ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ

 

Ενόψει της επικείμενης διεξαγωγής των εκλογών της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων και στο Πρωτοδικείο Αθηνών, θα ήθελα, ως μη υποψήφιος, μέλος της Ένωσης και πολιτικός – ποινικός δικαστής, να απευθύνω κάποια ερωτήματα προς τους υποψηφίους για ζητήματα, τα οποία αφορούν στη λειτουργία της πολιτικής και ποινικής (κυρίως) Δικαιοσύνης και τα οποία, κατά τη γνώμη μου, δεν έχουν θιγεί ή δεν έχουν θιγεί επαρκώς κατά τον προεκλογικό διάλογο:

1) Ποια είναι η γνώμη σας για την αποτελεσματικότητα της απονομής της ποινικής δικαιοσύνης στη χώρα μας σήμερα με την έννοια της αμεσότητας της επιβολής ποινών για τελεσθέντα αδικήματα και της αναλογίας της επιβαλλόμενης και πράγματι εκτιόμενης ποινής με το τελεσθέν αδίκημα, ώστε να επιτυγχάνονται οι σκοποί της; Μεταξύ άλλων, ποια είναι η γνώμη σας για τα κάτωθι ζητήματα:

• Το χρόνο που απαιτείται για την εκδίκαση και την έκδοση οριστικής απόφασης επί των ποινικών υποθέσεων από τη στιγμή που εισάγονται προς εκδίκαση στο ακροατήριο, ιδίως στα πλημμελήματα. Εάν συμφωνείτε με την εκτίμηση ότι υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση στον τομέα αυτόν, ποιες θεωρείτε τις βασικότερες αιτίες; Πώς μπορεί να αντιμετωπισθεί το ζήτημα των επανειλημμένων αναβολών κατ’ άρθρο 349 και 352 ΚΠΔ;

• Την αποτελεσματικότητα, υπό την προαναφερθείσα έννοια, της αυτόφωρης διαδικασίας στα πλημμελήματα (417 επ. ΚΠΔ), όπως αυτή προβλέπεται στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και εφαρμόζεται στην πράξη, ιδιαίτερα ενόψει της νομοθετικής απαγόρευσης της ανάγνωσης στο ακροατήριο καταθέσεων απόντων μαρτύρων που είναι εφικτή η εμφάνισή τους και λήφθηκαν κατά την αστυνομική προανάκριση, εφόσον δεν συναινεί ρητώς ο κατηγορούμενος (363 ΚΠΔ), και της μη πρόβλεψης της δυνατότητας να επιβληθεί κράτηση στον κατηγορούμενο στην περίπτωση της αναβολής για ισχυρότερες αποδείξεις κατ’ άρθρο 424 ΚΠΔ.

• Τη μη δυνατότητα του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου που επιβάλλει εφέσιμη ποινή φυλάκισης, μικρότερη των τριών ετών, να αποκλείσει το ανασταλτικό αποτέλεσμα της έφεσης ή να το εξαρτήσει από περιοριστικούς όρους (497 ΚΠΔ).

• Τον κανόνα της αναστολής εκτέλεσης όλων των επιβαλλόμενων ποινών φυλάκισης μέχρι τρία έτη, εκτός αν το δικαστήριο κρίνει με ειδική αιτιολογία ότι η εκτέλεση της ποινής είναι απολύτως αναγκαία για την αποτροπή τέλεσης νέων αξιοποίνων πράξεων (99 ΠΚ).

• Την υποχρεωτικότητα της χορήγησης του ευεργετήματος της απόλυσης υπό όρο σε καταδικασθέντα που έχει εκτίσει το προβλεπόμενο στο άρθρο 105Β παρ. 1 ΠΚ μέρος της επιβληθείσας στερητικής της ελευθερίας ποινής του, ακόμη και αν το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών κρίνει ότι η έκτιση της ποινής του είναι απολύτως αναγκαία για την αποτροπή νέων αξιοποίνων πράξεων για λόγους, όμως, που δεν σχετίζονται με τη διαγωγή του κατά την κράτησή του (106 παρ. 1 ΠΚ).

• Τις επανειλημμένες διαχρονικά νομοθετικές παρεμβάσεις για την “υφ’ όρον” παραγραφή αδικημάτων μικρότερης ποινικής απαξίας;

2) Είναι αναγκαία και σκόπιμη η διάσπαση του Πρωτοδικείου Αθηνών σε περισσότερα Πρωτοδικεία; Σε ποιες ενέργειες πρέπει να προβεί η Ένωση για την προώθηση του στόχου αυτού;

3) Ποια είναι η γνώμη σας για το ισχύον νομοθετικό καθεστώς ως προς τη δυνατότητα επιβολής από το Δικαστήριο άμεσων και αποτελεσματικών κυρώσεων στις ελάχιστες, πλην όμως υπαρκτές, περιπτώσεις επανειλημμένης παράβασης των εντολών του διευθύνοντος τη διαδικασία εκ μέρους συνηγόρων κατά τη διάρκεια της δίκης στο ακροατήριο με συνέπεια να διαταράσσεται η ομαλή διεξαγωγή της; Τι ισχύει ως προς το ζήτημα αυτό στα άλλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Θα ήθελα να γνωρίζω αν οι υποψήφιοι θεωρούν ότι τα παραπάνω ζητήματα χρήζουν ανάδειξης στο δημόσιο διάλογο, ότι συνέχονται με την πραγματική και αποτελεσματική προστασία των δικαιωμάτων όλων των πολιτών, κατά το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, και ότι, ενδεχομένως. είναι σκόπιμη η σχετική παρέμβαση της Πολιτείας κατόπιν υποβολής αντίστοιχων αιτημάτων και προτάσεων από την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων που, σύμφωνα με το Καταστατικό της (άρθρο 2), έχει ως σκοπό, μεταξύ άλλων, τη βελτίωση των όρων απονομής της δικαιοσύνης και τη συμβολή στη βελτίωση της νομοθεσίας.

Αντώνιος Βόμβας, Πρωτοδίκης Αθηνών