της 16ης Δεκεμβρίου 2017

                                               ΟΜΙΛΙΑ

του Προέδρου της Εφετειακής Επιτροπής της Περιφέρειας του Εφετείου Θεσσαλονίκης της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων (Ε.Δ.Ε.) στη Γενική Συνέλευση της 16^ης Δεκεμβρίου 2017 

 Κυρίες και Κύριοι  ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ  , επειδή αρκετοί από εσάς δεν με γνωρίζετε, ονομάζομαι, Χρήστος Νάστας, είμαι νεοπροαχθείς Πρόεδρος Εφετών και τοποθετήθηκα πρόσφατα με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου στο Εφετείο Αθηνών. Διατέλεσα αιρετός Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου  Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης και σήμερα είμαι για δεύτερη συνεχή θητεία αιρετό τακτικό μέλος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Θεσσαλονίκης. Παράλληλα  οι συνάδελφοι της Εφετειακής περιφέρειας του Εφετείου Θεσσαλονίκης με έχουν εκλέξει για δεύτερη συνεχή θητεία στην Εφετειακή Επιτροπή Θεσσαλονίκης της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, της οποίας Εφετειακής Επιτροπής έχω την τιμή να είμαι Πρόεδρος.

Συνάδελφοι ,υπηρετώ τη Δικαιοσύνη της Πατρίδος μας επί τριάντα τρία χρόνια, ξεκινώντας τη δικαστική μου πορεία το έτος 1984 , όταν ορκίστηκα Πάρεδρος στο Πρωτοδικείο ΣΕΡΡΩΝ.  Στη μακρόχρονη διαδρομή μου στο χώρο εφαρμογής του δικαίου, επανειλημμένα αναρωτήθηκα αν η δικαιοσύνη, την οποία όλοι απονέμουμε , είναι πραγματικά ανεξάρτητη.

        Η νομική ιδεολογία θεωρεί την ουσία της δικαστικής ανεξαρτησίας δεδομένη, σχεδόν αυτονόητη. Πριν από 80 περίπου χρόνια ο Χαράλαμπος Φραγκίστας έδινε στην ομότιτλη μελέτη του τον ακόλουθο ορισμό: «Ανεξαρτησία της δικαιοσύνης υπάρχει εις μιαν Χώραν, όταν οι δικασταί κατά την άσκησιν των δικαστικών των καθηκόντων διατηρούσι απόλυτον αυτοτέλειαν κρίσεως και πλήρην ελευθερίαν ενεργείας, υπείκοντες μόνον εις τους νόμους και την φωνήν της συνειδήσεώς των και ουδεμίαν ουδαμόθεν υποχρεούμενοι να δεχθώσιν οδηγίαν».

        Η τόσο καθαρή αυτή θέση είναι αλήθεια ή μύθευμα; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υφίστανται εγγενείς δυσχέρειες για την ανεμπόδιστη και χωρίς προβλήματα πραγμάτωση της δικαστικής ανεξαρτησίας. Από το ίδιο το δίκαιό μας δημιουργούνται όροι ή υποθάλπονται καταστάσεις που ευνοούν τη θεμιτή, αλλά και την αθέμιτη πολιτική εξάρτηση του δικαστή και δυσχεραίνουν την ακώλυτη πραγμάτωση της δικαστικής ανεξαρτησίας.  

Ενδεικτικά αναφέρω κάποιους από τους θεσμοθετημένους όρους εξάρτησης, όπως είναι α)   η οικονομική και εν μέρει υπηρεσιακή εξάρτηση των δικαστών από την εκτελεστική εξουσία, β) η ανάθεση από το Σύνταγμα και τους νόμους διοικητικών ή και πολιτικών ουσιαστικά έργων στη Δικαιοσύνη, γ) η εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων από όργανα της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά και η παρέμβαση τέτοιων οργάνων σε δικαστικά έργα.

 

         Από τη σύστασή της η Ένωση Δικαστών  και Εισαγγελέων , το σημαντικότερο πνευματικό και συνδικαλιστικό Forum της Ελλάδος, υπό τις εκάστοτε ηγεσίες της, προσπάθησε διαχρονικά να επιλύσει κάποιες από τις αγκυλώσεις αυτές και να εμπεδώσει όρους πραγματικής ανεξαρτησίας στο δικαστικό έργο.

         Άπαντες οφείλουμε τιμή σε όλες τις Διοικήσεις της Ε.Δ.Ε., που συνεισέφεραν το δικό τους «λιθαράκι» στη βελτίωση του δικαστικού οικοδομήματος της χώρας μας. Αυτό καταδείχθηκε ανάγλυφα τα τελευταία χρόνια της κρίσης που η Δικαιοσύνη, τόσο η Πολιτική – Ποινική, όσο και η Διοικητική ήχθη στο ύψος των περιστάσεων και πολλές φορές αποστασιοποιήθηκε από αντισυνταγματικές κυβερνητικές επιλογές και άντεξε σε εξωπολιτειακές προκλήσεις. Τούτο δεν είναι επίτευγμα μόνο των Δικαστών που επιτέλεσαν με αυταπάρνηση το καθήκον τους, αλλά και των Δικαστικών Ενώσεων, που δημιούργησαν τις συνθήκες ανεξαρτησίας και στάθηκαν αρωγοί στην προάσπιση της τιμής του δικαστικού σώματος από τις ύβρεις και προσβολές που δέχθηκε από μικροπολιτικά ή μικροκοινωνικά συμφέροντα.

       Συνάδελφοι, ας μη σταθούμε σε όσα μας χωρίζουν, αλλά όσα μας ενώνουν. Η κατάκτηση ενός καλύτερου και πιο ανεξάρτητου δικαστικού συστήματος θα πρέπει να είναι ο κοινός μας αδιαπραγμάτευτος στόχος για τη βελτίωση της ποιότητας της δημοκρατίας στη Χώρα μας, προς όφελος πάντοτε του αδικημένου και κατατρεγμένου πολίτη, για τον οποίο η Δικαιοσύνη εξακολουθεί να είναι το έσχατο καταφύγιο ελπίδας. Ας μην τους απογοητεύσουμε αναλωνόμενοι σε στείρες αντιπαραθέσεις, για το ποιος π.χ. δικαιούται μεγαλύτερο μερίδιο στις επιτυχίες ή έχει μεγαλύτερη ευθύνη στις αποτυχίες. Οι επιτυχίες, όπως και οι αποτυχίες αντανακλούν σε όλους μας και είτε μας καταξιώνουν, είτε μας στιγματίζουν στα μάτια της κοινωνίας ως σύνολο και όχι ως άτομα.

     Κλείνοντας, θα ήθελα να παρακαλέσω όλους σας και ιδίως τους νέους συναδέλφους, να μη μένετε αδρανείς, παθητικοί θεατές των λαθών και αδυναμιών μας που αναμφισβήτητα υπάρχουν, αλλά να ενισχύσετε   την Ένωσή μας με αποφασιστικότητα, εξωστρέφεια, νέες ιδέες, νέες πρωτοβουλίες , καινούργια οράματα, καθώς και με την εκλογή νέων προσώπων στο Δ.Σ. που θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές του Μαιου, γιατί η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης είναι αίτημα διηνεκές.

                                                                                       ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ