ΔΕΕ: Ο υπεύθυνος πραγματικής αγοράς είναι δυνατόν να υποχρεωθεί να θέσει τέρμα στις παραβάσεις εμπόρων όσον αφορά εμπορικά σήματα

Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης  
ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΤΥΠΟΥ αριθ. 72/16

Λουξεμβούργο, 7 Ιουλίου2016

Απόφαση στην υπόθεση C-494/15 Tommy Hilfiger Licensing LLC κ.λπ. κατά Delta Center a.s.

Ο υπεύθυνος πραγματικής αγοράς είναι δυνατόν να υποχρεωθεί να θέσει τέρμα στις παραβάσεις εμπόρων όσον αφορά εμπορικά σήματα

Οι δικαστικές διαταγές που εκδίδονται προς τον σκοπό αυτόν υπόκεινται στις ίδιες προϋποθέσεις με εκείνες οι οποίες αφορούν τους υπεύθυνους διαδικτυακής αγοράς

Η εταιρία Delta Center είναι μισθώτρια της αγοράς «Prazska trznice» (κλειστή αγορά της Πράγας). Υπεκμισθώνει σε εμπόρους διάφορα σημεία πωλήσεως ευρισκόμενα εντός της εν λόγω αγοράς.

Ορισμένοι κατασκευαστές και διανομείς επωνύμων προϊόντων διαπίστωσαν ότι πωλούνταν απομιμήσεις των προϊόντων τους στην κλειστή αγορά της Πράγας. Ζήτησαν, λοιπόν, από τα τσεχικά δικαστήρια να διατάξουν την Delta Center να παύσει την εκμίσθωση σημείων πωλήσεων εντός της κλειστής αγοράς στα πρόσωπα τα οποία είχαν υποπέσει σε τέτοιου είδους παράβαση. Πράγματι, η οδηγία περί διανοητικής ιδιοκτησίας^[1] καθιστά δυνατή για τους δικαιούχους σημάτων την προσφυγή στη δικαιοσύνη κατά των ενδιαμέσων των οποίων οι υπηρεσίες χρησιμοποιούνται από τρίτον για την προσβολή των σημάτων τους.

Οι ως άνω δικαιούχοι σημάτων θεωρούν ότι, όπως ακριβώς ισχύει και για τους υπεύθυνους διαδικτυακής αγοράς τους οποίους αφορά η απόφαση L'Oreal^[2], ο υπεύθυνος πραγματικής αγοράς μπορεί, δυνάμει της οδηγίας, να υποχρεωθεί βάσει δικαστικής αποφάσεως να θέσει τέρμα στις παραβάσεις των εμπόρων όσον αφορά εμπορικά σήματα και να λάβει μέτρα ώστε να αποτρέψει νέες παραβάσεις.

Το Nejvyssi soud (Ανώτατο δικαστήριο, Τσεχική Δημοκρατία), ενώπιον του οποίου έχει ασκηθεί αναίρεση, ζητεί από το Δικαστήριο να διευκρινιστεί εάν είναι πράγματι δυνατόν να διαταχθεί ο υπεύθυνος πραγματικής αγοράς να θέσει τέρμα στις παραβάσεις των εμπόρων όσον αφορά εμπορικά σήματα και να λάβει μέτρα ώστε να αποτρέψει νέες προσβολές.

Με τη σημερινή του απόφαση, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι οικονομικός φορέας ο οποίος παρέχει σε τρίτον υπηρεσία μισθώσεως ή υπεκμισθώσεως χώρων σε αγορά, παρέχοντας έτσι στον εν λόγω τρίτο τη δυνατότητα να πωλεί στους χώρους αυτούς απομιμήσεις, πρέπει να χαρακτηρίζεται ως «ενδιάμεσος» υπό την έννοια της οδηγίας. Το Δικαστήριο υπογραμμίζει ότι στερείται σημασίας το εάν η διάθεση σημείων πωλήσεως αφορά διαδικτυακή αγορά ή πραγματική αγορά, διότι το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας δεν περιορίζεται στο ηλεκτρονικό εμπόριο.

Κατά συνέπεια, ο υπεύθυνος πραγματικής αγοράς μπορεί επίσης να υποχρεωθεί να θέσει τέρμα στις παραβάσεις των εμπόρων σχετικά με εμπορικά σήματα και να λάβει μέτρα ώστε να αποτρέψει νέες παραβάσεις.

Ομοίως, το Δικαστήριο επισημαίνει ότι οι προϋποθέσεις στις οποίες υπόκειται δικαστική διαταγή κατά ενδιαμέσου ο οποίος παρέχει υπηρεσία υπεκμισθώσεως σημείων πωλήσεως σε κλειστή αγορά ταυτίζονται προς εκείνες δικαστικής διαταγής κατά ενδιαμέσου σε διαδικτυακή αγορά.

Επομένως, οι εν λόγω δικαστικές διαταγές πρέπει να είναι όχι μόνο αποτελεσματικές και αποτρεπτικές, αλλά και δίκαιες και αναλογικές. Κατά συνέπεια, πρέπει να μην είναι εξαιρετικά επαχθείς από οικονομικής απόψεως και να μην δημιουργούν εμπόδια στο νόμιμο εμπόριο. Επίσης, δεν μπορεί να απαιτηθεί από τον ενδιάμεσο να ασκεί γενική και μόνιμη εποπτεία επί των πελατών του. Αντιθέτως, ο ενδιάμεσος μπορεί να υποχρεωθεί να λάβει μέτρα τα οποία συμβάλουν στην αποτροπή νέων προσβολών της ίδιας φύσεως από τον ίδιο έμπορο. Επιπροσθέτως, οι δικαστικές διαταγές πρέπει να διασφαλίζουν δίκαιη ισορροπία μεταξύ της προστασίας της διανοητικής ιδιοκτησίας και της ελλείψεως εμποδίων στο νόμιμο εμπόριο.

ΥΠΟΜΝΗΣΗ: Η προδικαστική παραπομπή παρέχει στα δικαστήρια των κρατών μελών τη δυνατότητα, στο πλαίσιο της ένδικης διαφοράς της οποίας έχουν επιληφθεί, να υποβάλουν στο Δικαστήριο ερώτημα σχετικό με την ερμηνεία του δικαίου της Ένωσης ή με το κύρος πράξεως οργάνου της Ένωσης. Το Δικαστήριο δεν αποφαίνεται επί της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου. Στο εθνικό δικαστήριο εναπόκειται να επιλύσει τη διαφορά σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου. Η απόφαση αυτή δεσμεύει, κατά τον ίδιο τρόπο, τα άλλα εθνικά δικαστήρια που επιλαμβάνονται παρόμοιου προβλήματος.

Ανεπίσημο έγγραφο προοριζόμενο για τα μέσα μαζικής ενημερώσεως, το οποίο δεν δεσμεύει το Δικαστήριο.

Το πλήρες κείμενο της αποφάσεως είναι διαθέσιμο στην ιστοσελίδα CURIA από την ημερομηνία

δημοσιεύσεώς της

Επικοινωνία: Estella Cigna-Αγγελίδη @ (+352) 4303 2582

---

^[1] Οδηγία 2004/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με την επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας (ΕΕ L 157, σ. 45, και διορθωτικό ΕΕ L 195, σ. 16).

^[2] Απόφαση του Δικαστηρίου της 12ης Ιουλίου 2011, L'Oreal κ.λπ. (C-324/09, βλ. επίσης ΑΤ 69/11).