ΕΔΔΑ: Πρόστιμα σε αυτεπαγγέλτως διορισθέντες δικηγόρους για περιφρόνηση δικαστηρίου

 

Πρόστιμα σε αυτεπαγγέλτως διορισθέντες δικηγόρους για περιφρόνηση δικαστηρίου λόγω άρνησης εκτέλεσης καθηκόντων τους. Τα πρόστιμα δεν έχουν ποινικό χαρακτήρα αλλά πειθαρχικό. Μη παραβίαση της ΕΣΔΑ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΥΡΕΙΑΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ

Gestur Jónsson και Ragnar Halldór Hall κατά Ισλανδίας της 22.12.2020 (αριθ. προσφ. 68273/14 και 68271/14)

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ερήμην πρόστιμο σε δύο δικηγόρους για περιφρόνηση δικαστηρίου επειδή είχαν ζητήσει την ανάκληση του διορισμού τους σε ποινική δίκη προς υπεράσπιση πελάτη τους. Παρά την άρνηση του εθνικού δικαστηρίου να τους επιτρέψει να αποχωρήσουν από την υπόθεση, οι δύο προσφεύγοντες δεν παραστάθηκαν για να εκπροσωπήσουν τους πελάτες τους. Το εθνικό δικαστήριο έκρινε ότι είχαν προκαλέσει σκόπιμα αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην υπόθεση.

Ενώπιον του Δικαστηρίου, οι προσφεύγοντες ισχυρίστηκαν ότι υπήρξε παραβίαση των δικαιωμάτων τους όπως κατοχυρώνονται σύμφωνα με:

α) το ποινικό σκέλος του άρθρου 6 (δικαίωμα ακρόασης), λαμβάνοντας υπόψη ότι η διαδικασία εναντίον τους αφορούσε «ποινική κατηγορία»,

β) το άρθρο 7 (καμία ποινή χωρίς νόμο) της ΕΣΔΑ, καθώς ισχυρίζονταν ότι είχαν καταδικαστεί για αδίκημα που δεν ήταν ποινικό αδίκημα σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία και ότι η ποινή τους δεν ήταν προβλέψιμη.

Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε ότι τα άρθρα 6 και 7 της Σύμβασης δεν είχαν εφαρμογή εν προκειμένω, δεδομένου ότι η προσβαλλόμενη διαδικασία δεν αφορούσε «ποινική κατηγορία» κατά την έννοια του άρθρου 6 της Σύμβασης, και ότι τα επίμαχα πρόστιμα δεν μπορούσαν να θεωρηθούν ως «ποινή» εντός της έννοιας του άρθρου 7 της ΕΣΔΑ, αλλά είχαν χαρακτήρα πειθαρχικό. Επομένως, οι προσφυγές απορρίφθηκαν.

Το Δικαστήριο έκρινε, ειδικότερα, ότι η συμπεριφορά που αποδόθηκε στους δύο δικηγόρους δεν μπορούσε να τιμωρηθεί με ποινή φυλάκισης, τα επίμαχα πρόστιμα δεν μπορούσαν να μετατραπούν σε στέρηση της ελευθερίας σε περίπτωση μη πληρωμής τους, ενώ επίσης δεν είχαν καταχωρηθεί στο ποινικό μητρώο των προσφευγόντων.  Το ΕΔΔΑ επανέλαβε επίσης ότι τα μέτρα που διατάχθηκαν από το εθνικό δικαστήριο βάσει των εν λόγω κανόνων προσομοίαζαν με επιβολή πειθαρχικών ποινών παρά με ποινές για διάπραξη ποινικού αδικήματος.

Το Στρασβούργο έκρινε ότι οι προσφυγές ήταν ασυμβίβαστες ratione materiae με τις διατάξεις της Σύμβασης και κήρυξε απαράδεκτες τις προσφυγές των προσφευγόντων.

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ https://www.echrcaselaw.com ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ